คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ไอ้ตี๋หน้าหมวย
พอเปิดประตูเข้าไปในบ้าน ใจแทบจะร่วงไปที่เท้า ก็พี่พายน่ะสิมันนั่งอยู่เก้าอี้กลางห้องมืดๆไม่เปิดไฟอ่ะ
“ไปไหนมา...........”พี่พายถามเสียงเย็น
“คือ........เอ่อ......... โดนัทมีเหตุผลนะพี่”ผมค่อยๆก้าวเท้ากระดึบๆไปเปิดไฟ ก็มันน่ากลัวนี่หว่า พอสว่างแล้ว ผมก็เตรียมรับคำบ่นของพี่แกเลย
“เหตุผลอะไรของแก ห๋า กับข้าวที่พี่ทำน่ะทิ้งไปหมดแล้ว รู้รึเปล่าว่ามันเสียของ แล้วไปทำอะไรมาโทรศัพท์ก็ไม่รับ นี่แกจงใจจะหลบใช่มั้ย เออ ดี งั้นคืนนี้........”
ปากบางๆที่กำลังขยับไม่หยุดของพี่พายมันก็หยุดทันทีเมื่อเห็นคนที่เดินตามหลังผมเข้ามาในบ้าน เหอๆ ตะลึงในความหล่ออ่ะดิ๊
“สวัสดีครับพี่พาย ผมชื่อบุ๊ค เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนของโดนัทครับ”พี่บุ๊คยกมือไหว้แล้วแนะนำตัว
“อ่อ สวัสดีจ๊ะ” ยิ้มหวานเชียว ตะกี้ยังตีหน้ายักษ์ใส่ตูอยู่เลย
“คือ วันนี้ผมพาโดนัทไปกินข้าวที่บ้านผมน่ะครับ ไม่รู้ว่ามีนัดกับพี่พายอยู่ก่อนแล้ว ผมขอโทษด้วยนะครับ”
“เหรอ มิน่าล่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอก พี่ว่าโดนัทนั่นแหละลืมบอก มันขี้ลืมน่ะสมองปลาทองก็แบบเนี้ย”
ผมทำหน้าบึ้ง พี่บุ๊คเห็นก็หัวเราะ
จากนั้นพี่พายมันก็เม้าท์อะไรของมันไปตามประสา พอมีจังหวะหน่อยก็แอบหยอดพี่บุ๊คบ้าง คือ ได้ข่าวว่ามีแฟนอยู่แล้วนะพี่สาวกู พี่บุ๊คก็ยิ้มๆ
“ถ้ายังไงคราวหน้าผมพาโดนัทไปที่บ้านอีก จะให้น้องโทรมาบอกพี่พายนะครับ”
“จ้า ยังไงก็ฝากโดนัทมันด้วยนะ อยู่บ้านเห็นเอาแต่เล่นเกมไม่ก็นอน ไม่รู้จะสอบติดกับเค้ารึเปล่า ”
เฮ้ย ไม่อยากจะเชื่อพี่พายแกอนุญาตให้ผมไปกินข้าวบ้านพี่บุ๊คด้วยอ่ะ ผมคิดว่ามันคงจะให้ผมกินอาหารที่มันฝึกทำจนกว่าถึงวันครบรอบของมันกับแฟนซะอีก แบบนี้ก็ดีเลยสิ เย้ จะได้ไปฝากท้องไว้ที่บ้านพี่บุ๊คบ่อยๆ
ผมเดินมาส่งพี่บุ๊คที่หน้าบ้าน พี่บุ๊คขับรถมอไซตามมา ตอนแรกกะว่าจะให้มาพร้อมกันกับผมแต่พี่เค้าบอกว่าไม่อยากให้ผมต้องลำบากกลับไปส่งที่บ้านอีก
“ยิ้มได้แสดงว่าสบายใจแล้วสิ พี่พายเค้าก็น่ารักออกไม่เห็นเหมือนกับที่โดนัทเล่าเลย”
“เหอะๆ พี่ยังไม่รู้อะไร”พูดแล้วหลอน
“ยังไงผมก็ขอบคุณพี่มากนะครับที่ช่วยพูดให้ผมอ่ะ แถมยังรบกวนพี่อีก ถ้าพี่มีอะไรให้ผมช่วยก็บอกนะครับเกรงใจจริงๆที่ต้องมาช่วยเรื่องไร้สาระของผมเนี่ย”
“งั้นพี่ไปก่อนนะ “ แล้วพี่เค้าก็ขับมอไซออกไป
........
