ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เพื่อนสนิท...ที่หายไป
คุณเคยมีเพื่อนสนิทสักคนไหม
คนที่มันบ้าๆ บอๆ แต่กล้าลุยกับคุณทุกสถานการณ์ ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องถูกหรือ
ผิด...ถึงไหนถึงกัน ...เวลาที่คุณอยู่ใกล้มัน คุณเองก็บ้าบอไปกับมันด้วยคุณกลาย
เป็นเด็กในร่างยักษ์ หลุดพ้นจากขอบเขต กฏเกณฑ์ต่างๆในหัวของคุณเต็มไปด้วย
จินตนาการโครงการร้อยแปดพันเก้าที่คุณจะทำกับมัน ...คนที่มีเรื่องเล่าสู่กันฟังไม่รู้
จบคนที่คุณไม่ต้องคอยแคร์ความรู้สึกมันสักเท่าไหร่มันทำให้คุณเป็นตัวของตัวเอง
...คนที่ค่อยๆ หายตัวไปในกาลเวลาแต่แว๊บ..เข้ามาเสมอเวลาที่คุณอ่อนแอ...
...วันนี้ เพื่อนคนนั้นของคุณอยู่ที่ไหน ยังอยู่ใกล้ๆ คุณอยู่หรือเปล่า คุณยังโทรหา
มันอยู่ไหม มันยังบ้าๆ บอๆ อยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า ...หรือว่าคุณเองที่มีความบ้าใน
เลือดน้อยลงคุณไม่เจอมันนานแค่ไหนแล้ว ไม่ได้มองตาคุยกันนานแค่ไหน
นานแค่ไหนที่คุณไม่ได้สัมผัสเพื่อนของคุณอย่างเดิมหรือคุณเองก็ลืมความรู้สึก
เหล่านั้นไปแล้ว ที่คุณไม่กล้าวิ่งไล่เตะมัน อย่าอ้างว่าคุณอายุมากขึ้นที่คุณไม่กล้า
แย่งของกินจากมือมันอย่าอ้างว่าคุณมีมารยาทคุณกลับไปเยี่ยมบ้านต่างจังหวัดโดย
ไม่ชวนมันอย่าอ้างว่าถึงชวนมันก็คงไม่ว่าง
...อะไรที่เปลี่ยนไป เวลา...หรือความรู้สึก...สังคม...หรือความสัมพันธ์...อะไรที่เปลี่ยน
แปลงคุณ หรือเขา...หรือใคร...คุณถามตัวเองหรือเปล่าหรือรอให้ใครถามรู้สึกอย่าง
ไรที่เขาเปลี่ยนไป แล้วเคยถามเขาไหมเขารู้สึกอย่างไร...ที่คุณเปลี่ยนไป
หากเกิดคำถามเหล่านี้ขึ้นในใจไม่ว่าคุณจะมีคำตอบหรือไม่ไม่ว่าคุณจะต้องการคำ
ตอบหรือเปล่าขอบเขตหรือกฏเกณฑ์ที่คุณไม่เคยมีกับเพื่อนคนนี้มันเกิดขึ้นแล้วต่อ
หน้าต่อตาคุณ แต่คุณก็ตอบกับตัวเองว่า ”ช่างมัน”
ปล่อยให้เพื่อนคนนึงกลายเป็นคนที่ไร้ตัวตนต่อไป
...แต่ถ้าคุณไม่เคยตั้งคำถามเหล่านี้เลยรู้ไว้ด้วย คุณเสียเพื่อนดีๆ ไปคนนึง และโลก
นี้มีคนแปลกหน้าเพิ่มขึ้นมาอีกคน
ปล. คุณรู้ไหม ขณะที่คุณกำลังนั่งอยู่ตรงนี้เพื่อนคนนั้นของคุณ...อาจจะถามตัว
เองอยู่ก็ได้ว่ามันทำผิดอะไร...มันจึงเลือนหายไปจากชีวิตคุณ
คนที่มันบ้าๆ บอๆ แต่กล้าลุยกับคุณทุกสถานการณ์ ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องถูกหรือ
ผิด...ถึงไหนถึงกัน ...เวลาที่คุณอยู่ใกล้มัน คุณเองก็บ้าบอไปกับมันด้วยคุณกลาย
เป็นเด็กในร่างยักษ์ หลุดพ้นจากขอบเขต กฏเกณฑ์ต่างๆในหัวของคุณเต็มไปด้วย
จินตนาการโครงการร้อยแปดพันเก้าที่คุณจะทำกับมัน ...คนที่มีเรื่องเล่าสู่กันฟังไม่รู้
จบคนที่คุณไม่ต้องคอยแคร์ความรู้สึกมันสักเท่าไหร่มันทำให้คุณเป็นตัวของตัวเอง
...คนที่ค่อยๆ หายตัวไปในกาลเวลาแต่แว๊บ..เข้ามาเสมอเวลาที่คุณอ่อนแอ...
