คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Fic วาเลนไทน์ Punica Fan Fiction. บทจบ
Fic วาเลนไทน์ Punica Fan Fiction.
: Y4 and Winter
:: เชียร – การิน เรวิน – ชินะ แคปเปอร์ – อคิน [แลนด์ – เซเรน,??? – อิซากิ,มิเกล – ซาฟี,ยูฮิ – ยูกิ]
บทจบ
: Y4 and Winter
เสียงถอนหายใจลอยไปกับสายลมร่างของเมจิกเชี่ยนมือหนึ่งนั่งอยู่บนดาดฟ้าตึก ดวงตานั้นออกเหม่อลอย ร่างของใครบางคนกระโดดลงมาจากฟ้าราวเจ้าตัวบินมาทั้งๆที่เขามีหางจิ้งจอก
“กำลังคิดอะไรอยู่หรือ เรวิน” จิ้งจอกมายาหนุ่มเอ่ยถาม
“แค่กำลังคิดว่าตัวเองจะโชคดีกับเขาบ้างรึเปล่าน่ะครับ แต่คงไม่หรอกเพราะผมเชื่อมั่นเพียงความตาย…”
“อย่าดูแคลนตัวเองให้มากนักสิ เจ้ามีโชคอยู่แล้วละ หลักฐานก็คือเจ้าสามารถเชื่อมั่นในสิ่งๆหนึ่งได้ ไม่แน่นะ ‘ความตาย’ ที่เจ้าเชื่อมั่นอาจจะย้อนกลับมาช่วยเจ้าก็ได้” เอ่ยด้วยดวงตาเหม่อลอย เรวินส่ายหน้าเล็กน้อย อิซากิขมวดคิ้วกับสิ่งที่เผลอพูดออกไป “สิ่งที่เชื่อมั่นจะย้อนกลับมาช่วยงั้นเหรอ…”
…เช่นนั้นแล้ว ทำไมสิ่งที่ข้าเชื่อมั่นถึงย้อนกลับมาทำร้ายข้ากันละ…
คฤหาสน์ของชินะ
“อาอธิศครับ” คุณชายแห่งกุนต์กลทีป์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พ่อบ้านหนุ่มยิ้มแล้วเอ่ยถาม “ครับ คุณชาย…”
“เอ่อ…เปล่าครับ อาทำอย่างอื่นต่อไปเถอะ…” สุดท้ายก็ไม่กล้าพูด อธิศจะเอ่ยถามแต่เมื่อเห็นร่างอีกร่างที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องพร้อมหอบของจำนวนมากเข้ามาก็กลืนคำถามลงคอก่อนโค้งให้คุณชายของตนเองเดินหลบฉากออกไป ไม่เคยคิดว่าคุณชายของเขาเองก็มีส่วนน่ารักน่าหยิกเหมือนกัน
“คุณชายชิน” ซาฟีเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเรียกให้ชินะหันไปมอง
“ครับ?”
“คุณชายอยากลองทำบ้างไหมครับ? ข้าเตรียมอุปกรณ์มาพร้อมแล้ว” ชูสิ่งหนึ่งในมือในชินะเห็นซึ่งอีกฝ่ายมองซ้ายขวาก่อนวางหนังสือลง
“เอางั้นก็ได้ครับ”
“แต่มีข้อแม้นะครับคุณชายชิน…ข้าจะสอนท่าน แต่ท่านห้ามเอ่ยเปอร์เซ็นต์อะไรของท่านออกมาแม้แต่คำเดียว!”
การ์เดี้ยนคอปเปอร์ฯ
“ไปซื้อไอ้นี้ให้หน่อยดิ” อคินโยนกระดาษที่ขยำจนเละให้ยูกิ ซึ่งหมาป่าไอเย็นคนน้องทำหน้าอึ้งๆอึนๆ
“ไม่ลองทำเองหรือขอรับ???”
