คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : พบกันอีกครั้ง(-_-)
เสียงโอกอากดังออกมาจากห้องน้ำส่งผลให้เมอร์ทิลจอนคร่ำครวญต้องโผลหัวเข้าไปชะโงกดูดวยความเป็นห่วง เซเวอรัสอาเจียนหลายรอบแล้วสำหรับวันนี้ ความเครียดที่รุมเร้ากำลังจะทำให้เด็กหนุ่มทนไม่ไหว น้ำตาแห่งความทุกข์ทรมาณไหลลงมาไม่ขาดสาย
.............ชั้นกำลังจะถูกลิลี่ทิ้ง....................ชั้นกำลังจะถูกลิลี่ทิ้ง............
เซเวอรัสบอกกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาด้วยความเจ็บปวด เค้าเกลียดมิตรภาพจอมปลอมที่เด็กบ้านสลิธีรีนหยิบยื่นให้ เกลียดพวกพอตเตอร์ที่ทำให้เค้าต้องทุกทรมาน เกลียดที่สุด...................ตัวเอง
.............ความทรงจำที่เลวร้ายที่สุดของเซเวอรัส สเนป.......... เค้าพูดกับคนที่เค้ารักแบบนั้น........... เรียกเธอว่าเลือดสีโคลน เค้าพูดออกไปได้ยังไง................?
แล้วมันก็สมกับที่พูดออกไปมั้ยล่ะ เธอไม่มองหน้าเค้ามา 3 วันแล้ว เด็กอื่นก็กระซิบกระซาบเรื่องของเค้าอย่างสนุกสนาน เซเวอรัสพยายามที่จะขอโทษลิลี่แล้ว แต่ว่า.........
ทันทีที่เดินเข้าไปหาเธอพวกเด็กกริฟฟินดอร์ก็จะแกล้งพูดเสียงดังเรื่องเค้าถูกเจมส์ พอตเตอร์เปลื้องผ้าต่อหน้าสาธารณะในท่าห้อยหัวอย่างสนุกสนาน แล้วสิ่งที่ตามมาก็คือ เซเวอรัสไม่ได้ขอโทษลิลี่ เพราะเมื่อรู้ตัวอีกทีเด็กหนุ่มผมเป็นเมือกมันก็อยู่ในที่ลับตาคนเสียแล้ว
..................ความรู้สึกดีๆ ที่มีมาร่วมกันก็กำลังจะล้มสลายงั้นเหรอ..............
เซเวอรัสระเบิดกระจกในห้องน้ำชายแตกเป็นเสี่ยงๆ อย่างคลุ้มคลั่ง แล้วก็ทรุดลงกับพื้น...........ร้องไห้อย่างเจ็บปวด
เจ้าของเรือนร่างบอบบางพยายามคิดเรื่องดีเพื่อให้ใจเป็นสุข พยายามคิดในทางดีว่าไม่เป็นไร ทุกอย่างจะดีเอง แต่ก็ไม่เป็นผล........... เค้าไม่เคยเชื่อมั่นในความสุขของตนเองได้...............16 ปีของเซเวอรัส สเนป............. ไม่มีอะไรที่จะทำให้ใจชุ่มชื้นได้โดยไม่มีความปวดร้าวเข้ามาแทรก ความขมขื่นมันมีมากเกินไป.................แต่........ ดวงตาสีดำสนิทราวกับอวกาศกำลังมองตรงไปที่เศษกระจกที่แตก ปลายอันคมกริบของมันกำลังส่องประกายอย่างงดงามที่สุด อย่างน้อยก็ในความรู้สึกของเค้าตอนนี้
...................บางที...........เค้าอาจพบทางออกเสียทีก็คราวนี้เอง....................
...................................................................................
.......................................................
...........................
ลิลี่รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ตั้งแต่ทำตัวเย็นชากับแฟนหนุ่ม เค้าดูแย่มากจริงๆ ความจริงเธอไม่ได้โกรธที่ถูกเซเวอรัสเรียกว่า "เลือดสีโคลน" เพราะเธอรู้ดีว่าหลังๆ นี่เซเวอรัสดูแย่มาก ที่สำคัญเซเวอรัสน่ะรักพ่อมักเกิ้ลของเค้าจะตาย...........ไม่มีทางที่จะเรียกพวกลูกมักเกิ้ลว่าเลือดสีโคลนหรอก
...............ที่เธอโกรธคือเรื่องที่เค้าไม่เข้มแข็ง ยอมเรียกเธอว่าเลือดสีโคลนเพื่อแลกกับมิตรภาพจอมปลอมต่างหากล่ะ..................
.............แต่พอมาคิดอีกที เธอน่าจะรู้ถึงความรู้สึกที่ถูกคนในสังคมเมินเฉยนี่นา.....
..........เซเวอรัสเองก็อยากจะขอโทษเธอเต็มแก่ แต่พวกน่ารังเกียจทำให้เค้า........
