ลำนำบุปผา : มู่ตานฮวา 牡丹花

ลำนำบุปผาข้ามภพ

สายฝนโปรยปรายให้เพลิงแค้นมอดดับ...

"หนึ่งเรื่องราวในอดีตที่เลือนหาย...

"ทว่า"

...หนึ่งคำรักมั่นผูกพันธ์จะมิโรยรา" 

แนะนำตัวละคร

[ตัวละครหลัก]

หลิว เฟิ่งอวี๋[ปัจจุบัน]

"พรุ่งนี้ก็เรียนนอกสถานที่อีกแล้ว?"

หลิว เฟิ่งอวี๋บุตรีคนแรกของเสนาบดีหลิว

"ข้าผิด?ที่โง่งมหลงเชื่อพวกเขา...ข้าผิด?ที่ข้าต้องการของที่ควรเป็นของข้า..."

 ไท่จื่อ มู่ ฉางหยวน 

"ความริษยาของสตรีน่าหวาดกลัวกว่าเปิ่นไท่จื่อเสียอีกเจ้ากลัวอันใด?"

[ตัวละครรอง]

หลิว หลันฮวา 

บุตรีของที่สองของเสนาบดีหลิว  น้องสาวต่างมารดาหลิวเฟิ่งอวี๋

ชินอ๋อง/มู่ เทียนหมิง

องค์ชายสาม

ชินอ๋อง/มู่ หยวนหลง

องค์ชายรอง

*********************

ปฐมบท

[ภาคอดีต จุดเริ่มต้นและจุดจบ]

-----------------------------------------

เสียงเม็ดฝนตกกระทบหลังคากระเบื้องคล้ายเป็นสิ่งเดียวที่เด่นชัดภายในห้วงความคิดของนาง ความปวดหนึบที่ศรีษะคอยย้ำเตือนไม่ให้สติที่น้อยนิดดับลง ดวงตาหงส์หรี่ปรื่อมองภาพเบื้องหน้าที่เลือนราง แสงสว่างจากภายนอกที่ส่องผ่านประตูบานใหญ่ถูกบดบังด้วยเงาร่างของสตรีผู้หนึ่งที่กำลังยืนอยู่ระหว่างบานประตู ร่างนั้นสั่นระริกคล้ายกำลังหวาดกลัวต่อบางสิ่ง

"คุณหนูฮึก...คุณหนูข้าไม่ได้ตั้งใจเจ้าคะฮึกฮือ...เป็น...เป็นพวกนางเจ้าคะ!!เป็นพวกนางที่บีบบังคับข้า!!"ดวงตาที่เอ่อคลอหยาดน้ำตามองไปยังร่างที่ไร้สติเบื้องหน้า บนศรีษะปรากฏบาดแผลที่ยังคงมีเลือดไหลซึมไม่หยุด  มือทั้งสองข้างนางเย็นเฉียบทั้งยังสั่นเคลืออย่างไม่อาจควบคุม ทว่าแม้ในใจจะรู้สึกผิดเพียงใด นางในยามนี้ก็ไม่อาจหันหลังกลับ

น้ำเสียงที่เอ่ยกับเฟิ่งอวี๋นั้นเต็มไปด้วยความสั่นเครือ ทว่าเสียงนั้นนางย่อมจำไม่ผิด "เป็นเสี่ยวซี"สาวใช้คนสนิทของนางหัวใจของนางคล้ายถูกบางสิ่งบีบรัดจนแน่น ภาพเบื้องหน้าที่พล่าเลือนทำให้ไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของอีกฝ่าย ใบหน้าในยามนี้ของเสี่ยวซีจะแสดงสีหน้าเช่นไรนางล้วนไม่อาจทราบ 

ทว่านางจะโกรธแค้นผู้ใดได้เล่า?ในเมื่อเป็นนางที่โง่เขลาหลงงมงายในความรักหากจะแค้นคงแค้นที่นางไม่อาจหักใจจากเขา  เช่นเดียวกันตัวนางก็เหมือนกับสตรีในบทกวีของบัณทิตผู้หนึ่ง...ที่ได้กล่าวถึงความรักของสตรีที่มีต่อชายที่นางรัก ทว่าชายผู้นั้นกลับไม่เคยใยดีความรักที่นางมอบให้แม้แต่น้อย กลับกันเขากับมอบความรักให้สตรีอีกนาง...สุดท้ายเพื่อตัวพวกเขาทั้งสองจึงวางแผนลอบฆ่านางอย่างแยบยลท้ายที่สุดนางก็จบชีวิตลงภายใต้ความรักที่บังตาให้มืดบอด

