คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนํา
นี่กี่โมงแล้วนี่ พอฉันก้มมองนาฟึกา กรึ๊ด!! อ๊าก! สายแล้ว สายแล้ว
เสียงที่ประตูเปิดขึ้นตามด้วยมาเสียงของแม่ฉันเอง T^T "เบาๆ หน่อยได้มั้ยลูก"
"ขอโทษค่ะ" ฉันพูดออกไปเซงๆๆ ก็คนมันตกใจนี้ให้ทําไงได้ละ ฮา (เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย *-*)
"แล้วก็ไปอาบนํ้าด้วยด้วยละ" แม่พูดได้เท่านั้นก็เดินเปิดออกไปทันที ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องไปอาบนํ้า สายแน่ กรี๊ด!!! แล้วดูเวลาสิ ตายแล้ว ฉันต้องสายแน่เลย ฉันคิดได้อย่างนั้นก็รีบวิ่งเข้าห้องอาบนํ้าเลย ผ่านไป 10 นาที ฉันอาบนํ้าเสร็จ อาบกับจะวิ่งแข่งน่ะ เหนื่อยใจ -_-
ฉันรีบวิ่งไปโรงเรียนเท่าที่กําลังมีไม่ให้สาย จู่ๆ ก็มีใครไม่รู้โผล่มาจาก
"กรี๊ดดดด!!!!"
ฉันตะโกนลั่น
โครม!
ตัวฉันลอยหวือ แล้วฉันก็ตกกระแทกพื้นไปก้นจํ้าเบ้า โอย เจ็บชะมัดเลย T^T
ฉันลืมตามองดูคนที่ชนฉัน เฮ้ย 0_0! ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ในชุดนักเรียนก้นหน้ามองฉัน ริมฝีปากแดงได้รูปกับผิวขาว ทรงผมสีทองที่ดูหล่อเหลาเอาการ
"ไม่เป็นไรนะใช่มั้ยครับ" เขาถามขึ้น
แต่ว่าเสียงหมอนี่มันคุ้นๆนะ หรือว่าไม่จริงน่า นี้มันเสียงของไอ้เรียวเพื่อนสนิทสมัยต้นนี้ ที่ย้ายไปเรียนต่อที่อเมริกาตามคําสั่งของพ่อมันนี่นา
"เฮ้ย" พอฉันมองหน้ามัน ใช่ด้วยไอ้เรียว
"ยัยบ้า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะลูกแพร" หมอนี้ชอบเรียกฉันว่ายัยบ้าวะ ไม่รู้ทําไม เรียกอยู่ได้ จนชีนแล้วมั้ง
"ไง ไม่ได้เจอกันนานเลย ขี้โกงไป แล้วไม่บอกกันเลย" ฮาหมอนี้หล่อขึ้นมากเลยแฮะ แต่ก่อนก็เป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนนี้คิดได้ไงว่าเราฮา @_@ อยากรู้มั้ยละค่ะว่าฉันรู้จักกับหมอนี่ได้ไง เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ วันหนึ่งที่โรงเรียนของฉันมีเด็กใหม่เข้ามาแล้วอาจารย์ก็ให้ ไปเขาเป็นใครไม่ได้เลยนอกจากเรียวให้ที่มานั่งข้างฉันเองค่ะ ฮ์อเราเริ่มสนิทกันขึ้นอย่างเร็วเป็นเพราะ พวกเราชอบเกมเหมือนกันไงค่ะออกจะปัญญาอ่อนซะหน่อย แล้วไม่จะอะไรเราก็จะทําด้วยกัน แต่หมอนี้มันก็กวนประสาทป็นบ้างครั้งละ -_,- เออแล้วก็มีวันหนึ่งที่หมอนั้นไม่มาโรงเรียน ฉันเป็นห่วงมากเลย โทรไปก็ไม่รับ วันต่อมาฉันก็เลยรู้ว่าเรียวไปอเมริกาเพื่อเรียนต่อนั้นเอง อื้มวันที่ฉันไม่มีเขามันเหงามากเลยแล้วก็เบื่อมากเลยที่ไม่มีเรียวเป็นเพื่อนพูดเล่นเหมือนแต่ก่อน เบื่อวะ เบื่อๆๆๆๆ หย็อยไปไม่บอกซะคําเธอคิดในใจ แต่เธอไม่ใช่คนขี้งอนหรือขี้แย
"ฮ่าๆๆ อย่างเธอ ตื่นสายทุกทีเลยที่ฉันไปรับเธอหน้าบ้าน" หย็อนไม่ได้เจอกันต้องนานพูดให้ดีๆหน่อยไม่ได้เหรอ อือนายตื่นเร็วนักละ หา!
