คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความลับ
รู้มั้ยครับว่าอาหารที่พี่พายทำมันทำให้ข้าวที่โรงอาหารที่แสนจะน่าเบื่อกลายมาเป็นรสชาติดีอย่างไม่น่าเชื่อ
ผมกำลังนั่งเอกเขนกอย่างสบายอารมณ์ในห้อง หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ พร้อมกับมองไอ้สองตัว ไอ้มิ้นท์กับไอ้นิคมันคุยโทรศัพท์กับสาว เบื่อๆ ก็คนไม่มีแฟนง่ะให้ทำไง แต่ก็เคยมีนะครับ แฟนคนเก่าผมอ่ะน่ารักมากๆ ชื่อ ไหม ขาวหมวย เรียบร้อย สเปกผมเป็นแบบนี้ล่ะครับ ตอนผมกับไหมคบกันแรกๆเราก็สวีทเหมือนคู่รักทั่วไปแหละ แต่ก็นะก็เหมือนกับที่เขาเรียกว่าช่วงโปรโมชั่นอ่ะครับ พอหมดโปร ผมก็รู้สึกว่าเหมือนคบกับไหมไปวันๆ เหมือนว่าที่ทำไปก็แค่เป็นหน้าที่ ไหมก็คงรู้สึกเหมือนกัน เพราะสังเกตเห็นว่าเธอทำหน้าเบื่อๆเมื่อผมชอบทำอะไรแบบเดิมๆ พาไปกินร้านเดิม โทรหาเวลาเดิม ไม่ค่อยมีเซอร์ไพรซ์หรือว่าโรแมนติกให้เธอ สุดท้ายก็ไปกันไม่รอด ผมเลยบอกเลิกกับไหม จากนั้นผมก็ไม่มีแฟนอีก เพราะไม่รู้สึกว่าอยากมีอ่ะครับ มีบ้างที่เหงาแต่ก็ไม่เป็นไร
“โครม!!!!!!!!”
จู่ๆไอ้มินท์มันก็ลุกขึ้นมาเตะเก้าอี้เสียงดังเลยครับ ทำเอาไอ้นิคที่คุยโทรศัพท์เสียงหวานอยู่ดีๆหันมาอย่างตกใจ เพื่อนคนอื่นในห้องก็มองมาอย่างตกใจ
“เป็นไรวะมิ้นท์ ใจเย็น” ผมพูดดีๆกะมัน คือ ไอ้มิ้นท์น่ะมันโมโหร้ายอ่ะครับ ปกติจะนิ่งๆ แต่ถ้าใครทำให้มันโกรธเมื่อไหร่ล่ะก็น่ะ เหอๆ ใครก็เข้าหน้ามันไม่ติดซักคน อ้อ มีผมคนเดียวแหละที่กล้าคุยกะมันตอนมันโมโห
“...........................”มันเงียบ มันขาวอ่ะหน้านี่แดงเรื่อ คิ้วขมวด ริมฝีปากสีแดงเม้มแน่น หายใจแรง
ทั้งห้องไม่มีใครกล้ากระดิกตัวซักคน
“ ใครพูดอะไรมาเหรอ ผู้หญิงที่ไหนกล้าว่ามิ้นท์น่ะ” ต้องพูดสุภาพครับ กวนตีนเดี๋ยวได้ตีน ไอ้มิ้นท์น่ะมันเพลย์บอยครับ ผู้หญิงที่มันคบน่ะแรงๆทั้งนั้น แต่มันก็ไม่เคยจริงจังกับใครเลยนะครับ ได้แล้วทิ้ง ไม่เคยง้อ ถ้าเรื่องผู้หญิงนะเรียกว่าเลวเลยล่ะ ก็ไม่แปลกะถ้าจะโดนผู้หญิงด่าแต่ผู้หญิงก็เข้าหามันเรื่อยๆนะ
“.......................................ผู้หญิงที่ไหนล่ะ”
“อ่าว ผู้ชายเหรอ....”
