เฮฮาประสาประวัติศาสตร์--ภาคVlad_Tepes

ลำดับตอนที่ #5 : เปิดตัวเมห์เหม็ตผู้พิชิต

ฉากวลาดโอบกอดเมห์เหม็ตก่อนจะกัดคอในภายหลัง ไม่ทราบว่ามีใครแอบฟินกันบ้าง?

ในช่วงเวลาที่แดร็กคิวล่ามีชีวิตอยู่นั้น ยังมีบุคคลผู้หนึ่งซึ่งมีความสำคัญอย่างยิ่งในประวัติศาสตร์ นั่นคือสุลต่านซึนเดเระอย่าง "เมห์เหม็ตที่สอง" ซึ่งเล่าไปผู้อ่านก็อาจจะไม่รู้จัก จึงยกเรื่อง 'Dracula Untold' หรือ 'แดร็กคิวล่า ตำนานลับโลกไม่รู้' มาอธิบายให้ฟังอีกรอบ ซึ่งใครดูเรื่องนี้แล้วจะเข้าใจง่าย คือสุลต่านเกราะทอง(โดมินิค คูเปอร์)ที่สู้กับวลาด(ลุค อีแวนส์)ตอนท้ายเรื่องนั่นแหละคือเมห์เหม็ต ม่ายยยย!! ไอ้ผู้กำกับ!! แกทำอะไรกับสุลต่านซึนของข้าฟะ!!! เมห์เหม็ตในเวอร์ชั่นuntoldนั้นไม่เหมือนเมห์เหม็ตตัวจริงเท่าไหร่ ออกแนวเคะราชินีมากกว่า.. เอ่อ.. ไม่ได้จิ้นวายอะไรหรอกนะ แต่แกออกมากดขี่วลาดเวอร์ชั่นหน้าเหี้ยมของลุค อีแวนส์มากแล้วเดินกรีดกรายในเกราะทองก่อนจะถูกกอด-กัดจมเขี้ยว เลยพิจารณาดังนั้นแล  แต่สาววายจริงๆ อาจจะพิจารณาเป็นสิ่งอื่นตามใจชอบครับ... เมห์เหม็ตตัวจริงเป็นโอรสองค์ที่สามของสุลต่านมูรัต(ซึ่งขณะนี้กำลังสนุกกับการกกมังกรน้อย-วลาด แดร็กคิวล่า) แถมเมห์เหม็ตก็ดันมีพระชนม์มายุก็รุ่นเดียวกับวลาดด้วย คือเกิดหลังวลาดเพียง 4 เดือน!  เมห์เหม็ตคนนี้น่าสนใจไม่น้อย เพราะในยุคนั้นดันมีมือดีจับท่านไปเป็นคู่วายกับราดูผู้เป็นอนุชาของวลาด ซึ่งเรื่องนี้มีทั้งส่วนที่เป็นจริงและเกินจริง ซึ่งจะบอกให้ทราบภายหลัง

 

และมูรัต... ท่านก็ช่างเสียบตูดเด็กอายุเท่ากับลูกตัวเองโดยไม่รู้สึกอะไรจริงๆ หรือนี่!? แบบนี้จะเรียกอะไรดี? หัวงู, หน้าด้าน, ตัญหากลับ, รึว่าโรคจิต!? หง่า... ผมขอบอกก่อนว่าผมไม่ได้รังเกียจชาววายและชาวเกย์ และยอมรับได้สำหรับเหตุการณ์มากมายในฟิกทั้งหลายทั้งปวงในแง่ของพล็อต แต่กับความจริง... เราเอเคแค่ไหนที่ได้ยินข่าวเด็กเล็กๆ ถูกข่มขืน เราได้ยินข่าวนี้แล้วตะโกนว่า "สุดยอดเลย!? ฟินสุดๆ!!" รึตะโกนว่า "ไอ้ส้นตีน! ชาติชั่ว! ไปตายเถอะมึง!!"  และครับ... ในโลกแห่งความเป็นจริง-ไม่ใช่ฟิกวาย, อีตามูรัตคนนี้ก็ข่มขืนเด็กตัวเล็กๆ ที่ชื่อวลาด! เรายอมรับได้แค่ไหน?
 

