ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ล่องธาราสู่ฮาล์ฟาเอิร์ธ
คอปป์สะดุ้งตื่นขึ้นในตอนเช้าตรู่และรีบจัดการกับตัวเองอย่างเร่งด่วน
เขาสวมเสื้อเกราะอ่อนไว้ด้านใน แล้วทับด้วยเสื้อโค้ตตัวหนา
ผูกเชือกรองเท้าคู่ใหม่จนแน่นกระชับ เสียบดาบคู่มือลงในฝักหลังจาก
ที่ตรวจสอบสภาพเรียบร้อย เขาพร้อมที่จะเดินทางแล้ว
เรือและข้าวของต่าง ๆ ถูกตระเตรียมไว้เรียบร้อยพร้อมที่จะเดินทางในทันที
คอปป์พอใจกับม้าตัวใหม่ไม่น้อย เขาชอบดวงตาสดใสและขนสีขาวสะอาดของมัน
ทหารหนุ่มพาเพื่อนใหม่ขึ้นเรือพร้อมกับอำลาลุง ป้า และหลานชายตัวน้อย
การเดินทางครึ่งวันแรกไม่ดีนัก ลมพัดไปทางทิศตะวันตกอย่างที่ลุงว่า ใบเรือ
ช่วยอะไรไม่ได้เลย แต่อย่างน้อยก็ยังโชคดีที่ไม่เกิดพายุ เจ้าม้าขาวนั่น
เพิ่มน้ำหนักของเรือให้มากขึ้น แต่คอปป์ก็ยังกรรเชียงเรือไปเรื่อย ๆ อย่างตั้งอกตั้งใจ
คอปป์หยุดพักเล็กน้อยในช่วงกลางวัน เขาเฝ้ามองไปยังสายน้ำเบื้องหน้า
แสงแดดส่องกระทบผืนน้ำที่ราบเรียบ ทำให้เกิดประกายระยิบระยับงดงาม
เหมือนกับความหวังของคอปป์ในตอนนี้ แม้ประกายนั้นจะเลือนรางโรยราไปในยามราตรี
แต่เมื่ออรุโณทัยมาเยือน ประกายแห่งความหวังนั้นก็จะส่องแสงโชติช่วงขึ้นอีกครั้ง
สิ่งที่คอปป์ทำได้ในตอนนี้คือ รอคอยอรุโณทัยแห่งชีวิตที่กำลังจะมาถึงในไม่ช้า
คอปป์ตื่นจากภวังค์ ยิ้มให้ตัวเองแล้วกรรเชียงเรือต่อด้วยความเร็วสุดกำลัง
ราตรีกาลท่ามกลางกระแสสมุทรเยียบเย็นยิ่งนัก น้ำค้างลงหนักเหลือเกิน คอปป์
นอนราบไปกับพื้นเรือ มองดวงดาวสีเงินยวงส่องประกายตัดกับท้องฟ้าสีครามเข้ม เขาอธิษฐาน
กับดวงดาวให้พบโชคดีบางในวันพรุ่งนี้ก่อนที่จะเคลิ้มหลับไปภายใต้แสงดาวนั้น
..........................................................................
คอปป์ตื่นขึ้นในตอนเช้าเพราะมีจมูกเปียก ๆ มาสัมผัสใบหน้า เจ้าม้าขาวนั่นเอง
เขายิ้มให้มันอย่างเอ็นดูแล้วลุกขึ้น ลูบแผงคอสีขาวบริสุทธ์ของมันอย่างเบามือ
เขากินอาหารเช้าเล็กน้อยแล้วเอาฟางให้มัน กระแสลมพัดมาปะทะใบหน้า
เดี๋ยวก่อน ! ลมพัดมาจากทิศตะวันตกนี่
คอปป์บอกกับตัวเองอย่างตื่นเต้น เขาผละจากเจ้าม้าขาวไปแล้วชักใบเรือขึ้นทันที
กระแสลมแรงพัดพาให้เรือลำน้อยเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว คอปป์ขึ้นไปยืนอยู่ที่หัวเรือ
ผมยาว ๆ ของเขาปลิวไสว ชายเสื้อสะบัดพลิ้วด้วยแรงลม ความหวัง
ของคอปป์ส่องประกายขึ้นอีกครั้ง
จริงสินะ ! แสงสว่างมักจะพาสิ่งดี ๆ มาด้วยเสมอ
หนทางสู่ฮาล์ฟาเอิร์ธอยู่อีกไม่ไกลนัก คอปป์ภาวนาให้สายลมแห่งความหวังนี้พัดต่อไป
หากแต่ความโชคดีไม่ได้เข้าข้างเขาตลอดเส้นทางสายนี้ คอปป์เริ่มสังเกตเห็นเงาดำ ๆ
เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วตามเรือของเขา มันใกล้เข้ามาทุกที แล้วมันก็ว่ายน้ำทันเรือในที่สุด
เหมือนกับว่ามันว่ายน้ำแข่งกับเรืออย่างนั้นแหละ คอปป์จ้องมองไปที่ผืนน้ำเบื้องล่าง
“โห!!!! \\0๐0/ ” เขาอุทานเมื่อเห็นขนาดของมัน
ลำตัวของมันยาวกว่าเรือถึง 2 เท่า ไม่นับหางยาว ๆ นั่นด้วย รูปร่างของมันคล้าย
กับปลากระเบน ปลายหางแหลมคมเหมือนปลายมีด
คาร์คัสอย่างงั้นเหรอ !
