คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : การเลือก(-_-)
"ปากยังไม่ทันสิ้นกลิ่นน้ำนมเลย เป็นศาสตราจารย์ได้ยังไงวะ"
คนปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เงยหน้าขึ้นจากชามข้าวโอ๊ด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เซเวอรัสถูกพ่อสบประมาท เจ้าตัวจึงไม่รู้สึกเจ็บแค้นอะไรมากมาย มีแค่ความน้อยเนื้อต่ำใจ ที่ทำดีแทบตายแต่ไม่เคยถูกชื่นชม
............................แล้วจะเป็นคนดีหาสวรรค์อะไรได้วะ..............................
"เซเวอรัส........ อยู่รึเปล่า"
เสียงที่ดังจากบานประตูทำให้เด็กหนุ่มผลุดลุกขึ้น บานประตูถูกเปิดออก เพื่อต้อนรับบาทหลวงที่เป็นพ่อทูลหัว
"คุณพ่อ............ มีอะไรรึเปล่าครับ"
"คุณและคุณนายพอตเตอร์ พ่อแม่ของเจมส์น่ะ คือ......... พวกเค้าตายแล้ว"
"................ว่ะ...........ว่า ว่าไงนะครับ.............."
"พ่อแม่ของเจมส์ตาย พวกเค้าช่วยชีวิตแฮร์รี่เอาไว้ ช่วยจนตัวตาย"
*****************************
ร่างบางรีบออกจากบ้านไปพร้อมกับพ่อทูลหัวทันทีที่ เปลี่ยนจากชุดมักเกิลเก่าๆ เป็นเสื้อคลุมพ่อมดสีดำยาว ไม่นานพวกเค้าก็ถึงงานศพ เซเวอรัสหยุดแค่หน้าประตูโบสถ์ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน
"ลิลี่" เซเวอรัสเอ่ยขึ้นทันทีที่มือสัมผัสกับไหล่บางของเด็กสาว เธอสะดุ้งเฮือก ก่อนจะหันมาโถมตัวเข้าสู่อ้อมแขนของเด็กหนุ่มผมยาว น้ำตาไหลออกมาเปื้อนเสื้อคลุมของเค้า
"เซเวอรัส......... เซเวอรัส"
วูบหนึ่ง คนทั้งแทบจะลืมว่า พวกตน ไม่ใช่แฟนกันเหมือนในอดีตอีกแล้ว ความรักและความห่วงหาถูกถ่ายทอดถึงกันอย่างรวดเร็วจนแทบจะหลอมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แต่ฉากซาบซึ้งก็ถูกขัดลงอย่างรวดเร็ว โดยเสียงกระโชกโฮกฮากของซีเรียส
"โหยยยยยยยย... ไอ้ขี้มูกโป่ง กอดเมียชาวบ้านได้ ไม่รู้สึกจั๊กจี้จั๊กเดี่ยมเลยนะ"
"ว่าไง........ สเนป........ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ" รีมัสพูดทัก แต่รอยยิ้มแทบจะเจื่อนลงทันทีที่คู่สนทนา(ถ้าเค้ายอมเป็นนะ) มองมาด้วยสายตาอาบยาพิษ ก่อนจะขอตัวไปพบศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์
"โห............. ดูทำเข้า" ซีเรียสหรี่ตา "ชั้นอยากจะตบให้หน้าทิ่มจริงๆ"
"น่า.......... ซีเรียสล่ะก็ เราก็ทำกับเค้าไว้เยอะ ถ้าไม่โกรธเลยสิแปลก"
งานศพผ่านไปท่ามกลางความหดหู่ของทุกคน เซเวอรัสรู้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูก แม้จะเป็นเวลาสั้นๆ แต่คุณนายพอตเตอร์และสามีดีต่อเค้ามากเหลือเกิน ดีจนไม่อาจจะพูดออกมาได้ เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรจึงจะสมกับสิ่งที่เค้าได้รับ
.......................ความอบอุ่น ที่หาที่ไหนไม่ได้.......................
และดูเหมือนกับว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะไม่ได้มีแค่ที่เค้ารู้สึก ระหว่างพัก แฮร์รี่ที่อยู่ในอ้อมแขนของเจมส์ ถูกเจมส์โยนขึ้นฟ้าเพื่อสังเวยความแค้นที่เค้ามีต่อพวกผู้เสพความตาย พ่อกับแม่ของต้องตาย ก็เพื่อปกป้องไอ้ลูกเฮ็งซวยของเค้าคนนี้คนเดียว
"แล้วโยนทำไมเล่า!!!!!!!!!!" เซเวอรัสตะโกนแข่งกับเสียงร้องไห้จ้าแสบแก้วหูของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ผู้ซึ่งถูกว่าที่อาจารย์สอนปรุงยาช่วยชีวิตเอาไว้หมาดๆ จากการถูกพ่อทุ่มใส่ซิเมนต์
"พ่อกับแม่ชั้นต้องตาย ก็เพราะช่วยชีวิตไอ้เด็กเฮงซวยนี้คนเดียว" เจมส์พูดอย่างเจ็บปวด
"บ้าเหรอ...... ถ้าชั้นรับไว้ไม่ทัน ไอ้หน้าหม้อน้อยนี่ตายไปแล้ว เค้าเป็นสิ่งที่พ่อกับแม่นายยอมเอาชีวิตเข้าแลก นายต้องปกป้องสิถึงจะถูก" เซเวอรัสโอ๋แฮร์รี่อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะส่งให้พ่อมันอุ้ม "อ้าว.......... คราวนี้อย่าโยนอีกนะ"
แต่เจมส์แค่รับไว้ อยังไม่เอาไปกอด ลิลี่ก็วิ่งมาตบหน้าสามีหนุ่มเต็มแรง ก่อนจะแย่งลูกไปอุ้มซะเอง "โถ......... แฮร์รี่....... ดูซิ พ่อของลูกใจร้ายขนาดไหน คิดจะฆาตกรรมลูกชายตัวเองได้ลงคอ"
เด็กหนุ่มทั้ง 2 มองหน้ากันเงียบๆ.............. ก่อนจะแยกย้ายกันไป............