........
“หล่ออ่ะ นี่ถ้าเลิกกับแฟนนะจะจีบเด็กซะเลย”พอกลับเข้ามาในบ้านพี่พายก็พูดขึ้น
“ถ้าพี่ตั้มมาได้ยินนี่คงจะดีใจเนอะ” แฟนพี่พายชื่อตั้มครับ ออกแนวเด็กเรียนๆใส่แว่น ท่าทางเกลียมัว(กลัวเมีย)ตั้งแต่ยังไม่แต่งงาน
“แล้วพ่อกับแม่ยังไม่กลับอีกเหรอ”
“ไม่อ่ะเข้าเวร ส่วนพี่ทาร์ตเดี๋ยวก็คงกลับมามั้ง” พ่อแม่ผมทั้งสองคนเป็นหมอทำงานอยู่ในโรงพยาบาลเดียวกันแหละครับ ทั้งสองจะยุ่งมากเลยไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ ครอบครัวผมถึงจะเหมือนไม่ได้ค่อยใช้เวลาด้วยกันแต่ก็อบอุ่นนะครับ
“ไม่ใช่ว่าจะเมามาอีกนะพี่ทาร์ตอ่ะ”ผมพูด พี่สาวคนโตของผมทำงานเกี่ยวกับด้านการต่างประเทศ แล้วชอบมีเลี้ยงกันประจำ แล้วพี่ทาร์ตเนี่ยเป็นพวกห้าวๆลุยๆโครตเถื่อน เพราะงี้แหละมันถึงขึ้นคานอยู่ไม่มีใครมาสอยซะที
“ถ้าเมามาเดี๋ยวพี่จะช่วยดูเอง”
“ช่วยอะไร ทุกทีมีแต่ป้านวลคนเดียวอ่ะ พี่พายก็นอนหลับอุตุอยู่ในห้องไม่ยอมตื่น”
“ก็นั่นแหละ นี่ไม่มีไรทำแล้วรึไง ไปอาบน้ำซะไป”พี่พายออกปากไล่ผม ชิ ไรวะสั่งจริง
..........
........
อาบน้ำเสร็จก็สามทุ่มกว่า มือถือผมดังขึ้น ไม่รู้ว่าใครโทรมาเพราะไม่ได้เมมไว้
“สวัสดีครับ”
“โดนัทนี่พี่เองนะ”
“อ่อ พี่บุ๊ค......”
