ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (fic HP)The World's Severus(Severus/Lily)

    ลำดับตอนที่ #38 : ผู้ทรยศคือซีเรียส แบล็ก...!?!(-_-)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 603
      3
      23 เม.ย. 50

    ลิลี่ขยับเข้าไปไกล้ๆ เซเวอรัสอย่างที่คราวนี้ไม่มีใครหยุดเธอได้  เธอเรียวบางขยับขึ้นมาปิดปาก  เสียงสะอื้นไห้ลอดเล็ดออกจากลำคอ  พระเจ้า  ขอเพียงแค่เซเวอรัสปลอดภัย  จะเอาชีวิตเธอไปแทนก็ได้

    ...................แต่อย่าให้เซเวอรัสต้องยุติความทุกข์ทรมานตลอด 21 ปีด้วยความตายเลย............. เพราะแบบนั้นมันน่าเศร้าเกินไป...............

    .............ขอให้เค้ามีชีวิตอยู่  ได้หัวเราะ....................

      "นี่มัน........... โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว  แต่ให้ศาสตราจารย์สเนปเป็นฝ่ายผู้เสพความตาจริงๆ ก็ไม่น่าทำถึงขนาดนี้..........." ดัมเบิลดอร์เอ่ยทั้งน้ำตาโดยไม่เจาะจงว่าพูดกับใคร  ลิลี่ยื่นมือมาแตะแก้มซ้ายที่ช้ำจัดตั้งแต่คางจดขมับ  แล้วน้ำตาก็หล่นเผาะลงที่หน้าผากกว้างของเด็กหนุ่มอย่างแผ่วเบา

    เซเวอรัสลืมตาขึ้นช้าๆ และมองเข้าไปในดวงตาสีเขียวแสนสวย  แล้วพักหนึ่งน้ำตาของเด็กหนุ่มก็เอ่อล้นออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยน  รอยยิ้มที่ไม่มีใครเคยเห็นนอกจากลิลี่  แล้วทั้งเจมส์และอัลบัสก็คิดตรงกัน............. ว่านี่เป็นรอยยิ้มที่งามจับใจที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา

      "ลิลี่.......... ผมอยากเจอ........ อยากเจอคุณ......... ดีเหลือเกิน........ ที่ได้เจอ แค่ก!"

    ลิลี่รนลานเข้าประคองร่างผอม  พลางพูดแกมสำลัก  น้ำตายังนองหน้า "อย่าพูดอะไรอีกเลย  เซเวอรัส  อยู่เฉยๆ เถอะ เดี๋ยวเราจะรีบพาเธอไปโรงพยาบาล"

      "ไม่......... ไม่เป็นไร........ ผม  ผมไม่" เซเวอรัสหยุดพลางไอเป็นเลือด  ดูย่ำแย่ยิ่งกว่าทุกครั้งที่เคยเห็น "ไม่เจ็บ......... พอได้เห็นหน้าลิลี่ก็หายเจ็บทันที"

      "พูดเป็นเล่น!!" เจมส์สถบ  เอามือแข็งๆ บีบที่หน้าแข้งจุดที่กระดูกหักแรงๆ "นายต้องเจ็บสิ  นาย--"

      "ไม่เจ็บหรอก.... จริงๆ" เซเวอรัสตอบด้วยรอยยิ้ม  แต่ทั้งสามที่รายล้อมรอบร่างผอมซีดบอกช้ำกลับหน้าซีดยิงกว่าเก่า "เพราะงั้น............. ผมไม่เป็นไร"

    ..............ไม่เป็นไรบ้านแกสิ  นี่มันเจ็บจนชาหมดแล้วชัดๆ...................

    ..................ขืนปล่อยไว้  คงไม่ดีแน่ๆ หมอนี่ต้องการหมอ...............

      "มาเข้าเรื่องของเรากันเถอะ  พอตเตอร์......... มาใกล้ชั้นซิ" เจมส์ขยับเข้าไปใกล้ๆ เซเวอรัสพูดอย่างลำบากยากเย็น "เมื่อวันที่ 25 ตุลาที่ผ่านมา แกเยี่ยวรดที่นอนใช่มั้ย"

    ใบหน้าซีดของทุกคนแดงกล่ำยกเว้นเซเวอรัส จะตายอยู่แล้วยังจะพูดเรื่องบ้าๆ อีก  เซเวอรัสถามอย่างคาดคั้น "ตอบเดี๋ยวนี้"

      "....................แล้วแกจะถามหาสวรรค์อะไรวะ................" เจมส์บ่นอุบอิบ

      "แล้ววันเดียวกันนั้น  แกก็เลยถูกลิลี่ซ้อมเอา"