มันไม่ตอบ ทันใดนั้นเสียงมือถือมันก็ดังขึ้น มิ้นท์มันหันไปคว้าแล้วก็เดินออกไปนอกห้องเลย ปล่อยให้ผมกับไอ้นิคงงกันสองคน
“เอาแล่วๆๆๆๆ” ไอ้นิคมันทำหน้าตาตื่น
“เฮ้ย โดนัท กูว่านะ ไอ้มิ้นท์มันต้องมีไรแน่ๆ วันก่อนกูเห็นมันเดินกะเด็กโรงเรียน...(ชื่อโรงเรียน).......ใครก็ไม่รู้ไม่เคยเห็นหน้า ท่าทางสนิทกันด้วย”ไอ้นิคมันย้ายตัวเองเข้ามากระซิบคุยกับผม
“กูเข้าไปทัก มันก็ทำท่าแปลกๆว่ะเหมือนไม่อยากแนะนำให้รู้จัก”
“หา แต่เด็กรร เราไม่ถูกกะ รร............ไม่ใช่เหรอวะ แล้วมันไปมีเพื่อนอยู่ที่นั่นได้ไง”
“กูว่างานนี้มีเฮเว้ย หรือว่ามันจะกิ๊กกับผู้ชายวะ กำ แต่ก็ดี กูจะได้ไม่ต้องมีคู่แข่งเรื่องหญิง”
คือ ไอ้มินท์มันน่ะหน้าตาเรียกว่าออกแนว สวยอ่ะครับ บางมุมเหมือนผู้หญิงเลย หุ่นมันก็ดี เพราะงั้นมีเกย์สนใจมันเยอะครับ แต่มันอ่ะเกลียดผู้ชายที่ทำท่าเข้ามาจีบมากๆ มันด่าเลยครับ บางทีพาพวกไปกระทืบก็มี คือ นอกจากคบพวกผมแล้วมันก็เป็นเพื่อนกับกลุ่มเด็กที่ชอบตีกับเด็กรร.อื่นด้วยน่ะ มันบอกว่า ฆ่าเวลาหนุกๆ เอ่อ ได้เลือดมาเนี่ยนะหนุกของมึง
“ไม่ใช่มั้งมึง อย่างไอ้มิ้นท์เนี่ยนะ ถ้าให้คิดระหว่างมิ้นท์กับมึง กูว่ามึงยังจะมีความเป็นไปได้มากกว่าว่ะ จริงๆ”ผมไม่เชื่ออย่างแรง อย่างแรกคือมันอ่ะคบกะผู้หญิงมาตลอดเลยนะครับ ไม่มีวี่แววว่าจะชอบผู้ชายเลย สองคือนิสัยมันเถื่อนมากๆคาดว่าสามารถฆ่าควายตายด้วยมือเปล่าได้(เว่อร์)
“โหย พูดนี่ไม่มองตัวเองเนอะ ไอ้ห่า มึงนั่นแหละจะเป็นเกย์รายต่อไปไม่ใช่กู”มันว่าผมแล้วก็เอามือมาจิ้มหน้าผากผมอ่ะ
“เจ็บนะ ไอ้เชี่ย”
-----------------------------------------
วันศุกร์เป็นเวรทำความสะอาดห้องของพวกผมครับ แต่รู้สึกว่ากูจะเป็นคนทำเวรคนเดียวนะเนี่ยแม่ง
ไอ้ตรีก็นู่น ยืนคุยกะน้องหมอนอิงแฟนมันหงุ๋งหงิ๋งๆแต่ยังดีที่ยังถือไม้กวาด ส่วนไอ้มิ้นท์เหรอ พอกลับมาก็เอาแต่เงียบนั่งเหม่อคิดไรของมันไม่รู้ ที่ร้ายที่สุดก็คือไอ้นิค มันหนีเวรไปเที่ยวกับสาวอ่ะครับ จัญไรแท้ ความจริงมีเพื่อนอีกสองคนที่อยู่เวรเดียวกัน แต่มันบ้านไกลอ่ะครับ เลยทำความสะอาดนิดหน่อยแล้วขอกลับก่อน
“เฮ้อ” ผมถอนหายใจ
“โดนัท”
“อ่าว หนึ่ง ยังไม่กลับเหรอ”ผมถามเพราะเห็นมันเดินเข้ามาในห้องเรียนทั้งที่น่าจะกลับไปแล้ว ตัวสูงฉิบ ผมว่ามันเท่แบบเซอร์ๆนะ
