คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ดาบผ่ามหานที(-_-)
การเดินทางของเหล่าเด็กหนุ่มริ่มที่จะเร็วขึ้นเรื่อยๆ Touch ที่บัดนี้ขโมยซีนเพื่อนๆ ไปอย่างหน้าตาเฉยเพราะครอบครองพลังการทำลายอันไพศาล(ดาบผ่าพสุทา) ตามมาด้วยร่างที่เตี้ยที่สุดของซามมาเอล บุคคลเดียวที่สามารถจัดการกับซิกมาม่อนได้ เหมือนโฟรโด้ในลอร์ด อ๊อฟ เดอะ ริง จัมเบิ้ลแมน ผู้ซึ่งยังหาประโยชน์ใดๆ ให้ตัวเองไม่ได้(-*-)
เซอร์เดินเคียงข้างพศวัตที่อาการดีขึ้นเป็นลำดับ ตามมาด้วยยูอิจิ และคาเรนนี่ที่กำลังถกกันไม่หยุดเรื่อง ทำไมซาเมต แลนด์เดอร์กราฟถึงไปเข้ากับพวกซิกมาม่อนได้
Touch ชะงักหยุดเดินเฉยๆ ทำให้บาทหลวงวัย 22 ที่ดูยังไงก็ไม่เกิน 15 ชนเข้าย่างจังจนกระเด็น
“ได้ยินมั้ย” Touchว่า
“ได้ยินสิ” ยูอิจะตอบ “มันอยู่ใกล้ๆ นี่เอง”
แต่ไม่ทันที่จะรู้ว่ามันคืออะไร บางสิ่งก็พุ่งเข้าจู่โจมพวกเค้าทั้ง 7 และท่ามกลางความตกตะลึงนั้นเอง พศวัตเป็นคนแรกที่รู้ว่า หากนี่เป็นโลกแห่งความจริง พวกเค้าทุกคนต้องฉีดยารอบสะดือเท่านั้น
“หมา”
ทุกคนมองไปรอบๆ พศวัตพูดถูก............ หมา.......... สีดำ ตัวใหญ่............ มีประมาณ ประมาณ............ ตอนแรกๆ คิดว่า 5 – 6 ตัว แต่ไปๆ มาๆ มันก็เยอะขึ้นๆ แถมทำหน้าเหมือนจะกินพวกเค้าเป็นอาหารค่ำด้วย
3 หนุ่มเริ่มชักอาวุธของตนออกมา ส่วนอีก 4 คนเริ่มเจ็บใจที่ตนยังไม่มีปัญญาทำอะไรได้..........
“พวกนายหนีไป ที่เหลือเราจะต้านไว้” ยูอิจิว่า
ไม่ตองบอกซ้ำ เซอร์นำพักพวกวิ่งไปทันที และทุกคนก็วิ่งได้เร็วจนน่าอัศจรรย์ด้วย ไม่นานก็ห่างไกลจากที่ๆ ทั้ง 3 คนที่เหลืออยู่มาก แต่ก็ได้ยินเสียงร้องจ๊ากๆ ยามกวัดแกว่งอาวุธอยู่ดี
“พวกนั้นจะเป็นอะไรมั้ยนะ” ซามมาเอลพูดในที่สุด
“ไว้ใจพวกเค้าเถอะ..........” พศวัตว่า “พวกนั้นเก่งยังก่ะอะไร”
“แต่ถ้าพวกนั้นเดี้ยงล่ะ” จัมเบิ้ลเสนอ ทำให้เซอร์หันมาตอบแบบตาเขียว
“เราก็จบเห่ไง”
“มึงกล้าพูดได้ไงว่าเราจบเห่” จัมเบิ้ลพูดเสียงสั่น
“ก็มันจริง”
จัมเบิ้ลยกมือขึ้นขี้ไปด้านหลังเพื่อนๆ อีก 3 คนที่กำลังมองมาทางเค้า แบบสั่นๆ ทำให้ทั้งหมดหันไปพร้อมๆ กัน และยิ้มกว้าง ก่อนจะกรีดร้องสุดเสียงแล้ววิ่ง เพราะมีปีศาจหัวเท่าตึกยืนยิ้มอยู่
นี่เหรอ เกมออลไลท์.......... วิ่งหนีทั้งเรื่องนี้นะ.............
ทว่า............ แทนที่การวิ่งหนีจะเป็นแค่วิ่งโดยมีปีศาจตามมา กลับมีพวกมันอีกเป็นโขยงมาดักหน้า ตอนนี้ทั้ง 4 อยู่ในวงล้อมอย่างสิ้นเชิง
“อันตราย!!!!!”
