เฮฮาประสาประวัติศาสตร์--ภาคVlad_Tepes

ลำดับตอนที่ #22 : เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

หลังจากเสด็จถึงอิสตันบูล สุลต่านก็เผชิญหน้ากับการกดดันจากเหล่าขุนนางหัวหงอกจนต้องสั่งตัดหัวไปหลายคน โดยความน้อยพระทัยที่ไม่มีใครเข้าใจพระองค์นอกนังหนูซิต้า(แมว)ตัวโปรดทำให้เจ้าชายราดูสุดหล่อทรงฉวยโอกาสเข้ากอดบังคมทูลให้ทรงทราบว่า--สำหรับพระเชษฐาของหม่อมฉันที่ฝ่าพระบาททรงแพ้ทางนั้น หม่อมฉันจะจัดการเอง ว่าแล้วก็ได้รับบัญชาให้ไปจัดการซะ

Sita--น้องนางที่สุลต่านรักสุดหัวใจ

ว่าแล้วราดูก็ทำท่าหนีกระเซอะกระเซิงไปหาพี่ กราบทูลว่าพระองค์เจ้าข้า เพราะสิ่งที่พระองค์ทำนั่นแหละ ทำให้เขาถีบหัวส่งน้องมา วลาดเห็นน้องก็ดีใจว่าน้องกลับมาก็ต้อนรับอย่างดีพร้อมกับว่าพี่จะปกป้องเจ้าเอง  แต่เอกสารบางเล่มก็ว่าราดูลอบเข้ามาโดยที่วลาดไม่ทรงรู้...(เอ๊ะ ยังไงกัน)

แต่ไม่ว่าความจริงจะเป็นเช่นไร ศึกระหว่างวัลลาเคียและออตโตมันก็ระเบิดขึ้นอีกครั้ง แถมครั้งนี้วลาดเสียกำลังพลมากมายเพราะน้องชายตัวแทบไปเที่ยวปั่นให้เหล่าขุนนางทรยศต่อพระเจ้าแผ่นดิน. โดยการล้อมพระราชวังนั้น ราดูคือแม่ทัพที่ไล่ต้อนพระเชษฐาซะจนมุม. มีตำนานเรื่องหนึ่งเล่าว่า วลาดทรงเสด็จมาที่กำแพงโดยไม่กลัวว่าลูกธนูของข้าศึกจะพุ่งมาปักอก(ซึ่งอาจจะเป็นราดูที่ห้ามยิง)แล้วก็ทรงประโกนทั้งน้ำพระเนตรอาบนองว่า "ราดู ทำไมเธอทำกับพี่แบบนี้" ซึ่งราดูสุดหล่อก็ตอบกลับว่า "ทั้งสิ้นทั้งปวงนี้เพราะหม่อมฉันรักสุลต่าน ขอให้เสด็จพี่ทรงเข้าพระทัย"

"ไอ้น้องส้นตีน!!!" *วลาดไม่ได้ทรงตรัส

วลาดทรงมีพระธิดาเพียงองค์เดียว และมเหสีซึ่งกำลังทรงพระครรภ์ ถ้ายอมจำนนอาจจะมีทางรอด(มั้ง?) แต่เมื่อชั่งน้ำหนักแล้ว ในที่สุดพระองค์ก็ตัดสินพระทัยแบ่งกองทัพออกเป็นส่วนๆ เพื่อให้ราชองค์รักษ์ที่ทรงวางพระทัยพามหสีและพระธิดาหนีไป ส่วนพระองค์จะทรงหลอกล่อศัตรูให้ โชคร้ายที่ราดูอ่านทางพี่ชายออกจึงแบ่งทหารเป็นสองสวนและไล่ล่าอีกกองทัพที่แอบหนี(แกล้งทำเป็นหนีจากวลาด) เจ้าหญิงหนีรอดไปได้หวุดหวิดแต่พระมเหสีถึงกับสวรรคตพร้อมกับทารกในพระครรภ์ ส่วนวลาดก็เกือบสวรรคตคาสนามรบ(บาดเจ็บสาหัส)

