Punica Fanfiction [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #2 : บันทึก ณ ดินแดนสยามบทที่ 1 ของอสรพิษ :: เด็กหนุ่มพิศดาล

เรื่องวุ่นคุณพ่อบ้าน Devil Version เรื่อง วุ่นนอกสำรับ :: อาถรรพ์ [ปีศาจผู้บันทึก Vs Punica Fanfic]

บันทึก ณ ดินแดนสยามบทที่ 1 ของอสรพิษ :: เด็กหนุ่มพิศดาล

            :: Punica Fan fiction

            :: PG-13

            :: SainT.

            ชื่อของข้าคือ ไมกาโนะ มิเกล อสรพิษผู้จดบันทึก พวกเราหน่วยซากุระซากิ [Sakura Saki / ซากุระแห่งอนาคต] ได้รับงานบางอย่างซึ่งทำให้ต้องมา ณ ต่างดินแดน ดินแดนแห่งนี้ได้ชื่อว่าแดนสยาม ที่แห่งนี้ผู้คนมีสัญชาติไทยทั้งสิ้น ข้าได้มองไปรอบเมืองหลวงแห่งนี้อย่างงุนงง ที่นี้ที่ไหนกันนะ? ข้าไม่เห็นรู้เลยว่าที่แห่งนี้มีตึกราบ้านช่องมากมายแบบนี้ ข้าคิดว่าการทำหน้าที่มาตั้งแต่สามพันปีของข้าได้ไร้ประโยชน์ไปเสียแล้วสิเนี่ย แต่ว่าข้ายังมิทิ้งความพยายามหรอกนะ ตอนนี้ข้าได้มาหยุดที่ตึกแห่งหนึ่งอาจเป็นเพราะเป็นยามค่ำคืนกระมังทำให้ไม่มีผู้คนอยู่เลยแม้แต่สักคน หืม? อะไรกันนะตึกแห่งนี้ โรงเรียน นิศาพาณิชย์? อ่านยากเสียนี้กระไรภาษาของดินแดนนี้หากไม่ใช่ผู้บันทึกเรื่องราวมายาวนานอย่างข้าคงอ่านมันมิออกหรอก

            “เกล!” เสียงอันคุ้นเคยของใครบางคนดังจากด้านหลังของข้า ซึ่งข้าได้เหลียวหลังกลับไปมองอย่างสงสัย ร่างที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของข้าคือปีศาจหนุ่มผมสีทองและผมสีลาเวนเดอร์ เขาคือแวมไพร์ผู้บันทึก ชาโดว์ แลนด์ มิซเซเลี่ยน และ จิ้งจอกมายาผู้บันทึก อิดะ (อินะ) อิซากิ แห่งหน่วยซากุระซากิของข้านั้นเอง

            “ว่ายังไงเล่า สหายข้า” ข้าเอ่ยกับทั้งสองที่มายืนตรงหน้าข้า ชาโดว์ได้ยื่นอะไรบางอย่างมาให้ข้า กระดาษรึ? ข้ามองหน้าเขาก่อนที่จะเขาจะกระโดดขึ้นบนต้นไม้ใหญ่แล้วหายลับไป อิซากิเองก็หายไปจากตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรข้าก็ไม่อาจรู้ตัวได้ ข้าก้มมองกระดาษที่ชาโดว์ส่งให้ข้ามันเป็นเอกสารงานและรูปถ่ายที่แนบมา ข้าอ่านมันอย่างสงสัยน่าแปลกนักทำไมเขาถึงได้ให้ข้าบันทึกเกี่ยวกับมนุษย์หล่ะ? เดี๋ยว… การิน? การิน จินตเมธร เด็กหนุ่มคนนี้หรือที่ข้าต้องจดบันทึก? คงเป็นอะไรที่น่าเบื่ออย่างมากแน่ๆ ชาโดว์เจ้าคิดสิ่งใดอยู่กันแน่นะ?