 'มู่เทียนหมิงชินอ๋องที่ผู้คนนับถือหรือ?น้องสาวต่างมารดาที่อ่อนหวานบอบบางหรือ?พวกเขาเห็นนางเป็นเพียงแค่เบี้ยหมาก!เวลานี้ก็คงถึงเวลากำจัดเบี้ยหมากไร้ค่าเช่นนางแล้วกระมัง?'

ริมฝีปากเรียวเหยีดยิ้มหยันให้ตนเอง ประตูบานใหญ่ค่อยๆปิดลงในที่สุดเหลือเพียงความมืดมิดและอับชื้นภายในห้อง หยาดน้ำตาใสไหลรินออกมาจากหางตา ทว่าปราศจากเสียงสะอื้นให้ใดๆ

****************

เปรวเพลิงที่เคยเผาไหม้โรงน้ำชาถูดมอดดับด้วยสายฝนที่โหมกระหน่ำ เหลือเพียงซากปรักหักพังที่เปียกชื้น ผู้คนมายมายรายล้อมเหตุการณ์เบื้องหน้า

"ชินอ๋องถ้าหากท่านไม่มาช่วยฮวาเอ๋อไว้ป่านนี้"ร่างบางสะอื้นจนตัวโยนดวงตากลมโตแดงระเรื่อ มือเรียวคว้าจับชายอาภรณ์สีน้ำเงินเข้มของชินอ๋องไว้แน่น

"ฮวาเอ๋อเจ้าอย่าได้กังวลเปิ่นหวางจะทิ้งเจ้าได้อย่างไรเปิ่นหวางให้ฮุ่ยตงไปตามจับตัวคนร้ายอีกไม่นานคงจะพบ"ชินอ๋องกล่าวพลางยกยิ้มบางเบา

ผู้คนที่ยืนล้อมวงโดยรอบต่างส่งเสียงอื้ออึง"ชินอ๋องถึงขนาดส่งผู้ติดตามไปจับผู้ลอบวางเพลิงเช่นนั้นข่าวลือที่ว่าคุณหนูเฟิ่งอวี๋หลงรักชินอ๋องทว่าชินอ๋องกับมีใจให้กับน้องสาวต่างมารดาของนางเห็นทีคงจะเป็นจริง!" สายตามากมายต่างจับจ้องไปยังฮุ่ยตงที่เดินเข้ามาพร้อมร่างของสาวใช้นางหนึ่ง 

"ทูลชินอ๋องข้าพบนางไม่ไกลจากที่นี่อยู่กับกลุ่มผู้วางเพลิง"มือหนาพลักร่างของเสี่ยวซีลงไปที่พื้น  นางคบคิดเล็กน้อยก่อนจะเริ่มเอ่ยตามแผนการที้วางเอาไว้

"คะ...คุณหนูโปรดไว้ชีวิตนูปี้ด้วยเจ้าค่ะนูปี้ทำตามคำสั่ง...นูปี้...นูปี้ผิดไปแล้วเจ้าค่ะ!"น้ำเสียงที่เอ่ยดูร้อนรนปนสั่นเครือ ไอสังหารด้านหลังพลันพวยพุ่งจนนางแน่นหน้าอก ใบหน้าซีดเผือดอาบย้อมไปด้วยหยาดน้ำตา 

"ปะ...เป็นคุณหนูเฟิ่งอวี๋เจ้าคะ!!!นาง...นางว่าจ้างคนให้มาลอบวางเพลิงคุณหนูหลันฮวา

!!คะ..คุณหนูโปรดไว้ชีวิตนูปี้ด้วยนูปี้เพียงทำตามคำสั่ง"มือที่สั่นเคลือเอื้อมไปจับข้อเท้าหลันฮวาแน่น

