คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ดาบผ่าพสุธา(-_-)
จัมเบิ้ลรู้สึกอนาจใจในโชคชะตาของตนเอง ที่เล่นตะตลกได้ปานนี้ ทั้งๆ ที่ได้รับโปรแกรมอาวุธมาแล้วเสือกใช้ไม่เป็น แถมยังถูกมังกรจับมาเป็นคนแรก และตอนนี้เค้าก็มานอนอยู่ในถ้ำมังกร พระเจ้าช่วย......... นี่เค้าไม่มีปัญญาทำอะไรได้เลยเหรอ
ไหนๆ ก็จะตายอยู่แล้ว เด็กหนุ่มตัดสินใจเดินสำรวจถ้ำ เผื่อเจออะไรดีๆ
และก็............. ดวงตาที่มักขี้เล่นเบิกกว้าง
ร่างเล็กผอมกะหร่องและซีดเผือดเหมือนเด็กขาดอาหารที่อายุไม่เกินสิบสี่นอนหลับอยู่ที่ซอกหิน ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือตายแล้ว ถูกคุมด้วยผ้าคลุมสีแดงจัดจ้านและนอนนิ่งอยู่บนแท่งหินที่เหมือนเตียงนอน ผมสีดำสนิทที่ยาวจรดข้อเท้าแผ่สยายและดูเหมือนกำลังหลับสนิท
บาดหลวงซามมาเอล........... อะไรจะแจ๊คผล็อตปานนี้วะ!!!!
จัมเบิ้ลยกมือขึ้นมาอังจมูก มีลมหายใจอยู่แฮะ เจ้าหนุ่มดึงผ้าสีแดงออกเพื่อเอาตัวออกไปจากที่นี่ และต้องผงะมากกว่าเก่า แม่เจ้าโว้ย.......... คุณพ่อไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยแม้แต่กางเกงใน (อะ...อะ... คิดอะไรน่ะคนอ่านน่ะ!!)
เจ้าหนุ่มเอากลับไปคลุมไว้ตามเดิม ไม่ทราบว่าเพราะเขินรึเพราะกลัวคุณพ่อจะหนาวก็สุดจะรู้(-*-)
เสียงกึกๆ ทำให้ต้องรีบหลบไป เด็กหนุ่มอีกคนกำลังเดินมาพร้อมกับใครบางคนที่ดูจะไม่ธรรมดา และเสียงพูดที่เหมือนมีอะไร “ตรวจดูทั้งตัวแล้ว ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมจอมมารซิกมาม่อนถึงได้อยากได้ตัวหมอนี่นักนะ”
“ชั้นก็ไม่รู้ แต่การส่งจดหมายมาให้นายแล้วบอกให้เอาไปมอบให้ก่อนที่จะใช่กำลังแย่งชิงมามันน่าจะมีเหตุผลพอนะ”
“บ้าเรอะ.......... ชั้นตั้งราคาเรียกค่าไถ่แพงโขเลยนะเว้ย ถ้าให้ไปง่ายๆ ก็ไม่คุ้มค่าเหนื่อยสิ”
จัมเบิ้ลเลียปาก.......... หมอนี่เองที่ลักพาตัวคุณพ่อมา บ้าชะมัด
ไม่รู้รึไงว่าทำให้คนอื่นลำบาก...........