“ไม่เฟร้ย! เสียเวลา!!” ก้มหน้างุดๆ แต่ก็ปิดบังข้ออ้างที่ว่าทำไม่เป็นไม่ได้อยู่ดี ยูกิส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนเดินออกจากห้องไป งานนี้คงไปได้สวย
“แคปเปอร์!!” ยูฮิตะโกนลั่น เรียกให้ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนชะโงกหน้าออกมาจากห้องครัว
“หืม?”
“เอ้า!” ยื่นกระดาษให้แผ่นหนึ่งซึ่งแคปเปอร์ต้องขมวดคิ้ว
เจอกันที่เดอะ มอลล์งามวงศ์วาน
ยามเย็นของวันที่สิบสี่กุมภาฯ
ร่างของชายหนุ่มผมสีแดงสดเดินไปตามทางห้างสรรพสินค้าซึ่งเขาได้หยุดลงหน้าร้านหนังสือการ์ตูนร้านหนึ่ง
‘ชั่วโมงนี้มีรั่ว เล่มหก’
เอากับมันสิ เล่มห้ายังไม่ได้ซื้อเล่มหกออกเสียแล้ว งานนี้จบกัน… ส่ายหัวอย่างเซ็งๆหยิบหนังสือเล่มนั้นไปคิดเงิน เขาโดนเรียกตัวมาโดยเด็กหนุ่มผมสีทองสว่างคนนั้น ยืนรอหน้าร้านหนังสือนั้นต่อไปเปิดอ่านหนังสือที่พึ่งซื้อนั้นเพื่อฆ่าเวลา
“อ-ไอ้ศาสดาปาหี่!?” บังเอิญเกินไปรึเปล่า?
“อ้าว? ว่าไงการิน”
………….
………..
……….
………
…….
……
…..
…
..
.
“บังเอิญขังเลยนะครับคุณชายชินที่เรามาเจอกันที่นี้” เอ่ยด้วยรอยยิ้มเมื่อนักมายากลหนุ่มเดินออกจากร้านหนังสือซีเอ็ด-บุ๊ค แล้วบังเอิญชนกับคุณชายเจ้าเสน่ห์คนนี้
“คงงั้นละมั้งครับ” เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งอย่างเคยก่อนเดินไปอีกทางที่เรวินเดิน ซึ่งนักมายากลหนุ่มกระตุกยิ้ม คุณชายสีขาวชั่งขี้เล่นเสียจริงๆแกล้งเดินชนแล้วเอากล่องอะไรบางอย่างใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อนอกของเขา มันไม่เล็กไม่หน่อยรึไง?
“ขอบคุณสำหรับของขวัญชิ้นนี้นะครับ ผมเองก็มีโชคเหมือนกันแฮะ”
…ใช่ โชคดีสุดๆ…
แคปเปอร์เดินกลับมาที่รถหลังจากที่เข้าไปเดินในห้างกว่าสองชั่วโมงแต่ก็ไม่พบใครเลย เข้ากินไอศกรีมคำสุดท้ายก่อนเปิดประตูรถซึ่งที่เบาะคนขับมีกล่องสีขาวดำวางอยู่…
เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนมองไปรอบๆ ดวงตาปะเข้ากับผมสีดำแซมเงินที่พลิ้วไหวเมื่อร่างนั้นหันหนี แคปเปอร์กระตุกยิ้ม
“ขอบใจสำหรับของขวัญนะ”
“มาทำอะไรที่นี้เหรอ การิน?” เอ่ยอย่างเป็นมิตรก่อนที่กล่องอะไรบางอย่างจะลอยเข้ามากระแทกหน้าเขา
ปึก! นี้มันกล่องขนมจริงๆเหรอแข็งได้อีกอะ!