"ฉันตื่นเร็วกว่าเธอทุกครั้งละ ไม่ต้องทําหน้าอย่างนั้นเลย ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรนะ" หย็อยรู้ไปซะทุกอย่างคุณเรียว =_="
"แล้วนี้นายไม่ตื่นสานรึไง มันจะ8:30แล้วนะ กรี้ด!!! พูดถึงเวลาฉันสายแล้ว! ไปแล้วนะ" เธอไม่รอให้เรียวพูดก็รีบวิ่งไปก่อน
"ยัยชื่อบื่อเอ๊ย" เขาพึมพํากับตัวเอง
"คุณกนธิชา คุณกนธิดา! คุณกนธิดา! มามั้ยค่ะ"
"มาๆแล้วค่ะ!" ฉันตะโกนตอบอาจารย์อย่างบ้าพลัง @_@
"วันแรกก็ไปสายเลยนะคุณกนธิชา" ฉันเห็นอาจารย์ธนภรณ์แก่เขาทําหน้าหนักใจมากเลค่ะ ก็เพราะเจ้แก่สิค่ะใจดีค่ะแล้วพวกนักเรียนก็เลยไม่กลัว แล้วก็มาสายอย่างฉันมั้งค่ะ *_* หลังจากอาจารย์ธนภรณ์พูดเสร็จ ฉันก็เดินมานั่งที่แล้วก็ก้มนอนเลย
"ขอโทษทีครับที่มาสาย!" อีกคนละที่มาสายเหมือนฉันค่ะ#_#
"อื้มมาก็ดีละ จะได้แนะนําตัวให้เพื่อนๆรู้จักกัน" อ่ะนักเรียนใหม่เหรอ
"ครับ"
"กฤษฎิ์ พงศ์ภัคครับ หรือเรียกว่าเรียวก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ" เออ….เสียงมันคุ้นๆนะช่างเถอะนอนต่อดีกว่าเรา ^_^
"ยังไงก็ช่วยดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ เอาล่ะไปนั่งตรงนั่นแล้วกันจ้ะ"
"แต่ผมอยากนั่งข้างๆคนนั้นนะครับ"
"อื้มได้สิ อือ คุณ กฤษฎิ์ไปนั่งข้างๆ คุณกนธิชาละกัน" อ๊ากกกก O_O ฉันไงเหรอ จู่ๆฉันก็รีบก้มหน้าเงยหน้ามองไปที่เขาเลย เป็นใครกันจะมานั่งข้างฉันเอ่ย???
"ไง ไม่ได้เจอกันานเลยนะ" กรี้ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!! มาได้ไงว่า!! เรียวนายเป็นพระเจ้าเหรอถึงรู้ว่าฉันอยู่โรงเรียนนี่ o_O!
"อื้มไม่ได้เจอต้องนานนะ-_-" (อือใช่ เจอไปเมื่อกันตอนเข้าไง เจ้าบ้า =_=)
แล้วหมอนั้นก็นั่งลงข้างขวาของที่นั่งของฉัน
" นี่ๆๆ แกรู้จักเขาด้วยเหรอยัยลูกแพร" ยัยนํ้าเพื่อนสนิทถามขึ้น อือแกมันน่ะพวกเจอผู้ชายหล่อแล้ววิ่งเข้าหาเลยสิ ฉันพูดถูกมั้ยละแก ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ
"อือ แล้วจะทําไม แกจะชอบหมอนี่เหรอ?" รู้อยู่แล้วละต้องชอบ ถามมาอย่างนั้นละ
"หล่อ! หล่อๆมากเลยแก!" อือรู่แล้วไอ้บ้านี้มันหล่อมาต้องนานแล้วละ=_=" ฉันกะพริบตาปริบๆ แล้วก็ตอบมันว่า
"อือ หล่อ =()="
"อือ ฉันน่ะตามแกไม่ทีบเลย TOT" อือฉันรู้แกมันชื่อบื้อ+_+
อ๊อดดดดดดด
เสียงกริ่งบอกเวลากินข้าว
"วันนี่จะกินไรดีละเอ่ย^^" ยัยนํ้าพูดขึ้น
