คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 2 in LSK :: หลบหนี
Chapter 2 in LSK :: หลบหนี
ขาของเทพอัศวินครีอุสและเทพอัศวินเทมเพสก้าวกลับมาที่ห้องเดิมซึ่งเด็กหนุ่มปริศนาผมสีทองพักอยู่…เป็นความผิดของพวกเขาเองที่ออกมาโดยไม่ได้ให้ใครเฝ้าเอาไว้ หากเด็กคนนั้นฟื้นขึ้นมาแล้วอาจจะก่อเรื่องก็เป็นได้! เทพอัศวินเทพเพสผลักบานประตูเข้าไปอย่างแรงก่อนที่ทั้งสองจะต้องเบิกตากว้าง…
…เมื่อภายในห้องไม่พบแม้แต่เงาของคน…
“เจ้าเด็กนั่นหายไปแล้ว!?”
ภายในสวนตำหนักเทพอัศวินศักดิ์สิทธิ์
“วู้ว! เกือบออกไม่ทันแหนะ!” เด็กหนุ่มเรือนผมสีทองสว่างนามเฟเซเนีย รีเซ็ทเอ่ยออกมาอย่างโล่งอก เขาหลบออกมาซ่อนตัวหลังพุ่มไม้ในสวนได้อย่างทันท่วงทีก่อนที่ประตูจะเปิด ทำเอาล้มหัวทิ่มหัวตำกันไปรอบสองรอบ … ฝ่ายภูติหนังสืออเล็กซิทหัวเราะแห้งๆ อยู่ข้างกาย “จะเอาอย่างไรต่อขอรับ นายท่าน?”
“ไม่รู้สิ? อาจจะลองทดสอบพลังก่อนละมั้ง ยังงงๆ เรื่องวิธีใช้อยู่ละบอกตรง” บุ้ยปากก่อนจ้องมองตราสัญลักษณ์รูปดาวหกแฉกบนหลังมือขวาของตัวเองก่อนหันมองหน้าภูติหนังสือประจำกาย “ใช้ได้ตลอด?”
“ขอรับ…แต่ตอนนี้ท่านและข้ายังเชื่อมต่อกันได้ไม่มากนักจึงต้องระวังเรื่องพลังกายด้วยนะขอรับ” รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าของอเล็กซิทอีกครั้ง …เจ้านายของเขาคนนี้สุดยอดกว่าที่คิดเสียอีก…หมายถึงสันดานความเกรียนอะนะ
“อะเคร…. โอ้ว บัดนี้ข้าจะแปลงร่างแล้ว เหอๆๆๆๆ” …มันเป็นขาดหรือว่าเกินกันแน่?
รีเซ็ทแนบริมฝีปากลงบนหลังมือขวาซึ่งมีตราดาวหกแฉกอยู่…
“ภูติแห่งการลงทัณฑ์ อเล็กซิท จงฉายชัดกายาแห่งความมืด … ผู้ผจญภัยนักเดินทาง” แสงสีดำเจิดจรัสออกมาจากตราดาวก่อนคลุมรอบตัวของรีเซ็ทและอเล็กซิท … เมื่อแสงหายไปร่างก็อเล็กซิทหายไปและชุดที่เด็กหนุ่มสวมใส่ก็เปลี่ยนไปด้วย จากเชิ้ตสีขาวกางเกงขายาวกลับกลายเป็นเสื้อยืดสีแดงเลือดหมูคลุมด้วยเสื้อฮู้ดแขนยาวสีดำคู่กับกางเกงขาเดรปสีดำ…รองเท้าหนังสีดำกลายเป็นรองเท้าผ้าใบสีขาวเส้นเหลือง ปีกเล็กๆ บนรองเท้าขยับน้อยๆ
“นี่อะไรอะ อเล็กซิท” ชี้ไปที่ปีกสองคู่ที่ติดกับรองเท้าอย่างงงๆ ให้อเล็กซิทที่รวมร่างกับเด็กหนุ่มอยู่เอ่ยตอบ ‘นี่เรียกว่ารองเท้าสายลมขอรับ’
“รองเท้าสายลม?”
‘ขอรับ…อย่างที่ข้าบอกไปว่าแต่ละร่างจะมีพลังที่ต่างกันออกไปตามอาชีพนั้นๆ และนี่เป็นความสามารถของร่างนี้ขอรับ รองเท้าสายลมจะสามารถเพิ่มความเร็วของผู้ใช้ได้ขอรับ … นอกจากนั้นยังมีรอยศาสตราผู้มีทัษะอีกนะขอรับ’ เมื่อฟังจบก็เกิดอาการขมวดคิ้วงงเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่าที่ข้อมือขวาของตัวเองมีลวดลายประหลาดคล้ายมงกุฏราชาปรากฏอยู่ “นี่? ใช่ปะ?”