พี่เค้าโทรมาบอกว่านี่เบอร์เค้าอ่ะครับแล้วจากนั้นก็คุยเรื่องอื่นกันยาวเลย พี่บุ๊คนี่จากตอนแรกที่คิดว่าขรึมๆแต่บางทีก็กวนเหมือนกันนะครับ ความจริงผมเป็นคนไม่ชอบคุยโทรศัพท์เท่าไหร่น่ะ แต่ผมนอนคุยโทรศัพท์กับพี่เค้าจนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
------------------------------------------------
หลังจากวันนั้นผมก็ไปบ้านพี่บุ๊คบ่อยๆ แล้วพี่เค้าก็โทรมาหาแทบทุกวัน ที่โรงเรียนก็เจอกันตอนกินข้าวกลางวัน ถึงแม้ว่าจะผ่านวันครบรอบวันที่คบกับแฟนของพี่พายแล้วไม่จำเป็นต้องกลับไปกินข้าวที่บ้าน ผมก็ไปหาพี่บุ๊คอยู่ประจำ
“โดนัท เสาร์นี้ว่างป่ะ ” ไอ้หนึ่งครับ หลังๆมานี่มันไม่ค่อยคุยกับผมเท่าไหร่ แล้วมันก็เงียบๆไป บางทีผมก็คิดว่ามันโกรธอะไรผมรึเปล่าแต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันโกรธอะไร แล้วก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องไปถามด้วย
“เออ ก็น่าจะว่างนะ มีไรเหรอ”
“ว่าจะชวนไปดูหนังด้วยกัน เรื่อง.............เพิ่งเข้าอ่ะ”
“เออๆ ไป อยากดูอยู่พอดี”พอผมตอบว่าไป มันนี่ยิ้มกว้างเลย
_________________
วันเสาร์ ผมก็ขับรถไปรับหนึ่งที่บ้านมันครับ ก็นะวันนี้ก็แต่งตัวแนวอีกเหมือนเคย โครตเด่น พอมาถึงห้างสรรพสินค้าซื้อตั๋วหนังเสร็จเลยตกลงไปกินข้าวกันก่อน เออ เจอไอ้มิ้นท์ด้วยครับมันมากะสาวอ่ะไอ้นี่เล่นระดับพริตตี้เลยทีเดียว คุณเธอแต่งตัวได้ล่อสายตามาก สูง ขาว เอ็กซ์ ผู้ชายมองกันเหลียวหลัง
“โดนัท ถามไรอย่าง”ขณะกำลังแดกอาหารอย่างเอร็ดอร่อย จู่ๆไอ้หนึ่งก็พูดขึ้น
“โดนัทคบกับพี่บุ๊คเหรอ”
ผมทำหน้าเบื่อ...... อีกแล้ว มึงเป็นคนที่เท่าไหร่แล้ววะเนี่ยที่ถามกู ทั้งอาทิตย์นี้มีแต่คนถามผมคำถามนี้กันทั้งนั้นอ่ะ ขี้เกียจจะตอบแล้วนะเว้ย แล้วโรงเรียนห่านี่ก็แปลกชอบจับคู่ให้ผู้ชายด้วยกัน
“เปล่า ทำไมคิดงั้นวะ” แม้แต่ไอ้หนึ่งที่ไม่ค่อยสนใจอะไรก็คิดแบบนี้เหรอเนี่ย
“ก็เห็นกลับด้วยกันบ่อยๆ” ก็นะครับ ถ้าวันไหนผมจะไปบ้านพี่เค้า พี่บุ๊คก็จะเอามอไซมารับกลับพร้อมกัน
“ก็เป็นพี่เป็นน้องกัน ไปซื้อการ์ตูนบ้านพี่เค้าอ่ะมีส่วนลดด้วย ถูกดี”
“จริงเหรอ”
“เออ มึงจะดีใจทำไมเนี่ย แอบชอบกูรึไง ”
มันก็ทำหน้าอึ้งไปสักพักแล้วก็ไม่ตอบอะไร ผมว่าชักจะยังไงๆแล้ว จากนั้นสักพักมันก็กลับมาคุยปกติครับก็เรื่องทั่วไป
ตลอดเวลาที่ดูหนัง มันก็ทำท่าแปลกๆอ่ะครับเหมือนจะอยากพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด ปวดขี้ป่าววะ พอผมถามมันมันก็บอกไม่มีไร ตอนขากลับผมเลยชวนมันไปดูการ์ตูนที่ร้านพี่บุ๊คด้วยกัน แล้วทีนี้ตอนอยู่ในรถรถติดพอดีผมก็เปิดเพลงฟัง เพลงนี้ก็ดังขึ้น ไอ้หนึ่งมันนิ่งไปเลย
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ในความคุ้นเคยกันอยู่
มันแฝงอะไรบ้างอย่างที่มากกว่านั้น
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ว่าเพื่อนคนหนึ่งมันแอบมันคิดอะไรไปไกล
กว่าเป็นเพื่อนกัน................
