คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Fic วาเลนไทน์ Punica Fan Fiction. บทกลาง[1/4]
Fic วาเลนไทน์ Punica Fan Fiction.
: Y4 and Winter
:: เชียร – การิน
บทกลาง[1/4]
:SenteI.
Isaki Side
ข้าค่อยๆวางผ้าชุบน้ำลงบนหน้าผากของชายตรงหน้าผู้มีเรือนผมสีแดงสดโดยมี เรวิน ชินะ อธิศและซาฟี นั่งลุ้นอยู่ด้านหลัง ซึ่งดวงเนตรนั้นค่อยๆเปิดขึ้นอย่างเจ็บปวด
“คุณชาโดว์!!” อยู่เขาก็กระเด้งขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็วทำเอาทุกคนสะดุ้งโหยงซึ่งไม่ใช่กับข้า ข้าลุกขึ้นยืนก่อนแตะไหล่ของเขาเบาๆ
“คุณรชตะ?”
“อิซากิต่างหากละ” ทำไมเขาถึงชอบเรียกข้าด้วยชื่อสิ้นคิด(ที่คิดขึ้นเอง)นั้นด้วยนะ ข้ามองหน้าเขาอย่างคาดคั้นประมาณว่า ‘ทำไมเขาถึงได้ไปหมดสติจมกองเลือดอยู่ในคฤหาสน์ของตัวเองแบบนั้นได้’ ซึ่งเขาก็เข้าใจในความหมายนั้นเช่นกัน จึงเปิดปากเล่าความจริงออกมา ซึ่งเมื่อฟังจบข้าก็รู้สึกประมาณว่าสงสารปนสมน้ำหน้า… แต่อยู่ๆแลนด์เป็นอะไรถึงได้ทำแบบนี้นะ ประจำเดือนมาไม่ปกติรึไง?
“ขีดจำกัดอยู่ที่สามวันสินะ…” ข้าหันไปมองปฏิทินที่มุมห้องด้านขวาก่อนสังเกตเห็นสามวันต่อจากนี้ไป… ข้าเข้าใจความคิดเกรียนๆของเจ้าแล้วละแลนด์…
“ข้ารู้จุดประสงค์ของเจ้านั้นแล้วละ…” เจ้าคิดหรือว่าหลอก คนอื่นได้แล้วจะหลอกข้าที่เป็นคู่หูของเจ้าได้น่ะแลนด์… และเมื่อได้ยินแบบนั้นพวกที่เหลือก็มองหน้าข้าอย่างลุ้นสุดขีดถามจริงๆนะซาฟีเจ้าเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าแลนด์รองจากข้าไม่ใช่รึ?
“ข้ารู้ แต่บอกให้ไม่ได้”
“ทำไมละครับ!?”
“อ่า…ว่าไงดีละ อืม… เอาเป็นว่าข้าบอกจุดประสงค์ของแลนด์ให้ไม่ได้แต่สามารถบอกใบ้ถึงวิธีการที่ทำให้เจ้านั้นพอใจได้” ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปที่ตู้หนังสือที่สามารถเชื่อมต่อโดยตรงได้กับตู้เก็บบันทึกในแดนปีศาจได้ เขาหยิบเล่มโน้นเปิดเล่มนี้สักพักก็โยนบันทึกเล่มนั้นให้แก่เชียร
“บันทึกเล่มนั้นมีประโยชน์กับเจ้าแน่นอน…แต่ปล่อยเจ้าทำคนเดียวคงไม่ค่อยดีนัก…ข้าจะช่วยแล้วกัน” อิซากิเอ่ยอย่างมีเหล่นัยน์ก่อนที่จะหันมาส่งยิ้มแปลกๆให้แก่เชียร
…………
………..
……….
……...
……..
…….
……
…..
….
…
..
.