‘ใช่ขอรับ รอยศาสตราจะทำให้ท่านสามารถเรียกอาวุธของตัวละครออริจินัลของตนเองออกมาได้ขอรับ’
“โห? สะดวกดีจังเลยแฮะ?” ลูบลวดลายบนข้อมือของตัวเองอย่างนึกสนุกหากแต่ความนึกคิดของเขาต้องขาดห้วงไปเมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นให้สะดุ้งเฮือก …มันเป็นเสียงของเทพอัศวินเฮฟเฟตัส!
“ที่อยู่ตรงนั้น ห้ามขยับเด็ดขาด!!”
“ชิบหองละสิ…” รีเซ็ทสบถกับตนเองก่อนมองรอบกายเพื่อหาทางหนี…แต่ก็เจอทางเข้าป่า แน่นอนว่าการที่คนไม่รู้เส้นทางไปเดินป่าเนี่ยเป็นทางเลือกที่โง่มาก โง่โคตรๆ แน่นอนว่าเขาจะไม่ทำ! “เอาไงดี อเล็กซิท? จะยอมมอบตัวดีไหม?” พูดเหมือนคนตรงนั้นเป็นตำรวจงั้นแหละ ที่จริงสมองของเขาคิดเรื่องเสี่ยงๆ เอาไว้แล้วแหละถึงได้ลุกขึ้นมาตั้งท่าแบบนี้
‘นายท่าน?’
“ถึงในความเป็นจริงเรื่องกีฬาฉันจะโคตรห่วย …” ปีกคู่ที่รองเท้าเริ่มขยับกระพือแรงจนต้นหญ้าพลิ้วไหว รีเซ็ทโก่งตัวขึ้นในท่าเตรียมวิ่ง…นั่นก็จริง
เพราะเขาพร้อมจะวิ่งแล้ว!
“เฮ้ย!” เทพอัศวินหน่วยเฮฟเฟตัสอุทานเสียงดังเมื่อร่างของเด็กหนุ่มผมสีทองสว่างส่วนสูง160เซนฯวิ่งออกมาจากพงไม้ที่ซ่อนตัวด้วยความเร็วสูงจนเกือบเทียบเท่าความเร็วของเทพอัศวินเทมเพสและเนเฟล! “ป้องกันเอาไว้!”
ดาบที่เอวของเหล่าเทพอัศวินถูกชักออกมาอย่างที่คาดเอาไว้ แต่มีหรือจอมเกรียนที่พอมีฝีมือเรื่องการเขียนฉากบู๊จะไม่ได้คาดการณ์เอาไว้!
ปีกรองเท้าสยายออกราวกับปีกนกตามใจคิดของเด็กหนุ่มก่อนที่ร่างของเขาจะกระโดดสูงขึ้นฟ้าขึ้นไปยืนอยู่บนหลังคาตำหนักเทพอัศวินอันศักดิ์สิทธิ์ …เขาหันไปหาเฮฟเฟตัวแล้วส่งรอยยิ้มพร้อมจูจุ๊บให้อย่างกวนตีน
“See you …ไว้พบกันใหม่นะตัว” เกิดลมอย่างแรงจากปีกรองเท้าของเขา ยกร่างของคนที่กำลังเก๊กท่าเกรียนอยู่บนหลังคาให้ลอยขึ้นฟ้าแล้วหายลับไป!
เสียงฮือฮาของเทะอัสวินดังขึ้นเมื่อทุกหน่วยมาสมทบรวมกัน…เวลานี้แม้ใบหน้าของเทพอัศวินเทอร์มิสจะยังนิ่ง แต่ในใจเขายิ่งกว่าไฟเสียอีก!
กล้ามากวนใส่คนของตำหนักเทพอัศวิน!
“หาเจ้าเด็กนั่นให้เจอ!!”
อีกด้านหนึ่ง….
“ว้ากกกกกกกก!!!!” เสียงแหกปากของเด็กหนุ่มผมสีทองสว่างที่กำลัง…ร่วง…ใช่ร่วงจากฟ้านั่นแหละ! “พ่อแก้ว แม่แก้ว ขึ้นเป็นแต่ลงไม่เป็นโว้ยยยย!!! ช่วยด้วยยยยย!!!!!”
‘นายท่าน! ใจเย็นๆ ขอรับ ตั้งสติให้ดีแล้วจะควบคุมมันได้เองขอรับ!’
“ควบคุม?! คุมไงฟะ!!” คนสติแตกพยายามทรงตัวกลางอากาศก่อนที่ร่างของเขาจะลอยตัวอยู่อย่างนั้นเมื่อปีกรองเท้าเริ่มขยับกระพืออีกครั้ง รีเซ็ทถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เกือบตายแบบไม่หล่อซะแล้ว”
ฟุบ! ฟุบ!
