วันๆอันแสนลั้ลลาไปวันๆ

ลำดับตอนที่ #2 : ๑ น้ำมะพร้าวกับยูเรีย

ผมชื่องิ้นค่ะ เป็นนร.ม.2 และเป็นไบ ผมมีน้องสาวแสนน่ารักชื่อไหม อยู่ป.5 แต่นิสัยเหมือนเด็กห้าขวบ และมีพี่ชายอยู่ม.4 ชื่อเฮียโซล เฮียโซลเป็นเกย์รับค่ะ

เฮียโซล:เกย์ผัวลื้อง่ะ!!!(เกย์ผัวมึงอะ!!!)

วันนี้พวกผมนั่งกินน้ำมะพร้าวด้วยกันสามคน

ไหม: พี่งิ้นคะ เฮียโซลคะ ไหมอดสงสัยไม่ได้จริงๆ

งิ้น/โซล: หือ?

ไหม: น้ำมะพร้าวเป็นสีขาว กลิ่นก็หอม แต่พอกินเข้าไปแล้วทำไมถึงฉี่ออกมาเป็นสีเหลือ แล้วกลิ่นก็เหม็นด้วยอะ?

น้องสาวผมทำตาใสถามออกมาซื่อๆตามประสาเด็กห้าขวบในร่างเด็กป.ห้า

โซล: อ่า....เอ่อ....จะอธิบายจะไดดีก่อหนอ(จะอธิบายยังไงดีนะ)

งิ้น: พี่คิดว่า ต้องเป็นเพราะน้ำมะพร้าวเป็นนักรบแน่ๆเลย

ไหม: หมายความว่ายังไงหรอคะ

งิ้น: ก็ตามที่ครูสอนวิทย์บอก น้ำมะพร้าวมีประโยชน์มาก เป็นผู้กล้าที่ช่วยชำระล้างเหล่าวายร้ายในร่างกาย ทั้งมะเร็ง เบาหวาน บลาๆๆ

ไหม: ค่ะ แล้วไงต่อ

งิ้น: ก็ปกติแล้ว ผู้กล้าจะต้องชนะวายร้าย แต่คราวนี้ผู้กล้าซุ่มซ่าม ดันไปสะดุดอึมดกลิ้งตกหน้าผาตาย ไม่มีใครพบศพจนขึ้นอืดเหม็นเน่า วันนึงมีฝนตกลงมา พัดพาทุกสิ่งในร่างกายเรารวมทั้งศพผู้กล้าน้ำมะพร้าวออกไป จนกลายเป็นฉี่เรา เพราะงั้นฉี่เราถึงได้เหม็นไงล่ะ

โซล: นี่ลื้อแถได้ส้งติงมากเลยน่อ(นี่เมิงแถได้ส้นตรีนมาก)

งิ้น: สกิล(ทักษะ)การแถของผมมันสุดยอดอยู่แล้วค่า

ไหม: หนูควรจะสมน้ำหน้าหรือสงสารผู้กล้าดีเนี่ย

ไรท์เตอร์(คนเขียน): กุว่าพอเหอะนะ