นั่นอะไรกัน !
เจ้านั่นกระโดดตัวลอยขึ้นไปบนอากาศ ร่างมหึมาของมันทำให้น้ำสาดเข้ามาใน
เรือถึงเกือบครึ่ง สายลมพาเรือให้ไปเร็วขึ้น แต่มันก็ว่ายน้ำเร็วขึ้นเช่นกันและทำท่าเหมือน
จะโจมตีอีกครั้ง
ถ้าคราวนี้มันตกมาบนเรือล่ะก็จบเห่แน่ คอปป์พยายามคิดหาวิธีจัดการกับมัน
ถ้าใช้ดาบฟันล่ะก็เลือดของมันคงเรียกฉลามมาเป็นสิบ นั่นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ จะทำยังไงดีนะ
“ใช่ ๆๆๆๆๆ” คอปป์พูดกับตัวเองอย่างลนลาน
“จุดศูนย์รวมประสาทของมันอยู่ที่ปลายหางนี่ ดีละ”
เขาคว้าไม้พายขึ้นมาและถือไว้ให้กระชับมือ รอจังหวะที่เจ้ายักษ์ใหญ่นั่นจะกระโดด
ขึ้นมาอีกครั้ง
มันกระโดดขึ้นมาแล้ว ! ลอยตัวสูงจากพื้นน้ำประมาณ 10 ฟุต คอปป์ใช้ไม้ฟาดที่
ปลายหางของมันอย่างจัง รู้สึกว่าสติสัมปชัญญะของมันจะสิ้นสุดลงในทันที
“เหวอ ๆๆ” คอปป์ร้องอย่างตกใจเมื่อเจ้าปลานั่นทำท่าจะตกลงมาบนเรือ
ตูม! เจ้าสัตว์ยักษ์ตกลงบนผืนน้ำ ครีบของมีนเฉียดกาบเรือไปไม่ถึงฟุต
คอปป์ที่ใจหายใจคว่ำจากการลุ้นกระทึกมากไปหน่อยเริ่มตักน้ำออกจากเรือ
น้ำเค็ม ๆ ที่เจ้าปลานั่นสาดเข้ามาตอนมันกระโดดทำให้ผมยาว ๆ ของคอปป์แข็ง
และเหนียว แถมยังชี้โด่ชี้เด่อีกต่างหาก แต่คอปป์คงจะไม่สนใจมันเลยถ้ามันไม่ทำ
ให้เขารำคาญมากขนาดนี้
สายลมยังคงพัดด้วยความเร็วสูงไปทางทิศตะวันออก ในคืนที่สองท่ามกลาง
มหาสมุทร อากาศยังหนาวเย็นเหมือนเดิม แต่ใจของคอปป์รื่นเริงขึ้นเป็นกอง
อีกชั่วโมงเดียวก็จะถึงชายฝั่งของอาณาจักรฮาล์ฟาเอิร์ธแล้ว เขาหลับตาไม่ลงเลย
เมื่อคิดถึงภารกิจที่ต้องทำ ขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย เรือก็มาถึงชายฝั่ง
คอปป์กระโดดลงจากเรือ เจ้าม้าขาวตามมาติด ๆ เขาผูกเรือไว้อย่างลวก ๆ ก่อนนะขึ้นหลังม้า
แล้วควบออกไปอย่างรวดเร็ว
เขาสวมเสื้อเกราะอ่อนไว้ด้านใน แล้วทับด้วยเสื้อโค้ตตัวหนา
ผูกเชือกรองเท้าคู่ใหม่จนแน่นกระชับ เสียบดาบคู่มือลงในฝักหลังจาก
ที่ตรวจสอบสภาพเรียบร้อย เขาพร้อมที่จะเดินทางแล้ว
เรือและข้าวของต่าง ๆ ถูกตระเตรียมไว้เรียบร้อยพร้อมที่จะเดินทางในทันที
คอปป์พอใจกับม้าตัวใหม่ไม่น้อย เขาชอบดวงตาสดใสและขนสีขาวสะอาดของมัน
ทหารหนุ่มพาเพื่อนใหม่ขึ้นเรือพร้อมกับอำลาลุง ป้า และหลานชายตัวน้อย
การเดินทางครึ่งวันแรกไม่ดีนัก ลมพัดไปทางทิศตะวันตกอย่างที่ลุงว่า ใบเรือ