“นี้มันอะไรน่ะการิน” เอ่ยถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว นี้คงเป็นสาเหตุที่เมื่อวานร่างบางสวมผ้ากันเปื้อนสินะ
“เก็บได้จากถังขยะ! เห็นว่ามันคงเหมาะกับขยะอย่างแก หึหึหึ”
…ไอ้เด็กซึนเอ้ย~…
“ถึงเป็นขยะก็ขอบใจนะ การิน” เอ่ยพร้อมรอยยิ้มก่อนเดินสวนร่างบางลงบันไดเลื่อนไป ซึ่งการินก็หันหลังให้ก่อนเดินหายไป…
ดาดฟ้าเดอะ มอลล์
“งานผ่านไปได้ด้วยดีสินะ” ชาโดว์เอ่ยด้วยน้ำเสียงโล่งอก งานนี้เขาคงไม่ถูกลงโทษหรอกมั่ง? มิเกลส่ายหัวน้อยๆ
“กว่าจะดีก็ทำเอาวุ่นสุดๆไปเลยละ”
“…เอ่อ…มาสเตอร์…” เสียงของเด็กสาวนามเซเรนดังขึ้นเรียกให้ชาโดว์หันกลับไป “มีอะไรหรือเซเรน”
“ข-ข้าให้ท่านคะ มาสเตอร์” มือบางยื่นกล่องชอกโกแลตให้แก่เจ้านายหนุ่มซึ่งยิ้มแก้มปริ
“ขอบใจนะเซเรน”
“เกล…” ซาฟีเอ่ยด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆทำให้มิเกลหันไปด้วยตาใสปิ้ง
“ว่าไงครับ *w*”
“ช-ช่วยรับไว้ด้วยนะ” ยื่นชอกโกแลตให้แก่เพื่อสนิท(?)ซึ่งรับไปอย่างรวดเร็วแถมยังเอาไปถูหน้าอย่างดีอกดีใจ
“พี่ครับ เหมือนเคยนะครับ” ยูกิวางกล่องชอกโกแลตลงบนมือของพี่ชายร่วมสายเลือด
“น้องคนนี้ยังน่ารักเหมือนเคยแหะ” ยูฮิยิ้มกริ่มก่อนลูบหัวน้องชายร่วมสายเลือด ดวงเนตรสีเลือดของใครบางคนมองภาพของเพื่อนๆก่อนหันหลังกระโดดลงจากดาดฟ้าห้างลงไปบนหลังคาตึกที่อยู่ติดกันกระโดดหายไปท่ามกลางความมืด…
…………………
……………...
……………
…………
………
……
…
เชียรยกกล่องชอกโกแลตขึ้นมา มือแกะห่อออกอย่างค่อยๆ ชอกโกแลตสีเข้มซึ่งทำเป็นรูปหัวใจปรากฏอยู่ในกล่องที่ถูกห่อ นิ้วเรียวหยิบออกมาหนึ่งชิ้น…
เรวินมองชอกโกแลตรูปหัวใจสวยอย่างพินิจ คุณชายของชินะก็ทำของแบบนี้ได้ด้วย แสดงว่ามันคงไม่ยากเท่าไหร่ และเขายังมีหวัง…
แคปเปอร์ทิ้งตัวลงพิงเบาะนั่งก่อนแกะห่อชอกโกแลต แม้จะไม่ได้ทำเอง แต่ก็มาจากใจ…
ชาโดว์หยิบชอกโกแลตชิ้นหนึ่งขึ้นมาแนบริมฝีปากเช่นเดียวกับมิเกลและยูฮิ…
กรุ๊บ!
…เอาน่า ยังไงวาเลนไทน์ปีนี้ก็เป็นปีที่เยี่ยมเลยไม่ใช่รึไง?!...
-----------------------------แถม------------------------------
วันวาเลนไทน์… สิบสี่กุมภาพันธ์…ใช่ว่าทุกคนจะมีความสุขกับมันไปเสียหมดที่ไหนกัน?
