คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บันทึก ณ ดินแดนสยามบทที่ 2 ของจิ้งจอกมายาและฟินิกส์รัตติกาล :: คุณชายทั้งสอง
เรื่องวุ่นคุณพ่อบ้าน Devil Version เรื่อง วุ่นนอกสำรับ :: อาถรรพ์ [ปีศาจผู้บันทึก Vs Punica Fanfic]
บันทึก ณ ดินแดนสยามบทที่ 2 ของจิ้งจอกมายาและฟินิกส์รัตติกาล :: คุณชายทั้งสอง
:: Punica Fan fiction
:: PG-13
:: SenteI , RakaT.
Isaki Side
ยามที่ดวงตาของข้าเปิดขึ้นแล้วเห็นสิ่งรอบตัวที่ไม่คุ้นเคยรู้สึกตกใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ นี้ข้าหลับไปตอนไหนกันนะ? ข้าค่อยๆพยุงตนเองขึ้นนั่งก่อนสังเกตเห็นร่างสูงสมส่วนของมนุษย์หนุ่มเขามีผิวกายที่เข้มเสียจนน่าตกใจว่าเขาเป็นคนเมืองหลวงจริงๆ
“อ้าว…ตื่นแล้วเหรอครับคุณรชตะ” เขาพูดทั้งรอยยิ้มก่อนสวมเสื้อแจ็คเก็ตตัวเก่ง ข้าลุกขึ้นยืนอย่างมึนงงก่อนคว้าสมุดจดสีดำออกมาจดอะไรบางอย่าง
“ท่านเรวินมีงานหรือขอรับ”
“ครับ วันนี้มีแสดงมายากลในงานเลี้ยงเปิดบริษัทเกมส์ครับ” เขาฉีกยิ้มมาให้ข้าอย่างร่าเริง เกมส์? มันคืออะไร? ข้าก้มมองสมุดจดของตนเองก่อนคลี่หน้าก่อนๆ แล้วตัดสินใจ…
“ขอข้าไปด้วยนะขอรับ พอดีมีธุระต้องไปทำที่นั้นอยู่แล้ว” ข้าดึงกระดาษบางอย่างออกมาจากสมุดจดเรื่องราว มันคือบัตรเชิญปลอม… ข้ายื่นสิ่งนั้นไปให้เรวินที่มองมันทั้งรอยยิ้ม เขาพลิกมันไปมา
“ที่เดียวกันเลยนะครับ งั้นเราไปด้วยกันก็ได้ครับ…” ข้าพยักหน้าก่อนคว้าผ้าเช็ดตัวที่อุส่าห์เปิดประตูส่งของโลกปีศาจไปขนของมาอยู่ที่นี้
“นี้มันอะไรขอรับ?” ข้าที่อยู่ในชุดสูทที่ดำสนิทเอ่ยถามเรวินที่นั่งอยู่บนเครื่องจักรอะไรบางอย่าง เขาขมวดคิ้วก่อนเอ่ยตอบข้า “ไม่รู้จักฮาร์เลย์เหรอครับ?”
“ฮาร์เลย์????” เอ่อ…ข้าไม่เห็นรู้จักเลย… เขาถอนหายใจเฮือกก่อนโบกมือประมาณว่าอย่าใส่ใจเลย และเรียกให้ข้าไปนั่งที่นั่งตรงด้านหลังเขา ซึ่งเมื่อข้านั่งแล้วเขาก็ส่งหมวกบ้าๆที่ใส่ยากมากๆมาให้เมื่อข้าใส่เสร็จไอ้เครื่องจักรเวรนี้มันก็ทะยานออกไปอย่างเร็ว โชคดีที่ปีศาจอย่างข้าไม่เหมือนมนุษย์ ข้าจึงสามารถกางพจนานุกรมโลกปีศาจที่มีคำศัพท์ใหม่ๆของโรงมนุษย์ได้โดยที่เขาไม่เห็น ‘ฮาร์เลย์ คือ มอเตอร์ไซค์ชนิดหนึ่ง’ มอเตอร์ไซค์? มอเตอร์ไซค์คืออะไร? ข้าเปิดพจนานุกรมหาคำว่ามอเตอร์ไซค์ด้วยมือข้างเดียว อืม… ‘มอเตอร์ไซค์ คือ เครื่องยนต์ชนิดหนึ่งที่ใช้ในการเดินทาง…’ อ่า…ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีนั้นละ =w=
“ถึงแล้วครับ คุณรชตะ” เครื่องจักรที่เรียกว่ามอเตอร์ไซค์หรือฮาร์เลย์อะไรนี้มันหยุดลงตามด้วยเสียงของเรวิน แม้ว่าการเดินทางแบบนี้จะช้ามากก็ตาม…
“อ๊ะ! เจอกันอีกแล้วนะครับคุณชายชิน!” เรวินฉีกยิ้มกว้างทันทีที่เห็นร่างของคุณชายสีขาว ข้ามองซ้ายมองขวาก่อนพบกับเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกัน เขาสวมชุดสูทสีเทาดำ และมีสีผมสีเดียวกับเสื้อ…
นั้นมัน โคโมชียะ ซาฟี ไม่ใช่เรอะ!!?
Safe Side
ข้ามองไปรอบๆก่อนปะเข้ากับดวงเนตรสีเลือดของอิซากิที่อยู่ด้านหลังของเรวิน...เขาก็มางั้นรึ? หมายความว่าอีกไม่นานพวกเราทั้งหมดจะมารวมตัวกันที่นี้สินะ...
“คุณเมฆาเนตรมีอะไรรึเปล่าครับ?” ชินะเอ่ยถามข้าซึ่งไม่ทันจะได้ตอบอะไร เสียงปืนก็ดังสนั่น!
ปัง!
“คุณชายชินะ!?” ข้าตะโกนอย่างตกใจแต่เมื่อเห็นว่าชินะอยู่ในอ้อมแขนของเรวินก็โล่งอก แต่ไม่ทันจะได้ทำอะไร ชายชุดดำซึ่งขี่ยานพาหนะที่เรียกว่ามอเตอร์ไซด์ก็พุ่งเข้ามาหาพวกเราอีกครั้ง คราวนี้เรวินรู้ตัวรีบวิ่งเข้าไปในป่าโดยไม่ลืมฉุดชินะไปด้วย
…เดี๋ยวก่อน…
“ท่านเรวิน! อย่าเข้าไปขอรับ!!!” อิซากิตะโกนตามไปแต่ก็ช้าเกิน ชายชุดดำอีกสี่ห้าคนขับมอเตอร์ไซด์ตามเข้าไปแบบติดๆ
“ไม่ผิดแน่…” อิซากิว่าก่อนที่สังเกตเห็นพ่อบ้านอธิศกำลังใช้เครื่องมือสื่อสารที่เรียกว่าโทรศัพท์อยู่
“นั้นเจ้าจะทำอะไร”
“จะ…จะโทรเรียกตำรวจครับ” อธิศตอบอย่างกล้าๆกลัว
“ไม่จำเป็นต้องเรียกหรอก เพราะพวกมันจะไม่เหลือรอดให้จับ!” อิซากิกัดฟันอย่างกราดเกรี้ยวก่อนวิ่งตามเข้าไปในป่า ในเมื่อมันเปิดงานแล้วข้าจะไม่ตามรึไง? ไม่มีทาง! ข้าวิ่งตามไปแบบติดๆ ดูจากลักษณะแล้วไม่ผิดแน่นอน… แต่ทำไมพวกเศษเดนพวกนี้ถึงออกมาได้…
---TBC.---
ความคิดเห็น