คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : งานที่1.1 :: ครอบครัว [100%]
เรื่องวุ่นคุณพ่อบ้าน By::SET.
งานที่1.1 :: ครอบครัว
::Katekyo Hitman Reborn! [KHR] Fanfiction
::เรื่องวุ่นคุณพ่อบ้าน
::8059 10069 D18 CR
::ReseT.
เนื้อหาต่อไปนี้เป็นชายรักชายใครรับไม่ได้ออกไปซะ
ร่างสมวัยของบอสวองโกเล่รุ่นที่10 ‘ซาวาดะ สึนะโยชิ’ เดินไปตามทางเดินคฤหาสน์วองโกเล่สาขาญี่ปุ่นไปที่ห้องโถงที่มีแขกอันสูงศักดิ์นั้นรออยู่ “ขอโทษที่ให้รอครับ…??” พลันสิ่งที่ปรากฏในดวงเนตรสีใบไม้แห้งนั้นคือนั้นก็คือ
“คอล ฉันชนะอีกแล้ว”เสียงของแขกรับเชิญผมสีเผือกดังขึ้นก่อนใคร ก่อนจะมีเสียงหัวเราะ ‘คึหึหึ’ชวนสยองตามมา ดวงเนตรสองสีหรี่ลงอย่างเจ้าเล่ห์ไม่แพ้ดวงเนตรสีอเมทริทแห่งกล้วยไม้ขาวเจซโซ ทุกคนที่ร่วมวงพากันล้วงกระเป๋าเงินอันแบนแต๋ของตน
“เดี๋ยวก่อนสิครับคุณเบียคุรัน นี่มันอะไรกันครับ” ‘โรคุโด มุคุโร่’กระตุกยิ้มก่อนหยิบไพ่คิงโพธิ์แดงในมืออีกคนออกมาแกะออกมีไพ่ ‘3ดอกจิก’ซึ่งต่างจากใบอื่นติดอยู่
“โกงกันนี่นาเบียคุรัน” ‘ยามาโมโตะ ทาเคชิ’เอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้มต่างจากคำพูด ซึ่งกล้วยไม้ขาวแห่งเจซโซหน้าซีดลงเมื่อเห็นไพ่ของสายหมอก
“คอล ตานี้ผมชนะครับ”มุคุโร่คลี่ยิ้ม ก่อนแบมือรับเงินที่อีกฝ่ายส่งให้ด้วยใบหน้ามุ่ยๆ ขาดทุนอีกแล้วงานนี้ เฮ้อ~
“อะ…เอ่อ…ทำอะไรกันครับนิ?” สึนะโยชิเอ่ยขึ้นอย่างงงๆทุกคนต่างหันมามองเป็นตาเดียว “สึนะโยชิคุง เชิญครับ” มุคุโร่ลุกขึ้นจากที่นั่งที่ตนนั่งอยู่ให้สึนะโยชิ
“ไม่เป็นไรครับคุณมุคุโร่ผมหาที่อื่นนั่งได้ครับ”สึนะโยชิเอ่ยอย่างเกรงใจ แต่อีกคนกลับคลี่ยิ้มอ่อนโยน “ไม่หรอกครับ ผมมีธุระต้องไปทำอีกครับ”
“ธุระ? อะไรงั้นเหรอ?”สึนะโยชิถามอย่างสงสัย “ซื้อกับข้าวน่ะครับ ไม่งั้นเด็กพวกนั้นคงหิวแย่” ก่อนที่มุคุโร่จะเดิรออกไป ทำให้ทุกคนหันมามองผู้มีศักดิ์ที่สุด
“ฉันจะขอสั่งให้ โกคุเดระ ฮายาโตะ เปลี่ยนเป็น โรคุโด ฮายาโตะ น้องชายของโรคุโด มุคุโร่ และ เบียคุรัน เจซโซ ให้เป็น ยามาโมโตะ เบียคุรัน พี่ชาย ยามาโมโตะ ทาเคชิ เพื่อสร้างสัมพันธ์ในแฟมิลี่ และให้ทุกคนย้ายออกจากคฤหาสน์ฉันจะให้วาเรียกับคาบัคโลเน่มาอยู่แทน”
!!!?
--------------------------------------20%-----------------------------------ณ โกคุโยแลนด์ ปรับปรุง 80% โดยวองโกเล่
เด็กหนุ่มผมสีเงินที่บัดนี้ได้กลายเป็น ‘โรคุโด ฮายาโตะ’ กดกริ่ง ‘คฤหาสน์’ โกคุโยซึ่งโคลมก็เป็นคนเดินมาเปิดประตูให้ เพราะมุคุโร่ที่ควรมาเปิดเองอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนทำอาหารอยู่ “คุณวายุเหรอคะ?”