    ลิลี่รู้สึกเหมือนความเครียดหายไปจนหมด  เช่นเดียวกับเจมส์ที่ทำหน้าเหมือนอยากจะซัดไอ้คนใกล้ตายนี่เต็มแก่  แต่ความตึงเครียดก็กลับมาอีกครั้งแถมยังมากกว่าเดิม 2 เท่า เมื่อดัมเบิลดอร์พูดขึ้น

      "เซเวอรัส......... เธอไปฟังมาจากไหน  นั่นมันเรื่องส่วนตัวนะ"

      "จอมมารเล่าให้ผมฟัง  ถ้ามันเป็นจริง  แสดงว่าภาคีนกฟินิกซ์มีคนที่เป็นผู้เสพความตาย  และต้องเป็นคนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับพวกพอตเตอร์มาก  เพราะเรื่องพวกนี้ควรเป็นเรื่องส่วนตัว  เว้นแต่พอตเตอร์จะหน้าหนาขนาดป่าวประกาศให้คนรู้จนทั่ว" เซเวอรัสยิ้มจางๆ ให้ดัมเบิลดอร์ "นี่คือทั้งหมดที่ผมจะบอก  คงไม่ค่อยมีประโยชน์นักหรอก.........แต่"

      "ไม่หรอกเซเวอรัส......... นี่เป็นข้อมูลที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เราจะหาได้เลย" ดัมเบิลดอร์ตอบอย่างจริงใจ  เค้าเคยสงสัย  เมื่อนานมาแล้ว  สงสัยว่าอาจมีสายในภาคี  แต่ไม่เคยคิดสักนิดว่า  สายที่ว่าจะเป็นหนึ่งใน 3 คนนั้น

    ซีเรียส........... รีมัส.......... และ ปีเตอร์!!!

      "เซเวอรัส" เจมส์เรียกอีกฝ่ายด้วยชื่อต้น "เราจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้มั้ย"

    เซเวอรัสหัวเราะอย่างยากลำบาก  ก่อนจะตอบเบาๆ "แกแกล้งชั้นมาตลอด 6 ปีที่รู้จัก แล้วยังทำอะไรบางอย่างกับชั้นด้วย  บางอย่างที่ชั้นไม่อาจจะให้อภัยได้ตลอดชีวิต  แล้วจู่ๆ จะมาขอให้ชั้นเป็นเพื่อนเรอะ"

      "แต่ชั้นคิดว่า  ตอนนี้ชั้นรักนายมากกว่า ซีเรียส รีมัส แล้วก็ปีเตอรือีกนะ............ ถ้ามันยากที่เราจะเป็นเพื่อนกัน  ชั้นจะชดใช้ความเจ็บปวดทุกอย่างให้กับนายเอง  ถ้าชั้นทำไม่ได้ 'แฮร์รี่ก็จะทำแทน' แล้วหลังจากเรามาเริ่มต้นใหม่กันเถอะ"

      "แต่......... นาย........" เซเวอรัสพูดทั้งน้ำตา "นายเกลียดชั้นนี่......... นายได้คนที่ชั้นรักไปครอบครองด้วย............ นาย........ นาย   ปัดโธ่เว้ย......... ทำไม....... ทำไมยิ่งพูดมันยิ่งเจ็บใจวะ.........."

      "จำวันที่เราพบกันที่รถไฟได้มั้ย........ ชั้นบอกนายว่า  ถ้ามีอะไรให้มาหลบหลังชั้นได้  แล้วชั้นจะปกป้องนาย" เจมส์ลูบหัวเซเวอรัสอย่างรักใคร่ "ชั้น....... อยาก 'รักษาสัญญา'"

    เซเวอรัสหลับตาช้าๆ  ไม่ได้ให้คำตอบใดๆ เจมส์ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก  หันหลังออกจากคุกไป  ก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้องตะโกนของพวกผู้คุม  แล้วก็ตามมาด้วยเสียงตะโกนของเจมส์  ลิลี่ลุกขึ้นตามไปดู  เจมส์กำลังชกบาทีเมียส  เคร้าช์เป็นชุด ก่อนที่อลาสเตอร์จะล๊อกแขน และ ดึงเค้าให้ออกห่างจากเคร้าช์

      "เจมส์........ ใจเย็นๆ น่า"

      "จะให้ผมเย็นได้ยังไง!!!!!!!!  ดูที่มันทำกับเซเวอรัสสิ!!!!!!!!!!"

