ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คำแก้ตัวของคนหลอกลวง
คุณสมศักดิ์ขับรถไปส่งแป้งที่บ้าน แล้วก็ขอตัวกลับก่อน เนื่องจากมีธุระด่วน แป้งเดินเข้าบ้านด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย และดูวิตกกังวลกับอะไรสักอย่าง
“ใครมาส่งนะลูก” พ่อถามขึ้น ขณะที่นั่งดูทีวีอยู่
“คุณสมศักดิ์คะพ่อ” แป้งตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูเบื่อหน่าย
“อ้าว แล้วไปเจอกันได้ไงหละ แล้วใครหละที่ส่งดอกไม้มาให้”
“ก็คุณสมศักดิ์นี่แหละคะพ่อ“
“งั้นแสดงว่าเค้าก็เป็นคนที่ส่งดอกไม้ให้ลูกทุกวันนะสิ”
“ใช่คะ”
“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมเค้าถึงต้องส่งดอกไม้ให้ลูกด้วย”
“เค้าชอบแป้งคะ แล้วก็ขอแป้งเป็นแฟนด้วย”
“แล้วลูกตอบว่ายังไง”
“แป้งก็ตอบตกลง”
“อ้าว แล้วหนูไม่ชอบพี่โจ้แล้วหรือ พ่อว่าเค้าก็ชอบ ๆ หนูอยู่เหมือนกันนะ”
“ก็พี่เค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วนี่คะ หนูขอตัวก่อนนะคะพ่อ” พ่อเข้าใจทุกอย่างดี แล้วก็พยักหน้ารับ
“อือ แม่คะ ถ้าพี่โจ้โทรมา ก็บอกพี่เค้าด้วยนะคะว่าแป้งไม่อยู่ ออกไปทำธุระ หรือออกไปกับคุณสมศักดิ์ก็ได้คะ” แป้งหันไปบอกแม่ที่กำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ ก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนห้อง
“แม่จ๊ะ ลูกเราเป็นอะไรนะ ทำไมถึงดูไม่พอใจกับข่าวของโจ้เลยนะ” พ่อถามแม่ด้วยความสงสัย
“ก็ลูกเราหึงเขานะสิ”
“งั้นก็แสดงว่า..” พ่อหันหน้ามามองหน้าแม่ แล้วก็พยักหน้าพร้อมกัน
ในวันหนึ่ง โจ้ก็โทรมาหาแป้ง เพื่อบอกให้แป้งไปงานรับปริญญาของเขา ในอีก 2 อาทิตย์ข้างหน้า
“สวัสดีครับ คุณน้า น้องแป้งอยู่ไหมครับ”
“อือ วันนี้แป้งเขาไม่อยู่หนะจ๊ะ”แม่ต้องโกหกออกไป ทั้งที่ใจจริงอยากจะบอกเหลือเกินว่าลูกสาวตัวดีของเธออยู่บ้าน
“หรือครับ แล้วแป้งไปไหน คุณน้าพอทราบไหมครับ”
“แป้ง.. อือ แป้งเขาออกไปกับคุณสมศักดิ์หนะจ๊ะ”
“คุณน้าว่ายังไงนะครับ ผมไม่เชื่อหรอก แป้งก็รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง แล้วมีหรือยังจะไปกับเขาอีก เดี๋ยวผมจะไปที่บ้านนะครับ สวัสดีครับ”
พอโจ้วางสายแล้ว เขาก็รีบขับรถตรงไปที่บ้านของแป้งทันที เพราะเขารู้ว่าเธอคงไม่พอใจนักในข่าวของเขา และต้องการหลบหน้าเขาด้วย เขาจึงอยากคุยกับเธอให้เข้าใจ พอมาถึงบ้านแป้ง เขาก็เดินเปิดประตูเข้ามาในบ้าน และพบแม่ของแป้งนั่งอยู่
“สวัสดีครับ คุณน้า ผมขอพบน้องแป้งหน่อยได้ไหมครับ” โจ้กล่าวพร้อมกับยกมือไหว้
“แป้งไม่อยู่หรอกจ๊ะ” แม่กล่าว แต่ไม่กล้าสบตากับชายหนุ่ม
“ผมไม่เชื่อหรอกครับ แป้งครับ ลงมาคุยกับผมหน่อยเถอะ แป้งจะโกรธ จะเกลียดผมอะไร ผมไม่ว่า แต่แค่ขอให้แป้งลงมาคุยกับผมดี ๆ ก่อนได้ไหมครับ” โจ้ตะโกนขึ้นไปข้างบน เพื่อหวังว่าแป้งคงจะได้ยิน และมันก็เป็นจริงอย่างที่เขาคิด แป้งได้ยินทุกคำพูดที่เขาได้พูดไป เธอจึงตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับความจริง เธอค่อย ๆ เดินลงบันไดลงมา