ฉากมูรัตข่มขืนวลาดในมังกะเรื่อง Helsing เป็นมังกะเล่มเดียวที่ซื่อสัตย์ต่อประวัติสาสตร์อย่างยิ่ง 
 

กลับมาที่เมห์เหม็ตซึ่งอาศัยในฮาเร็ม.. ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนว่า ฮาเร็มคือเขตพระราชฐานชั้นใน เป็นสถานที่ศักดิ์ที่ผู้ชายห้ามเข้า--เว้นแต่จะเป็นเด็ก, ขันที, และลูกหลานของสุลต่าน(และตัวสุลต่านเอง) เจ้าชายทั้งหลายประสูตรและเติบโตขึ้นมาในฮาเร็มโดยตัดขาดจากโลกภายนอก ไม่เว้นแม้แต่เมห์เหม็ต และปัญหาหลักเกิดขึ้นเพราะเมห์เหม็ตนั้นดันมีพระมารดาทาสในวังและเป็นชาวต่างชาติด้วย คือเป็นผู้หญิงฝรั่งเศส! เมห์เหม็ตจึงเติบกับภาษาฝรั่งเศสและไม่เคยมีเพื่อนแม้แต่คนเดียวเนื่องจากคุยกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง(พระเจ้าช่วย) และสุลต่านมูรัตก็ไม่สนพระทัยที่ส่งครูไปสอนภาษาตุรกีให้ลูกคนนี้ เนื่องจากทรงเป็นทายาทอันดับที่สามที่ไม่ความสำคัญใดๆ  บันทึกประวัติศาสตร์ระบุเกี่ยวกับวัยเยาว์ของสุลต่านเมห์เหม็ตว่า "ทรงเป็นเด็กที่เหงาและเศร้า และมีเพียงแมวเท่านั้นที่เป็นพระสหายของพระองค์..."  พระองค์เอาแมวเป็นเพื่อน คุยกับแมว กินกับแมว เล่นกับแมว และนอนกับแมว

 

แต่แล้วชีวิตของเมห์เหม็ตน้อยก็เปลี่ยนไป เมื่อการแย่งชิงอำนาจทำให้พระเชษฐาต่างพระมารดาทั้งสองต้องสิ้นพระชนม์ ตำแหน่งรัชทายาทจึงหล่นตุ๊บลงบนตักของเมห์เหม็ต สุลต่านมูรัตส่งครูเข้าไปในพระตำหนัก เพื่อเตรียมเมห์เหม็ตสำหรับการเป็นสุลต่าน--ทั้งการเมืองการปกครอง รวมทั้งภาษาพ่อตัวเองด้วย แต่เมห์เหม็ตเป็นนักเรียนที่ยากเป็นพิเศษ แต่ครูทั้งหลายก็พยายามสอนจนกระทั่งพระองค์รู้ภาษาตุรกีพอที่จะเรียนสิ่งอื่น อย่างไรก็ตาม เมห์เหม็ตก็ไม่ต้องการที่จะเป็นสุลต่าน พระองค์สนุกกับจัดสวน--ปลูกกุหลาบและแตงโม  เลี้ยงแมวเป็นขโยง แถมไม่ถูกโรคกับพวกแมงมุง แมงสาป ไส้เดือน กิ้งกือ ฯลฯ คือทรงกลัวน่ะ  สุลต่านมูรัตจึงคิดว่าพระองค์ต้องให้เมห์เหม็ตสนุกกับการใช้อำนาจ เพื่อที่พระองค์จะอยากสืบทอดดำแหน่งสุลต่านจากพระชนก ฉะนั้นจึงทรงสละบัลลังก์และทำให้เมห์เหม็ตต้องกลายเป็นสุลต่านทั้งที่มีพระชนม์เพียง 12 พรรษา!!

 

