ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ภารกิจลับ สะดุดรักเธอ [SS X HG]

    ลำดับตอนที่ #14 : ★CHAPTER12

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.ค. 64


    ♪ อ่านผ่านแอพชิดซ้าย ตัวอักษรเล็กสุดฮับ ♪

     

     

     

     

     

     


    ☆ ณ กรุงลอนดอน ประเทศสหราชอาณาจักร ☆




    ณ ชั้นดาดฟ้าส่วนกลางของคอนโดหรูหราใจกลางกรุง

    - เช้าวันต่อมา -
    - ณ คฤหาสน์เดอะเฮ้าส์ ลอนดอน, ประเทศอังกฤษ -


    จิ๊บ…จิ๊บ…จิ๊บ…
    เสียงขับร้องของนกไนติงเกลข้างหน้าต่างบานเล็กปลุกร่างบางของเด็กสาวตื่นจากภวังค์ของการพักผ่อน
    ร่างบางแงะตัวเองขึ้นจากเตียงอย่างง่ายดาย เธอยืดตัวไปมาสองสามครั้งเพื่อเป็นการบิดขี้เกียจ



    “อือออ…” เฮอร์ไมโอนี่ส่งเสียงครวญด้วยความงัวเงียที่ยังคงอยู่เล็กน้อย
    ครั้นเมื่อเธอหันมองออกไปยังระเบียงภายนอกกลับต้องประหลาดใจเมื่อพบกับร่างบางของหญิงสาวคนคุ้นเคย

    “คุณเรเนสซีคะ…” เด็กสาวส่งเสียงเรียกอีกฝ่าย
    เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงขานตอบเธอจึงตัดสินใจลุกไปเดินหาอีกฝ่าย “คุณเรเนสซี…”

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -





    ตึก ตึก ตึก
    เสียงฝีเท้าของใครบางที่ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังทำเอาหญิงสาวอดที่จะหันกลับไปมองเพื่อหาคำตอบแทบไม่ได้
    แต่เมื่อพบว่าบุคคลปริศนานั้นคือเพื่อนร่วมห้องของเธอความกังวลใจกลับพลันหายไปเป็นปลิดทิ้ง

    “อ้าว! อรุณสวัสดิ์เฮอร์ไมโอนี่ ( ^ ^ )”เรเนสซีเอ่ยทักทายเพื่อนสาวตัวน้อยของเธอพร้อมรอยยิ้มกว้าง
    “อรุณสวัสดิ์ค่ะ! คุณเรเนสซีนี่ตื่นเช้าจังเลยนะคะ“ เด็กสาวเอ่ยตอบพลางใช้นิ้วเรียวขยี้ตาของตนไปมาจนกระทั่งเธอสังเกตได้ถึงอะไรบางอย่างที่แปลกไป “อ๊ะ! แล้วนั่น…” เด็กสาวประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นชุดที่อีกฝ่ายสวมอยู่


    หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสีขาวแขนตุ๊กตาแต่งระบาย ช่วงล่างของชุดนั้นถูกแต่งเป็นกระโปรงอันฟูฟ่องสีน้ำเงินเข้มซึ่งรับกันได้ดีกับนัยน์ตาสีฟ้าของหญิงสาวผู้สวมใส่ ส่วนรองเท้านั้นคงจะหนีไม่พ้นคัชชูแต่งกลิตเตอร์สีเงินอันสุดแสนจะสบาย

     “โอ้ว..ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆนะที่ฉันเอาชุดของเธอมาใส่โดยพลการ” เรเนสซีเอ่ยขอโทษ
    “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ! ก็เราตกลงกันแล้วนี่คะว่าจะแบ่งชุดกันใช้ ฉะนั้นชุดของฉันก็เหมือนชุดของคุณล่ะค่ะ”
    เรเนสซีพยักหน้ารับก่อนจะกล่าวขอบคุณอีกฝ่าย “ขอบคุณมากเลยนะ เฮอร์ไมโอนี่”







    หลังจากที่ดื่มด่ำกับบรรยากาศของนครใหญ่จากมุมสูงจนพอใจแล้ว เด็กสาวจึงเอ่ยขอตัวไปปฏิบัติกิจวัตรยามเช้าของเธอ
    โดยเธอไม่ลืมที่จะกำชับหญิงสาวให้ลงไปเจอกันที่ห้องรับแขกชั้นล่าง…


