คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันที่ฉันป่วย
อ๊ากกกกก ปวดหัวจนแทบจะระเบิดอยู่แล้ววววววววววว
แต่ก็จำเป็นต้องไปโรงเรียนง่ะ ก็ในเมื่อรายงานที่ต้องส่งพรุ่งนี้มันอยู่ที่ผมนี่หว่า เอาน่ะ เอาไปฝากให้ไอ้มิ้นท์มันก่อนแล้วค่อยไปนอนห้องพยาบาลก็ได้
เออ แต่ว่าแทบจะลืมตาไม่ขึ้นเลยเนี่ย หนังตาทำไมมันหนักยังกะมีอะไรมาถ่วงไว้เลยว่ะ เหี้ย สงสัยผมยังนอนอยู่บนเตียงในบ้านอยู่ ถึงเวลาตื่นแล้วเว้ย ทำไมมึงไม่ลุกวะไอ้โดนัท
อา.....รู้สึกดีขึ้นนิดๆแล้ว เหมือนมีมือเย็นๆมาลูบหน้า ดีจัง เออๆ แล้วใครมานวดหัวให้ผมละเนี่ย
เห้ย เดี๋ยวนะนึกได้ว่าตะกี้ผมก็มาถึงโรงเรียนแล้ว กำลังเดินจะถึงอาคาร ก็รู้สึกมึนๆแล้วก็วูบๆ จากนั้นทั้งโลกก็กลายเป็นสีดำ แล้วตอนนี้ผมนอนอยู่ไหนเนี่ย
ผมพยายามลืมตาขึ้นให้ได้มากที่สุด ภาพมัวๆ เห็นใบหน้าของนักเรียนชายคนหนึ่ง จมูกโด่ง ผมสั้นเกรียนเข้ากับใบหน้าได้รูป หล่อว่ะ ตาคมมองลงมา มือใหญ่ๆของเขากำลังนวดขมับให้ผมผ่อนคลาย
“..................... ”
“น้องเป็นลมเพราะไม่สบาย ปวดหัวมากรึเปล่า”น้ำเสียงทุ้มถามอย่างห่วงใย
ผมพยักหน้านิดๆ เพราะยังปวดหัวจี๊ดๆอยู่เลย
“ถ้าดีขึ้นเดี๋ยวจะพาไปห้องพยาบาล....”แล้วมันก็เอามือมันวางไว้บนหน้าผากผม มือมันใหญ่แล้วก็เย็นๆอ่ะครับ รู้สึกดีมากๆ
มารู้ตัวอีกทีตัวเองก็มาอยู่ที่เตียงของห้องพยาบาล พร้อมกับข้างๆเตียงที่มีพวกเพื่อนของผม คนแรกที่ทำหน้าดุจ้องผมไม่วางตานี่ก็คือ ไอ้มิ้นท์ ถัดมาคือไอ้นิค กับไอ้ตรี
“มึงไม่สบายแล้วทำไมไม่บอกกู”
ไอ้มิ้นท์ หัวโจกของกลุ่ม เห็นหน้าหวานๆแบบนี้แต่มันแมนมากเลยนะครับ เรื่องต่อยตีนี่ไม่แพ้ใครเลย แถมยังเจ้าชู้อีกต่าง หาก มันคงจะรู้สึกผิดแหละเรื่องที่ผมไม่สบายแล้วเสือกมาเรียน ไอ้นี่มันรักเพื่อนโครตๆ
“ก็ตอนแรกกูนึกว่าไม่เป็นไรมาก ใครจะไปนึกว่าจะหมดสภาพแบบนี้”ผมตอบเสียงแหบๆ ตอนนี้ไม่ค่อยปวดหัวแล้ว
“กูถึงว่าทำไมมึงไม่มาซะที พอโทรหาเสือกมีใครไม่รู้รับบอกว่ามึงเป็นลมอยู่ห้องพยาบาล พวกกูก็เลยรีบมากัน ”
“..........อ่อ เหรอ”
ผมนึกไปถึงหน้าของไอ้คนที่ช่วยผมไว้ เคยเห็นหน้าอยู่บ่อยๆรู้สึกว่าจะเป็นรุ่นพี่ม.หกนี่ล่ะ อืม เรียกว่าดังพอตัวเลยแหละ สงสัยต้องไปขอบคุณพี่เค้าหน่อย
“รายงานอยู่ในกระเป๋ากูอ่ะ”ผมบอกมัน
“ส่งแล้ว ไอ้นิคมันเอาไปส่ง”มิ้นท์ตอบ ผมมองไปยังไอ้คนตัวสูง ไอ้นิค
“ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ เจ๊อ้อยแกก็อนุโลมให้ว่ะ หึหึ คนมันหล่อก็เงี้ย ”มันพูด
“ถุ้ย” เน้นๆ พวกผมทั้งสามคนส่งเสียงพร้อมกัน
“ถ้ามึงหล่อกูก็เทพละ”ผมว่ามัน
ที่จริงมันก็หล่อนะครับ หล่อมากเลยแหละ สไตล์เดียวกะโดม ขาว สูง ปากแดง กระเทยในโรงเรียนกริ๊ดมันมาก แต่ข้อเสียมันคือ หลงตัวเอง พวกผมที่เป็นเพื่อนมันก็เลยหมั่นไส้ พูดกวนตีนมันไว้ก่อน แต่มันก็ไม่เห็นจะสะทกสะท้าน ยังคงหลงตัวเองของมันต่อไป
“ปากดี ไอ้โดนัท อิจฉากูอ่ะเด้ กูหล่อกว่ามึงนิ ”แล้วมันก็เอามือลูบคางทำท่าเก็ก
พวกผมที่เหลือต่างทำหน้าเอือม
“แล้วนี่มึงจะกลับเลยป่ะวะ เดี๋ยวกูไปเอารถไปส่งมึงที่บ้าน”ไอ้ตรีพูดขึ้นบ้าง
“อืม กูก็อยากกลับอ่ะ แล้วพวกมึงจะโดดเรียนกลับพร้อมกูเหรอ”ผมถาม
“เออ ขี้เกียจเรียนว่ะคาบบ่ายแม่งมีแต่วิชาน่าเบื่อ กลับไปเล่นเกม “
สรุปวันนั้นผมก็ไม่ได้เรียนอ่ะ เอารายงานมาส่งเฉยๆ เหอๆ
.........................................................
หลังจากหยุดเรียนไปหนึ่งวัน ผมก็อาการดีขึ้น มาเรียนตามปกติครับ
ตอนพักเที่ยงหลังจากกินข้าวเสร็จที่โรงอาหาร กลุ่มผมก็กำลังจะเดินกลับอาคารเรียน แล้วตอนนั้นก็มีกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินสวนมาครับ ผมก็มองเพราะหนึ่งในนั้นอ่ะ มันมีคนที่ช่วยผมอยู่ด้วย
ก็คือ พี่บุ๊ค ครับ พี่แกกำลังหัวเราะอะไรไม่รู้ ผมว่าพี่เค้าหล่อนะ ตัวสูง หน้าตาดี เรียนก็เก่ง เป็นเด็กนักเรียนทุน ไม่ว่าอยู่ไหนก็เห็นพี่แกมีแต่คนเข้ามาคุยด้วยอ่ะ ประมาณว่าใครๆก็อยากคบอ่ะครับ
“มองไรวะ ไอ้โดนัท”ไอ้นิคมันถามครับ
“มองพี่บุ๊ค”
“เฮ้ย”
“อะไรของพวกมึง”
“นี่มึงเลิกกับแฟนขาวหมวยของมึงเพราะหันมาชอบหล่อๆล่ำๆแบบนี้เหรอวะ”
“ไอ้เหี้ยนิค พี่เค้าช่วยพากูไปห้องพยาบาลวันนั้นโว้ย กูก็เลยอยากจะขอบคุณพี่เค้าหน่อย”
“อ่อ แล้วไปกูนึกว่ามึงจะเปลี่ยนมาชอบถั่วดำเหมือน......”แล้วมันก็หันหน้าไปแลไอ้ตรี
“สาด กูไม่ได้เป็นเกย์เว้ย”ไอ้ตรีโวย
“อ่าว แต่แฟนมึงเป็นผู้ชายนี่หว่า มึงอย่าปฏิเสธนะว่าน้องหมอนอิงของมึงอ่ะไม่มี คว...เหมือนมึง” ไอ้นิคว่า ไอ้ตรีมันมีแฟนเป็นรุ่นน้องผู้ชายครับ คือโรงเรียนผมเป็นชายล้วนเพราะงั้นเรื่องแบบนี้เห็นจนชิน แต่น้องหมอนอิงนี่มันก็น่ารักจริงๆครับ ตัวขาวๆ บางๆ ตาโต แก้มป่อง เห็นละอยากกอด ไอ้ตรีทั้งที่มันไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนแล้วมันก็หล่อด้วยนะมีสาวมาชอบมันเยอะแต่มันก็มาหลงเสน่ห์หมอนอิง คิดแล้วขำครับนึกถึงตอนแรกมันสับสนตัวเองสุดๆ เอาไว้เล่าทีหลัง อิอิ