            เอ่อ…ข้าขอถอนคำพูดตอนนี้จะได้รึไม่กันขอรับ… ตอนนี้ข้าได้มาตามจดบันทึกเรื่องราวของเด็กหนุ่มผู้ที่ชาโดว์ได้สั่งมา เขาไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด…แต่โรคจิตกว่าที่คิด!! ให้ตาย! แม้ว่าข้าจะเจอกับซาตานบ้าสับปะรดหรือมนุษย์หัวเผือกมาแล้วแต่สิ่งที่ทำให้ข้าปวดหัวมาก~~~~ คือตอนนี้ข้าดันโดนคุณไสยของเขาเข้าแล้วน่ะสิ!

            “เจ้าทำบ้าอะไรของเจ้ากัน เจ้าหนู เจ้ากำลังทำอะไรอยู่รู้รึเปล่า!” ข้าตะคอกใส่เด็กหนุ่มผู้มีเรือนผมสีนิลสวย โอเค ช้ายอมรับว่าเขางดงามและสง่านัก แต่หากนึกถึงงานอดิเรกและน้ำเสียงมืดมนอันน่าสยองของเขาข้าก็ลืมคำว่างดงามของเขาไปในทันที!

            “ทำบ้าอะไรอยู่? หึหึหึ รู้สิ แกเป็นปีศาจที่คอยจดบันทึกสินะ หึหึ สิ่งที่แกเขียนน่าจะมีอะไรน่าสนใจบ้างละ หึหึหึ” แล้วเขาก็หัวเราะสยดสยองของเขาต่อไปพลางเปิดบันทึกของข้าอย่างไม่ปราณีมันเลยสักนิด เจ้าเด็กนี้มันสะกดคำว่า มารยาทไม่เป็นใช่ไหมเนี่ย? เล่นมาร่ายมนต์สะกดวิญญาณใส่ข้า แล้วล่ามโซ่อย่างหนาทับอีก ไม่พอยังเอาบันทึกอันสำคัญของข้าไปเปิดพรึบๆแบบไม่กลัวมันจะขาดออกจากกันเลยแม้แต่สักนิด ชาโดว์~ อิซากิ~ ซาฟี~ เจ้ใหญ่~ ช่วยข้าจากไอ้เด็กโรคจิตนี่ทีเถอะ~~~ ไม่งั้นข้าจะกัดลิ้นตายตรงนี้แล้วนะ งือ TT__TT

            “ชิ ไม่มีอะไรน่าสนุกเลย” อยู่ๆเขาก็ปาสมุดของข้าลงพื้นก่อนเหยียบมันซ้ำ เจ้ารู้รึเปล่าเจ้าหนูโรคจิตว่าสมุดเล่มหนึ่งมันต้องใช้เวลานานเท่าไหร่กว่าข้าจะหามาได้ ไม่นะ! นั้นปากกาขนนกนางแอ่นอันสำคัญของข้า!!!

            “อย่างน้อยๆ แกก็ยังมีอะไรสนุกๆให้เล่นมากกว่า ยัยแม่มดนั้นละนะ หึหึหึ” การินได้เดินเข้ามาขยี้หัวข้าอย่างสะใจ ข้ารู้สึกเลยว่าชีวิตอันยาวนานของข้าจะหมดไปเพราะไอ้เด็กโรคจิตนี้แหงๆไม่ต้องสงสัย เอาเถอะข้ายอมทรมานดีกว่าตายเองให้เสียดายชีวิตตอนจบ เขายื่นหน้าของเขามาแทบติดหน้าของข้า

            “น่าจะใช่แกเรียกเจ้าศาสดาปาหี่นั้นได้ จะเอาแกไปต้มยำทำแกงยังไงดีนะ หึหึหึ”

            “……….”

                        …ข้าเปลี่ยนใจแล้ว ฆ่าข้าตรงนี้เลยดีกว่า ไม่สิ ขอข้าฆ่าตัวตายเสียตรงนี้เลยละกัน…

---TBC.---