    เฮอร์ไมโอนี่พยายามสุดความสามารถที่จะปฏิบัติกิจวัตรยามให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้เนื่องจากไม่ต้องการให้อีกฝ่ายรอ
    เธอรีบเร่งฝีเท้าวิ่งลงบันไดมายังชั้นล่างของตัวบ้าน แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่พบแม้แต่เงาของชายร่างสูง



    “คุณเรเนสซีคะ คุณเห็นศาสตราจารย์สเนปมั้ยคะ?” เด็กสาวเอ่ยถามอีกฝ่ายที่กำลังยืนเหม่ออยู่ข้างหน้าต่างบานใหญ่
    เรเนสซีหันมองเพื่อนสาวของเธอพร้อมเอ่ยตอบ “เมื่อเช้าเขาบอกฉันว่าเขามีธุระด่วนที่จะต้องไปจัดการน่ะ”

    “ศาสตราจารย์ได้บอกมั้ยคะ? ว่าธุระด่วนที่ว่าคืออะไร?”
    “(‘  ‘  )(  ‘  ‘)” เรเนสซีส่ายหน้าเล็กน้อย “แต่...เห็นเซเวอร์รัสบอกว่าเขาทิ้งโน้ตไว้ให้เธออยู่ตรงครัวน่ะ”
    “หื้ม? โน้ตอย่างงั้นหรอ? อย่างศาสตราจารย์สเนปเนี่ยนะจะทิ้งโน้ตเอาไว้”
    “ฉันเองก็เห็นด้วยกับเธอเหมือนกัน…” เรเนสซีเอ่ยเสริมอย่างเห็นด้วยร้อยเท่า






    เด็กสาวหัวเราะคิกคักกับคำตอบที่ไม่คิดว่าจะหลุดออกมาจากปากของร่างบาง ก่อนจะเดินไปยังบริเวณมุมทำครัว
    เธอใช้สายตาอันเฉียบคมสอดส่องมองหากระดาษโน้ตแผ่นที่ว่า จนกระทั่ง…



    ‘ถึง. ยัยบ๊องเกรนเจอร์


    เธอคงจะแปลกเมื่อตื่นมาแล้วไม่เจอฉันอยู่ในบริเวณบ้าน พอดีฉันมีธุระด่วนที่ต้องไปจัดการ ณ กระทรวงเวทมนตร์
    ฉันวางเงินค่าใช้จ่ายไว้บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้วเธอกับเรเนสซีเชิญเอาเงินนี่ไปจับจ่ายช็อปแหลกได้ตามสบายเลย

    …แล้วฉันจะรีบกลับไปให้เร็วที่สุด!


    จาก. เซเวอร์รัส สเนป’




    มือเรียวแปะกระดาษโน้ตแผ่นน้อยไว้กับตู้เย็นดังเดิมพร้อมมองดูกองธนบัตรขนาดย่อมซึ่งวางแผ่หลาอยู่บนโต๊ะอาหารสีขาวตัวยาว เด็กสาวจัดการหยิบกองธนบัตรจำนวนนั้นขึ้นมานับดู… อยากรู้เสียจริงคนอย่างหมอนั่นจะทิ้งเงินไว้ให้สักเท่าไหร่กัน

    “หนึ่ง สอง สาม… สิบห้า..สิบแปด สิบเก้า ยี่สิบ! ( O O )” เฮอร์ไมโอนี่ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ
    อาจจะเป็นเพราะยอดรวมของธนบัตรในมือเธอนั้นมีมูลค่ามากถึง $20,000.. มัน – บ้า – มาก!
    เงินทั้งหมดนี่มันมากกว่าเงินเดือนของพ่อกับแม่เธอรวมกันเสียอีก… ทำไมเขาถึงได้มีเงินมากมายขนาดนี้นะ?