**********************************
"ขอบใจนะ.............. ที่อุส่าอยู่เป็นเพื่อน"
"ไม่เป็นไรแล้วนะครับ"
"อื้ม.......... สบายมาก เธอมีธุระกับดัมเบิลดอร์ใช่มั้ย ไปเถอะ ชั้นมีลูกอยู่เป็นเพื่อน แฮร์รี่........ ลาศาสตราจารย์สเนปสิลูก"
แฮร์รี่คว้าผมยาวๆ มันๆ ของเซเวอรัสเข้าปากเป็นคำตอบ ก่อนจะร้องให้จ้าเมื่อถูกเจ้าของเส้นผมแย่งคืน
................................................................................
.........................................................
...........................................
"ผู้มีอำนาจที่จะต่อต้านเจ้าแห่งศาสตร์มืดกำลังจะมา เค้าเกิดในวันที่เดือน 7 วางวาย เกิดจากคนที่ต่อต้านเจ้าแห่งศาสตร์มืด 3 ครั้ง.... เธอได้ยินแค่นี่สินะ"
"ครับท่านอาจารย์ใหญ่"
"แล้วเธอรู้รึเปล่าว่า............ ก่อนจะมีแฮร์รี่ เจมส์ กับ ลิลี่ ท้าทายโวลเดอร์มอร์มาแล้ว คนละ 3 ครั้ง"
ดวงตาสีดำของเซเวอรัสเบิกกว้าง.......... ดัมเบิลดอร์พูดต่อไป "แต่ก็อาจจะหมายถึงเด็กอีกคนได้ด้วย คือ เนวิลล์ ลองบัตท่อม"
******************************************
นี่มันวันอะไรกันเนี่ย..................... เซเวอรัสเดินอย่างทอดอาลัยจากห้องที่เค้าพึ่งคุยกับดัมเบิลดอร์ เพื่อ กลับบ้าน แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงเจมส์ กับ ลิลี่คุยกัน
"เธอคิดว่าเซเวอรัสจะอยู่กับเรามั้ย"
"ไม่ว่าจะอยู่ หรือ ไม่อยู่ หมอนั่นก็เป็นได้แค่สมาชิกลับๆ เท่านั้น"
เซเวอรัสแนบร่างชิดผนัง ฟังการสนธนาของทั้งคู่อย่างตั้งใจ เจมส์พูดอีกครั้ง
"เธอ................ เชื่อใจเค้ามั้ย"
"เชื่อ หรือ ไม่ ชั้นก็ไม่อาจพูดได้ ที่จะพูดได้มีแค่ ชั้นมั่นใจว่าเซเวอรัสจะไม่ทำร้ายชั้น และ จะไม่ทำร้ายแฮร์รี่ด้วย"
"ทำไม........... ถึงมั่นใจนัก" เจมส์ถามเธอช้าๆ
"พลังแห่งความรักไง"
"เรื่องเธอน่ะใช่................. แต่แฮร์รี่ล่ะ"
"สำหรับชั้น โลกก็คือเซเวอรัส การที่แฮร์รี่อยู่กับเซเวอรัส ก็เหมือนได้รับการปกป้องจากโลกนั่นและ"
................................................................................
.........................................................
...............................
เซเวอรัสมองท้องฟ้า................. ครุ่นคิดถึงสิ่งที่ได้ยิน นานมากแล้ว............. ที่เค้า บางครั้งเค้าคิดว่า อยากได้เธอคืน ต่อให้โลกทั้งโลกต้องฟังลง ก็อยากได้ลิลี่มาไว้ในอ้อมกอด
พยายามเมินเจ้าแว่นเฮงซวยที่เป็นเจ้าของเธอ......................
ไม่สนใจเด็กผมยุ่งๆ ที่ต้องการแม่......................
...............เค้ามันเห็นแก่ตัว.....................
------โลกคือเซเวอรัส-----------?
...................ไม่ได้..............
.............เค้าหักหลังลิลี่ไม่ได้.............
ต่อให้ต้องทรยศทั้งโลกก็ไม่เป็นไร................ แต่เค้าจะไม่ทรยศลิลี่เด็ดขาด
เค้าจะต้องปกป้องเธอ และ ครอบครัวของเธอด้วย.................
เธอเท่านั้น............ ที่เค้าจะไม่ทรยศ...........
เค้าจะเป็นสายให้ดัมเบิลดอร์เพื่อเธอ..............................!?!
*********************************
TBC.
ความคิดเห็น