“เปลี่ยนเพลงนะ”ผมพูดขึ้น ก็บรรยากาศมันอึดอัดยังไงไม่รู้บอกไม่ถูกอ่ะครับ
“อืม........”
จากนั้นผมก็กดเปลี่ยนเพลงแล้วก็เบาเสียงลงหน่อย เงียบกันไปซักพักมันก็เรียกชื่อผม
“โดนัท...”
“อืม..”
“หนึ่งชอบโดนัทนะ”
“..........................................”
“แล้วโดนัทคิดยังไงกับหนึ่ง แค่อยากจะรู้ว่าหนึ่งจะเป็นได้มากกว่าเพื่อนรึเปล่า”มันถามโดยที่ตามองไปข้างหน้า
“.คือ...............มึงก็..........เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งของกูนะ”
..
“อ.....อืม...........”เสียงมันสะดุดนึดหน่อย แล้วหันหน้าไปมองนอกหน้าต่างรถด้านข้าง
“ขอโทษที่ทำให้ลำบากใจ ”เสียงมันเศร้ามากเลยครับ ผมไม่รู้จะพูดอะไรกับมัน อึ้งๆอยู่ด้วย
แล้วก็เงียบกันไปทั้งสองคน ปล่อยให้เพลงเท่านั้นที่บรรเลงไปท่ามกลางความเงียบ
................................
สุดท้ายผมก็เลยมาที่ร้านพี่บุ๊คคนเดียวครับ ไอ้หนึ่งมันขอกลับก่อนอ่ะ ก็นะ เห็นหน้าเศร้าๆของมันแล้วก็สงสารเหมือนกันนะครับ แต่จะให้ผมทำยังไงได้ ผมไม่ได้ชอบผู้ชายและที่สำคัญไม่เคยคิดกับมันเกินกว่าคำว่าเพื่อน แต่การที่เราปฏิเสธใครไปซักคนนี่ก็ทำให้รู้สึกแย่เหมือนกันนะครับ ผมไม่อยากให้มันเปลี่ยนไปเลย อยากให้มันเป็นเพื่อนกับผมเหมือนเดิม
“อ้าว หนูโดนัท สวัสดีจ๊ะ มาหาบุ๊คมันเหรอลูก”แม่พี่บุ๊คทักผมเมื่อผมเดินเข้าร้าน
“เออ ครับแม่ ก็มาดูหนังสือการ์ตูนด้วยครับ”
“บุ๊คไปเรียนกวดวิชาน่ะลูก เริ่มเรียนวันนี้วันแรก เดี๋ยวสี่โมงก็กลับ ถ้ายังไงเลือกการ์ตูนเสร็จแล้วมากินขนมรอหรือขึ้นไปบนห้องเจ้าบุ๊คก่อนก็ได้นะ”
“งั้นผมขอตัวเดินดูก่อนนะครับ”ผมยิ้มให้แม่พี่บุ๊คแล้วก็เดินไปยังชั้นหนังสือ
.....................................
ผมซื้อการ์ตูนได้มาสองสามเล่ม ก็ขึ้นไปบนห้องพี่บุ๊ค มาหลายครั้งก็คุ้นเคยอยู่แล้ว ผมเดินไปยังมุมนึงของห้องที่เต็มไปด้วยตุ๊กตากับของพวกกิ๊ฟช็อปมันเป็นของที่คนอื่นให้พี่บุ๊ค ป๊อบจริงๆนะเนี่ย ผมดึงตุ๊กตาหมีขนาดพอดีมากอดตัวหนึ่งแล้วเดินไปที่เตียงก่อนจะล้มตัวลงนอน คิดอะไรไปเรื่อยๆ
.......แล้วไอ้หนึ่งมันมาชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมถึงมาชอบผม..........แล้วจากนี้ไปมันจะคุยกับผม จะมองหน้าผมอยู่ไหม
อ่านการ์ตูนผ่านไปครึ่งเล่ม หนังตาเริ่มหนักๆ เตียงนอนแสนสบายที่มีกลิ่นของพี่บุ๊คที่คุ้นจมูกทำให้ผมค่อยๆเข้าสู่นิทรา
......... ..