ช่วยอะไรไม่ได้เลย แต่อย่างน้อยก็ยังโชคดีที่ไม่เกิดพายุ เจ้าม้าขาวนั่น
เพิ่มน้ำหนักของเรือให้มากขึ้น แต่คอปป์ก็ยังกรรเชียงเรือไปเรื่อย ๆ อย่างตั้งอกตั้งใจ
คอปป์หยุดพักเล็กน้อยในช่วงกลางวัน เขาเฝ้ามองไปยังสายน้ำเบื้องหน้า
แสงแดดส่องกระทบผืนน้ำที่ราบเรียบ ทำให้เกิดประกายระยิบระยับงดงาม
เหมือนกับความหวังของคอปป์ในตอนนี้ แม้ประกายนั้นจะเลือนรางโรยราไปในยามราตรี
แต่เมื่ออรุโณทัยมาเยือน ประกายแห่งความหวังนั้นก็จะส่องแสงโชติช่วงขึ้นอีกครั้ง
สิ่งที่คอปป์ทำได้ในตอนนี้คือ รอคอยอรุโณทัยแห่งชีวิตที่กำลังจะมาถึงในไม่ช้า
คอปป์ตื่นจากภวังค์ ยิ้มให้ตัวเองแล้วกรรเชียงเรือต่อด้วยความเร็วสุดกำลัง
ราตรีกาลท่ามกลางกระแสสมุทรเยียบเย็นยิ่งนัก น้ำค้างลงหนักเหลือเกิน คอปป์
นอนราบไปกับพื้นเรือ มองดวงดาวสีเงินยวงส่องประกายตัดกับท้องฟ้าสีครามเข้ม เขาอธิษฐาน
กับดวงดาวให้พบโชคดีบางในวันพรุ่งนี้ก่อนที่จะเคลิ้มหลับไปภายใต้แสงดาวนั้น
..........................................................................
คอปป์ตื่นขึ้นในตอนเช้าเพราะมีจมูกเปียก ๆ มาสัมผัสใบหน้า เจ้าม้าขาวนั่นเอง
เขายิ้มให้มันอย่างเอ็นดูแล้วลุกขึ้น ลูบแผงคอสีขาวบริสุทธ์ของมันอย่างเบามือ
เขากินอาหารเช้าเล็กน้อยแล้วเอาฟางให้มัน กระแสลมพัดมาปะทะใบหน้า
เดี๋ยวก่อน ! ลมพัดมาจากทิศตะวันตกนี่
คอปป์บอกกับตัวเองอย่างตื่นเต้น เขาผละจากเจ้าม้าขาวไปแล้วชักใบเรือขึ้นทันที
กระแสลมแรงพัดพาให้เรือลำน้อยเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว คอปป์ขึ้นไปยืนอยู่ที่หัวเรือ
ผมยาว ๆ ของเขาปลิวไสว ชายเสื้อสะบัดพลิ้วด้วยแรงลม ความหวัง
ของคอปป์ส่องประกายขึ้นอีกครั้ง
จริงสินะ ! แสงสว่างมักจะพาสิ่งดี ๆ มาด้วยเสมอ
หนทางสู่ฮาล์ฟาเอิร์ธอยู่อีกไม่ไกลนัก คอปป์ภาวนาให้สายลมแห่งความหวังนี้พัดต่อไป
หากแต่ความโชคดีไม่ได้เข้าข้างเขาตลอดเส้นทางสายนี้ คอปป์เริ่มสังเกตเห็นเงาดำ ๆ
เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วตามเรือของเขา มันใกล้เข้ามาทุกที แล้วมันก็ว่ายน้ำทันเรือในที่สุด
เหมือนกับว่ามันว่ายน้ำแข่งกับเรืออย่างนั้นแหละ คอปป์จ้องมองไปที่ผืนน้ำเบื้องล่าง
“โห!!!! \\0๐0/ ” เขาอุทานเมื่อเห็นขนาดของมัน
ลำตัวของมันยาวกว่าเรือถึง 2 เท่า ไม่นับหางยาว ๆ นั่นด้วย รูปร่างของมันคล้าย
กับปลากระเบน ปลายหางแหลมคมเหมือนปลายมีด
คาร์คัสอย่างงั้นเหรอ !