อะไรบางอย่างพุ่งผ่านปีกที่กำลังขยับของรองเท้า ซึ่งนั่นทำให้มันขาด! ร่างของเด็กหนุ่มผมสีทองสว่างได้เข้าหลักการทางฟิสิกส์อีกครั้ง … นั่นคือการเคลื่อนที่อย่างอิสระในแนวดิ่ง หรือก็คือ … ดิ่งลงพื้น!
“เฮ้ย!!!”
‘นายท่าน!!’ เสียงตะโกนของอเล็กซิทดังก่อนที่เขาจะรู้สึกอ้อมแขนของใครบางคนมากอดเขาเอาไว้ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะร่วงลงกลางดงต้นไม้สูง กระแทกกิ่งไม้ทำให้มันหักลงมาเป็นทางก่อนที่จะกระแทกพื้น!
ตุบ!
ทันทีที่ถึงพื้นรีเซ็ทรีบกรัเด้งตัวลุกขึ้นมาดูอาการของอีกคนทันที ภูติหนังสือของเขา อเล็กซิทนอนขมวดคิ้วแน่นด้วยความเจ็บปวดเรียกให้เจ้านายหงุดหงิดขึ้นมา
“ทำบ้าอะไรของนายกัน!?”
“ถ้าไม่ทำแบบนี้นายท่านจะบาดเจ็บนี่นาขอรับ” ใบหน้าที่เหมือนกับชิมะ ซาคอนมีรอยยิ้มออกมาให้รีเซ็ทเคืองขึ้นอีกหนึ่งระดับ เขาจับหัวแดงๆ ส้มๆ นั่นโยกไปมา “อย่ามาทำระรื่นนะเฟ้ย!”
“โอ้ยๆ ข้าเจ็บนะขอรับนายท่าน!”
“รักษายังไง?” เอ่ยออกมาห้วนๆ แต่อเล็กซิทก็รู้ดีว่าเจ้านายของตัวเองกำลังหมายถึงอะไร จึงรีบบอกปัดไป “ไม่ต้องหรอกขอรับ เปลืองพลังของนายท่านเปล่าๆ”
คิ้วเรียวทองเลิกขึ้นอย่างหงุดหงิด ดวงตาที่จ้องมองมาที่เขาไม่ได้ทำให้รู้สึกวางใจเลยสักนิด “ฟังคำสั่งไม่รู้เรื่อง?” ทำเอาภูติหนังสือหนุ่มใบ้รับประทาน สุดท้ายก็ยอมเอามือขวาของเด็กหนุ่มที่มีตราสัญลักษณ์ดาวหกแฉกมาวางบนหน้าผากตัวเองจนได้ แสงสีดำจางๆ ปรากฏขึ้นพร้อมสัญลักษณ์ที่หน้าผากของอเล็กซิทโดยที่เจ้าตัวบ่นกระปอดกระแปดให้เจ้านายคิ้วกระตุกเล่นๆ…
.
.
.
‘พลาดแล้วนะ’ เสียงหนึ่งดังขึ้นจากปืนไรเฟิลที่เด็กหนุ่มผมสีเขียวถืออยู่ นั่นทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน … ดวงเนตรสีมรกตคู่นั้นจับจ้องไปยังภูติหนังสือและเจ้านายที่กำลังทะเลาะกันไม่เลิกลา ถึงสุดท้ายพูดหนังสือจะโดนสายตาอาฆาตให้หุบปากก็เหอะ
“ช่างมันเถอะ เรายังมีโอกาสอีกเยอะ” ไหวไหล่เล็กน้อยก่อนเลิกสนใจภาพตรงหน้าโดยสิ้นเชิง เขาเดินกลับไปอีกทางที่ไม่ใช่ทิศของคนทั้งสองนั่น … ใบหน้าเรียบนิ่งมีแววหวั่นไหวเล็กน้อย
“แล้วนายก็เข้ามาจริงๆ สินะ … เซ็ท”
…ทั้งที่นายไม่ควรอยู่ตรงนี้แท้ๆ …
TBC.
หายหัวไปนาน กลับมาแล้วจ๊ะ =<___= ที่จริงว่าจะลงตอนนี้ก่อนแล้วค่อยหายหัวไป แต่พอดีตอนนั้นพิมพ์เสร็จปุ๊บเครื่องรวนปั๊บ ที่พิมพ์ไว้หายเกลี้ยงขาวสะอาดเบย (#แสร่ดดดดด) ไว้จะมาต่อเรื่อยๆ และอัพให้บ่อยขึ้นคร้าบ =3= ขอบคุณที่อ่านครับ ยังรับสมัครตัวละครเรื่อยๆ น้า
ความคิดเห็น