............
.......................
.............................
ผมรู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อได้ยินเสียงกุกกักอะไรซักอย่าง หรี่ตามองแต่ยังไม่อยากตื่นก็เห็นร่างสูงและแผ่นหลังที่คุ้นตา พี่บุ๊คกลับมาแล้ว แต่สักพักมือถือพี่เค้าก็สั่นครับ เห็นรีบหยิบแล้วเดินออกไปคุยข้างนอกห้องคงกลัวผมตื่น แต่เพราะห้องมันเงียบมากผมเลยได้ยินเสียงพี่เค้าคุยโทรศัพท์
“อืม ว่าไงครับ.......”
“อ่อ มีอยู่นะ เดี๋ยวพี่หาให้ ไม่ต้องเกรงใจ....หึหึ แล้วนี่ยังไม่ไปซ้อมดนตรีเหรอ เปล่าไม่ได้ไล่.... ”
แล้วก็คุยกันสักพักฟังจากคำพูดเหมือนคนจีบกันยังไงไม่รู้ครับ หรือว่าแฟน ไม่บอกเลยว่ามีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมไม่รู้ ก่อนที่พี่เค้าจะเดินเข้ามาพร้อมกับฮัมเพลงเบาๆแล้วเอามือถือไปวางบนโต๊ะ พี่เค้าก็หันมาเจอผมที่กำลังลุกพอดี
“ตื่นแล้วเหรอ เป็นอะไรน่ามุ่ยเชียว พี่ทำให้ตื่นเหรอ”แล้วพี่เค้าก็เข้ามานั่งข้างๆแล้วก็ลูบหัวผม
ผมไม่ตอบอะไร อยากจะถามใจจะขาดว่าคุยกับใคร แต่ก็พูดไม่ออก
“ง่วง...”
ผมบอกแล้วก็ล้มตัวลงนอนที่เดิม
“ตะกี้ก็หลับแล้วยังจะง่วงอีกน่ะ”
พี่บุ๊คก็ตามมานอนข้างๆแล้วก็หยิบการ์ตูนที่วางบนที่นอนไปเปิดๆดูแล้วก็ฮัมเพลงเพลงเดียวกับเมื่อกี้อีก ทำไมถึงอารมณ์ดีนักหนา เพราะคนเมื่อกี้เหรอ
“พี่ร้องเพลงให้ฟังหน่อย....”