นักวิชาการตุรกีบางคนบอกว่า เหตุผลที่แท้จริงที่มูรัตสละบัลลังก์ เพราะสถานะของพระองค์ที่เป็นพระประมูขแห่งออตโตมันซึ่งมีสถานเป็นทั้งผู้ปกครองโลก(สุลต่าน)และผู้นำทางศาสนา(กาหลิบ) ฉะนั้น เป็นไปได้ว่ามูรัตอาจจะรู้สึกไม่ดีนักที่ทรงเป็นกาหลิบแต่มาทำผิดโองการแห่งอัลเลาะห์ซะเอง(แต่มังไม่รู้สึกอะไรกับการข่มขืนเด็ก?) พระองค์จึงสละบัลลังก์เพื่อจะได้สะดวกใจต่อการเอาวลาดน้อยไปกกนอกเขตฮาเร็ม(กรรม) อย่างไรก็ตาม การทำเช่นนี้ไม่ค่อยเข้าท่านัก เพราะเมห์เหม็ตแทบไม่รู้อัลกุรอ่านเลย งานเข้าแล้ว กาหลิบไม่รู้อัลกุรอ่านมีที่ไหนกัน งานนี้มูรัตเลยต้องส่ง "อาเหม็ต โกรานี่" ไปพร้อมกับคำสั่ง "ไม้แข็ง" โกรานี่เข้าเฝ้ากาหลิบน้อยพร้อมกับไม้เรียวและทูลว่า "หม่อมได้รับอนุญาตให้ตีฝ่าบาท ถ้าทรงดื้อ" เมห์เหม็ตจึงพ่นไฟใส่ราชครูด้วยภาษาตุรกีปนฝรั่งเศสก่อนจะโดนหวดด้วยไม้เรียว ทีแรกก็ตกพระทัยแล้วโวยวายกว่าเดิม จึงต้องโดนหวดอีกรอบและอีกรอบ(ไอ้นี่ก็ดันกล้าตีสุลต่านด้วยเว้ย บ้านเรานี่ไม่มีใครกล้าหวดในหลวงนะ) โดนไปสามทีเท่านั้นแหละสุลต่านน้อยก็กรรแสงวังแทบแตก หลังจากนั้นสุลต่านก็กลัวครูคนนี้มากและเรียนรู้ทุกสิ่งที่ครูสอนโดยไม่ปริปากบ่น


ท่างเมห์เม่ห์ตองเป็งหนุ่ม... อืม... จะว่าไปก็น่ารักอยู่นะ

 

ในช่วงเวลานี้เอง สุลต่านเมห์เหม็ตก็ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ นั่นคือเจ้าชายวลาดและราดูพระอนุชา เอกสารประวัติศาสตร์ระบุว่าราดูปรับตัวเร็วมากและกลายเป็นที่ชื่นชอบของชาววังอย่างรวดเร็ว--จนได้ฉายาว่า "ราดูผู้วิจิตร" เพราะทรงทั้งฉลาด รูปงาม และมนุษย์สัมพันธ์เป็นเลิศ  วลาดเทียบพระอนุชาของพระองค์ไม่ติดและกลายเป็นเด็กคูลเดเระ(หรืออาจจะดันเดเระ?) แต่ว่า ไอ้ท่าทางเย็นชาและไม่สนใจใครดันไปเข้าตาสุลต่านน้อยพอดี!? เมห์เหม็ตสนใจในตัววลาดมากแต่ชอบทำตัวเหมือนเกลียดวลาดและคอยแกล้งพระองค์ ทำให้ในช่วงเริ่มต้นของความสัมพันธ์นี้ค่อนข้างแย่(สุลต่านซึน!) แต่... โดยไม่รู้เหตุผล(เพราะเอกสารไม่บันทึกไว้) สองพระองค์ที่เกลียดชังกันและกันได้กรีดเลือดสาบานต่อพระเจ้าเพื่อ "เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกันชั่วนิรันดร์"ทั้งสองพระองค์เดินจูงมือกันและเสียงหัวเราะก็ดังก้องไปทั้งท้องพระโรง

 

หลังเจ้าชายคูลเดเระ(เย็นชา)และสุลต่านซึนเดเระ(ปากไม่ตรงกับใจ)กลายเป็นเพื่อนสนิทและพี่น้องกัน วลาดผู้สวยวันสวยคืนจนเกิดศึกหน้าพระพักตร์(ศึกหน้านาง?)บ่อยๆ ก็อาศัยความสนิทสนมกับสุลต่านโดยยัดพระอนุชาซึ่งหน้าตาดีมากๆ ให้อยู่ใกล้ๆ สุลต่านด้วยหวังว่าจะไม่มีใครกล้ายุ่งกับราดู แต่เด็กหน้าตาดีไม่ได้มีแค่พระองค์ทั้งสองนี่ครับ สุลต่านก็น่ารักเหมียนกัน! เอกสารไบแซนไทน์พูดถึงพระองค์ว่าผิวสวยมากแถมยังปากแดงชุ่มฉ่ำน่าดูด และตามที่บอกครับ ผู้หญิงในฮาเร็มแตะต้องไม่ได้!! และราดูที่เริ่มโตวันโตคืนก็เริ่มเงี่ยนไปตามเวลาและก็คงไม่แตะวลาดที่เป็นพี่ชายของตัวเอง

 

ฉะนั้นสายพระเนตรของพระองค์จะไปอยู่ที่ใครเสียถ้าไม่ใช่สุลต่าน!!