ยังเฝ้ารอเธอ

ข้อมูลเบื้องต้น

ขบวนรถไฟค่อย ๆ เคลื่อนออกจากสถานีอย่างช้า ๆ ฉันไม่อยากจะกระพริบตาเลย

อยากจะมองตามเธอไป...จนกว่าจะลับสายตา  

แล้วภาพของเธอก็ค่อย ๆ ห่างไกลออกไป  จนลับตา.....

ฉันยังจดจำถ้อยคำที่เธอเอ่ย  รักษาตัวนะ ที่รัก  มันยังดังก้องอยู่ในหูของฉัน

ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่ฉันจะเอ่ยได้ในตอนนั้น  ทำได้เพียงพบตาเธอ และยิ้มหม่น ๆ ปนคราบน้ำตา

ไม่อยากให้เธอจากฉันไปเลยจริง ๆ ฉันพูดอะไรไม่ออก....

เพราะเสียใจ   ไม่อยากให้เราต้องห่างไกลกัน...เพราะฉันคงเหงา...

ทุก ๆ วัน  ฉันก็ได้แต่เฝ้ารอ....การกลับมาของเธอ....

.....นับจากวันนั้น  จนถึงวันนี้  เข้าปีที่ 4  แล้ว

คิดว่าฉัน  ยังพอจะมีหวังอยู่ไหม....ด้วยใจที่จดจ่อ  เฝ้ารอการกลับมาของเธอ

ฉันจึงไม่อาจจากบ้านหลังนี้ไปได้  เพราะไม่รู้ว่าเมื่อฉันก้าวออกไป

ใครจะดูแลต้นไม้ของเธอ  ดูแลเจ้านกน้อยที่เธอรักหนักหนา

แล้วยังมีเจ้าสุนัขตัวน้อย....เจ้าตูบของเธอ 

ซึ่งตอนทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเป็นของเรา...ทุก ๆ สิ่งที่เธอรัก

มันก็กำลังจะจากฉันไปเช่นกัน  บ้านของเรา เก่าขึ้นเป็นกอง

เจ้านกน้อยมันก็ไม่กินอะไรเลย และมันคงจะตายในไม่ช้า

เจ้าตูบก็ดูเหงาหงอย เศร้าสร้อย ไม่ต่างจากฉันเลย

....ป่านนี้เธอจะเป็นอย่างไร  จะคิดถึงกันบ้างไหม...

อยากให้รับรู้  ว่าฉันยังคงจ้องมองไปประตูทางเข้าบ้าน

เผื่อว่าฉันจะเห็นเธอมายืนอยู่.....ในสักวัน