“ห่า กูชอบเค้าแต่เค้าดันเสือกเป็นผู้ชายแค่นี้ มึงต้องยัดเยียดกูเป็นเกย์เลยเหรอวะ”
“ผู้ชายที่เอากับผู้ชายก็คือเกย์นั่นแหละ”
“มึงจะเถียงกันให้ได้อะไรขึ้นมาวะ ว่าแต่มึงจะไปขอบคุณพี่เค้าเมื่อไหร่ ให้กูไปเป็นเพื่อนป่ะ ”มิ้นท์มันถามผม คือในกลุ่มของพี่บุ๊คมีเพื่อนที่ไม่ค่อยชอบกลุ่มพวกผมอยู่ด้วย ประมาณว่าพวกผมมันพวกเด็กเส้น บ้านรวยอะไรแบบนี้ แต่กลุ่มพี่เค้าเป็นพวกกลุ่มเด็กทุน ฐานะปานกลางครับ เพราะงั้นครูมักจะเกรงใจพวกผม เวลาทำไรผิดไม่ค่อยจะถูกทำโทษเท่าไหร่ มีคนเขม่นที่พวกผมเยอะเหมือนกัน ผมคิดว่าไร้สาระว่ะ มาไม่ชอบพวกผมเพราะเรื่องอะไรแบบนี้
“ไม่เป็นหรอก พี่เค้าก็ดูนิสัยดีนะ ไม่งั้นไม่ช่วยกูหรอก”
“เอาน่า กูเป็นห่วงมึง กูตามไปดูห่างๆละกัน ยังไงกูก็เข้าชมรมเทควันโดอยู่แถวนั้นอยู่แล้ว”
“เออๆ ” ไม่รู้จะห่วงไรกูนักหนาวะ
ผมจะไปหาพี่บุ๊คหลังเลิกเรียน พี่เค้าเป็นนักกีฬาซ้อมบาสอยู่ที่สนามบาสอ่ะ เห็นพี่เค้ากำลังวอร์มร่างกายกับเพื่อนสองสามคนก็เลยเดินเข้าไปหา เห้อ เซ็งครับ ทำไมกูไม่สูงหุ่นดีอย่างงี้มั่งวะ ก็ผมอ่ะสูง175 เองอ่ะ
“เอ่อ........”
“อ่าว น้องโดนัท”เฮ้ย รู้ชื่อผมด้วยเหรอพี่
พี่เค้าคงรู้อ่ะว่าผมอึ้ง
“แปลกใจอะไร กลุ่มน้องก็ออกจะเด่น ไม่มีใครไม่รู้จักกลุ่มไฮโซของโรงเรียนหรอก”ไม่ใช่พี่บุ๊คนะครับ อันนี้เพื่อนมันพูด ชื่ออะไรนะ อ่อ ไอ้พี่ข้าวฟ่าง ได้ยินแบบนั้นผมปรี๊ดขึ้นเลยครับ บ้านกูรวยแล้วไปหนักหัวมึงเหรอ
“เหรอครับ งั้นก็ดีผมจะได้ไม่ต้องเสียเวลาแนะนำตัวเอง ผมแค่จะมาขอบคุณพี่บุ๊คที่ช่วยผมเมื่อวันนั้น นี่ก็กะว่าจะเลี้ยงข้าวพี่ซักมื้อน่ะครับ”ผมพูด ไม่ได้ตั้งใจจะข่มนะครับ แต่แบบหงุดหงิดอ่ะ
“โห ตังค์ก็เยอะทำไมไม่เลี้ยงเพื่อนพี่บุ๊คด้วยละคร้าบ เอ้ หน้าหวานๆแบบนี้ หรือว่าคิดอะไรกับไอ้บุ๊คมันหรือเปล่า ”
จากนั้นเสียงโห่แซวก็ดังขึ้น คิ้วผมเริ่มกระตุก
“ พวกมึง หุบปาก”พี่บุ๊คพูดเสียงดัง เพื่อนมันก็เงียบแต่ก็มียิ้มๆล้อเลียนผม “โทดทีนะน้อง เพื่อนพี่มันกวนตีนงี้แหละ แต่เรื่องที่พี่ช่วยน่ะไม่เป็นไรหรอก เป็นใครก็ต้องช่วยทั้งนั้น “แล้วพี่เค้าก็ยิ้มมา พอเห็นอย่างนั้นอารมณ์หงุดหงิดก็หายไปเลยครับ คนดีๆแบบนี้ไม่น่ามาอยู่กะพวกเหี้ยนี่เลย