"อือกินไรก็เรื่องของแกสิ" แกจะกินอะไรก็ช่าง แก แต่ลูกแพรคนนี้จะกินข้านมันไก่ ของชอบฉันเลย^ ^
"ยัยนี่พูดดีๆด้วย จะหาเรื่องใช่ป่าว?" ฉันและยัยนํ้าที่กําลังพูดคุยอยู่ เรียวก็พูดขึ้น
"ไปไป๊ ไปกินข้าวกันได้แล้ว"
"อื้มไปนํ้า ไปกินข้าวกันได้ละ"
แล้วเราสามคนก็เดินกันมาเข้าโรงอาหารเพื่อซื้ออาหารกัน
"แล้วพวกเธอจะกินอะไรดี เดี่ยวฉันเลี่ยงเอง" ดีเลยที่นายเรียวจะเลี่ยงอาหาร ของฟรีชอบอยู่แล้ว คิกๆมีความสุขที่สุดได้กินของฟรี วันนี้ต้องเป็นวันดีแน่ดี คบกับเรียวมาไม่เคยเลี่ยงซะครั้ง @_@
" ฉันกินซูชินจ้ะ"ยัยนํ้ายิ้มให้เรียวอย่างงดงาม แต่ฉันว่ามันเป็นยิ้มที่น่าทุเรศมากเลย *-*
"แล้วแพรละ" นํ้าถามฉันที่เอาแต่นิ่งไม่พูด
"ข้าวมันไก่จ้ะ" อร่อยแน่ งานนี้ ฮา
"ว่าแล้วเธอต้องกินข้าวมันไก่ ไม่มีประโยนช์เอาซะเลย" หย่อนอย่างนายกินแต่ของมีประโยนช์ตายละ แบร่
แล้วเราก็สั่งอาหารมากินกัน เรียวเล่าให้นํ้าว่าพวกเราเจอกันอย่างไง เป็นเพื่อนกันได้ไง แล้วเล่าว่าทําไมเราถึงสนิทกัน
อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงกริ่งบอกเวลาเลิดเรียนแล้ว
"แล้วเจอกันพรุ่งนี่นะนํ้า" ฉันโบกมือลานํ้า
"อื้มเจอกัน"
บอกลานํ้าเสร็จ ฉันรีบเดินขึ้นมาที่ดาดฟ้า อื้มฉันน่ะชอบขึ้นมาบนดาดฟ้าหลังเลิกเรียนบ่อยๆ เพราะที่นี้อากาศดีมากเลย วิวก็สวย หรือบ้างครั้งฉันก็จะขึ้นมาอ่านหนังสือที่นี้เป็นประจํา
"อ่ะมีคนอยู่ด้วยเหรอ" ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งผมสี่นํ้าตาลยุ่งนั้นทําให้เท่มากเลย เห็นข้างหลังยังหล่อเลย รูปร่างที่ได้โครงที่มีเสห่ หล่อเว้ย หล่อค่ะ หล่อๆๆ
"นี่เธอจะจ้องหน้าฉันไปถึงไหน" ฉันที่กําลังจ้องหน้าเขาอยู่ สะดุ้ง
"เธอจ้องหน้าฉันเพราะฉันหล่อใช่มั้ยละ" ฉันที่ตอนนี้ยืนตัวแข็งทื่อ ผึ้งเคยเจอคนหลงตัวเองค่ะ จะอ้วน หล่อ ฮานายนี้เหรอ ฮ่า (ก็หล่อจริงๆ นั้นละ-_-)
" ฮ่าๆๆ หลงตัวเองไปรึป่าว ฮ่าๆๆ" หลงตัวเองจริงพ่อคุณ
"ยัยตัวแสบ ไม่เคยไม่มีใครว่าฉันยังนี้เลยนะ เธอเป็นคนแรกเลยนะ" แล้วอยู่นายนี้ก็ดึงฉันมากอดแน่น ฉันขยับไม่ได้เลย จู่ๆเขาก็โน้มริมฝีปากอุ่นมาประทับกับริมฝีปากของฉัน จะ จะ จูบ รีมฝีปากของนายนี่หวานๆดีแฮะ กรี๊ด ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย
" อืม หวานดีจริงๆ จูบของเธอ"
นะ นายพูดออกมาหน้าตาเฉยเลยเหรอ จูบแรกของเรานะวะ มันจะมากไปแล้วนะ!!!!!
n k
n k
ความคิดเห็น