“เออ พอดีลืมของ แล้วนี่ทำไมทำคนเดียวอ่ะ”
ผมทำหน้าเซ็ง“ก็ดูดิ”
มันหันไปมองไอ้พวกอู้งานพวกนั้นแล้วก็หัวเราะก่อนจะหันมาคุยกับผม
“งั้นหนึ่งช่วย” ทำไมมันชอบแทนตัวเองว่าหนึ่งกับผมก็ไม่รู้ครับ ทั้งที่คนอื่นมันก็พูดมึงกูปกติ
“เอาจริงง่ะ กูไม่มีไรให้นะเว้ย มาช่วยเนี่ย”
“ค้าบ เต็มใจทำให้ฟรีไม่คิดตังค์”มันพูด แล้วก็ทำสายตา.......ไงอ่ะ คือ เก็บท่าทางแบบนี้ไปทำกะผู้หญิงดีกว่านะ
“อืม แท้งกิ้ว เดี๋ยวกูไปลบกระดานนะ”
ตอนที่ผมกำลังลบกระดาษน่ะครับ คือตอนนั้นแปรงลบมันหลุดมือเลยตกลงไปตรงที่ร่องมีขี้ชอล์คอยู่เต็ม ผลคือ ผงชอล์คมันก็เลยฟุ้ง เข้าตา กะจมูกผมเลย
“แค่กๆ” ผมยกมือขึ้นมาขยี้ตาครับ แหยะ กลิ่นชอล์คแม่ง
แล้วก็มีมือใครไม่รู้อ่ะครับมาจับมือผมออก แล้วก็เอาทิชชู่ชุบน้ำอ่ะมาเช็ดๆตาให้ผม อืม แต่ไอ้สัมผัสแบบนี้คุ้นๆว่ะ ว่าแต่มึงเป็นใครวะเนี่ย ไอ้หนึ่งหรือไอ้มิ้นท์วะ
“........เฮ้ย มาได้ไงอ่ะพี่............ ”ตกใจดิค้าบ พอลืมตาก็ก็เจอกับใบหน้ายิ้มๆของพี่บุ๊คง่ะ
“เดินมาอ่ะ เลยเห็นคนบางคนกำลังอยากให้ช่วยพอดี”
ทำไมพี่เค้าชอบมาตอนผมลำบากนะ ว่ามะครับ
“เออ.....ขอบคุณครับ”
แล้วมือใหญ่ของพี่บุ๊คก็เอื้อมมาลูบหัวผมอีกแล้วอ่ะครับ.......... เอ่อ
“ฮันแน่ สองคนนั้น ลืมไปป่าวว่ามีคนอื่นอยู่ด้วยน่ะ”รู้สึกตัวเพราะเสียงไอ้ตรีอ่ะ เฮ้ย แล้วทำไมต้องมองมาทางนี้กันหมดวะ
พวกมึงหยุดกิจกรรมของพวกมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ มีที่แปลกอยู่คนคือไอ้หนึ่งมันมองมาแบบไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“อะไรของมึง ไอ้เชี่ย ปากหมา”ผมหันไปด่ามันแล้วๆ เฮ้ยๆๆ รู้ตัวเองเลยว่าหน้าแดง เพราะความร้อนแม่งลามขึ้นหน้าอ่ะครับ
ผมเลยรีบหันหลังให้พี่บุ๊คแล้วเดินหนี ผมคิดว่าพี่เค้าคงงงว่าไอ้นี่เป็นไร
“กร๊ากกๆๆๆ ฮ่าๆๆ มึงทำหน้าตลกว่ะ”ไอ้ตรีมันหัวเราะแบบดิ้นเลยอ่ะ
“โอ๊ยยย หมอนอิง อย่าดึง”หมอนอิงก็เลยดึงหูมันซะ ชิ สม แต่น้องทำไมต้องมองผมแล้วยิ้มด้วยละครับ
“โดนัท วันนี้พี่มารับไปกินข้าวด้วยกันนะ ดูท่าจะลืมไปแล้วใช่ป่ะ”พี่เค้าถามมาจากอีกฝั่งของห้อง ในขณะที่ผมพยายามก้มหน้าหาเหรียญที่เผื่อมีคนทำตกมาได้ซักพัก เหอๆ นั่นดิ ลืมไปเลยว่าตัวเองสัญญาจะเลี้ยงข้าวพี่เค้านี่หว่า
......................