ก็ใช่สิฟร่ะ!
“จะไปตามท่านมุคุโร่ให้นะคะ” ว่าแล้วโคลมก็หันหลังไปแต่ฮายาโตะห้ามไว้ก่อนแล้วแทรกตัวเข้าไปในประตูที่แง้มอยู่เล็กน้อย พร้อมกระเป๋าเดินทางอีกใบสร้างความงุนงงแก่โคลม “จากนี้ไปฉันเป็นคนของที่นี้”
หลังจากที่ร่างบางของฮายาโตะต้องบุกตะลุย(?)คฤหาสน์ที่รุ่นที่สิบที่เขานับถือนักหนาเป็นคนวางโครงสร้างให้มีชั้นมากกว่าสี่ชั้น ห้องกว่าสายร้อยห้อง(สร้างไว้เพื่อ?) ก็พบกับห้องของตัวเองจนได้ซึ่งมันเป็นห้องที่อยู่ติดกับห้องของมุคุโร่พอดี ฮายาโตะสูดหายใจเฮือกใหญ่ก็เปิดประตูห้องของตนและก็ได้พบกับห้องสไตล์ญี่ปุ่นทั้งๆที่ด้านนอกเป็นแบบยุโรป!
รุ่นที่สิบครับผมหลงเข้ามาในแดนพิศวงของท่านเขาแล้วครับ!
จะอะไรก็ตามแต่ ตอนนี้อาคันตุกะแห่งโกคุโยก็ทำการจัดของให้เรียบร้อยไปแล้ว แม้ว่าในใจยังคงประท้วงอยู่ก็ตาม เสียงของสายหมอกที่คุ้นเคยแว่วเข้ามาในหูทำให้ความอย่างรู้อย่างเห็นพุ่งปรี๊ด เขาแนบหูกับกำแพงเพื่อฟังสิ่งที่อยู่อีกด้านของกำแพง
รุ่นที่สิบครับผมต้องรู้แผนการชั่วๆของเจ้ามุคุโร่ให้ได้แล้วงานนี้จะได้ล้ม!
ณ ห้องของมุคุโร่
“เอ๋? ให้คุณวายุมาอยู่ด้วยเหรอคะ?”โคลมมองหน้ามุคุโร่อย่างงุนงง ซึ่งมุคุโร่ก็ยิ้มก่อนจุ๊ปาก “ไม่ได้จะครับโคลมต้องเรียกฮายาโตะคุงว่าพี่นะครับ พวกเคนกับจิคุสะด้วย …เอมเอมด้วยนะครับ”
“ทำไมละมุคุโร่คุง คนแบบนั้นเรียกพี่ไปทำไม” เอมเอม นอนลงบนเตียงแบบยุโรปของมุคุโร่โดยไม่สนกระโปรงที่เปิดเลยสักนิด มุคุโร่ถึงกับขมวดคิ้วกับสภาพของน้องสาวบุญธรรมคนโตคนนี้
“ไม่ได้นะครับเอมเอมลูกผู้หญิงเขาไม่เป็นแบบนี้นะครับ เคนกับจิคุสะเองก็ด้วยกินขนมเยอะแบบนั้นเดี๋ยวปวดท้องนะครับ!”และแล้วพี่ชายที่แสนดีก็ต้องขึ้นเสียงดุน้องๆแสนสนจนได้ “ทำไมต้องให้เจ้าบ้านั้นมาเป็นพี่ด้วยอะท่านมุคุโร่”
“เคนพูดทั้งๆที่ขนมเต็มปากระวังติดคอนะครับ ถามว่าทำไมเหรอครับ ความจริงแล้วผมเองก็ปฏิเสธไปได้อยู่แล้ว แต่ว่า….”มุคุโร่ดุเคนที่พูดทั้งขนมเต็มปาก แต่เมื่อพูดถึงคำว่าแต่ดวงเนตรก็ดูอ่อนลง
“ฮายาโตะคุงเป็นหมาป่าเดียวดายไม่เชื่อใจใครจนถึงไม่นานมานี้ เหมือนกับพวกเราทุกคน ผมเองก็เข้าใจความรู้สึกที่ใครๆต่างไม่เข้าใจความคิดของตนเอง เพราะงั้นผมถึงคิดว่าหากพวกเราอยู่ด้วยกันได้น่ะครับมันก็จะดีแน่นอนครับ” มุคุโร่เอ่ยด้วยแว่วตาอ่อนกว่าปกติที่แข็งกร้าว มือของโคลมแตะลงบนแก้มของมุคุโร่เรียกสติของเขากลับมา
“หากท่านมุคุโร่ต้องการ พวกเราก็ทำได้คะ เพราะงั้นห้ามทำเหมือนจะร้องไห้อีกนะคะ ‘พี่ชาย’” ก่อนที่โคลมจะยิ้มให้มุคุโร่ดวงเนตรสองสีมองไปยังพวกที่เหลือที่ยิ้มให้แก่เขาทำให้ยากที่จะหยุดน้ำตาเอาไว้ได้ “ขอบคุณนะครับ…”
“เข้าใจเหรอ อะไรกัน อยู่ด้วยกันงั้นเหรอ ฮะฮะ เหมือนจะมีคนที่พูดแบบนี้แล้วก็หายไปไม่ใช่รึไงกัน มีแต่พวกโกหกทั้งนั้นละ”ร่างของเด็กหนุ่มผมสีเงินนอนอยู่บนเตียงแบบญี่ปุ่นสีใบเตยแขนขวาถูกยกขึ้นพาดช่วงตาเอาไว้เพื่อบดบังน้ำตา เจ้านั้นเองก็พูดแบบนี้แล้วก็ทิ้งไป เป็นแค่คนโกหกเท่านั้น….