“แต่ผมอยากขอบคุณพี่จริงๆนะ”
“แต่ผมอยากขอบคุณพี่จริงๆนะ”ไอ้เหี้ยข้าวฟ่างมันดัดเสียงเลียนแบบผม ผมเลยหันไปทำตาดุใส่มัน
“นะพี่ พี่อยากกินอะไรผมไม่เกี่ยง แต่ผมจะเลี้ยงพี่คนเดียว หมาตัวไหนอย่าได้เสือก ”
“บรู๊วววว”ไอ้ข้าวฟ่างมันทำเสียงหมาหอนครับ “ฮ่าๆๆ”เพื่อนมันหัวเราะกัน
“เอ่อ เอางั้นเหรอ งั้นวันศุกร์ตอนเย็นแล้วกัน เอาเบอร์น้องมาเดี๋ยวพี่โทรไปหา”
“ฮิ้วววว แลกเบอร์กันด้วยวุ้ย ”
“มึงไม่พูดก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ”ผมหันไปด่าไอ้ข้าวฟ่างครับ ง่ะ หลุด
“ว้ายยย เค้ากลัววววนะตะเองงง” ไอ้เหี้ยนี่กวนประสาทกูจริง
“มีเรื่องไรวะ”
มีมือมาวางบนบ่าข้างขวาผมครับ ไอ้มิ้นท์นั่นเอง มึงมาเมื่อไหร่วะเนี่ย มันทำหน้านิ่งๆมองไอ้ข้าวฟ่างอ่ะครับ
“ไม่มีไรคร้าบ”ดูท่าไอ้ข้าวฟ่างมันกลัวๆมิ้นท์นะ แปลกใจอยู่เหมือนกัน ไอ้มิ้นท์บารมีมันเยอะครับ อย่างที่บอกมันอ่ะชอบมีเรื่องบ่อยๆแถมพ่อมันก็ใหญ่ด้วย
“หึหึ เงียบเลยนะมึง ไม่กวนตีนเหมือนเมื่อกี้ล่ะ”พี่บุ๊คหันไปแซวเพื่อนมัน
“เชี่ย”
“เหอะๆนึกว่าจะแน่”ผมหัวเราะเย้ยกับท่าทีหงอๆของพี่ข้าวฟ่างมันอ่ะครับ แล้วจู่ๆก็มีมือมาขยี้หัวผมเบาๆอ่ะมือพี่บุ๊คนั่นแหละครับ พี่เค้ายิ้มนิดๆสายตามองแบบว่าเอ็นดูอ่ะ แต่พอรู้สึกตัวเค้าก็รีบชักมือกลับแล้วก็ทำหน้าเสียนิดหน่อย
“เอ่อ โทดทีพี่เผลอน่ะ ลูบหัวน้องบ่อย”
พี่บุ๊คคงกลัวผมโกรธ แต่.....ผมก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจนะครับ........
“ไม่เป็นไรพี่ ผมไม่ถืออยู่แล้ว งั้น..........เจอกัน บาย”พูดจบก็รีบเดินลิ่วออกมาเลยปล่อยให้ไอ้มิ้นท์มันวิ่งตามมา
“เชี่ยโดนัท จะรีบเดินไปไล่ควายที่ไหนของมึง ไม่ระ”จังหวะเดียวกับที่ผมหันมาหามัน เสียงมันก็ขาดไปแล้วหน้ามันก็มองผมแบบทำหน้าประหลาดใจมากๆเลยอ่ะ
“อะไรอ่ะ ทำไมมองกูแบบนั้น”
“.................”มันไม่ตอบอ่ะ แต่เปลี่ยนมายิ้มแบบเจ้าเล่ห์มากๆ
สาดอะไรของมึงวะเหี้ยนี่
“ไรของเมิง”
“เปล่า ไม่มีไร เดี๋ยวกูไปซ้อมเทควันโดต่อละ”
“เออ”
มันตบไหล่ผมสองทีแล้วก็วิ่งไป ก่อนจะหันมาบอก “หน้ามึงนี่ไม่ต้องพึ่งบรัชออนเลยน่ะ”
หะ ไม่เข้าใจ หน้ากูเป็นไร ตั้งแต่ตอนที่พี่บุ๊คลูบหัว กูแค่ร้อนๆหน้า แล้วก็หัวใจเต้นเร็วขึ้นนึดนึงเท่านั้นเอง สงสัยอากาศมันคงร้อนไปหน่อยอ่ะ
ความคิดเห็น