.............
..........
.....
“แล้วพี่จะพาผมไปกินข้าวที่ไหนอ่ะครับ ยังไงก็อย่าแพงมากนะพี่เดี๋ยวแม่ด่า”ผมถามขณะที่กำลังเดินไปที่จอดรถของโรงเรียนพร้อมกัน ผมสูงแค่ไหล่พี่เค้าเองอ่ะ
พี่เค้าก็ยิ้มๆไม่บอกว่าที่ไหน
....................
.......
“เอ่อ นี่มันร้านขายหนังสือไม่ใช่เหรอ”ผมถามพี่เค้าเมื่อลงจากรถมายืนอยู่หน้าร้าน งงๆ เป็นร้านขายพวกหนังสือ นิตยสารรวมกับพวกเครื่องเขียนอะไรพวกนี้อ่ะครับ ร้านนี้ก็เป็นร้านใหญ่แล้วก็ดัง ใครๆก็รู้จัก ผมก็เคยมาซื้อการ์ตูนแต่ไม่บ่อยเพราะมันอยู่คนละทางกับบ้านผมอ่ะ
“บ้านพี่เอง เข้ามาสิ”แล้วพี่เค้าก็ดึงแขนผมเข้าไปข้างใน
กลายเป็นว่าพี่บุ๊คพาผมมากินข้าวที่บ้านเค้าอ่ะครับ เจอพ่อกับแม่พี่บุ๊คด้วย ทั้งสองคนใจดีมากๆเลย แล้วก็ถามถึงพ่อแม่ผม เหมือนว่าจะรู้จักกันอยู่ และที่ถูกใจผมที่สุดเลยก็คือ อาหารฝีมือแม่พี่บุ๊คครับ อร่อยมากๆ คือ โดยเฉพาะ ไข่เจียว ผมชอบกินไข่เจียวอ่ะครับ ไม่ได้กินแบบที่ตัวเองชอบมานานแล้วอ่ะ
“ทำไมไม่กินผักบ้างเนี่ย กินแต่ไข่เจียว เอาแต่เลือกกินมิน่าตัวกะเปี๊ยก”พี่บุ๊คว่า เพราะไม่เห็นผมแตะผัดผักรวมมิตรเลย
“ก็ผมชอบอ่ะ แม่พี่บุ๊คทำอร่อย ผมไม่เคยกินที่ไหนอร่อยแบบนี้มาก่อนเลยครับ”
“จริงเหรอลูก งั้นกินเยอะๆเลยนะ ถ้าไม่พอเดี๋ยวแม่ทำเพิ่มอีก” ดูเหมือนแม่พี่บุ๊คจะดีใจมากๆที่ผมชอบ แล้วก็ตักมาใส่จานผมอีก
“ลูกคุณหมอชาติชายนี่นอกจากหล่อแล้วยังปากหวานอีกนะเรา”พ่อพี่เค้าแซวซะผมเขินเลย
“แต่แม่ว่าน่ารักมากกว่านะพ่อ ผิวใส หน้าตาจิ้มลิ้มเชียว ไม่เหมือนเจ้าบุ๊คมันดูสิ ตัวก็โต ชอบตากแดดผิวก็คล้ำ ยังดีที่หน้าตาพอดูได้อยู่” เอ่อ......คุณแม่พูดไป ถ้าพี่บุ๊คพอดูได้ละผมจะเรียกว่าอะไรล่ะคร้าบ
“ครับผม ใครจะน่ารักเท่าน้องโดนัทล่ะครับ”
เฮ้ย ผมหล่อครับพี่ ไม่ใช่น่ารัก เง้อ
....................................