‘ข้านั้นมิใช่คนโกหก แม้จะโกหกก็มีเพียงท่านเท่านั้นข้าที่จะไม่โกหก คุณชายฮายาโตะ…’
เฮือก!! ร่างบางผมสีเงินลุกขึ้นนั่งทันที เสียงเมื่อกี้มัน… อยู่ๆภาพของอัญมณีสีอเมทริสต์ก็ปรากฏขึ้นในหัวมันกระทบกันดัง กรุ๊ง กริ๊ง รำคาญหู แต่สำหรับเขามันเป็นเสียงที่ชวนคิดถึงมากที่สุด ไม่จริงใช่ไหม…?
“ฮายาโตะคุง นี้มันเสียงอะไรกันครับ!”เสียงมุคุโร่ดังขึ้นหน้าห้อง ไม่มีเพียงเขาที่ได้ยินเสียงพวกมุคุโร่เองก็ได้ยินเช่นกัน “นายก็ได้ยินเหรอ?” ฮายาโตะเปิดประตูออกเผยให้เห็นพวกที่อยู่นอกห้อง
“ครับ ไม่ใช่แค่ได้ยินเสียง เมื่อกี้ภาพของอัญมณีสีม่วงกระทบกันแวบเข้ามาในหัวพวกโคลมก็ได้เห็นเหมือนกัน ตอนนี้ภาพนั้นหมุนวนไปวนมาจนผมปวดหัวไปหมดแล้ว…”
กริ๊ง กริ๊ง…. เสียงนั้นยังคงดังอยู่ในหัวของพวกเขาราวกับกำลังเรียกหา ด้วยอะไรบางอย่างทำให้ฮายาโตะวิ่งมาที่ห้องรับแขกของคฤหาสน์ โดยด้านหลังของเขามีพวกมุคุโร่ตามมาด้วย ภาพที่ปรากฏในสายตาของพวกเขาคือร่างของเด็กหนุ่มผมสีทองยาวสลวยรวบเป็นหางม้าในชุดกิโมโนสีเหลืองอ่อน ต่างหูอัญมณีสีอเมทรสต์นั้นกระทบกันเมื่อเข้าหันมาหาพวกมุคุโร่ เขาถือถ้วยชาแล้วกาน้ำชาอยู่ ดวงเนตรสีแซปไฟร์คู่นั้นสบกับดวงเนตรสีมรกตของฮายาโตะ
“ชาโดว์ แลนด์ มิซเซเลี่ยน บลัดเลอร์จอมเวทย์ขอรับ ยินดีที่ได้พบนะขอรับ” เด็กหนุ่มคนนั้นยิ้ม แก้วและกาถูกวางลงบนโต๊ะรับแขก ดวงเนตรของฮายาโตะเบิกกว้างขึ้น
“แลนด์….?”
ริมฝีปากของพ่อบ้านหนุ่มยิ้ม เขาโค้งให้แก่คนตรงหน้าที่เคยเป็น ‘คุณชายตัวน้อย’ของเขา
“ข้าบอกท่านแล้วไม่ใช่หรือขอรับ คุณชายฮายาโตะ ข้ามิใช่คนโกหกแม้จะโกหกแต่ตัวข้าจะไม่มีวันโกหกท่านเป็นอันขาด…ข้ากลับมาตามสัญญาแล้วนะขอรับ…..”
------TBC-------
และแล้ว....(น้ำตาปริ่ม) ตอน 1 มันก็อัพจบ(หลังจากโดยเทนไล่เฆี่ยนมานาน) แล้วกระผมจะไปลากหัวเซ็นมาเขียน 1.2 (ด้านของบ้านยามาโมโตะ) นะขอรับ
ความคิดเห็น