ROOTLETS

ลำดับตอนที่ #3 : โชคร้าย

ที่ริมระเบียงของตึกสูงแห่งหนึ่ง  ชายร่างใหญ่ที่มือหนึ่งถือโทรศัพท์ อีกมือคีบบุหรี่  กำลังยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดกับการที่ต้องรับโทรศัพท์ที่ไม่อยากรับตั้งแต่เช้า

"ฟู่~  ผู้หมวดคนสวยครับ  ผมบอกไปหลายครั้งแล้วนะว่าพวกผมตัดพ่อตัดลูกกันไปนานแล้ว  เพราะงั้นผมไม่รู้หรอกครับว่าตอนนี้คุณพ่อที่เคารพรักของผมจะไปทำอะไรที่ ไหน  แล้วก็ช่วยเลิกโทรมาสักที  มันรบกวนผม  แค่นี้นะครับ"

พูดจบเขาก็วางสายทันที  แต่ไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก  เขาหยิบขึ้นมาดูเบอร์ก่อนจะกดรับ

"พี่ นัท!!  ช่วยด้วย!!  คราวนี้พ่อพี่ฆ่าผมจริงๆแน่!!  นะพี่นะ  ช่วยผมที่  ให้ผมทำอะไรก็ได้  ผมกราบล่ะ  เห็นแก่ที่เรารุ่นพี่รุ่นน้องกันก็ยังดี"

"ตอน เตือนไม่ฟัง  ตอนนี้ดันมาอ้างนั่นอ้างนี่นะเอ็ง  ตอนนี้ยังช่วยอะไรไม่ได้ทั้งนั้นละโว้ย  โดนตำรวจเล็งอยู่เหมือนกัน  เอาตัวรอดเองไปก่อน  แค่นี้นะ"

เขาวางสายและโทรออกไปอีกเบอร์หนึ่ง

"ว่าไงคะพี่นัท~  ได้ยินว่าวางมือไปแล้วไหงโทรหาหนูล่ะเนี่ย~" 

"เรื่องเจ้าน็อตน่ะ  จัดการให้ที"

"โอเคได๋ค่า~  จบเรื่องแล้วเจอกันนะคะ  จู๊บ!" 

ชายหนุ่มถอนหายใจ  เขาปิดโทรศัพท์และกดบุหรี่ลงกับขอบระเบียงก่อนจะเดินกลับเข้าไปในตึก

ก้าวเข้าไปได้ไม่เท่าไหร่เขาก็เห็นคนคุ้นเคยเดินหน้ามุ่ยมาแต่ไกล 

"ว่าไง  หน้าบูดเป็นตูดลิงเลยนะ"  เขาฉีกยิ้มให้แต่อีกฝ่ายกลับทำหน้าเซ็งตอบกลับ

"ใครจะอารมณ์ดีตลอดเวลาเหมือนท่านหัวหน้าล่ะครับ  ผมน่ะ..เมื่อวานนี้"

"โครตซวยเลยล่ะครับ!!!!"   

...........