คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [Devil Version] บันทึกครั้งที่ 1 ของอสรพิษ :: ซาตานมากเล่ห์กับนายหัวเผือก 100%
เรื่องวุ่นคุณพ่อบ้าน [Devil Version] By:: SEN.
บันทึกครั้งที่ 1 ของอสรพิษ :: ซาตานมากเล่ห์กับนายหัวเผือก
:: KHR Fanfiction
:: 10069
:: เรื่องวุ่นคุณพ่อบ้าน มุมมองใหม่
:: PG-13
:: SainT.
ชื่อของข้าคือ ไมกาโนะ มิเกล อสรพิษหนึ่งในหน่วยซากุระซากิหน่วยจดบันทึกที่งานยุ่งที่สุดในแดนปีศาจ ข้าได้รับมอบหมายงานจากเจ้าอิซากิว่าให้มาคอยตามบันทึกข้อมูลของซาตานผมสีไพลินสง่างาม เขามีดวงตาสองสีแปลกตาเป็นจุดสนใจแก่ข้านัก ข้าคิดว่าการได้ตามจดข้อมูลของเขาผู้มีนามว่า ‘โรคุโด มุคุโร่’ จะเป็นงานที่สนุกนัก…เฮ้อ…ข้าไม่เคยเห็นซาตานที่ไหนรสนิยมแปลกเท่าเขามาก่อนเลยทำไมนะรึ? เขา-เป็น-พวก-บ้า-สับ-ปะ-รด-นะ-สิ! ซาตานทั่วไปจะออกล่ามนุษย์เพื่อความสนุกสนาน แต่เขากลับเอาเวลาเหล่านั้นมาปลูกสับปะรด! เหลือเชื่อเลยจริงๆ! และสิ่งที่ทำให้ข้าปวดหัวหนักกว่าเก่าคือเมื่อเปิดบันทึกของเขาย้อนหลังก็รู้สึกราวกับว่าข้ากำลังจดการเจริญเติบโตของสับปะรดน้อยๆเหล่านั้น…สรุปข้ามาทำอะไรที่นี้กันแน่!! (มิเกลที่เริ่มสับสนกับงานที่เคยทำมาตลอด)
วันนี้เป็นอีกวันที่ข้ามานั่งจดการเจริญเติบโตของสับปะรดน้อยๆ(มิเกลที่เริ่มลืมหน้าที่จริง) ชายคนนั้นก็ปรากฏตัวต่อหน้าข้า ชายหนุ่มชาวมนุษย์ผู้มีเรือนผมสีขาวราวกับกล้วยไม้ขาว เขาเป็นผู้ที่ข้าควรจดลงไปในบันทึกของข้าหรือเปล่าเนี่ย แต่เดี๋ยวนะข้ามีหน้าที่จดการเจริญเติบโตของสับปะรดจะไปจดเกี่ยวกับกล้วยไม้ขาวทำไม? (มิเกลที่ลืมหน้าที่จริงไปแล้ว) แต่แล้วสิ่งที่ข้าแปลกใจก็คือซาตานไพลินคนนั้นได้เดินออกมาจากกระท่อมเล็กๆที่ตนอาศัยด้วยใบหน้าบูดบึง
“เจ้ามาทำอะไรที่ไร่สับปะรดอันน่ารักของข้า เบียคุรัล เจซโซ!” เขาได้ชมว่าสับปะรดว่าน่ารักแทนที่จะชมชายหนุ่มว่ารูปหล่อเสียแล้ว แต่เอาเถอะเพราะเมื่อไม่นานมานี้มีเหล่าหญิงสาวมาซื้อสับปะรดของเขา เขาก็ไม่ได้ปริปากชมพวกนางว่าสวยอย่างที่ควรทำเลยสักครั้งเอาแต่ชมสับปะรดของตนเองว่า น่ารักอย่างนั้น กลมอย่างนี้ หวานอย่างโน้น สรุปว่าเซลล์สมองของเขาทำด้วยสับปะรดพันธุ์ภูแลใช่มั้ย?
“มาซื้อสับปะรดน่ะ”
“ผมไม่ขาย!” อ้าว น่าแปลกนักตามปกติแล้วเขาจะขายทุกคนมิใช่หรือ แล้วเหตุใดถึงไม่ขายเสียเล่า?