แล้วพี่เค้าก็ร้องให้ฟังจนจบเพลง ชอบเสียงพี่เค้านะครับ ถึงไม่ได้เพราะเว่อร์อะไรแต่ฟังแล้วสบายใจดีอ่ะ
ผมก็เงียบไปสักพัก ไม่แน่ใจว่าจะเล่าให้ฟังดีรึเปล่า แต่สุดท้ายผมก็เล่าเรื่องที่โดนสารภาพรักวันนี้ แต่ไม่บอกนะครับว่าเป็นไอ้หนึ่งอ่ะ
“ไม่รู้สิ สำหรับโดนัทนะยังไงก็จินตนาการว่าตัวเองคบกับผู้ชายเหมือนกันไม่ออกหรอก ผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิงอยู่แล้ว ผู้ชายกับผู้ชายก็มีลูกไม่ได้ ครอบครัวจะสมบูรณ์ได้ยังไง ถึงจะมีเพื่อนเป็นเกย์อยู่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่”
พี่บุ๊คฟังแล้วเงียบก่อนจะพูดขึ้น
“ก็แล้วแต่คนนะพี่ว่า คนเราไม่เหมือนกัน เค้าก็คงจะมีความสุขในสิ่งที่เค้าเลือก โดนัทก็อย่าคิดมากที่ปฏิเสธไปก็ยังดีกว่าไปให้ความหวัง ส่วนเรื่องที่กลัวว่าเพื่อนจะไม่เหมือนเดิม เราก็ต้องทำใจเอาไว้บ้างเพราะการที่เราอยากทำตัวเหมือนเดิมอาจกลายเป็นทำร้ายความรู้สึกของเขาก็ได้ ”
“ครับ.......แล้วถ้าสมมติว่าเป็นพี่บุ๊ค จะทำยังไง ถ้าโดนคนที่ชอบปฏิเสธ”
“พี่คงไม่คุย ไม่เจอหน้าเค้าอีกแล้ว เพราะถ้ารักใครมากๆแล้วให้กลับไปเป็นเพื่อนแบบเดิม......มันทรมานนะ”
“พูดเหมือนเคย”
พี่เค้ายิ้มไม่พูดอะไร
“ดูทีวีดีกว่า..”ผมเปิดทีวีในห้อง แต่สายตากลับมองไปยังใบหน้าด้านข้างของพี่บุ๊คที่เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ.........
----------------------
“กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆ”
“ตลก ตลก เหี้ยเอ๊ยยยยย พวกมึงรู้มั้ยวันนั้นกูกลัวเยี่ยวเกือบแตก”ไอ้ตรีโวยขึ้นกลางร้านโดยที่มีแฟนมันน้องหมอนอิงนั่งยิ้มอยู่ข้างๆ วันนี้พวกผมมาสุมหัวกันที่ร้านนม ที่ฮากระจายกันนี่เพราะเรื่องที่มันเล่าอ่ะแหละ
“สมน้ำหน้ามึงว่ะ ซวยเหี้ย อยากเห็นหน้ามึงตอนนั้นจริงๆ ท่าจะฮาไม่ไหว”
“หน้านี่ซีดยิ่งกว่ากระดาษอีกพี่นิค ขาสั่นด้วยอ่ะ”หมอนอิงซ้ำเติมไอ้ตรี
คือ ไอ้ตรีมันเคยเปรยไว้ก่อนแล้วว่าเนี่ยจะเผด็จศึกหมอนอิงมันซะที เพราะไอ้เด็กนี่มันน่ารัก ทั้งหญิงทั้งชายก็ชอบมาจีบ มันบอกว่าถ้าได้กันแล้ว หมอนอิงจะได้ไม่นอกใจมัน แต่ผมว่าเพราะความหื่นโดยสันดานของมันมากกว่า ขนาดยังไม่ได้มีอะไรกัน มีรอยดูดติดคอไอ้หมอนอิงมาเรียนทุกวัน