    เสียงโวยวายที่อยู่ข้างนอก  ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับเสียงของสายลมสำหรับเซเวอรัส  เด็กหนุ่มกำลังโคม่า  มีโอกาสรอดน้อยกว่าตายด้วยช้ำ  ระหว่างนั้นดัมเบิลดอร์ค่อยๆ ลุกขึ้นโดยโอบอุ้มร่างผอมกะหร่องที่เปล่าเปลือยไว้ในอ้อมแขน อย่างที่ไม่น่าเชื่อว่าชายชราคนหนึ่งจะมีกำลังมากขนาดนั้น

      "พักซะเถอะเซเวอรัส......... เธอแค่หลับเพราะเหนื่อย  แต่จะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง  ไม่ต้องกลัว......... เพราะจะไม่มีใครทำร้ายเธอได้ ชั้นจะปกป้องเธอเอง................ แต่ถ้าเธอไม่ตื่นขึ้นมาอีก" น้ำตาของพ่อมดชราไหลอีกครั้ง "แผ่นดินของฮอกวอตส์ก็จะปกป้องเธอต่อจากชั้นเอง"
    **************************************

      "ในหมู่พวกเรามีคนทรยศ"

    ดัมเบิลดอร์พูดเสียเรียบท่ามกลางที่ประชุมของภาคีนกฟินิกซ์  เสียงจ๊อกแจ๊กดังขึ้นพักหนึ่ง ก่อนจะเงียบลงอีกครั้ง  ดัมเบิลดอร์พูดต่อไป "นั่นเป็นสิ่งที่เราสงสัยกันมานานแล้ว แต่.......... วันนี้ชั้นได้รับข้อมูลพิเศษเพิ่มขึ้นมาอีก  และเป็นข้อมูลที่ชั้นไม่เคยคาดคิด  นั่นคือ  คนที่เราสงสัยอาจจะไม่ใช่คนๆ นั้น  แต่คนทรยศคนนั้นอยู่ในหมู่คนที่เราไม่อาจจะสงสัยได้  และเป็นคนที่ใกล้ตัวเจมส์  พอตเตอร์"

    ความเงียบที่หน้าอึดอัดเข้าเกาะกุมทั้งห้อง  ดัมเบิลดอร์ลุกจากเก้าอี้ "อย่าให้ชั้นผิดหวังนะ ซีเรียส  รีมัส  และปีเตอร์" 

      "เดี๋ยวก่อนครับศาสตราจารย์" รีมัสเรียกไว้ "ใครกันครับที่ให้ข้อมูลว่ามีสายอยู่ในหมู่เรา 3 คน  เราเชื่อเค้าได้จริงๆ เหรอครับ  ไม่ใช่ว่าเค้าจงใจทำให้เราแตกแยกนะครับ"

      "ขอโทษนะที่บอกไม่ได้  ชั้นไม่ต้องการให้เค้าต้องมีอันตรายมากไปกว่านี้อีกแล้ว  และถ้าบอกชื่อเค้าและพวกเธอเป็นหนึ่งในสายลับ เค้าจะมีอันตราย  ชั้นบอกได้แค่ว่า เค้าคือคนที่ให้ข้อมูลแก่ชั้นจากใจกลางของกลุ่มผู้เสพความตายเลยล่ะ"
    **************************************

      "ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ครับ" เจมส์วิ่งตามมาหลังจากที่การประชุมยุติ "ทำไมบอกเรื่องเซเวอรัสซะล่ะครับ  ถึงจะไม่เอ่ยชื่อแต่มันก็อันตรายอยู่ดี"

      "ชั้นรู้................. แต่นั่นเป็นหนทางเดียวที่เราจะจับได้ว่าใคร  เพราะคนๆ นั้นน่าจะสนใจว่า  ใครเป็นผู้เสพความตายที่ส่งข่าวให้เรา  และขอโทษที่ต้องบอกว่า ชั้นไม่เคยคิดเลยว่า  ทั้ง 3 คนจะไม่น่าไว้ใจ  จนกระทั่งวันนี้"

      "แล้วคุณคิดว่า"

      "โดยส่วนตัวแล้ว  ชั้นเชื่อว่าน่าจะเป็นซีเรียส"

      "แต่ซีเรียส..............." เจมส์เบิกตากว้าง "ไม่มีทางเป็นไปได้"

      "เจมส์ เธอกับลิลี่ต้องหนีแล้ว  และชั้นจะเป็นผู้รักษาความลับเรื่องที่ซ่อนของพวกเธอ"

      "ผมเชื่อใจซีเรียส.............. และผมต้องการให้เค้ารักาความลับเพื่อเป็นข้อพิสูจน์"

      "แต่ถ้าพลาด"

      "ผมว่า......... เซเวอรัส ถ้าเป็นหมอนั่นก็ต้องบอกว่า  ซีเรียสคือคนที่ไว้ใจได้ที่สุด"

      "ชั้นก็เคยติดแบบนั้น  แต่ เค้าเป็นเลือดบริสุทธิ์ และเป็นคนตระกูลแบล็ก"

      "ผมก็เป็นเลือดบริสุทธิ์ ศาสตราจารย์"
    *************************************
    TBC.

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×