คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : episode 9 : บ้านที่แสนน่ากลัว / คารินปารกฏตัว
บ้านแสนน่ากลัว / คารินปรากฏตัว
sakura :
ตอนนี้ฉันกำลังพักก่อนอาจารณ์จะมาสอน ฉันดูนาฬิกาว่าตอนนี้ว่ากี่โมงแล้ว 11.00 น. เวรล่ะ ฉันจำได้ว่าไอ้ก้นเป็ดนั้นจะมาหาฉัน ฉันจึงรีบเดินไปที่ประตูห้องเรียนเพื่อที่จะหนีจากไอ้ก้นเป็ดนั้น
ครืนนน (เสียงเปิดประตู)
ฉันเปิดประตูห้องออกไปก็เจอกับ.....กับ.......กับ........ไอ้ซาสึเกะ........ฉันเห็นดังนั้นจึงรีบมุดตัวผ่านช่องข้างๆซาสึเกะ แต่ทว่าซาสึเกะรู้ทันว่าฉันจะมุดจึงเอาแขนพิงขอบประตูทั้งสองข้างไม่ให้ฉันไปไหน ฉันเห็นสายตาอันน่าเกรงขามของซาสึเกะจ้องฉันตาไม่กระพริบเลย ฉันเลยเดินถอยหลังไปชนโต๊ะของอาจารณ์
"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!/อ๊ายยยยยยยยยย!!!!"เสียงคนในห้องฉันทุกคน ย่ำว่า ทุกคน (ห้องเรียนของซากุระมีแต่ผู้หญิงนะค่ะ ^-^)โอ๊ยยยย!!! หูฉันจะแตกแล้ว กรี๊ดกันทำไมนะ ทุกคนในห้องรีบวิ่งมาหาไอ้ซาสึเกะ ฉันรีบมุดออกมาจากกลุ่มพวกผู้หญิง อืดอัดว่ะ แล้วพวกผู้หญิงก็พูดอะไรก็ไม่รู้
"นี่ อยู่คณะอะไรหรอ >.<"ผู้หญิงคนนึงพูด
"มีแฟนยังจ๊ะ >0<"อีกคนนึง
"หล่อจัง ชื่ออะไรอ่ะ > <"ยังมีอีก
"ขอเบอร์หน่อยนะ >w<"พูดมากอยู่ได้ รำคาญว่ะ
"..............."ไอ้ซาสึเกะไม่ได้พูดอะไรแต่เดินมาหาฉัน แล้วดึงแขนฉันออกนอกห้องเรียนแถมบีบเมื่อฉันกำลังแกะมือเขาออก
"ปล่อยฉันสิ ปล่อย!!"ฉันพูดแล้วพยายามแกะมือเขาออก เขาก็ปล่อยก่อนจะเดินหยุดที่หลังตึกของคณะแพทยศาสตร์ แล้วซาสึเกะก็หันมามองฉันแล้วเขาก็เดินมาหาฉันทีละก้าวทีละก้าว ฉันก็เดินถอยหลังตามที่เขาเดินมาจนฉันเดินมาติดกำแพง ไอ้บ้าซาสึเกะก็มาใกล้ฉันมากขึ้นมากขึ้น จนฉันกับเขาชิดกันมาก ฉันจึงเชิดหน้าขึ้นเพราะความอาย -/////- แล้วฉันก็เขยิบออกจากเขาแต่ทว่าเขากับเอาแขนทั้งสองข้างของเขายันไว้กับกำแพงเพื่อไม่ให้ฉันไปไหน ฉันเลยต้องอยู่เฉยไม่ขยับไปไหน หลายนาทีมากแล้วฉันกับซาสึเกะก็ยังอยู่ท่าเดิม เขาจ้องฉันตั้งแต่ที่ฉันไม่ขยับแล้วอ่ะ
"นี่!! กะจะจ้องฉันให้ท้องเลยรึไงฮ่ะ!!"ฉันพูด ไม่สิตะโกนต่างหากล่ะ
"...ถ้าได้ก็ดีสิ..."ซาสึเกะพูดแล้วยิ้มมุมปาก
"อะ..ไอ้บ้า พูดอะไรระวังปากมั้งนะ..ไอ้ลามก.. -///-"ฉันพูดเสร็จก็ดันเขาออกจากฉัน แต่ก็ไม่เป็นผล แล้วไม่นานก็ได้ยินเสียงมาแต่ไกลที่โคตรแหลมเลย
"ซาสึเกะคุงงงงงงงงงงง!!!!"โฮ...เป็นผู้หญิงซะด้วย ไอ้นี่มันดีตรงไหน แต่หล่อนะ อิอิๆ เป็นผู้หญิงผมแดง ใส่แว่น วิ่งมากอดแขนไอ้ก้นเป็ด ไอ้ก้นเป็ดมันก็เฉยแล้วส่งสายตาที่เย็นชาที่สุดที่ฉันจะเจอมามองที่ผู้หญิงคนนั้น