ร่างของเด็กหนุ่มผมสีม่วงลาเวนเดอร์เดินเข้าไปในความมืด เปิดประตูห้องล็อคเกอร์พิเศษที่อยู่ในอพาร์ทเม้นของเรวิน ห้องๆนี้ไม่ให้ใครเข้ามานานมากแล้ว…
ดวงเนตรสีเลือดมองไปที่ล็อคเกอร์ตรงหน้าก่อนมือบางจะค่อยๆเปิดมันออก…กล่องของขวัญสีสวยปรากฏอยู่ในนั้น
…สุดท้าย ข้าก็ไม่มีโอกาสที่จะสมหวังเช่นเดียวกับคนอื่น…
-เห? ชอกโกแลตวาเลนไทน์เหรอ?-
…ไม่มีอีกแล้ว…
-ขอบใจนะ อิซากิ-
…ไม่มีคำพูดนี้และรอยยิ้มของเจ้าที่ส่งมาให้ข้าอีกแล้ว…
หยาดน้ำตาไหลรินลงมาอย่างไม่อาจหยุดยั้ง มือเรียวกำชอกโกแลตที่อุส่าห์ทำอย่างสุดฝีมือจนเละไม่มีชิ้นดี ทรุดลงไปตรงหน้าล็อคเกอร์นั้นไม่เผยเสียงอะไรออกมาแม้แต่น้อย ปล่อยให้หยาดน้ำตาหลั่งรินต่อไป…
-จงเชื่อมั่นว่าเทพเจ้าจะช่วยเหลือเรา…เพราะว่าเราคือลูกของท่าน-
…เทพพระเจ้าไม่เคยช่วยอะไรเลย…
-หากเชื่อมั่นสิ่งที่เราปรารถนาจะต้องเป็นจริง-
…แล้วทำไมกันละ? หรือว่าข้าขอมากเกินไป?...
-ไม่ว่าอะไร ท่านผู้นั้นก็มอบให้เราได้-
…ข้าแค่ขอสิ่งที่ต้องการที่สุดไป มันผิดหรือที่ต้องการ…
-เทพเจ้ารักเราเสมอ…-
…หากเขารักพวกเราจริงๆแล้วละก็ ทำไมกัน…
…ทำไมเขาถึงพรากเจ้าไปจากข้า…
…ข้าเพียงแค่ขอ…
…ให้ได้อยู่กับเจ้าไปตลอดกาล…
…และในตอนนี้ สิ่งที่อยากได้มากที่สุด…
…คือ…
…การได้เจ้ากลับคืนมาจากเทพเจ้าที่พรากเจ้าไปจากข้า!!...
…ต่อให้ต้องทำบาปเท่าไหร่…
…ขอแค่มีเจ้าที่ฉุดข้าขึ้นจากความมืดแล้วละก็…
…ต่อให้ต้องจมลงไปสู่ความมืดและความเสียใจมากกว่านี้…
…ข้าก็ยอม…
“อ้ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!~”
---FiN--- And---TBC. เนื้อเรื่องหลัก---
เขาแฮปปี้กันทุกคู่มีอิซากิมาแปลกคนเดียว - -”””””” ฟิควาเลนไทน์ปีนี้มาแบบหวานขมน้ำตาซึม(?) และยังเป็นตอนพิเศษที่ยาวเสียดฟ้าเสียดนรกแห่งปีอีกด้วย! พยายามที่จะให้มันรู้เรื่องมากที่สุดแต่กลับกลายเป็นมั่วกว่าเดิมซะอีก… ขอเสียงโหวตกันนิดนึงแล้วกัน ไหนๆก็ไหนๆเนอะ
คุณประทับใจตัวละครไหนที่สุดในตอนพิเศษนี้!!
1. วิเชียร ทระนงสนิท(เชียร) ชายหนุ่มมากเสน่ห์ที่อยู่ถูกยึดความเป็นนิรันดร์แบบไม่ทันได้ตั้งตัว!
2. การิน จินตเมธร(ริน) เด็กหนุ่มหน้าแก่กว่าวัยที่ออกมาปรากฏพร้อมผ้ากันเปื้อนสีชมพู!?
3. เรวิน สมิธ(เร) นักมายากลเมจิกเชี่ยนสุดหล่อที่โผล่มาด้วยบทอันน้อยนิด!