“แต่ถ้ากูพากลับไปได้ กูก็เป็นพระเอกดิวะ” พูดกับตัวเองแล้วก็ยิ้ม ก่อนจะหัวเราะหุๆๆ ขยับเหงือกอย่างน่ากลัว "จะได้เปลี่ยนจากเรื่องเด็กดีดอทคอมเป็น ซุปเปอร์จัมเบิ้ลผู้ยิ่งใหญ่"
*****************************************************
“พศวัต.......... ทำใจดีๆ ไว้นะ”
“ไม่คิด........... เลย......... ว่าอยู่ๆ.......... จะมาตายเพราะเล่นเกม” พศวัตพูดพลางหายใจหอบลึก
“นี่ พศวัต” เซอร์เริ่มต้นแม้จะเสียขวัญ “ชั้นเดินไปตามถนน แล้วจู่ๆ ก็หกล้มไปกับพื้น หน้านี่จุ่มขี้หมาเข้าอย่างจังเลย ขำมั้ย” พยายามพูดให้เพื่อนลืมความเจ็บปวด
พศวัตพยักหน้า “เป็นมุขที่ห่วยที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมาเลยว่ะ”
“ชั้นรู้ว่ะ............” เซอร์แทบจะร้องไห้ “ชั้นรู้”
“ตายก็ตายด้วยกัน” Touch ว่า
ทันทีที่ทั้ง 3 ปลงตก ยอมรับความตายแต่โดยดี แสงสว่างก็พวยพุ่งออกมาจากแขนข้างหนึ่งของ Touch และเสียงที่ดังขึ้นมาจากแขนก็ทำให้ทุกคนหวั่นไหว
...............ไม่กลัวความตายรึไง...............
“นายเป็นใครกัน ใครเป็นคนพูด”
.............โปรแกรมอาวุธวิเศษ ดาบผ่าพสุธา...........
“อาวุธวิเศษ......... ต้องทำยังไงถึงจะใช้ได้”
............ช่วงเวลาที่หัวใจก้าวเข้าไปถึงส่วนที่จะทำให้เราตอบสนอง หรืออีกนัยหนึ่งคือ หัวใจที่เข้าถึงเราคือพาสเวิร์ด......... ทันทีที่คุณไม่กลัวความตาย การยอมรับในความเป็นไป ทำให้คุณได้รับพลังจากเจ้าแม่ธรณี ก่อเกิดดาบผ่าจักรวาลเล่มที่หนึ่ง ดาบผ่าพสุธา ดาบที่มีพลังมากที่สุดในสามเล่ม.........
“ดาบผ่าพสุธา............ ใช่......... ชั้นยอมรับในความเป็นไป แต่ชั้นก็ไม่ต้องการให้ใครตาย”
แสงสว่างพวยพุ่ง แสงสีแดงจัดจ้าน และไม่นานก็ปรากฏสิ่งที่แยกออกมาจากท่อนแขนข้างที่ถนัดของ Touch ผู้ซึ่งเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง และตอนนี้แสงสีแดงกำลังก่อรูปเป็นดาบที่เรืองแสงสีแดงยาวประมาณ 130 ซม. เซอร์และพศวัตอ้าปากค้าง ทำไม ไอ้ Touch มันถึงเท่คนเดียวแบบนี้วะ
น่าฆ่าคนเขียนจริงๆ.............
Touch หยิบดาบ แล้วก็กรีดเสียงร้อง เด็กหนุ่มเหวี่ยงดาบ แล้วแสงสีแดงก็พุ่งออกไปรอบๆ บริเวณ ก่อนจะเกิดเสียงก้องกำปนาท Touch เบิกตากว้าง สั่นจนแทบจะฉี่ราด เมื่อเห็นฤทธิ์ของดาบ มันไม่เพียงตัดร่างหมาป่าปีศาจเท่านั้น แต่มันยังทำให้ป่าราบเป็นหน้ากอง
............โคตรพ่อโคตรแม่แรงเลยว่ะ............
“ถูกนำออกมาใช่แล้ว”
เสียงที่แหบห้าวทำให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองอย่างตกตะลึง จอมมารซิกมาม่อนต้องการจะบอกอะไรกับเธอกันแน่ “อะไรถูกนำมาใช่คะ”
“ดาบผ่าจักรวาลเล่มที่หนึ่ง ดาบผ่าพสุธา”
“ดาบผ่าพสุธา...........”