เป็นครั้งแรกที่จัมเบิ้ล ผู้หาประโยชน์ของตนเองไม่ได้ ได้กระโดดเข้ามาขวางลำ ปกป้องพศวัตไว้ ทำให้หมัดขนาดใหญ่ฟาดไปโดน เด็กหนุ่มกระเด็นไปและกระอักเลือด แม้ภาพนั้นจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่สำหรับพศวัต มันราวกับภาพสโลโมชั่นที่นานเป็นชั่วโมง
ซามมาเอลที่ทั้งตัวมีแค่เสื้อคลุมตัวโคล่งวิ่งเข้ามา และเซอร์ที่กระโดดเข้ามาขวางเค้าไว้ทำให้เด็กหนุ่มตะลึงงั้น
นี่เค้าเป็นบ้าอะไร........... ทำไมยืนมองเพื่อนถูกเล่นงาน...............
ทำไมไม่ขยับ......................?
“เพราะเจ้าต้องการพลังไง”
พศวัตพบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ท่ามกลางความมืด และเสียงของใครที่ทรงอำนาจก็ดังขึ้น เค้าตะโกนก้อง “ใครน่ะ!!!”
“ข้าคือดาบผ่ามหานที”
แต่ประทานโทษ.......... แทนที่จะเป็นอะไรที่มันเท่ๆ กลับกลายเป็นว่าจิตของดาบผ่ามหานทีกลับกลายเป็นพวกเดียวกันกับช่วงช่วงและหลินหุ้ยในสวนสัตว์ เล่นเอาหมดมู๊ดทีเดียว(-*-)
“แกนี่นะ ดาบผ่ามหานที”
“มันต้องเป็นเช่นนั้นนะ ตามหลัก ข้าคือโปรแกรมอันตี้ไวรัส แพนด้า 2008”
...........อยากจะถีบไอ้คนเขียนเรื่องจิงจิ๊ง...............
“เจ้าน่ะ ริษยาTouchที่เค้าได้ดาบก่อน ทำให้หัวใจเต็มไปด้วยความต้องการที่จะได้มาและความริษยา”
“ไม่ใช่นะ!!!” พศวัตตะโกน
“งั้นก็หนีไปสิ.............” แพนด้าชี้นิ้ว นำเค้ากลับสู่ความจริงอีกครั้ง “แสดงออกถึงความจริงที่เจ้าไม่ได้ริษยา หนีไปคนเดียวแล้วข้าจะมอบพลังให้เจ้าย้อนกลับมาช่วยเพื่อนๆ”
เค้าเห็นบาทหลวงซามมาเอลนอนจมกองเลือด เห็นลมหายใจที่รวยรินของจัมเบิ้ล และเซอร์ที่ยืนตระหง่านทั้งๆ ที่บาดเจ็บสาหัส เพียงแค่เค้าหนีไป เค้าจะได้พลังมาช่วยเพื่อนๆ แต่กว่าจะถึงตอนนั้น ทุกคนอาจจะตายหมดแล้วก็ได้ แล้วเค้า..................
...........ยังจะหนีไปเพื่อแลกกับพลังได้หรือ...............
“ถ้าต้องทำแบบนั้นทั้งๆ ที่แน่ใจไม่ได้ล่ะก็ ชั้นก็ไม่ต้องการพลังอีกแล้วววว!!!!”
พศวัตวิ่งพร้อมกับตะโกนสุดเสียง เข้าขวางร่างที่กำลังจะถูกโจมตีของเซอร์แล้ว...................
เปลวไฟที่พ่นออกมาแยกออก ปกป้องเซอร์ไว้ ราวกับถูกตัดให้ขาดด้วยดาบที่มองไม่เห็น และทั้งๆ ที่มองไม่เห็น แต่ร่างของปีศาจมากมายแยกออกจากกันแล้วล้มลง
พศวัตมองดาบที่จู่ๆ ก็มาปรากฏในมือเค้า ดาบที่ยาว เพรียวและคมจัด ก่อนจะทรุดลงนั่งที่พื้น.................
เกิดอะไรขึ้น........................?
“ดาบผ่ามหานทีตื่นแล้ว”
คำพูดของซิกมาม่อนทำให้หญิงสาวเบิกตากว้าง............ จอมปีศาจพูดต่อไป “มันตื่นเพราะเด็กหนุ่มพศวัตผ่านการทดสอบแล้ว ดาบที่เร็วที่สุดในโลก จึงฟื้นขึ้นมา”
“นายท่าน ข้าควรทำอย่างไรดี”
“จัดการซะ”
“จัดการ.......?”
“เด็กที่ชื่อเลโอเนีย กับ วิช ก่อนที่พลังของพวกมันจะจะตื่นบ้าง..............”
..............................................................................
....................................................
“อาเลียน่า” โมเรสพูดอย่างโล่งอก “ดีจริงๆ ที่เธอยังไม่ตาย”
อาเลียน่ายิ้ม และไม่นานนักเมื่อโมเรสออกไป เอก็มองไปยังวิชที่อยู่พยาบาลเธอจนหลับ ก่อนจะลุกไปที่เก้าอี้ยาวที่วิชนอนอยู่
“ชั้นเสียใจ............. แต่พวกเธอขัดขวางท่านจอมมาร.............”
ความคิดเห็น