".........."ไม่มีการตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกค่ะ
"นี่ ซาสึเกะคุงมากับใครหรอไม่เห็นบอกมั้งเลยล่ะค่ะ"ผู้หญิงคนนั้นพูดเสียงแม่งโคตรแหลมเลยว่ะ
"............."ใบ้กินรึไง
"นี่ ซาสึเกะคุง วันนี้เราสองคนทำแบบเมื่อคืนอีกมะ"ผู้หญิงคนนั้นพูด
"แบบเมื่อคืน?"ฉันถามซาสึเกะแต่เขากับเงียบ ใบ้กินจริงๆสินะ
"ใช่แล้วล่ะ ฉันกับซาสึเกะเราเคยนอนด้วยกันแล้วมีอีกอย่างคือ....."ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะพูดต่อแต่ไอ้ซาสึเกะมาแทรกซะก่อน
"..หยุด...คาริน.."ไอ้ซาสึเกะพูดจบก็ส่งสายตาที่เย็นชามาทางฉันกับผู้หญิงคนนั้น คาริน มั้ง
"ทำไมค่ะ เราก็มีอะ..."คารินพูดยังไม่จบ ซาสึเกะก็แทรกอีก
"ก็บอกว่า..หยุด..!!"ซาสึเกะพูดจบก็กระชากฉันแล้วก็เดินไป ปล่อยให้คารินยืนโกรธพร้อมยังส่งสายตาอาฆาตมาทางฉัน ฉันหันไปมองซาสึเกะที่เดินลากฉันอยู่ ย่ำว่า ลาก
"นี่ ปล่อยฉันนะ!!!"ฉันตะโกนออกไปดังๆใส่หูเขา แต่ผลปรากฎว่า
"...................."ไอ้นี่ใบ้มันกินนานแล้วใช่มั้ย คนแต่ง (มั้งนะค่ะ///ผู้แต่ง)
"ถ้าไม่พูดก็ปล่อย ถ้าพูดก็ปล่อย"ฉันพูด
"............."ไอ้ก้นเป็ดมันกะจะไม่พูดเลยว่างั้น (ฉันยอมรับแล้วค่ะว่าใบ้กิน///ผู้แต่ง)
"ok ปล่อย"ฉันพูดก็แกะมือเขาออก
"พูดล่ะ"ไอ้ซาสึเกะพูดก็หยุดหอยู่ที่......ที่.......ตึกล้าวนอกมหาวิทยาลัย
"มะ...มาที่นี่..ทะ...ทำไม"ฉันพูดเพราะกลัว ได้ข่าวว่าที่นี่เป็นบ้านของคนรวยที่ตายเพราะไฟไหม้และเป็นที่ๆคนตายรวมตัวกันเพื่อที่จะไปฆ่าคนที่ทำพวกเขาตาย คนที่อยู่ในนี่ทุกรายร่วนไม่รอดทุกราย เป็นที่ๆไม่มีใครกล้าเข้ามาในนี่ และ เป็นที่ๆน่าสยองที่สุดเป็นอันดับที่ 3 ของโลกเลย น่ะ....น่ากลัว ฉันจึงเดินไปข้างหลังใกล้ๆซาสึเกะ เพราะกลัวมากกกกกกกกกกTT^TT
"เธอกลัวหรอ?"ไอ้หมอนั้นถามฉันพร้อมกับหันหน้ามาทางฉัน
"กะ..ก็ใช่..สะ...สิ"ฉันตอบออกไปแบบตะกุกตะกัก
"หรอ...."ไอ้ก้นเป็ดพูดเสร็จก็เดินตรงไปที่ประตูบานใหญ่ที่ต้องเดินขึ้นบันไดที่กว้างมากสมกับเป็นบ้านคนรวยจริง(แล้วเธอไม่รวยหรอ//ผู้แต่ง)(รวยสิย่ะ//ซากุระ)
"นี่..เดินทำไมอ่ะ...น่ากลัวนะ"ฉันพูด
"....."ไอ้ก้นเป็ดไม่พูดแต่เดินไปขึ้นบันไดแต่ละก้าวอย่างช้า ช้ามาก จนเดินไปถึงหน้าประตูบานใหญ่
"กะ....กลับเถอะ...น่ะ..นะ"ฉันพูดพร้องดึงเสื้อของไอ้หมอนั่นให้กลับเพราะอะไรน่ะหรอก็เพราะ...กลัวตาย...
"........"ไอ้หมอนั่นหันมามองฉันด้วยสายตาที่...ที่...ไม่กลัวเลย อะ...อะไรเนี่ย ไม่กลัวเลยรึไงย่ะ
"ไม่กลัวเลยหรอ"ฉันถามออกไป
"จะกลัวทำไม เพราะ......"ไอ้ซาสึเกะพูด
"เพราะ....."ฉันถามออะไป
ไอ้ซาสึเกะมันก็ชี้ไปที่ประตู แล้วมันก็ค่อยๆเปิดออก
"เพราะ........."
ความคิดเห็น