นั่นอะไรกัน !
เจ้านั่นกระโดดตัวลอยขึ้นไปบนอากาศ ร่างมหึมาของมันทำให้น้ำสาดเข้ามาใน
เรือถึงเกือบครึ่ง สายลมพาเรือให้ไปเร็วขึ้น แต่มันก็ว่ายน้ำเร็วขึ้นเช่นกันและทำท่าเหมือน
จะโจมตีอีกครั้ง
ถ้าคราวนี้มันตกมาบนเรือล่ะก็จบเห่แน่ คอปป์พยายามคิดหาวิธีจัดการกับมัน
ถ้าใช้ดาบฟันล่ะก็เลือดของมันคงเรียกฉลามมาเป็นสิบ นั่นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ จะทำยังไงดีนะ
“ใช่ ๆๆๆๆๆ” คอปป์พูดกับตัวเองอย่างลนลาน
“จุดศูนย์รวมประสาทของมันอยู่ที่ปลายหางนี่ ดีละ”
เขาคว้าไม้พายขึ้นมาและถือไว้ให้กระชับมือ รอจังหวะที่เจ้ายักษ์ใหญ่นั่นจะกระโดด
ขึ้นมาอีกครั้ง
มันกระโดดขึ้นมาแล้ว ! ลอยตัวสูงจากพื้นน้ำประมาณ 10 ฟุต คอปป์ใช้ไม้ฟาดที่
ปลายหางของมันอย่างจัง รู้สึกว่าสติสัมปชัญญะของมันจะสิ้นสุดลงในทันที
“เหวอ ๆๆ” คอปป์ร้องอย่างตกใจเมื่อเจ้าปลานั่นทำท่าจะตกลงมาบนเรือ
ตูม! เจ้าสัตว์ยักษ์ตกลงบนผืนน้ำ ครีบของมีนเฉียดกาบเรือไปไม่ถึงฟุต
คอปป์ที่ใจหายใจคว่ำจากการลุ้นกระทึกมากไปหน่อยเริ่มตักน้ำออกจากเรือ
น้ำเค็ม ๆ ที่เจ้าปลานั่นสาดเข้ามาตอนมันกระโดดทำให้ผมยาว ๆ ของคอปป์แข็ง
และเหนียว แถมยังชี้โด่ชี้เด่อีกต่างหาก แต่คอปป์คงจะไม่สนใจมันเลยถ้ามันไม่ทำ
ให้เขารำคาญมากขนาดนี้
สายลมยังคงพัดด้วยความเร็วสูงไปทางทิศตะวันออก ในคืนที่สองท่ามกลาง
มหาสมุทร อากาศยังหนาวเย็นเหมือนเดิม แต่ใจของคอปป์รื่นเริงขึ้นเป็นกอง
อีกชั่วโมงเดียวก็จะถึงชายฝั่งของอาณาจักรฮาล์ฟาเอิร์ธแล้ว เขาหลับตาไม่ลงเลย
เมื่อคิดถึงภารกิจที่ต้องทำ ขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย เรือก็มาถึงชายฝั่ง
คอปป์กระโดดลงจากเรือ เจ้าม้าขาวตามมาติด ๆ เขาผูกเรือไว้อย่างลวก ๆ ก่อนนะขึ้นหลังม้า
แล้วควบออกไปอย่างรวดเร็ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น