...วันนี้ เพื่อนคนนั้นของคุณอยู่ที่ไหน ยังอยู่ใกล้ๆ คุณอยู่หรือเปล่า คุณยังโทรหา
มันอยู่ไหม มันยังบ้าๆ บอๆ อยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า ...หรือว่าคุณเองที่มีความบ้าใน
เลือดน้อยลงคุณไม่เจอมันนานแค่ไหนแล้ว ไม่ได้มองตาคุยกันนานแค่ไหน
นานแค่ไหนที่คุณไม่ได้สัมผัสเพื่อนของคุณอย่างเดิมหรือคุณเองก็ลืมความรู้สึก
เหล่านั้นไปแล้ว ที่คุณไม่กล้าวิ่งไล่เตะมัน อย่าอ้างว่าคุณอายุมากขึ้นที่คุณไม่กล้า
แย่งของกินจากมือมันอย่าอ้างว่าคุณมีมารยาทคุณกลับไปเยี่ยมบ้านต่างจังหวัดโดย
ไม่ชวนมันอย่าอ้างว่าถึงชวนมันก็คงไม่ว่าง
...อะไรที่เปลี่ยนไป เวลา...หรือความรู้สึก...สังคม...หรือความสัมพันธ์...อะไรที่เปลี่ยน
แปลงคุณ หรือเขา...หรือใคร...คุณถามตัวเองหรือเปล่าหรือรอให้ใครถามรู้สึกอย่าง
ไรที่เขาเปลี่ยนไป แล้วเคยถามเขาไหมเขารู้สึกอย่างไร...ที่คุณเปลี่ยนไป
หากเกิดคำถามเหล่านี้ขึ้นในใจไม่ว่าคุณจะมีคำตอบหรือไม่ไม่ว่าคุณจะต้องการคำ
ตอบหรือเปล่าขอบเขตหรือกฏเกณฑ์ที่คุณไม่เคยมีกับเพื่อนคนนี้มันเกิดขึ้นแล้วต่อ
หน้าต่อตาคุณ แต่คุณก็ตอบกับตัวเองว่า ”ช่างมัน”
ปล่อยให้เพื่อนคนนึงกลายเป็นคนที่ไร้ตัวตนต่อไป
...แต่ถ้าคุณไม่เคยตั้งคำถามเหล่านี้เลยรู้ไว้ด้วย คุณเสียเพื่อนดีๆ ไปคนนึง และโลก
นี้มีคนแปลกหน้าเพิ่มขึ้นมาอีกคน
ปล. คุณรู้ไหม ขณะที่คุณกำลังนั่งอยู่ตรงนี้เพื่อนคนนั้นของคุณ...อาจจะถามตัว
เองอยู่ก็ได้ว่ามันทำผิดอะไร...มันจึงเลือนหายไปจากชีวิตคุณ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น