"นั่นสินะ............" ลิลี่คิดได้ในที่สุด "คำขอโทษไม่สำคัญหรอก ความรู้สึกต่างหากที่............."
"ลิลี่..........เธอจะไปใหนน่ะ" อะมีเลียถาม
"จะไปตามหาเซเวอรัสน่ะ.............. ศาสตราจารย์มักกอนนากัลคงต้องการให้เค้าเข้าสอบวิชาแปลงร่างหลังจากที่ไม่ได้เข้าสอบวันนั้น"
"ไห้ตายสิ ลืมแล้วรึไง เค้าเรียกเธอว่า............................. เธอก็รู้ว่ามันแปลว่าอะไร"
แต่ทุกคนก็ต้องอึ้งหนักกว่าเก่าเมื่อเห็นลิลี่หัวเราะ เธอเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร
*******************************
"เห็นเซเวอรัส สเนปบ้างมั้ยคะนิก" ลิลี่ตั้งคำถามเมื่อเดินสวนกับผีประจำบ้านกริฟฟินดอร์
"เค้าอยู่ในห้องน้ำน่ะ ท่าทางดูแย่มากเลยไม่กล้าเข้าไปรบกวน เดี๋ยว!?! เอฟเวนส์!?! นั้นมันห้องน้ำชายนะ แล้วเธอก็เป็นผู้หญิง เพราะฉะนั้น!!!"
แต่ไม่ทันขาดคำลิลี่ก็พลักประตูเข้าไปแล้ว สีหน้าที่ดูเบื่อหน่ายกลายเป็นสีคล้ำโดยฉับพลัน ทำให้นิกหัวเกือบขาดตามเข้าไปด้วยความสนออกสนใจ ก่อนจะส่งเสียงกรีดร้องแล้วลอยหายไป เข้าใจว่าคงไปตามคนมาช่วย
ภาพเซเวอรัสที่นั่งพิงกำแพง ท่ามกลางกระจกที่แตก ข้อมือข้างซ้ายมีเลือดไหลออกมาไม่ขาดสาย ทำให้ลิลี่รู้สึกเหมือนอากาศมากมายได้หายไปจากปอด เสียงประตูที่เปิดออกทำให้เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นช้าๆ และ...............ดวงตาสีดำที่ไร้ชีวิตจิตใจจู่ก็มีประกายตื่นตระหนก
ทันที่ที่รู้สึกตัว ลิลี่ก็ถลาเข้ามาตบหน้าของเซเวอรัสอย่างแรง เด็กหนุ่มอึ่งไปชั่วขณะก่อนจะยกมือข้างที่ซ้ายขึ้นมาแตะหน้าซีกที่ถูกตบช้าๆ ตอนนั้นมือที่ใช้ทำโทษแฟนหนุ่มของเด็กสาวก็ถูกยกขึ้นมาบีบข้อมือซ้ายของเจ้าชายน้อยนักปรุงยาของเธอไว้แน่น เพื่อห้ามเลือด ภาพใบหน้าเปื้อนน้ำตาของแฟนสาวทำให้เซเวอรัสรู้สึกผิด
"เธอคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่...................." ลิลี่พูดด้วยเสียงแตกพร่า ดวงตาสีเขียวของเธอเจ็บปวดอย่างที่เซเวอรัสไม่เคบเห็นมาก่อน "นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วรึไง"
"ผม....ผมขอโทษ" เซเวอรัสพูดแกมสำลัก "ผมขอโทษ"
แต่ภาพลิลี่ร้องทำให้เด็กหนุ่มเจ็บเหลือประมาณ น้ำตาใสๆ กำลังไหลออกจากตาสีดำคู่สวยของเค้าบ้าง "ต้องทำยังไงถึงจะยอมยกโทษให้ผม"
*******************************
เซเวอรัสกับลิลี่คบกันมาตั้งแต่ก้าวเข้ามาฮอกวอสต์เป็นครั้งแรก คู่ที่ไม่มีใครคาดคิดคู่นี้ผ่าฟันอุปสรรคมามากมายและรักกันอย่างเหนียวแน่น
"ที่ชั้นอยู่กับเธอเพราะชั้นรักเธอ..............ไม่มีใครบังคับสักหน่อย" นั้นคือสิ่งที่ลิลี่พูด
แต่............แต่ว่า..........เซเวอรัสกลับไม่เข้มแข็ง ยิ่งมองเจมส์ พอตเตอร์ท่ามกลางแสงแดดอันสดใสจิตใจที่เคยบริสุทธิ์ก็ยิ่งถูกเผาไม้ ตอนนี้ความสกปรกเริ่มเกาะกินทุกขณะ ทั้งๆ ที่เชื่อใจเธอแต่ก้อดคิดไม่ได้ว่าสักวันจะต้องเสียเธอให้พอตเตอร์ไป ทั้งๆ ที่จูบและอ้อมแขนก็ถ่ายทอดรักที่มั่นคงและเปรี่ยมล้นเพียงใด เซเวอรัสก็ไม่เคยแน่ใจเลยสักครั้ง.....................