“ข้าจะไปซื้ออุปกรณ์อื่นๆ เจ้าไปซื้อไอ้นี้มาหน่อยนะ” อิซากิยื่นกระดาษบางอย่างให้แก่ชายผมสีแดงสดทำเอาเชียรหน้าเอ๋อในทันทีเมื่อเห็นรายการที่ยาวติดดิน
“เดี๋ยวครับ…” แต่ช้าไป…ร่างของอิซากิมิได้อยู่ตรงหน้าเสียแล้ว… เร็วชะมัด!
เชียรมองรายการอย่างงงๆก่อนออกเดินสิ่งแรกที่เขาต้องซื้อ…ช๊อกโกแลต??
….
…
..
.
แต่เดี๋ยวก่อนนะ…เขาแค่ซื้อของแล้วทำไมถึงมีพวกบ้าถือมีดถือปืนวิ่งไล่ได้เนี่ย! ก็รู้นะว่าตัวเองเป็นหนึ่งในคนที่ถูกปีศาจตามล่า แต่ตอนนี้เขาถูกยึดความเป็นอมตะไปนะจะหันกลับไปสู้ได้ไงละ! นึกหวังว่าเจ้าจิ้งจอกวางท่านั้นมันจะเห็นของซึ่งอยู่ในรายการของมันที่ตกอยู่ระหว่างทางแล้วตามมาช่วยเขานะ…
มันแค่ความหวังลมๆแล้งๆนั้นแหละ! อย่างจิ้งจอกบ้าตัวนั้นนะเหรอวนกลับมาช่วยเขา! มันคงลืมไปแล้วมั่งว่าเขาถูกยึดความเป็นอมตะ! ยิ่งกว่านั้นมันต้องลืมไปแล้วแน่ๆว่าเขาก็เป็นคนที่ปีศาจตามล่า!
(อิซากิในเวลานั้น “อ๊ะ! เหมือนลืมอะไรบางอย่างที่สำคัญสุดๆไปเลยฟร่ะ…แต่ก็ชั่งเถอะ!”)
วิ่งไปวิ่งมาเข้าซอยโน้นทะลุซอยนี้มันเป็นสภาพที่อนาถที่สุด! ไม่ต้องมาขำเลยนะได้คนอ่าน!ไม่ช่วยแล้วอย่ามาขำ!แล้วนั้นจะขำมากกว่าเดิมหาสวรรค์วิมานอารายยยยยยยยย!!!!!~
โครม!!! และมันก็เป็นเรื่องที่น่าอับอายอีกหนึ่งในปีใหม่นี้ แค่ตรูแกล้งการินนิดหน่อย(เชียรหมายถึงตอนคริสต์มาส)เล่นเอาคืนกันแบบให้ซวยซ้ำซวยซ้อนแบบนี้เลยเรอะ! หลังจากสะดุดถังขยะล้มแล้วก็พยายามกระเสือกกระสนลุกขึ้นมา แต่ทว่าช้าไป! ขาของเขาถูกจับเอาไว้ก่อนปีศาจแมงมุมจะลากเขาเข้าหาตัวเอง!
ตอนนี้เข้าใจแจ่มแจ้งเลยว่าคำว่า ‘กรรมตามสนอง’ มันเป็นยังไง!
เมื่อหันไปมองก็เห็นปากของแมงมุมยักษ์ตัวนั้นก็เริ่มสาปแช่งไอ้คนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ มันจะเป็นใครไปไม่ได้เสียนอกจากไอ้ตัวบ้าที่ต้องทำหน้าที่คุ้มกันเขาแต่มันกลับบินหายไปดื้อๆน่ะสิ!
โอม~ มันจงวายวอด ไปตายให้ไกลๆเลย จงกลายเป็นค้างคาวขึ้นอืดไปซ้า~ อย่าได้ไปพุดไปเกิดเลย!
“ก๊า!!” เสียงของปีศาจเรียกเชียรกลับมาจากบทสาปแช่งที่เป็นคาถาลับประจำตระกูล(?) เขากรีดร้องอยู่ในใจเมื่อร่างของตัวเองถูกยกขึ้น!
ว้ากกกกกกกก!!~
“เพลงดาบเพลิง เปลวเพลิงมรณะ!!!!!”
---TBC.---
ความคิดเห็น