บ้างก็ว่าทารกในพระครรภ์รอดชีวิต นั่นคือเจ้าชายมีเนียร์(ผู้ชั่วร้าย) อันนี้พูดยาก เพราะมีเนียร์ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ในฐานะโอรสของพระเจ้าวลาดที่สามนั้น ไม่มีหลักฐานใดๆ ว่าทรงเป็นโอรส แต่วลาดทรงรับเจ้าชายองค์นี้ไว้เป็นลูกของพระองค์หลังจากที่พระองค์กลับมาสู่วัลลาเคียในอีกหลายปีต่อมา(ซึ่งผัวเมียคู่หนึ่งระบุว่ามีเนียร์คือโอรสของพระองค์ซึ่งมเหสีของพระองค์ทรงคลอดและสวรรคต) ซึ่งวลาดรับไว้เพราะไม่มีหลักฐานนั่นแหละ.. คือถ้าเกิดนี่ใช่ลูกลูกจริงจะทำไง แต่ถ้าไม่ใช่ก็ไม่มีผลใดๆ พูดง่ายคือรับเพื่อไม่ต้องคาใจตลอดไป

แต่ก็มีอีกบันทึกที่ไม่ยอมรับฐานะมีเนียร์โดยระบุว่าองค์ราชินี(มเหสีของวลาด)ไม่ได้สวรรคตระหว่างประสูตรพระโอรส และไม่ได้หนีไปพร้อมกับพระธิดาด้วย แต่ทรงอยู่ในวังด้วยความมุ่งมั่นที่จะเคียงข้างพระสวามี พอได้ข่าวว่าวลาดสวรรคต(วลาดบาดเจ็บสาหัสและทุกคนคิดว่าไม่รอดแน่ๆ) เธอก็เสร็จไปที่ป้อมแล้วทิ้งตัวลงไปในแม่น้ำ ทำให้แม่น้ำข้างๆ พระราชวังปอยเอนารี่ถูกเรียกว่าแม่น้ำราชีนีเพื่อเป็นเกียรติแก่ความเด็ดเดียวของพระนาง กังนั้น จากตำนานนี้ พระราชินีสวรรคตพร้อมเด็กในพระครรภ์แน่นอน

ครอบครัวที่น่ารักถึงคราวล่มสลาย

ส่วนวลาด หลังจากฟื้นจากคม่า ทรงตระหนักแล้วว่าพระองค์หมดทางชนะ ดังนั้นพระองค์ตัดสินพระทัยยอมจำนนเพื่อคนของพระองค์จะรอดชีวิต และพระองค์ทรงตกเป็นเชลยอย่างแน่นอน เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างนั้นบ้าง แต่มีเอกสารที่ระบุตรงกันว่าพระญาติของพระองค์ที่อยู่ในกองทัพของสุลต่านได้ลอบช่วยพระองค์ วลาดทรงหนีไปจากคุกซึ่งทรงเป็นเชลยและได้รับการปกป้องช่วยเหลือจากราษฎรของพระองค์เองซึ่งรักพระองค์สุดหัวใจ พวกเขาแน่วแน่ที่จะซ่อนพระองค์ไว้ แต่พระองค์ไม่ต้องการเสี่ยงที่จะให้คนอื่นลำบากมากไปกว่านี้จึงตัดสินพระทัยจะไปโดยเร็วที่สุด(แม้ว่าจะประชวรจากพระอาการบาดเจ็บ) ทรงถอดเกือกม้าออกแล้วใส่กลับเข้าไปในสภาพกลับด้าน ดังนั้นเมื่อพระองค์จากไปจะทิ้งรอยเท้าเหมือนพระองค์ควบม้ากลับเข้าเมือง วลาดเสด็จไปยังทรานซิลวาเนียเพื่อขอความช่วยเหลือจากสตีเฟ่น บาโธรี่ซึ่งเป็นน้องเขย(แต่งงานกับเจ้าหญิงอเล็กซานดร้า)