    “จะไปสงสัยก็ไม่ดีเขาอุตส่าห์ให้มาแล้วนี่นา” เฮอร์ไมโอนี่อุบอิบด้วยเสียงแผ่วเบา
    เธอมองดูหญิงสาวร่างบางกำลังง่วนอยู่กับการเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ไปมาอย่างเรื่อยเปื่อยราว

    “คุณเรเนสซีคะ เราออกไปซื้อของกันมั้ย?” เสียงชักชวนของเด็กสาวก็ดังขึ้น
    “ซื้อของหรอ? ช็อปปิ้งน่ะนะ?!” เงือกสาวถามย้ำทวนคำ
    “อื้อ! เราออกไปซื้อของเข้าบ้านกันดีมั้ยคะ? จะได้ซื้อเสื้อผ้าให้กับคุณด้วยยังไงล่ะ” เด็กสาวเสริมขึ้นเล็กน้อย


    รอยยิ้มกว้างผุดขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาว “เธอไม่รู้หรอกว่าฉันรอคำพูดนี้มานานแค่ไหนน่ะ…สาวน้อย”
    “งั้นเราไปซื้อกันให้เยอะแยะเลยดีมั้ยคะ” เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยชวน เงือกสาวพยักหน้ารัวแทนคำตอบ

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -







    โชคยังดีของทั้งสองสาวที่สเนปนั้นใจดีพอที่จะบอกให้คนขับรถส่วนตัวของเขาเข้ามาทำงานในวันนี้...
    โชคร้ายของทั้งสองสาวด้วยอารมณ์ชั่ววูบทำให้ในมือของพวกเธอตอนนี้เต็มไปด้วยถุงช็อปปิ้งจากร้านรวงมากมาย




    Renessee's Outfit





    © BODY{ background:url("http://www.sadmuffin.org/dollielove/myspace-layouts/vintage/154.gif"); background-attachment:fixed; } a:link { color: #b5b5b5; solid;text-decoration: none} a:visited { color: #b5b5b5; text-decoration: none} a:active { color: #b5b5b5; text-decoration: none} a:hover {color: #999999; text-decoration: none ; border:1px dashed #cacaca; padding-left:5px;padding-right:5px; -webkit-transition: all 0.8s ease; -moz-transition: all 0.8s ease; -o-transition: all 0.8s ease; } <!-- body { scrollbar-arrow-color:#dddddd; scrollbar-face-color:#f2f2f2; scrollbar-highlight-color:#dddddd;scrollbar-3dlight-color:#f2f2f2; scrollbar-track-color:#ededed;scrollbar-shadow-color:#dddddd; scrollbar-darkshadow-color:#f2f2f2; } --> ::-webkit-scrollbar-button { high:2px wide: 3px; background:#fff; } ::-webkit-scrollbar { width: 3px; background:#fff;} ::-webkit-scrollbar-thumb { background:#bdbdbd; -webkit-border-radius: 1px; -webkit-box-shadow: 0px 0px 0px rgba(0, 0, 0, 0.75);} .head1 { background-color: #5a5a5a; } .head1 h1 { color:#ffffff !important; font-family: Tahoma , tahoma; } .head2 table,.head2,.head2 td { background-color: #d2d2d2; } .head2 font { color:#9c9c9c !important; font-size:12px; } table.story { border-color: #b1b1b1; } span.desc_head {font-weight: bold; color: #b1b1b1; } table { background-color: #ffffff; border:#ffffff; } td { background-color: #ffffff; border:#ffffff; } INPUT, SELECT, TEXTAREA { background-color:#ececec !important; color:#ababab !important; font-family: tahoma; border: dashed 0px #b1b1b1; font-size:11px; padding: 2;} #button4{background:#fff !important;} #button3{background:#fff !important;} .tableblack { border:0px dotted #fff !important; color:#fff;} td font { color:#b1b1b1 !important; } td,th,div,body,li,ul,p { color:#b1b1b1 !important; font-family:Tahoma; letter-spacing:0.4px; font-size:12px;} span.desc_head {font-weight: bold; color:#ababab !important;} span.small_title { color:#9c9c9c !important;} #shareForm, #shareicon { display: none; } hr { visibility: hidden; } *::selection{ background:#eeeeee; color:#c5c5c5;} *::-moz-selection{ background:#eeeeee; color:#c5c5c5;} *::-webkit-selection{ background:#eeeeee; color:#c5c5c5;} Tenpoints!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×