แล้วทีนี้เมื่อเสาร์ที่ผ่านมา มันไปบ้านหมอนอิงประจวบกับที่ครอบครัวของน้องมันไปต่างจังหวัดวันนั้นพอดี พอไม่มีใครอยู่บ้านมันเลยสบโอกาสกะจะงาบแฟนมันซะ แต่พ่อน้องเค้าลืมของเลยกลับมาบ้าน ก็เปิดประตูมาเจอขณะกำลังเข้าได้เข้าเข็มพอดี ก็เลยเป็นเรื่องเลยทีนี้เพราะพ่อหมอนอิงให้ไอ้ตรีเรียกพ่อแม่มันมาคุย
“มึง คิดดูนะพ่อแม่แล้วก็พี่ชายมันอ่ะทำงานเกี่ยวกับตำรวจทหารกันทั้งนั้น ซักฟอกกูยังกะผู้ต้องหาฆ่าคน ยังดีนะที่แม่หมอนอิงช่วยพูด ไม่งั้นกูคงโดนยิงตาย”
“แล้วพ่อแม่มึงว่าไง”
“ก็จะว่าไงอ่ะ หน้าซีดไม่ต่างกับกูนักหรอกแต่เค้ารู้อยู่แล้วว่ากูคบกับหมอนอิง แต่พ่อตาแม่ยายกูนี่แบบตกใจกันมากอ่ะ มากันทั้งครอบครัวเอาซะเต็มบ้านเลย แล้วคุยกันกับพ่อแม่กู ก็เลยให้กูสาบานว่าจะดูแลและรักมันตลอดไป ประมาณว่าถ้าเลิกกันมึงตาย”
“ฮ่าๆ”
“หัวเราะได้เนอะ วันนั้นนี่ร้องไห้จะเป็นจะตาย”ไอ้ตรีมันเขกหัวแฟนมันทีนึง หมอนอิงทำหน้ามุ่ย แก้มป่อง ลูบๆหัวตัวเอง น่ารักดี
“ก็ดีแล้วนิหว่า.......เหมือนหมั้นกันไว้ก่อน”ไอ้มิ้นท์พูด
“ดีห่าไรล่ะ มีขอร้องให้กูอย่าเพิ่งทำอะไรเลยเถิดกับหมอนอิงมัน ขอให้มันเข้ามหาลัยให้ได้ก่อน แล้วมึงคิดดูตอนนี้มันอยู่มอสี่ อีกตั้งสองสามปี”
“ฮ่าๆๆๆๆ มึงก็ทนเอาดิว้า มึงก็ทนมาตั้งนานแล้วทนอีกนิดจะเป็นไรไป”ผมบอก
“ใช่ๆ พี่โดนัทพูดถูก”หมอนอิงพยักหน้า
“โห ไรว้าไม่เห็นใจกูมั่งเลยอ่ะ”ไอ้ตรีทำหน้าเศร้า
“สมน้ำหน้าหื่นดีนัก”
“ว่าไงนะ มานี่เลยๆ”แล้วมันก็รวบตัวแฟนมันแล้วใช้จมูกฟัดๆอย่างหมั่นเขี้ยวอ่ะครับ ไม่สนใจสายตาประชาชีโต๊ะอื่นเลย แต่พวกผมเห็นบ่อยจนชินละ
“ปล่อยๆนะเว้ย ไอ้หื่นกาม ช่วยผมด้วย”
ขณะที่ไอ้สองตัวกำลังเล่นกันอยู่นั้น ก็มีผู้หญิงสองคนเดินมาที่โต๊ะพวกผม ทั้งโต๊ะหยุดมองเธอทั้งสองคน
“ขอโทษนะคะ” คนนึงพูดขึ้น โห น่ารักมาก ผิวขาวเนียน ตาโต ผมยาวสลวยจนถึงกลางหลัง ยิ่งยิ้มแบบนี้ด้วยแล้วยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่
ที่สำคัญเธอมองตรงมาที่ผม
“สวัสดี เราชื่อชะเอมนะ เรียกเอมก็ได้ อยากรู้จักนายมาตั้งนานแล้ว ขอเบอร์ได้มั้ย”พูดแล้วมองหน้าผมคนเดียวเลย
โอ้ พระเจ้า เธอชอบผมเหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่ออ่ะ
“เบอร์ใครครับ”ผมถามเพราะอาจจะเข้าใจผิด อาจจะอยากได้เบอร์ไอ้มิ้นท์ ไม่ก็ไอ้นิค อย่างผมอ่ะเทียบพวกมันไม่ติดหรอก
“เบอร์เธอไง เอ่อ ชื่อโดนัทใช่มั้ยได้ยินเพื่อนเรียก”แล้วเธอก็ทำท่าเขินๆหน้าแดง
“ใช่ครับ”
“อย่าเลยครับ ไอ้นี่มันชอบผู้ชาย....”
