คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : GAME ; 01
“ฮยอกแจ!!!”
ผมหันไปตามเสียงตะโกนของคนที่วิ่งกระหืดกระหอบมาจากบริเวณสวนของตึกหนึ่ง ก่อนร่างโปร่งจะมาหยุดหอบหายใจเป็นพัลวันตรงหน้า แล้วทรุดตัวนั่งลงกับเชิงบันไดขั้นเดียวกับที่ผมนั่ง ผมใช้มือของตัวเองลูบหลังของทงเฮที่ยกตัวขึ้นเพราะสูดออกซิเจนเข้าปอดไม่ทัน หมอนั่นโบกบางอย่างไปมาในอากาศก่อนจะรวบข้อมือของผมแทบจะในทันที!
“แฮ่ก!....ฮ...ฮยอกแจ!!!”
“-__- มีไรวะทำไมดูตื่นเต้น” ผมตบหลังมันเบาๆ ด้วยความหมั่นไส้ มันจะรู้ตัวรึเปล่านะว่าตอนนี้ตัวเองเหมือนนีโมที่กำลังว่ายอยู่ในสระน้ำเน่าแค่ไหน-_-“
“โอเค....โอเค....ทายซิ...ใครเป็นป๋านาย!”
ผมมองรอยยิ้มสุดจะกลั้นของคนตรงหน้า “เกี่ยวอะไรกับผัวของแม่ฉันวะ?”
“เฮ้ย!!นี่มันเรื่องซีเรียสนะโว้ยยยยยย”
“-_____-“ สาบานได้เลยว่าผมไม่ไว้ใจที่มันพูดมาซักนิด ก่อนสายตาของผมจะไปหยุดลงที่กระดาษแผ่นยาวๆสองใบที่หมอนั่นโบกไปโบกมาอยู่นานสองนานแล้ว “เฮ้ย!!!! นั่น”
ผมแย่งกระดาษนั่นมาจากมือทงเฮทันที ดวงตาของผมสบกับมัน ประกายที่อยู่บนลูกกะตาเพื่อนสนิทสุดเลิฟแวววับอย่างปิดไม่อยู่!!
สาบานอีกทีว่า... มันเป็นป๋าผมจริง!
“ใช่แล้วววว.....ตั๋วไปโซล สำหรับเราส๊องงงงคนนนนน กร๊ากกกกกก~”
“แต่แม่คง....ไม่อนุญาต...”
ทงเฮมองดวงตาที่หลุบต่ำลงมองพื้น เจ้าแอนโชวี่ตากแห้งของเขาหงอยเหมือนโดนหวัด 2009 ไม่มีผิด อ่า... อุตส่าห์หาตั๋วมาได้แล้ว!! โรงเรียนก็ไปสอบเข้ามาแล้ว ยังไงอุปสรรคครั้งนี้ ก็ไม่ครณาครีบปลาของเขาหรอก ก๊ากกกกกก!!!
เขาเชยคางเจ้าแอนโชวี่ให้เงยขึ้นสบตา ก่อนจะใช้มือทุบหน้าอกตัวเองแรงๆ !
“คิดว่าป๋านายเป็นใครวะ!!! ลี ทงเฮคนนี้จะบันดาลทุกสิ่งให้เอง!!!!”
.
.
.
.
.
.
.
.
,,LOVELY♥LEAGUE,,
,,ยิงหัวใจ♥ใส่ประตู,,
.
.
.
ให้เสียงภาษาไทยโดย
พันธมิตร
.
.
.
.
GAME ►► 01
“ฮยอกแจ....ตื่นได้แล้วลูก”
ร่างบางกระเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันทีที่เสียงอ่อนหวานของผู้หญิงคนแรกในชีวิตเขาเอ่ยขึ้น รอยยิ้มบางผุดขึ้นที่ริมฝีปากอมชมพู ก่อนจะรวบเอวของ “คุณแม่” ที่กำลังพับผ้าห่มเก็บเข้าที่มากอดแล้วกดจมูกลงไปที่แก้มนิ่ม หอมเสียฟอดใหญ่!
ผู้เป็นแม่อมยิ้มกับการกระทำน่ารักน่าชังของลูกชายคนเดียว มือบอบบางขยี้หัวก่อนจะกอดตอบอย่างรักใคร่ “จะอ้อนเอาอะไรอีกล่ะ....”
“ง่า...แม่ผมนี่ ฉลาดและสวยที่สุดในโลกเลย~”
“จะขออะไรแม่ล่ะ หืม?...เงินที่ให้ไปหมดแล้วหรือไง?”