เด็กหนุ่มยังคงนอนอยู่ที่ห้องพยาบาลด้วยดวงตาสีดำที่ว่างเปล่า ข่าวการพยายามฆ่าตัวตายของเซเวอรัส สเนปกระจายอย่างรวดเร็ว
"สิ่งที่พวกเธอทำมันเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก" ศาสตราจารย์มักกอนนากัลตำหนิแก๊งตัวกวนและจัดการให้พวกเค้าถูปราสาททั้งหลังเป็นการทำโทษ เมื่อสืบสาวเรื่องได้ว่า ต้นเหตุทีทำให้สเนปไม่ได้เข้าสอบวิชาแปลงร่างคือพวกเค้าเอง
ลิลี่อยากจะแวะไปเยี่ยมเซเวอรัสทุกวันด้วยซ้ำ แต่ดัมเบิลดอร์ห้ามไว้ โดยให้เหตุผลว่า ตอนนี้เซเวอรัสยังไม่พร้อมจะเจอลิลี่ เค้าคงเจ็บปวดมากแน่ๆ ถ้าเห็นว่าลิลี่ไม่สบายใจเพราะเค้า....................ซึ่งนั่นก็เป็นความจริง เซเวอรัสยังอาเจียนและกินอะไรไม่ได้
"ชั้นไม่ได้อยากจะเสียมารยาทหรอกนะคะคุณนายพอตเตอร์ แต่ชั้นคิดว่าถ้าเค้าเห็นคุณ เค้าจะแย่ลงมากว่าเดิมสิไม่ว่า ความรู้สึกของเด็กวัยรุ่นน่ะบอบบางมากนะ"
เซเวอรัสลืมตาเมื่อได้ยินบทสนทนา ให้ตายสิ! แม่ของพอตเตอร์มารึ? ไม่นะ...เค้ายังไม่อยากพบเธอตอนนี้................เธอที่หน้าเหมือนลูกชายยังกะแกะแบบนั้น และเสียงที่เด็กหนุ่มไม่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
"ชั้นทราบค่ะ แต่เซเวอรัสเป็นลูกของไอลีนนะ ชั้นคงเฉยกับเรื่องนี้ไม่ได้หรอก"
คุณนายพอตเตอร์ตรงมายังเตียงของเซเวอรัสที่จวนตัวเกินกว่าจะหลบหนีไปได้ ดวงตาสีฟ้าของเธอมองผ่านกรอบแว่นมาทางเค้า สิ่งที่เซเวอรัสทำได้มีเพียงแค่นอนหันหลังให้เท่านั้น
"ไม่อยากแก้แค้นบ้างรึไง........... ทั้งๆ ที่ถูกข่มเหงขนาดนี้ เธอไม่มีศักดิ์ศรีบ้างเหรอ"
เซเวอรัสหันไปหาเธออย่างลืมตัว คนรักของแม่............? คนที่เป็นแม่ของคนที่สร้างความทรมาณให้เค้าตลอด 5 ปีในฮอกวอสต์ เธอยุให้เค้าแก้แค้นลูกชายตัวเองรึ.........?
"ชั้นนึกว่าเธอจะเหมือนตาของเธอเสียอีก.......... หรืออย่างน้อยสุด....... ควรจะเหมือนแม่ แต่เปล่า....... เธอขี้ขลาดมากขนาดตัดช่องน้อยแต่พอตัว.......... กลัวเจมส์มากกว่าความตายเสียอีก"
"ไม่ใช่นะ!!!!!!!" เซเวอรัสร้องขึ้น แต่เฟรยา พอตเตอร์ลุกขึ้น แล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร เด็กหนุ่มพูดเสียงดังเพื่อเรียกร้องให้เธอหันกลับมา "หมอนั่นต่างหากที่ขี้ขลาด......... หมอนั่นไม่เคยทำร้ายผมตามลำพังเว้นแต่จะ 4 รุม 1 ถ้าผมขี้ขลาด คุณจะเรียกลูกชายคุณว่าอะไร"
แต่เธอยังไม่หันกลับมา ไม่แม้แต่จะหยุดฟัง เซเวอรัสจึงพูดต่อ "หมอนั่นสมควรถูกไล่ออก และผมจะจัดการให้หมอนั่นถูกไล่ออก และผมจะทำจริงๆ แน่"
คราวนี้เฟรยาหันมา และน่าตกใจที่เธอยิ้มให้เค้าอย่างพอใจ "แบบนี้คงไม่ตายแล้วมั๊ง..........ดี เธอจะทำได้อย่างที่พูดมั้ย ชั้นจะคอยดู"
เซเวอรัสเอาหมัดเล็กๆ โชกหมอนอย่างนึกเจ็บใจ
*******************
TBC.
ความคิดเห็น