"ปะ...เป็นท่านพี่!!?"คิ้วเรียวขมวดเป็นปมก่อนจะคลายออกอย่างรวดเร็ว ร่างบางถอยไปด้านหลังคล้ายไม่อยากยอมรับความจริง ข้อเท้าบางสะบัดออกจากมือที่กอบกุมอย่างแนบเนียน  

"ไม่จริงใช่รึไม่เพคะท่านอ๋อง" น้ำเสียงที่สั่นเคลือพาให้ผู้คนลอบด้านเห็นใจไม่น้อย บ้างก่นด่าหลิวเฟิ่งอวี๋ที่กระทำตนต่ำช้า ผิดหลักจริธรรมที่สตรีพึงมี

ชินอ๋องเพียงนิ่งเงียบไม่กล่าวอันใดก่อนจะสั่งการด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด"เอาตัวนางไปขัง!!"

ใบหน้าของเสี่ยวซีพลันแข็งค้าง'เหตุใดจึงไม่เป็นไปตามแผน?'ก่อนจะช้อนดวงตาขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างโง่งม 'ตามแผนการที่เตรียมไว้เป็นคุณหนูหลันฮวาที่ต้องแสดงความเห็นใจนางแล้วปล่อยตัวนางไปหรือว่า...'

'นางจะถูกหลอกใช้?'

จบคำที่ชินอ๋องกล่าวทหารสองนายก็เข้ามาลากตัวเสี่ยวซีออกไป ร่างบางดิ้นรนสุดกำลัง"ปล่อยข้า!ปล่อย!เจ้า!พวกเจ้ามัน!!!"ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยต่อลูกธนูปริศนาพลันพุ่งเข้าปักที่กลางอกของเสี่ยวซี ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้างอย่างตื่นตะลึงความเจ็บปวดแพร่กระจายไปทั่วร่าง 

เลือดค่อยๆอาบย้อมผ้าเนื้อหยาบจนกลายเป็นสีแดงสด ร่างบางทรุดลงที่พื้นอย่างหมดกำลัง หยาดน้ำตาเอ่อคลอดวงตาที่แดงระเรื่อ สายตาจ้องมองไปยังร่างของหลันฮวาไม่วางตาก่อนจะล้มลงที่พื้นในที่สุด

เหตุการณ์ที่เกิดทำให้ผู้คนมากมายเริ่มส่งเสียงอืออึงขึ้นอีกคราบ้างก็กล่าวว่าที่เป็นการฆ่าปิดปาก บ้างก็หวาดผวากับภาพเบื้องหน้า

หลันฮวาก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยร่างบางสั่นสะท้าน้อยๆมือเรียวกำแน่นจนขึ้นข้อสายตาที่เสี่ยวซีมองตัวนางเมื่อครู่คล้ายฝังลึกเข้าไปในสมองร่างบางสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุม  ทว่าหากนางไม่ทำเสียตอนนี้ภายภาคหน้าหากมีผู้ใดล่วงรู้ว่านางกับชินอ๋องวางแผนกำจัดหลิวเฟิ่งอวี๋ให้พ้นทางคงไม่เป็นผลดีต่อตัวนางเป็นแน่! ดวงตาสีน้ำหมึกมีประกายบางอย่างพาดผ่าน ริมฝีปากยกยิ้มบางเบท

"แต่ถึงอย่างไร...ป่านนี้ก็คงจะไม่มีผู้กล่าวว่านางกับชินอ๋องได้อีก"

****************

จบตอนเย้ๆ

ขอโทษที่ไรท์หายไปนานมากๆๆๆๆคะพอดีติดสอบแต่ตอนนี้ได้ที่ๆหวังแล้วเย้ๆ#นิยายเรื่องนี้ลงอาทิตย์ละครั้งนะค่ะT^T

-หลันฮวาร้ายกาจไม่เบา555ทำให้คนอื่นเห็นว่าเราบอบบางแล้วโยนความร้ายกาจให้คนอื่นลุ้นๆต่อไปจะเป็นยังไงเข้มข้นตั้งแต่ต้นเรื่องเลยเฟิ่งอวี๋เราจะตายยังเนี้ย??ฝากเป็นกำลังใจให้เฟิ่งอวี๋กับไรท์ด้วยนะค่ะ