“อ่า......แม่ครับ” เสียงตะกุกตะกัก กับคิ้วบางที่ขมวดกันจนเป็นโบว์ทำเอาฮยอนอาต้องหรี่ตามองการกระทำนั้นอย่างชั่งใจ “คือว่า...เรื่องไปโซล.....”
ได้ยินเพียงเท่านั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูดต่อ ฮยอนอาดึงมือของตนเองออกจากการเกาะกุมทันที น้ำเสียงอ่อนโยนถูกแทนที่ด้วยความเย็นชาที่ฮยอกแจรู้สึกได้แทบจะในทันที
“แม่คิดว่าเราคุยกันเรื่องนี้จนรู้เรื่องแล้วนะลูก....” หล่อนลุกขึ้นจากเตียงเล็กๆนั่น แล้วสาวเท้าออกจากห้องนอนของลูกชายอย่างรวดเร็ว ทว่าก่อนที่จะก้าวพ้นประตูไป ก็หันกลับมาทำให้อีกคนในห้องใจชื่นอีกครั้ง...
“แม่ครับ....ผม..”
“อ่อ....รีบอาบน้ำนะลูก...ทงเฮเค้ามารออยู่นานแล้ว...”
ฮยอกแจมองแผ่นหลังของแม่จนลับสายตา.. ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ ทำไมเขาจะไม่รู้สาเหตุที่แม่ไม่อนุญาตให้เขาไปโซล แต่เรื่องมันก็นานมาแล้ว แถมตอนนี้เขาก็จำหน้าพ่อไม่ได้แล้ว! ถึงยังไงเขาก็คงไม่เจอพ่ออีก หรือถ้าเจอ พ่อก็คงจำเขาไม่ได้เหมือนกัน...
เขาอยากไปโซล... อยากไปทำตามสัญญา อยากเจอคนๆนั้นอีกครั้ง...
แค่อยากทำตามความฝันให้เป็นจริง...
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
“ซ้าย ขวา ซ้าย ! ซ้าย ขวา ซ้าย!! “
“เอ้า....ตะโกนเสียงดังๆ ซ้าย ขวา ซ้าย!!!!”
“รุ่นพี่จองซูคร๊าบบบบบ พวกเราเป็นแค่นักบอลโรงเรียนนะ ไม่ได้มาฝึกทหารเกณฑ์!!!!” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากกลุ่มที่วิ่งกระหืดกระหอบอยู่อีกฟากของโรงยิม ทำเอาคนที่ยืนเท้าสะเอวอยู่บนสุดของอัฒจันทร์โมโหเลือดขึ้นหน้า คว้านกหวีดสีเหลืองสะท้อนแสงแสบลูกกะตาขึ้นแผดเสียงใส่
“ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด....นาย! คิมจงอุนวิดพื้น 50 ครั้ง!! ปฏิบัติ!!”
เมื่อคำสั่งประกาศิตดังขึ้น เจ้าหน้าซาลาเปาปากมากจึงต้องแยกออกมาจากกลุ่มเพื่อนเพื่อปฏิบัติตามทันที ดวงตารีมองกัปตันทีมที่อยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาทรมานพวกเขา ทั้งๆที่แต่ก่อนออกจะใจดีสุดสะวิงริงโก้ วิ่งเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า
“พี่จองซู...ไม่สบายหรอครับ!! ลุกขึ้นมาเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!!! ทำร้ายพวกผมทำไมมม!!!”
“เฮ้ยยยย....ไม่ได้แล้วนะ ทีมฟุตบอลโรงเรียน ฮวาซอของเรามันหย่อนยานเกินไปแล้ว!! อีกอย่างนายไม่ได้ยินข่าวลีอที่เขาว่ากันมาบ้างรึไง!!!”
“ข่าวลืออะไรครับ!?”
“ก็ข่าวลือที่ประธานนักเรียน ชเวจะ.....”
“สั่งยุบชมรมฟุตบอลห่วยๆของโรงเรียนนี้...”
กัปตันทีมถึงกับหน้าซีดเผือด เมื่อเสียงของบุคลที่สามดังขึ้นก้องโรงยิม... ทุกอย่างรอบๆตัวหยุดเคลื่อนไหวทันที แม้แต่ลมเย็นๆที่เคยพัดเข้ามาจากทางหน้าต่างก็ไม่กระดิก...
อาถรรพ์จริงๆ....
“ทำอย่างนั้นไม่ได้นะ!!!!!”
“ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะครับ รุ่นพี่จองซู....” ชเว ซีวอน ไอ้ตัวร้ายยยยยย!!!! หมอนั่นชูใบประกาศที่เป็นเหมือนคำประกาศิตมาจากเบื้องบน นี่ผอ.เซ็นอนุมัติแล้ว! แล้วไอ้ที่เค้าพยายามยื้อชมรมนี้แทบบ้า มันจะมีความหมายอะไร!!!
“ทำไม...นายไม่ให้โอกาสพวกฉันได้พิสู....”
“หมดโอกาสของชมรมนี้ ตั้งแต่แพ้รุ่นพี่พาทีมโรงเรียนเราแพ้ คิม ฮีชอล ตั้งแต่ลีกที่แล้ว แล้วล่ะครับ...” ซีวอนดันแว่นตาขึ้น ก่อนจะหันมาหาอีกคนที่นิ่งช็อคไปแล้ว.... “และผมก็คิดว่าการที่มีชมรมนี้อยู่มันทำให้สิ้นเปลืองงบประมาณของโรงเรียนเป็นอย่างมาก....เพราะงั้นผมซึ่งเป็นผู้บริหารเงินส่วนกลางทั้งหมด จึงขอสั่งยุบ! ชมรมนี้!!”
“ไม่นะ....” ปาร์ค จองซูทรุดตัวลงอย่างหมดแรง ลำบากคิม จงอุนที่นั่งอยู่ข้างๆต้องรับร่างสูงโปร่งเอาไว้.... “อย่ายุบเลย....นะ ขอให้ฉันได้พิสูจน์ตัว!”
ก็ใช่ว่า ชเว ซีวอน จะเป็นคนใจไม้ไส้ระกำเสียที่ไหน.... เขามองรุ่นพี่จองซูที่ทรุดตัวลงอย่างหมดแรง ก่อนจะตัดสินใจบางอย่าง... ทั้งๆที่ เขาหาทางยุบชมรมนี้มาตลอด.... ทั้งๆที่เขาเกลียดฟุตบอลเข้าไส้!!!
“ก็ได้....ผมจะให้โอกาสรุ่นพี่กับทีม....”
“เรามาพนันกันดีกว่าครับ..... ถ้าทีมของโรงเรียนเราไม่ชนะ “คยองฮี” ในงานฟุตบอลประเพณีที่กำลังจะมาถึงใน2เดือนข้างหน้า....”
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
“ปีนขึ้นไปดิวะ!”
“ไม่กล้าอะ....”
“เฮ้ย!!!!จะมากลัวอะไรอีก!!! นี่มัน ทุ่มจะครึ่งแล้วนะโว้ยยยยยย ถ้าไม่ทันรถเที่ยวนั้น....แกจะไม่มีโอกาสได้ไปโซลอีกเลยนะเว้ยยยยยยย ไอ้ฮยอกแจ!!!”
ทงเฮแผดเสียงใส่ก้นของอีกคนที่เขากำลังรองรับด้วยแรงแขน แล้วไอ้เพื่อนสุดเลิฟก็ไม่ยอมปีนข้ามกำแพงบ้านออกไปซะที ไม่รู้หรอไงวะว่าตูดมันหนักขนาดไหน โว้ยยยยยย กรูเมื่อย!!!!
“เดี๋ยวนับ1-3 แล้วแกสปริงตัวขึ้นไปเลยนะเว้ย!!!!”
“อื้อๆๆ”
“โอเค.....1 2 3”
“ฮึ้บ!!!!”
ตุบ!!
ร่างโปร่งเงี่ยหูฟังเสียงจากอีกฟากของกำแพง เสียงของหนักหล่นบนพื้นคอนกรีต ! เป็นอันว่าเจ้าเพื่อนยากของเขาเดินทางถึงพื้นโดยสวัสดิภาพแล้ว!! ใบหน้าขาวหันไปมองแสงไฟจากหน้าต่างห้องของฮยอกแจเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเสียงตะโกนลั่นจะทำให้เขาสะดุ้งสุดตัว!!!!
“ลี ฮยอกแจ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ลูกหายไปไหน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ตายห่า!!!!”
“ลี ฮยอกแจ!!!!!” เสียงตะโกนจากแม่ของฮยอกแจทำเอา ทงเฮต้องกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ลงคอ ก่อนจะปีนกำแพงไปหาเพื่อนตัวผอมที่อยู่อีกฟาก แล้วเอ่ยกับตัวเองเสียงเบา
“ขอโทษนะครับ คุณน้าฮยอนอา....”
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥TBC .. GAME 02♥
SPlus
ความคิดเห็น