“ใช่ อาวุธวิเศษ ดาบผ่าพสุธา ดาบที่มีพลังมากที่สุด ดาบผ่ามหานที ดาบที่เร็วที่สุด และดาบผ่าวาโย ดาบที่ตัดได้กระทั่งเวทมนตร์ ดาบ 3 เล่มนี้จะรวมกันเป็นดาบผ่าจักรวาลที่สามารถทำลายได้แม้แต่สมุนปีศาจระดับสูงของข้าหากมันรวมกันเป็นดาบผ่าจักรวาล”
“นายท่าน.......... ทำยังไงมันถึงจะไม่เป็นดาบผ่าจักรวาล”
“เจ้าเด็กที่ชื่อจัมเบิ้ล”
“จำเบิ้ล เจ้างี่เง่านั่นรึคะ”
“ใช่.......... อาวุธวิเศษของมันคือ กุญแจผนึกอำนาจ มันมีพลังที่จะทำให้ดาบทั้ง 3 รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน และกลายเป็นอาวุธที่อันตรายต่อข้า”
“จะให้ข้าทำยังไงคะ”
“ฆ่ามันซะ........... ถ้าจะให้ดี ฆ่าทุกคนที่ได้รับอาวุธวิเศษ แล้วจากนั้นจะเก็บผู้ที่ถูกติดตั้งแอนตี้ไวรัสทีหลังก็ไม่ใช่เรื่องยาก”
“โปรแกรมอาวุธวิเศษถูกติดตั้งแล้ว”
คำพูดของผู้ที่มาจากโลกภายนอก ทำให้ทุกคนหันมาให้ความสนใจ วิชในนั้นจึงถามขึ้น “โปรแกรมที่ส่งมาให้พวกเราน่ะเหรอ”
“ใช่.......... ดาบผ่าจักรวาลและกุญแจผนึกอำนาจ แท้จริงแล้วมันก็คือโปรแกรมที่จะทำให้พวกเค้าอยู่รอดได้ในโลกดิจิตอล ดาบผ่าพสุธา ทำลายไวรัส ดาบผ่ามหานที ค้นหาไวรัส และดาบผ่าวาโย กักกันไวรัส กุญแจผนึกอำนาจ.... คือโปรแกรมควบคุมการทำงานของดาบทั้ง 3 ตัวจริงของโปรแกรมอาวุธวิเศษก็คือ แอนตี้ไวรัส แพนด้า 2008”
“แล้วพวกผู้หญิงล่ะ...........” เลโอเนียว่า
“เกี่ยวกับไวรัสเหมือนกัน แต่เป็นโปรแกรมที่อ่อนกว่า แต่ข้อดีก็คือไม่ต้องแยกใช้ พวกเธอใช้ได้ครบถ้วนทั้งสแกน และทำลาย เสียแค่กักบริเวณไวรัสไม่ได้”
“แล้วทำไมต้องใช้แอนตี้ไวรัส”
“เพราะความสามารถพิเศษของลอร์ดซิกมาม่อนคือเป็นโปรแกรมค้นหาและทำลายแอนตี้ไวรัสได้ด้วย และการจะใช้โปรแกรมพิเศษที่ติดตั้งในตัวไอ้แก้วนี่มันต้องเข้าไปในศูนย์กลางของโปรแกรม และแน่นนอนว่าจากนี้ไป พวกมันจะส่งไวรัสเข้ามาอีกเพียบ เพราะซิกมาม่อนสามารถควบคุมและสร้างไวรัสได้”
“มิคาเอล........... ความสามารถของซิกมาม่อนนี่ แปลกๆ นะ” ทสึกิชักกลัว “เหมือนกับมันเป็นคนที่ควบคุมไวรัสจากที่ไหนซักแห่ง”
“ใช่” คำพูดของมิคาเอลทำให้ทุกคนตะลึง “เร็วๆ นี้ชั้นได้รับสารท้า ซิกมาม่อนเป็นคนที่เข้าไปเล่นเกมกับพวกเธอ และมันถูกที่ไหนซักแห่งในตึกนี้!!!!”
อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มีทางเดียวคืออ่านต่อไป!!!
ความคิดเห็น