คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บันทึก ณ ดินแดนสยามบทผู้บันทึก :: รวมตัว
เรื่องวุ่นคุณพ่อบ้าน Devil Version เรื่อง วุ่นนอกสำรับ :: อาถรรพ์ [ปีศาจผู้บันทึก Vs Punica Fanfic]
บันทึก ณ ดินแดนสยามบทผู้บันทึก :: รวมตัว
:: Punica Fan fiction
:: PG-13
:: Y4 AnD Winter
ร่างของชายสองคนวิ่งไปตามป่ารกอย่างไม่มีลดละ เรวินยังคงจับข้อมือของชินะเอาไว้แน่นแบบให้ตายก็ไม่ยอมปล่อย ชายชุดดำสี่คนเหนี่ยวไกปืนพร้อมๆกัน กระสุนทั้งสี่พุ่งเข้าหาชินะ!
“คุณชายชิน!”
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ! กระสุนทั้งสี่ฝั่งลงบนร่างของชายหนุ่มผมสีแดงเพลิงที่วิ่งเข้ามาขว้างซึ่งเข้าจุดตายทุกนัด!
“!!?”
“ไอ้นักมายากลกระจอก! ไอ้คุณชายเจ้าสำอาง! มาทางนี้!!” เสียงอันคุ้นเคยของการินเรียกให้คนทั้งสองรีบวิ่งไปหลบหลังต้นไม้ น่าแปลกที่ชายผมแดงยังสามารถวิ่งตามพวกเขามาได้
“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าคุณรินจะมาชวนพวกเรา” เรวินเอ่ยติดตลก ซึ่งการินสบถก่อนชี้ไปที่ร่างของชายชุดดำอีกห้า-หกคนซึ่งยืนคุยกับใครคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่บนมอเตอร์ไซด์
“หมายความว่า…” เรวินพอจะสรุปเรื่องราวได้แล้ว
“ใช่ครับ พวกเราก็ถูกไล่ตามเหมือนกัน” เป็นเชียรที่เอ่ยตอบ แผลของเขาเริ่มผสานกัน ก่อนที่จะชีไปที่ชายอีกสองคนที่ปะทะกับชายอีกกลุ่มซึ่งมีมากกกว่าสิบ
“ส่วนนั้นก็สถานการณ์เดียวกันครับ…”
“มีความเป็นไปได้ เก้าสิบเปอร์ฯ ที่เราจะไม่รอด” ชินะเอ่ยก่อนพยายามลอบมองชายสองคนที่เดินมาทางพวกเขาแต่อยู่ๆ ชายชุดดำทั้งหมดกลับกลายร่างเป็นอสูรกาย!?
“ว่าแล้วเชียว!” การินเอ่ยอย่างหัวเสีย ซึ่งอคินและแคปเปอร์กระโดดออกมาจากวงอสูรกายกันเรวินและชินะเอาไว้โดยที่เชียรคอยระวังหลังให้การิน งานนี้สู้ไม่ได้เขายอมเอาตัวที่ไม่มีทางตายนี้เข้าแลกแล้วกัน
“ไม่ไหว…จะฟันจะยิงยังไงก็ไม่เข้าเลย…” แคปเปอร์พึมพำกับอคินที่พยักหน้า นั้นเป็นเรื่องประหลาดที่พวกเขาไม่เคยเจอ อสูรกายราวยี่สิบตนค่อยขยับกายเข้าหาพวกเขา
“เอางี้นะครับ ผมจะวิ่งออกไปล่อพวกมัน ส่วนพวกคุณรีบหนีไป” เชียรเสนอขึ้น
“ไม่ครับ มีโอกาสเก้าสิบเก้าเปอร์ฯที่คุณจะถูกฆ่าตาย และโอกาสที่เราจะหนีรอดไปได้มีเพียง ศูนย์จุดหนึ่งเปอร์ฯเท่านั้น เพราะพวกมันมีมากไม่มีทางจะสนใจจุดๆเดียว” ชินะเริ่มวิเคราะห์สถานการณ์ซึ่งดูจะไม่เหมาะเท่าไหร่
“แต่ตอนนี้เราต้องเสี่ยงนะครับ!”
“มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ครับ!”
“หุบปากแล้วอยู่นิ่งๆทุกคนนั้นละ!!!”
สิ้นเสียงอันกราดเกรี้ยวและหงุดหงิดของใครบางคนร่างสองร่างก็ร่วงหล่นจากท้องฟ้า เด็กหนุ่มผมสีลาเวนเดอร์และเด็กหนุ่มผมสีนิลปรากฏต่อหน้าคนทั้งหมด
“คุณรชตะ/เมฆาเนตร!?”
