คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วิญญาณหลุดไม่หยุดอวย
คนเราทุกคนมีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น และแต่คนก็มีวิธีแก้ปัญหาแตกต่างกันไป บ้างคนยินดีกับผลที่ได้แต่บางคนต้องมาเสียใจภายหลัง
สาวน้อยคนหนึ่งเคยคิดว่าตัวเองตัดสินใจได้ถูกต้องแล้ว แต่ที่จริงมันผิดพลาดอย่างมหันต์!!!
“ม่ายยยยย!!!! ยังไงหนูก็ไม่ยอมไปไหนเด็ดขาด!!!” เธอตะโกนพร้อมกอดต้นกล้วยไว้อย่างเหนียวแน่น แม้จะรู้ว่าแสงสว่างที่ส่องจากฟ้ามาจรดดินนั้นจะพาเธอและครอบครัวไปจากปัญหาที่สุมทับไว้อย่างที่เคยหวัง แต่ตอนนี้เธอไม่อยากไปไหนทั้งนั้น ไม่อยากไปจากพวกเขา!!
“ทำไมละลูก?! ถ้าไม่รีบเดี๋ยวแสงนั่นจะหายไปนะ!” ผู้เป็นพ่อถามพร้อมกับหันไปหันมาระหว่างแสงนั่นกับลูกสาวเขา
“พ่อกับแม่ไปกันเถอะค่ะ หนูไม่ไปเพราะหนูชอบเด็กบ้านนั้น!!” ว่าแล้วก็ชี้นิ้วไปยังบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆกัน ก่อนหน้านี้เพราะปัญหาสารพันทำให้ไม่เคยสังเกตรอบข้าง กว่าจะรู้ว่ามีของดีอยู่ใกล้ๆก็ตอนตายไปแล้ว มันน่าเจ็บใจนัก!!
เมื่อพ่อกับแม่มองตามนิ้วเข้าไปในบ้าน ก็เห็นเด็กผู้ชายผมสีชมพูอายุประมาณ6-7ขวบคนหนึ่งกำลังนั่งกดเกมอยู่บนโซฟาอย่างเมามัน รอยยิ้มและอาการกระโดดโล้ดเต้นยามผ่านด่านได้นั้นช่างเจิดจ้า เปล่งประกายวิ้ง บริ๊ง~ สะกดใจคน(?)มองอะไรอย่างนี้~!!
“ก็น่ารักอยู่ล่ะนะคะคุณลูกขา.. ว่าแต่แกชอบเด็กเรอะ!!” คุณแม่ถึงกะอึ้งแม่รู้รสนิยมของลูกสาว
“ไม่ใช่แค่นั้นนะคะคุณแม่ขา! ดูนั่นสิคะ!!”
หลังจากนั้นสักพักก็มีเด็กผู้ชายอีกคนเดินเข้ามา เขาดูอายุมากกว่าเด็กคนแรกอยู่หลายปี น่าจะเรียนอยู่ประมาณชั้นม.ต้น ผมสีแดงเพลิงและใบหน้าหงุดหงิดอยู่เป็นนิจนั้นเป็นเอกลักษณ์ที่เร้าใจคนชอบของแรงยิ่งนัก โดยเฉพาะตอนว๊ากใส่น้องด้วยแล้ว
“กานดา! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วยังไม่นอนอีก!! แล้วทำไมบ้านมันเละเทะงี้วะ! บอกกี่ทีแล้วว่าถุงขนมน่ะกินแล้วอย่าวางทิ้ง!! แล้วก็ไม่ให้กินตอนดึก!! ฟันน่ะอย่าลืมแปรง แล้วก็..^@#%#&^&~#@%#^#^@~!!!!!!”
ปากก็ด่าไป เท้าก็ถีบยันน้องให้ไปห้องน้ำ มือก็ไล่เก็บเศษขยะ สำหรับคุณน้องแล้วนี่คงเป็นเรื่องน่ารำคาญอย่างเหลือหลาย ดูจากหน้าซังกะตายก็พอเดาออก แต่สำหรับคนมองจากภายนอก ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว่าคุณพี่ช่างน่าร้าก~ น่ารักอะไรอย่างนี้~!!!!
แล้วยิ่งตอนแวะมาห่มผ้าให้น้องที่นอนดิ้นจนเขี่ยมันลงไปกองอยู่ข้างเตียงพร้อมกับลูบหัวเนี่ยมันช่างก๊าวใจแม่ยกพ่อยก จนอากาศเย็นๆของบ้านนอกตอนกลางคืนอบอุ่นขึ้นมาทันตา โอ้วววว~ แล้วแบบนี้จะพวกเธอไปไหนได้~
แล้วคืนนั้นชาวบ้านในละแวกต่างก็ได้ยินเสียงโหยหวน(?)กันทั้งคืน และตำนานผีดงกล้วยก็ได้เริ่มขึ้นด้วยประการละฉะนี้นั่นเอง
เอวัง
---------------------------------
คุยนิดๆไม่มีสาระ : พอดีช่วงนี้เข้าพันทิปบ่อย ไปเจอคำนึงแล้วโดนใจมาก "อมยิ้มหลุดไม่หยุดอวย" จำไม่ได้แล้วว่าของใคร เลยออกมาเป็นฟิคนี้ ถ้าไม่ขี้เกียจอาจเขียนสงครามแฟนอวยด้วย(3ตนน้อยไปอาจเชิญจากป่าช้าใกล้ๆมาด้วย กร๊ากกกก)
สรุปผีป่ากล้วยมันอวย วิศนะxกานดา ใช่มั้ย ถึงได้เที่ยวหลอกคนอื่นเวลามาค้างบ้านกานดาน่ะ เหอๆ
ความคิดเห็น