4. ชินะ กุนต์กลทีป์(ชิน) คุณชายแห่งกุนต์กลทีป์ที่อยากลองทำชอกโกแลตแต่ไม่กล้า
5. แคปเปอร์ เจ้าชายกัปปะมากเสน่ห์ที่โผล่มาตอนท้ายเรื่อง
6. อคิน หมาป่าขี้อายที่อุส่าห์งัดรถเอาชอกโกแลตยัดเข้าไป
7. พ่อบ้าน อธิศ พ่อบ้านแสนรู้ที่เห็นซาฟีแวบเดียวเข้าใจทุกอย่าง
8. นรินทร์ จินตเมธร คุณพ่อแสนประเสริฐมารยาทเยี่ยม แต่ดันไม่รู้ว่าอ.ที่ตัวเองไว้ใจสุดๆมันจ้องจะจีบลูกชายตัวเองอยู่!
9. อิจิโจจิ เซน(เซน) เจ๊ใหญ่ประจำกลุ่มที่อุส่าห์โผล่ออกมาประดับฟิค
10. เซเรน(เรน) ข้ารับใช้ที่เหมือนเป็นดั่งน้องสาวของแลนด์
11. ชาโดว์ แลนด์ มิซเซเลี่ยน(แลนด์) แวมไพร์จิตไม่ปกติที่เป็นคนเริ่มเรื่องทั้งหมด
12. ไมกาโนะ มิเกล(เกล) อสรพิษหนุ่มที่พร้อมจะป่วนใจคุณด้วยท่าทางแปลกๆที่ใช้จีบซาฟี
13. โคโมชียะ ซาฟี(ฟี) ฟินิกส์เพลิงมากเสน่ห์ที่ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอะไร และทำให้มิเกลหัวใจวายตายได้เสมอ แถมเขายังมีภูมิเกี่ยวกับรอยแผลเป็นที่หลังอีกด้วย
14. คาโต้ ยูฮิ(เฮน) หมาป่าไอเย็นคนพี่ที่ตามใครไม่ทันแต่รักน้องยิ่งชีพ
15. คาโต้ ยูกิ(ยู) หมาป่าไอเย็นคนน้องที่รักพี่ยิ่งชีพ เขายังคงเป็นน้องกตัญญูแห่งปีด้วยละมั่งในฟิคเรื่องนี้?
16. อิดะ อิซากิ(ซากิ) มาถึงหนุ่มน้อยน่าสงสารแห่งฟิค ใครๆเขามีความสุขกันหมดมันเศร้าอยู่คนเดียว งานนี้เขาจะสุขแบบคนอื่นไหมนะ?
17. ??? อาสึกะ(???) ชายผมเงินดวงตาสองสีที่อิซากิโหยหาที่สุด ใครปลื้มไอ้หมอนี้ทั้งๆที่ไม่รู้จักมั่ง????(โดนถีบออกจากกระทู้)
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณรีดเดอร์ทั้งหลายที่อ่านนะครับ ไม่ว่าจะเป็นพวกที่ปรากฏตัวให้เห็นและเหล่านักอ่านเงานะครับ ตอนนี้ยังมีโอกาสอีกมากที่คุณจะปรากฏตัวมาเม้นนะครับ วาเลนไทน์ปีนี้พวกเราเหล่าซากุระซากิขอให้เหล่าคนอ่านมีความสุขมากๆนะครับ ขอให้สมหวังกับความรักทุกประการนะครับ งานนี้พวกผมไม่มีทางได้ชอกโกแลตหรือกุหลาบตามเดิมนั้นละ แต่ได้กำลังใจจากรีดเดอร์ทุกท่านก็พอแล้วกับวาเลนไทน์แสนสุขครับ สุดท้ายนี้….
Happy Valentine Day!!!!
ซียูอะเกนครับ พบกันเนื้อเรื่องหลักบทต่อไปครับ
ลงชื่อ…
ซากุระซากิ แฟมิลี่
ความคิดเห็น