โชคไม่ดีครับ ตอนที่วลาดรบน่ะ วาติกันสั่งระดมเงินมากมายไปช่วยวลาดรบกับเติร์กโดยผ่านฮังการี่(ให้ฮังการี่เอาให้วลาดเอง)เนื่องจากโป๊ปไม่สามารถให้วลาดโดยตรงได้(เพราะติดว่าวลาดทรงเป็นออโธดอกซ์ ขณะที่วาติกันคือสูญกลางของนิกายโรมันคาทอริค) แล้วแมทีอัส โครไวนัสดันทะลึ่งเก็บเงินเหล่านั้นใส่กระปุกออมสินของพระองค์เองซะงั้น คราวนี้ ถ้าวลาดมาเองเรื่องจะแดงสิครับ แล้วพระองค์จะกลายเป็นจำเลยของสังคมแน่นอน ดังนั้นพระองค์เลยรีบจับวลาดไว้ก่อนที่จะถึงวังของเจ้าชายสตีเฟ่น แล้วโยนพระองค์ใส่ตะรางต่อ ว่ากันว่าพระองค์โดนต่อยจนฟันหักไปซี่นึงด้วยซ้ำ จากนั้นฮังการี่ก็ทำสัญญาสงบศึกกับออตโตมัน แน่นอนครับ ลองอีกแบบนี้วาติกันได้โวยแน่ ฮังการีเลยต้องหาเรื่องใส่ความวลาดเพื่อให้ตัวเองดูเป็นคนดี โดยทำจดหมายปลอมว่าวลาดสวามิภักต่อสุลต่านแล้ว--คือสร้างเรื่องประมาณว่าฮังการีจับได้ว่าวลาดทรงทรยศว่านั่นเถอะ โชคร้ายที่โป๊ปเอ็นดูวลาดมากและเคยอ่านราชสาส์นที่วลาดส่งถึงพระองค์มาหลายครั้ง ทรงรู้จักทั้งลายพระหัตถ์และวิธีการใช้ภาษา ดังนั้นจดหมายฉบับบนี้จึงน่าขันและไม่สามารถเชื่อถือได้เลย และโป๊ปก็ไม่เชื่อแม้แต่น้อย ดังนั้น, ทรงส่งทูตไปยังฮังการีเพื่อเข้าเฝ้าอดีตกษัตริย์แห่งวัลลาเคียผู้ถูกจองจำทันทีก่อนที่ทูตจะกลับมาเพื่อทูลโป๊ปเกี่ยวกับสิ่งที่เขารู้ นั่นคือวลาดไม่รู้อะไรเลย และกำลังประชวร พระองค์ไม่รู้ว่าทำไมทรงกลายเป็นเชลยและจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ แม้จะทรงวางท่าแข็งกร้าวน่ากลัวอย่างไร แต่แท้จริงแล้วในพระทัยของพระองค์เต็มไปด้วยความสับสน-หวาดกลัว-และสิ้นหวัง ดังนั้นโป๊ปจึงจริงจังที่จะตั้งคณะกรรมการสอบสวนเพื่อช่วยวลาดให้ได้

โชคร้าย... โป๊ปองค์นี้สิ้นพระชนม์ซะก่อน(เวรกรรม) เรื่องจึงตกมาอยู่ในมือของโป๊ปองค์ถัดไป...

โป๊ปองค์ใหม่ไม่ค่อยสนใจเรื่องทวงคืนความยุติธรรมให้วลาดเท่าใดนัก แต่ก็ไม่ถึงกับทิ้งพระองค์ไว้ในคุก เพราะอย่างน้อยโดยการเคลื่อนไหวของโป๊ปองค์ก่อนหน้านี้ ทำให้วลาดถูกนำออกจากคุกมากักขังไว้ในหอคอยแทน มีห้องหับและคนดูแลเหมาะสมกับฐานันดรของพระองค์ ได้อาบน้ำอุ่น นอนบนเตียงสวยๆ กินอาหารจากจานทองคำ แต่ไม่สามารถออกจากห้องได้ บันทึกบอกว่าพระองค์เครียดกับเหตุการณ์นี้มากจนถึงขนาดฉีกเศษไม้จากพื้นออกมาแล้วเสียบแมงมุมแมงสาปโดยจินตนาการว่าพวกมันเป็นแมทีอัส โครไวนัส(และอื่นๆ)ก่อนจะปักโชว์ที่หน้าตาหอคอย

ระหว่างที่คดีของวลาดไม่คืบหน้า คนทั้งยุโรปก็วิพาษวิจารณ์การฉ้อฉลของฮังการีที่มีต่อวลาดรวมทั้งแสดงความสงสารต่อกษัตริย์รูปงามบนหอคอย ดังนั้น, เพื่อเรียกคืนศรัทธา กษัตริย์ฮังการี่ถึงใช้ให้เดินทางไปทั่วยุโรปแล้วเล่านิทานเรื่องของคนบ้ากระหายเลือดชื่อแดร็กคิวล่า แถมยังมีการพิมพ์หนังสือออกมาขายดีเทน้ำเทท่าจนแทบจะเรียกว่านิยายสยองขวัญระดับเบสเซลเลอร์

เรื่องราวน่ากลัวที่ท่านรู้จักเกี่ยวกับทรราชย์นามวลาดนักเสียบนั่นแหละครับ มาจากหนังสือเล่มนั้น..