“ถ้าโดนัทยังไม่รีบกลับไปห้องพี่กันมั้ย”.หลังจากกินข้าวอิ่มแล้วพี่บุ๊คก็ถาม ว่าแต่....ชวนขึ้นห้องเลยเหรอ...จะทำไรผมป่าวเนี่ย อิอิ ล้อเล่นครับ
โห หนังสือการ์ตูนเยอะมากอ่ะเรียงอยู่เต็มชั้นเลย
“เฮ้ยย Berserk เล่มใหม่ออกแล้ว ยังไม่ได้ซื้อเลยอ่ะ ”
“อ่านของพี่ก่อนก็ได้”
ผมเลยไปนั่งอ่านอยู่ที่เก้าอี้ตรงข้ามกับเตียง นั่งจมไปกับเรื่องราวของการ์ตูนต่อสู้ จนไม่ได้สนใจเสียงกีตาร์ที่พี่บุ๊คดีด สักพักพี่เค้าก็ร้องเพลงขึ้นคลอกับเสียงดนตรี ผมก็เลยหันไปสนใจพี่เค้าแทน พี่บุ๊คกำลังนั่งอยู่บนเตียงตัวเองในมือถือกีตาร์
“อ่าว หยุดทำไมอ่ะพี่ ไม่ร้องต่ออ่ะ”พอรู้ตัวว่าถูกผมจ้องก็หยุดร้อง พี่เค้ามองหน้าผม หลบสายตา ยกมือขึ้นลูบผมเกรียนๆ เหมือนเขินๆ
“ร้องให้ฟังหน่อยนะนะ พี่บุ๊คร้องเพราะออก” เวลามีงานโรงเรียน พี่เค้ามักจะขึ้นไปทำหน้าที่นักร้องนำบางครั้ง แต่ไม่ได้อยู่ในวงนะครับเมื่อจะไปแจมกะเพื่อนเค้าเฉยๆอ่ะ
แล้วพี่เค้าก็เริ่มดีดกีตาร์................
http://www.youtube.com/watch?v=vJ53xRosAvY
(เราเอาเพลงใส่ไม่เป็นอ่ะ ขอศึกษาก่อนนะ อิอิ)
“มอง มองเธอมาแสนนาน
ฉันไม่กล้าต้องคอยหลบตาเธอเสมอ
กลัวว่าวันหนึ่งถ้าเธอรู้ว่าฉัน
ปิดบังความจริงอะไรเอาไว้
ความลับที่ฉันซ่อนไว้
ไม่เคยบอกใคร จะอดใจไม่ไหว
“”””””””””
พี่เค้าก็เริ่มร้องเพลงพร้อมกับดีดกีตาร์ไปด้วย แต่เวลาร้องไม่ต้องจ้องหน้าผมก็ได้นะพี่ รู้สึกว่าตอนนี้ตาพี่เค้าหวานมากๆ แต่ทำไมหน้าผมมันเริ่มร้อนๆขึ้นอ่ะ คือ มันเป็นเพลงรักแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่เค้าจะร้องให้ผมหรืออะไร แต่ทำไมกูต้องรู้สึกแปลกๆวะ หัวใจมึงจะรีบเต้นไปไหนถ้าเป็นเพลงแดนซ์ก็ว่าไปอย่าง
“”””””””
ยิ่งฉันใกล้เธอเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะเผยใจ
เมื่อสบสายตาก็ยิ่งหวั่นไหว มันยากเหลือเกิน
จะเก็บซ่อนความรักเอาไว้
และความลับในใจของเธอ มีฉันอยู่บ้างไหม
โปรดบอกความในใจ ให้ฉันรู้ทีนะเธอ
เก็บเอาคำพูดของเธอ มาคิดมาก
แอบคิดไปเองอยู่อย่างนี้
ก็เธอ เธอช่างดีแสนดี คำว่ารักเธอ
จะต้องเก็บไว้อีกนานแค่ไหน
ความลับที่ฉันซ่อนไว้
ไม่เคยบอกใคร จะอดใจไม่ไหว
