กาล..ภพ

ลำดับตอนที่ #4 : พิสูจน์ตัวตน

"สิ่งที่เห็นเป็นภาพฝัน หรือมันคือความจริง"

ขณะ ยืนใต้ฟักบัวปล่อยให้น้ำไหลผ่านให้สมองปลอดโปล่งคิดถึงเรื่องต่างๆ ที่เพิ่งผ่านไปว่าเป็นความฝันหรือว่าเรื่องจริง เพราะถึงสิรินจะมีประสพการณ์ทางด้านจิตวิญญาณบ่อยๆ แต่ไม่ได้แปลว่าจะมีตลอดเวลา หรือว่ากับคนๆ เดิมทุกครั้ง 

'เจ้าคิดว่าข้าเป็นนิมิตหลอนเช่นนั้นหรือ???' แว่วคำแผ่วๆ ลอยมา

เฮ้อออ... เอาอีกแล้ว เสียงแปลกประหลาดที่มักจะสอดแทรกทำลายความคิดเป็นระยะๆ เสมือนหนึ่งพยายามแสดงการมีตัวตนให้บุคคลตรงหน้ารับรู้ 

สิรินพยายามสะบัดความคิดฟุ้งซ่านออกให้เป็นเพียงแค่ห้วงความคิดและผลักดันสิ่งตรงหน้าให้กลายเป็นส่ิงที่ไม่อยู่จริง

'จะทนได้ซักแค่ไหนกัน หึหึ' เสียงตรงหน้ายังคอยตามหลอกหลอนเหมือนกับว่า เขาพูดเองเออเองคนเดียวในหัว หากเพียงแต่มันเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้คิดมาก่อนเท่านั้น

..... 
ภายในร้านกาแฟแบรนดังของคนวัยทำงาน สองมือของสิรินกำแก้วน้ำใบเล็กเบาๆ ยิ้มแห้งๆ กับคนตรงหน้าที่เหมือนจะทำแววตาไม่อยากจะเชื่อนัก

"ต๊ายย วันนี้ลมอะไรพัดพายัยสิรินแม่นางห้องออกมาจากบ้านได้ล่ะ??"

เบญจา เพื่อนรักแซวด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องงาน สิรินแทบจะไม่เคยก้าวขาออกจากบ้านด้วยด้วยเหตุผลว่า ไม่ชอบแสงสีเสียงของเมืองหลวงที่ดูวุ่นวายเท่านั้น 

"มีเรื่องอยากให้ช่วยซักหน่อยน่ะ" สิรินพูดแผ่วๆ ราวกระซิบ 
"เรื่องอะไร เพื่อน?" เบญจา ถามอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก พลางทำคิ้วขมวดมุ่น

"เธอเห็นอะไรแถวๆ นี้ไหม??" สิรินถามเบาๆ ราวกับจะย้ำว่า เธอคงไม่ได้ตาพร่าเลือน หรือสติวิปลาสไปเอง
"ไอ่ อะไรที่ว่า นี่อะไรล่ะ ฉันจะได้มองถูก" หญิงสาวตรงหน้าถามกลับ อย่างไม่หยี่ระ มองหน้าเพื่อนรักตรงหน้าอย่างสงสัย 

ปกติแล้วเวลาสิรินไปวัด หรือเข้าครอสวิปัสนา ทำสมาธิครั้งใด ก็มักจะหนีบเอาเบญจาเพื่อนสนิทไปทุกครั้ง ถึงจะไม่ใช่แนวของเบญจาเท่าไหร่ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็มีความสุขและรู้สึกสงบทุกครั้งเหมือนได้ไปพัก ชาร์ทแบตเตอรี่พลังงานชีวิต จึงทำให้เบญจามักจะมีประสพการณ์ทางจิตวิญญาณบ่อยๆ ไม่ต่างกับสิรินเท่าไหร่..
"บางสิ่งบางอย่าง แถวๆ นี้" สิรินพูดเบาๆ อย่างไม่อย่างกระโตกกระตากให้ไก่ตื่น หรือชี้โพรง
"ฉันรู้สึกเหมือนกับว่ามันกำลังติดตามฉันอยู่ตลอดเวลา อย่างไรอย่างงั้น" สิรินพูดพลางใช้หลอดเขี่ยก้อนน้ำแข็งเล็กๆ ในแก้วที่ละลายไปจนเกือบหมดก้อนเข้าใส่ปากเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เบญจาหรี่ตาลงเล็กน้อย มองเพื่อนสาวตรงหน้า... พยายามทำความเข้าใจ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นเงาจางๆ ของชายหนุ่มคนดังกล่าวอยู่เบื้องหลังเพื่อนสาวอย่างไม่ทันตั้งใจ 

"คนข้างหลังเธอน่ะหรอ??" เบญจาถามอย่างเหมือนจะเดาอะไรออก 
"อื้มมม.. เราไม่ค่อยแน่ใจน่ะ ว่าเราเห็นอะไร โดยปกติเราก็ไม่ค่อยเห็นอะไรต่อเนื่องยาวนานข้ามวันขนาดนี้ ถ้าเราไม่ตั้งใจจะเห็น"
สิรินยอมรับเนือยๆ อย่างสงสัย อย่างน้อยถ้าเธอไม่ได้เห็นบุคคลตรงหน้าเพียงคนเดียว ก็แปลว่าสิ่งที่มีอยู่คงจะเป็นเรื่องจริงกระมัง