“แหมๆ การเอาสับปะรดไปปลูกคู่กับกล้วยไม้ขาวมันสวยดีไม่ใช่เหรอมุคุโร่คุง”
สวยบ้านไหนครับเพ่??? ชาตินี้ชาติไหนผมก็ยังไม่เคยเห็นคนที่จะเอาสับปะรดไปปลูกข้างๆกล้วยไม้ขาวเลยสักครั้งนะครับลูกเพ่…
“ผมไม่ขายก็คือไม่ขาย สับปะรดอันน่ารักของผมไม่เหมาะกับกล้วยไม้ขาวของคุณ แต่ถ้าคุณจะเอาไปปลูกคู่กับเผือกจะว่าไปอย่างมันดูเหมาะกว่ากันเยอะครับ!” มันดีกว่ากันตรงไหนกันครับท่าน ผมว่ามันน่าสะอิดสะเอียนพอๆกันนั้นละครับนายท่าน!?
“งั้นข้าไปปลูกข้างเผือ…”
“จะปลูกข้างอะไรผมก็ไม่ขาย!” ก่อนจะเดินหายไปในกระท่อมตามเดิม นายหัวเผือกคนนั้นยิ้มสบายๆก่อนก้มลงดึงสับปะรดออกไปต้นหนึ่งแล้วเดินไปทางที่ตนเดินมา เดี๋ยวๆนั้นเรียกขโมยนะ เฮ้ๆ คุกนะคุก คุกเลยนะเพ่!!! (มิเกลที่กลายเป็นผู้พิทักษ์สับปะรด)
----50%---
วันนี้เป็นอีกวันที่สับปะรดได้งอกงามขึ้นเรื่อยๆ แกนสับปะรดของเขาหวานอร่อยใช่ได้เลยจริงๆ หืม? เจ้าถามว่าทำไมข้าถึงได้รู้ว่ามันอร่อยงั้นหรือ ง่ายมากเลยก็ในเมื่อมันอยู่ในปากของข้านี้นา ใช่แล้วละข้าไปขโมยมาจากกองที่เขาเอามาตากแห้งนั้นเอง หา? ว่าข้าเป็นขโมยรึ? เปล่าเสียหน่อยข้าแค่หยิบมาโดยที่เขาไม่รู้เท่านั้นในเมื่อพวกข้าต้องทำหน้าที่ไม่ต่างจากเงาจะให้ใครๆรู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่แรกแล้วนี้นา อาเระ? วันนี้เจ้าหัวเผือกนั้นก็มาอีกแล้วรึเนี่ย
“เฮ้! นายหัวเขียวเข้มบนต้นไม้ตรงนั้นหน่ะ” หา? เขาเรียกข้ากระนั้นรึ ไม่มีทางหรอกในเมื่อวิชา ‘ม่านหมอกอำพรางเนตร’ ของข้าทำให้ใครๆไม่อาจมองเห็นตัวข้าได้นี้นา
“นี้ เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าเรียกรึ?” สรุปเขาเรียกข้าจริงรึ? ข้าลองชี้ตัวเองอย่างงงๆ เขาพยักหน้าบอกว่า ‘ก็เจ้านั้นแหละ’ เหลือเชื่อ! มีคนมองเห็นข้างั้นรึ ข้ากระโดดลงจากต้นไม้ต้นนั้นแล้วเดินไปหาเขา
“เจ้าของที่นี้อยู่รึเปล่า?” เขาเอ่ยถาม
“วันนี้ไม่อยู่ขอรับ” ข้าเอ่ยตอบในทันที วันนี้เขาไปซื้อปุ๋ยใส่สับปะรดอันน่ารักของเขาอย่างไงละ ชายตรงหน้าข้าขมวดคิ้วก่อนเผยรอยยิ้ม ยื่นดอกกล้วยไม้ขาวมาให้แก่ข้า
“ฝากเจ้าเอาให้ ‘นาง’ หน่อยก็แล้วกันนะ ข้าไปละ” ก่อนที่เขาจะเดินจากไป ข้ากลายเป็นคนส่งจดหมายส่งพัสดุไปแล้วรึ? เอ๊ะ? เดี๋ยวนะเมื่อกี้เขาเรียกท่านมุคุโร่ว่า ‘นาง’ ใช่รึเปล่า?
---TBC---
ความคิดเห็น