คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro ... New Member ???
Intro ... New Member ???
...อร๊ากกกกก !!! อร๊ากกกกก !!! อร๊ากกกกก !!! ... (ให้นึกถึงเสียงริงโทนที่เป็นเสียงกรี๊ดๆในหนังโรคจิตอ่ะ)
มือใหญ่ควานหามือถือที่กำลังส่งเสียงรบกวนการนอนของเขาทั้งที่ยังหลับตาอยู่
“ฮัลโหล อีจุนพูดครับ” เขากรอกเสียงงัวเงียๆไปที่ปลายทาง
“ยังไม่ตื่นอีกเหรอไอ้คุณชายอีจุนนี่ .. ให้ตายสินี่มันกี่โมงแล้ว !” เสียงปลายสายกรอกกลับมาด้วยความหงุดหงิดนิดๆที่จนป่านนี้แล้วเพื่อนรักยังนอนกินบ้านกินเมืองอยู่อีก
“อะไรวะ ตื่นสายนิดหน่อยทำเป็นบ่น ทีมึงมาสายกูเคยว่าซักคำมั้ย ไอ้กบต่างดาว ?”
“กูจะไม่บ่นหรอก ถ้ากุญแจร้านไม่อยู่กับมึงและอากาศไม่เย็นขนาดนี้ !! ” เพื่อนรักตัวโย่งชักเหลืออด
“เออๆ จะรีบไป ว่าแต่จินกิมายัง ??” เรื่องความรับผิดชอบต้องเป็นที่สองรองจากเรื่องของอี จินกิ มันคือคติประจำใจของอี ชางซอน ( = =’ )
“ยังๆ มันบอกจะมาช้าหน่อยเพราะต้องทำข้าวเช้าให้น้อง”
“เออๆ งั้นจะรีบไป” ว่าแล้วก็ตัดสายและอาบน้ำให้สดชื่น ร่างกายสมส่วนเลือกเสื้อเชิตแขนยาวสีเทามาใส่ทับกับเสื้อกล้ามสีดำ สวมสร้อยคอจี้รูปตัวโน้ตกุญแจซอลที่เพิ่งได้จากคนรักมาในวันครบรอบ ก่อนจะรีบหยิบกุญแจรถเพื่อจะรีบขับรถคันหรูไปยังร้านของเขาเอง
“เห๊ะ ? กูลืมอะไรรึเปล่าวะ ??” อีจุนกำลังรู้สึกเหมือนลืมอะไรบางอย่างไป ...
“เหยดดด ลืมใส่กางเกง ว๊ากกก !! 0[]0 ” และสุดหล่อของเราก็ต้องวิ่งเข้าไปใส่กางเกงตามระเบียบ -_-
“มาช้าจริงนะไอ้กล้ามโง่ ” เชว มินโฮ ชายหนุ่มร่างสูงที่ตอนนี้แทบไม่เหลือความเป็นคนหลงเหลือด้วยเสื้อผ้าหรูๆถูกปกคลุมด้วยหิมะเกล็ดเล็กๆ ปากซีดๆนั้นสั่นหงึกๆ ด้วยความหนาวที่ต้องมารอเจ้าของร้านนานนักชั่วโมง
“ข้าเปล่าช้านะ เอ็งนั่นแหละมาเช้าเกินไปต่างหาก”ในโลกนี้อีจุนถูกที่สุด = =’ ก่อนที่เจ้ากล้ามโง่จะเอื้อมมือไปเปิดล๊อคประตูร้านนั้น ฝ่ามือเย็นๆก็ได้ฟาดป๊าบลงกลางกระหม่อมของเขา
“เออ มึงมันถูกตลอด โด่วว”มินโฮพูดเซ็งๆก่อนจะเดินเข้าร้านไปเปลี่ยนชุดทำงานมาทันที ร่างสูงรีบร้อนไปยังครัวเพื่อเริ่มทำเค้กให้ทันวางขายช่วงสายนี้