“เหี้ยนิค กูไม่ได้เป็นเกย์เว้ย”ผมหันไปตบหัวมัน เอมทำหน้าหมองไปนิดนึง
“ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นนะ อย่าคิดมากนะครับ มันเป็นชายแท้ 99.99%”
“สาดดด หุบปากไป”ผมด่ามัน
ลังเลอยู่บ้าง แต่สุดท้ายผมก็ให้เบอร์เอมไป คือ น่ารักขนาดนี้ถ้าไม่ให้ล่ะก็คงจะทำให้เธอรู้สึกเสียความมั่นใจมากๆ ยังไงก็คุยกันเป็นเพื่อนไปก่อน ถ้ารู้จักกันจริงๆอาจพัฒนาไปเป็นแฟนได้ เรื่องในอนาคตไม่รู้นี่นะ
.............................
“ทำไมวะ กูก็ออกจะหล่อขนาดนี้ ทำไมถึงไปขอเบอร์ไอ้ตี๋หน้าหมวยแบบมึงวะไอ้โดนัท”เดินออกมาจากร้านได้ไม่เท่าไหร่ ไอ้นิคก็บ่น
“เค้าคงเห็นหน้าว่ามึงมันเจ้าชู้”ไอ้มิ้นพูดว่านิค
“ยังกะมึงนี่ไม่เนอะไอ้มิ้นท์ ได้ข่าวว่าเหี้ยกว่ากูอีก แต่เดี๋ยวนี้มึงคงไม่ชอบหญิงละมั้ง เห็นไปกะเด็กผู้ชายโรงเรียน...........บ่อยๆนิ ”
“ไอ้นิค”ผมออกเสียงปรามมัน ห่านี่ปากไว
“..............................”ไอ้มิ้นมันหน้านิ่งเลย
“.........กูพูดเล่น”มันก็กลัวไอ้มินท์เหมือนกัน ใครๆก็กลัวทั้งนั้น เห็นแบบนั้นไอ้มินท์เคยต่อยคนล้มในหมัดเดียวมาแล้ว เห็นกะตาเลยครับ
“เด็กโรงเรียน.................ใครวะ หรือว่าไอ้สายฟ้า”จู่ๆไอ้ตรีมันก็พูดขึ้น ใครวะ สายฟ้า ไม่เคยได้ยินชื่อ
“.................”
ไอ้มิ้นท์มันก็เดินนำลิ่วไปที่รถก่อนใครเพื่อน
ในรถมีผม ไอ้มิ้นท์แล้วก็ไอ้นิค ไอ้ตรีมันกลับกับหมอนอิงบอกต้องไปกินข้าวกับพ่อตาแม่ยาย ไอ้มิ้นท์เป็นคนขับ ผมนั่งข้างมัน ตอนแรกก็ไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่งไอ้นิคเปิดปาก
“แล้วพี่บุ๊คล่ะมึงเอาพี่เค้าไปไว้ไหนไอ้โดนัท เดี๋ยวนี้ทำไมนิสัยงี้วะ ว่ามะมิ้นท์”มันคงอยากง้อไอ้มิ้นท์เลยหาประเด็นมาพูด แต่มิ้นท์ไม่ตอบอะไร สมน้ำหน้าว่ะ ฮ่าๆ
“พี่เค้ามาเกี่ยวอะไรด้วยวะ”
“มึงกิ๊กกับพี่เค้าอยู่ไม่ใช่”
“กิ๊กกับพ่อมึงสิ พี่น้องกันเว้ย”
“พี่น้องท้องชนหลังดิ.....อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึงไปนอนค้างที่บ้านพี่เค้าบ่อยๆ.”
ผมจิ๊ปากให้รู้ว่ารำคาญมันแล้วหันไปกดเล่นเพลง ฟังเพลงดีกว่า เพลงนี้เคยฟังมาก่อนจากที่พี่บุ๊คร้องไห้ฟัง มาฟังของจริงแล้วคิดถึงตอนที่พี่เค้าร้องให้ฟังแล้วผมก็นั่งยิ้มคนเดียว
ความคิดเห็น