ยิ่งฉันใกล้เธอเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะเผยใจ
เมื่อสบสายตาก็ยิ่งหวั่นไหว มันยากเหลือเกิน
จะเก็บซ่อนความรักเอาไว้
และความลับในใจของเธอ มีฉันอยู่บ้างไหม
ความลับที่ฉันซ่อนไว้
ไม่เคยบอกใคร จะอดใจไม่ไหว
ยิ่งฉันใกล้เธอเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะเผยใจ
เมื่อสบสายตาก็ยิ่งหวั่นไหว มันยากเหลือเกิน
จะเก็บซ่อนความรักเอาไว้
และความลับในใจของเธอ มีฉันอยู่บ้างไหม
ยิ่งฉันใกล้เธอเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะเผยใจ
เมื่อสบสายตาก็ยิ่งหวั่นไหว มันยากเหลือเกิน
จะเก็บซ่อนความรักเอาไว้
และความลับในใจของเธอ มีฉันอยู่บ้างไหม“
” พี่ ถ้าพี่ไปร้องแบบนี้ให้ผู้หญิงที่ไหนฟังคงละลาย”ผมพูดขึ้นเมื่อพี่เค้าร้องจบ พยายามบังคับจิตใจให้หน้าตัวเองหายร้อนโดยไว โอม จงเย็นๆ เหอๆ
“แล้วโดนัทอ่ะ”
“อะไรครับ”
“รู้สึกยังไงบ้าง” ถามไรอ่ะ ยิ้มทำไม แม่งความพยายามยิ่งกลับไม่เป็นผลแถมยังยิ่งเป็นไปกว่าเก่า หน้าผมนี่คงแดงเป็นมะเขือเทศแล้วตอนนี้
“อะไร.....ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ”เผลอขึ้นเสียงดัง แล้วคำพูดต่อมาของพี่เค้าก็ทำเอาผมจุกไปเลยทีเดียว
“ก็ไม่ได้ตั้งใจะร้องให้ผู้หญิงที่ไหนนี่ ก็ร้องให้โดนัทคนเดียวนี่ไง พี่ว่าคงรู้สึกอะไรบ้างแหละไม่งั้นหน้าคงไม่แดงแบบนี้”แล้วก็เดินมาลูบหัวผมอีกละ หึ่ย อย่ามาหัวเราะนะเว้ย ผมหลบหนีมือพี่บุ๊ค
“พี่แกล้งผมใช่ป่ะ พี่แกล้งผมอ่ะ แกล้งผมทำไม”ผมลุกเดินหนีแล้วโวยวาย ความจริงพยายามกลบเกลื่อน
“ก็เวลาอาย....... น่ารักดี”
“.............................”
“....................................”
แล้วจากนั้นก็เงียบกันทั้งสองคน ผมไม่รู้ว่าพี่เค้าทำหน้าไงแต่คงยิ้มแบบเดิม หรืออาจยิ้มกว้างกว่าเมื่อกี้ เพราะตอนนี้ผมเอาหมอนมาปิดหน้าตัวเอง แกล้งผมนี่สนุกมากรึไง แต่ทำไมรู้ว่าเค้าแกล้งกูก็ยังเป็นไปตามที่เค้าแกล้งวะ
((((ครืด ครืด)))
เสียงมือถือสั่นครับ ผมเลยเอาหมอนขว้างใส่ไอ้คนตัวสูงที่ยังไม่ยอมหุบยิ้ม เดินไปหากระเป๋านักเรียนตัวเองแล้วค้นเอามือถือออกมา
‘พี่พาย’
ตายห่าละมึง ไอ้โดนัท ลืมไปเลยว่าพี่พายให้ไปกินข้าวที่ฝึกทำนี่หว่า!!!
ความคิดเห็น