อีจุนก็เช่นกัน เขาเริ่มบดเมล็ดกาแฟหอมๆเหล่านั้น ใส่มันลงไปในเครื่องทำกาแฟเพื่อให้อุณหภูมิของน้ำร้อนไหลผ่านทุกอณูของผงกาแฟบดใหม่ และได้ออกมาเป็นเอสเปรสโซแก้วโปรดที่เขาต้องดื่มมันทุกเช้า และไม่ลืมที่จะชงเผื่อเพื่อนตัวโย่งอีกด้วย
“ฮ่า หอมจริงเว้ย”มินโฮเช็ดไม้เช็ดมือจากการเตรียมแป้งเพื่อมานั่งชิลจิบกาแฟกับเพื่อนรัก
“แล้วนี่มึงทำเค้กแล้วเหรอวะ เร็วจริง”
“ยังหรอก กูแค่เตรียมแป้งไว้ เดี๋ยวให้มีร์มาทำข้อหาเมื่อวานมันติดค่าโซจูกูสามขวด”
“แล้วนี่มันจะมาทันเรอะ ???”จุนยกกาแฟขึ้นดื่ม แต่แล้วก็ต้องชะงักกับเสียงของผู้มาเยือน
“จุนฮยอง มินโฮฮยอง สวัสดีครับ ^^” น้องเล็กของร้านเดินเข้ามาเพื่อมาทำงาน แม้จะมาเลทไปนิดแต่ก็มาเช้ากว่าทุกวัน
“อ้าว มาซะเช้าเลยเจ้ามีร์ รู้งี้ชั้นเอาโซจูกรอกปากนายทุกวันก็ดีหรอกจะได้มาเช้าๆ ” จุนแซวน้องเล็กและขำไปพร้อมๆกับมินโฮ
“โด่วว ฮยองอ่ะ ผมก็อยากจะมาเช้ากับเขาบ้าง ไม่ดีเหรอ ?? งั้นเดี๋ยววันหลังผมจะมาร้านเที่ยงเลย”
“ทำอย่างนั้นหักเงินเดือนนะ” จุนพูดคาดโทษ ทำเอาน้องเล็กขำนิดๆ
“นี่ฮยอง ผมมีอะไรจะให้ดูล่ะ ” มีร์เดินไปหน้าร้านและทำท่าเหมือนกำลังพูดกับใครอยู่ และเหมือนกำลังพยายามดึงแขนคนคนนั้นให้เดินออกมาจากหลังพุ่มไม้ทรงเหลี่ยมหน้าร้าน มินโฮชะเง้อคอยาวๆออกไปดูเล็กน้อยแต่ก็ยังมองไม่ค่อยจะเห็น ผิดกับอีจุนที่ไม่ค่อยจะสนใจอะไรมาก ตามองไปที่หนังสือพิมพ์อย่างเดียว
“มาเถอะน่า นายนี่มันดื้อจริงๆเลย ฮยองผมหาคนมาเสิร์ฟได้แล้วนะ นี่ไง เขาชื่อ ชอนดุงล่ะ ” มีร์ชี้ไปที่คนข้างๆที่เขาดึงแขนไว้อยู่ อีจุนที่แม้จะจ้องหนังสือพิมพ์อยู่ก็หันมามองคนที่มีร์กำลังพูดถึง
“ผู้หญิงเนี่ยนะ ?? มึงจะบ้ารึไง ร้านเรามีแต่ผู้ชายนะ”มินโฮพูดขึ้น
“เห้ย ไอ้ปลาหมึกขี้แย แกมาทำอะไรที่นี่”อีจุนยืนขึ้นด้วยความตกใจ
TBC.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk to me !!! >> มาคุยกับ SoL กันน !!!
ก็เป็นเรื่องแรกนะคับ ยังไงฝากตัวและติชมกันเยอะๆน๊า เรายังแต่งไม่ค่อยจะเก่งแต่จะพยายามประคองฟิคเรื่องนี้จนจบจ้าา เป็นกำลังใจให้กันนะๆๆ ><
ความคิดเห็น