“นามของข้าคือ อิดะ อิซากิ ต่างหาก!” อิซากิตะคอกก่อนแปลงกายกลับร่างเดิม หางจิ้งจอกเก้าหางงอกออกมาพร้อมหูจิ้งจอกเช่นเดียวกับซาฟีที่สยายปีกนกฟินิกส์ของตนเองออกมา ทำเอาคนทั้งสี่ตกตะลึงรวมถึงเชียรและการินที่พอจะรู้เรื่องราวแต่ไม่คิดว่าจะมาเห็นกับตาตนเอง
“คะ คุณเมฆาเนตร…” ชินะเอ่ยอย่างไม่อยากเชื่อ สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ลบล้างตรรกะของเขาได้เกือบทั้งหมด ซาฟีส่ายหน้าน้อยๆ
“นามของข้าคือ โคโมชียะ ซาฟี”
“ก็อุส่าห์บอกแล้วว่าอย่าวิ่งเข้าป่า! มันมีใครฟังข้าบ้างละ!” อิซากิเอ่ยอย่างหัวเสียก่อนสวมถุงมือสีดำสนิท ซาฟีเรียกดาบเพลิงของตนเองออกมา
“ทวงท่าสายลมพิเศษ ตรวนขาสังหาร!” โซ่สีเลือดพุ่งออกมาจากถุงมือของอิซากิรัดเข้าที่อสูรกายสองตัว พวกมันขาดเป็นชิ้นๆทันทีที่อิซากิกระชากโซ่
“เพลงดาบเพลิงมรณะ มังกรธุลี!” มังกรเปลวเพลิงพุ่งออกมาจากดาบของซาฟี สังหารอสูรกายไปสี่ตน
“น่าสนุกดีนี่นาขอพวกข้าเล่นด้วยได้ไหม!” เสียงติดกวนของใครบางคนเรียกให้ทั้งหกมนุษย์เงยหน้ามองท้องฟ้า… ร่างของเด็กหนุ่มสองคนและชายหนุ่มอีกหนึ่งกระโดดลงมาจากต้นไม้ใหญ่ หนึ่งชายหนุ่มมีหางเป็นหมาป่าสีน้ำเงินและหูสุนัขที่เดียวกับหาง หนึ่งเด็กหนุ่มซึ่งไม่ต่างไม่ต่างไปจากชายหนุ่มทั้งสองหันหลังชนกันก่อนประสานมือไว้ข้างกัน
“คาถาไอเย็น เยือกแข็งราตรี” เอ่ยพร้อมๆกันผลึกน้ำแข็งพุ่งออกมาจากมือของทั้งสองพุ่งเข้าหาอสูรกายอีกสี่ตน พวกมันกลายเป็นน้ำแข็งก่อนจะแตกสลายไป
“งานนี้มีโชว์ปาร์ตี้แล้วละมั้ง?” เด็กหนุ่มผมสีเขียวเข้มเอ่ยก่อนควงสามง่ามในมือ ที่แขนของเขามีงูสีเทาพันอยู่แต่ดูเจ้าตัวไม่ทุกข์ร้อนอะไร “มายาหมอก เข็มพันเล่ม!”
เข็มสีเงินจับพันพุ่งเข้าหาอสูรกายอีกสี่ตัวพวกมันกลายเป็นต้นกระบองเพชรดีๆนี้เอง
“อ้าวๆ…เล่นกันหมดไม่เหลือให้ข้าหน่อยหรือ?” เสียงติดตลกของชายผู้ได้รับตำแหน่งหัวหน้าดังขึ้น ปีกค้างคาวขนาดใหญ่ปรากฏให้เห็นในสายตา มือเรียวประสานกันก่อนท่องเวทย์อะไรบางอย่าง
“ไวเบรชั่น เบลด!”
ตูม!!! ควันฟุ้งไปทั่วบริเวณ แต่พวกเชียรยังพอมองเห็นร่างของชายทั้งหกซึ่งไม่ใช่มนุษย์จากม่านควัน ชาโดว์(แลนด์) แสยะยิ้มก่อนหันมามองพวกเชียร
“งานนี้มีเปลี่ยนฐานะกันหน่อยแล้วละพวก”
…จากผู้ติดตาม กลายเป็นผู้คุ้มกัน...
---TBC---
ความคิดเห็น