“พี่โจ้รู้ได้ยังไงคะ ว่าแป้งอยู่บ้าน”
“ก็วันนี้แป้งไม่มีเรียน แล้วปกติ แป้งก็ไม่ค่อยชอบออกนอกบ้านด้วย”
“หรือคะ แล้ววันนี้พี่มีธุระอะไรหรือคะ” แป้งนั่งลงพูดกับเขา และสายตาที่มองก็เต็มไปด้วยความเย็นชา
“เดี๋ยวแม่ไปทำธุระในครัวก่อนนะจ๊ะ” แม่ปลีกตัวออกไป
“คะแม่” แป้งตอบรับ
“ทำไมแป้งต้องให้คุณน้าโกหกผมด้วย”
“ก็แป้งไม่อยากเจอหน้าพี่หนิคะ”
“เพราะว่าข่าวที่ผมเป็นแฟนกับนางแบบใช่ไหมครับ ถึงทำให้แป้งไม่อยากเจอหน้าผม”
“ใช่คะ”
“มันไม่จริงเลยนะแป้ง”
“คือผมไม่มีอะไรกับเขาจริง ๆ เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน ใช่ไหมคะ” แป้งพูดประชด
“ใช่ครับ”
“คำแก้ตัวพวกนี้ แป้งได้ยินจนเบื่อแล้วหละคะ”
“แต่มันก็เป็นเรื่องจริงนะครับ เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น”
“แป้งไม่นึกเลยนะคะว่า พี่จะเป็นเหมือนดารา นักร้องคนอื่น ๆ ที่รักง่าย หน่ายเร็ว แป้งคงเป็นแค่ตัวสำรองของพี่ใช่ไหมคะ”
“ไม่ใช่นะแป้ง ฟังผมก่อนสิ ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะ”
“คำแก้ตัวของพี่ คงจะฟังไม่ขึ้นแล้วหละคะ” เธอพูดขึ้น พร้อมกับก้าวเท้าเดินออกไป เพราะเห็นนางแบบสาว เดินตรงเข้ามาในบ้าน
“แป้งอยู่คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ” เขาขว้ามือเธอไว้ โดยที่ไม่สนใจคนที่กำลังเดินเข้ามา
“ปล่อยแป้งเถอะคะ เดี๋ยวคนของพี่จะเข้าใจผิดเอา” เธอพูดพร้อมหันออกไปที่ประตู เขาจึงหันไปมองตาม
“เมย์” เขาพูดออกมาด้วยความตกใจ
“โจ้คะ มาทำอะไรอยู่ที่นี่คะ” เสียงใส ๆ ของเธอดังขึ้นมา เมื่อเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตู
“แล้วเมย์หละมาทำอะไรที่นี่”
“ก็มาตามหาโจ้สิคะ แหมเรานัดกันไปดูหนังไม่ใช่หรือคะ ลืมไปแล้วหรือ”
“ผมไปนัดกับเมย์ตอนไหน”
“แหมทำเป็นจำไม่ได้” เมย์หันไปมองแป้ง ที่ตอนนี้กำลังยืนน้ำตาคลออยู่ “สวัสดีจ๊ะ น้องแป้ง”
“สวัสดีคะ พี่ปาลิตา”
เมย์ หรือปาลิตา นางแบบสาวที่กำลังฮอตที่สุดในตอนนี้ เธอเคยร่วมงานกับนักร้องหนุ่มในอัลบั้มก่อน และเธอจะได้เป็นนางเอกมิวสิคฯ ของเขาในอัลบั้มใหม่นี้ด้วย เมย์เป็นสเป็คของชายหนุ่มหลาย ๆ คน อาจจะเป็นเพราะหน้าตาและรูปร่างของเธอ แต่ก็มีผู้ชายอีกหลายคนที่ได้รู้จักกับเธอแล้ว ก็ต้องถอยห่างออกไป ภายนอกเธออาจจะดูดี แต่ภายในไม่ใช่เลย เธอเป็นคนที่ขี้อิจฉา เหมือนนางร้ายในละครน้ำเน่าทั่วไป
“แป้งมันไม่จริงนะ” โจ้เอ่ยขึ้น
“แป้งไม่ฟังอะไรทั้งนั้น พี่กลับไปเถอะคะ แฟนพี่เขามาแล้ว”
“เขาไม่ใช่แฟนพี่นะแป้ง แป้งนั่นแหละที่เป็นแฟนพี่”
“ไม่ใช่หรอกคะ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว ตอนนี้แป้งเป็นแฟนกับคุณสมศักดิ์แล้ว” คำพูดของเธอทำร้ายจิตใจของเขามาก “พี่เมย์คะ แป้งขอโทษนะคะที่ไปยุ่งกับของ ๆ พี่” เธอหันไปพูดกับนางแบบสาว
“ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่ถือ” เมย์ทำเป็นไม่สนใจในคำพูดของเธอสักเท่าไหร่
“แป้ง มันไม่จริงใช่ไหม ที่แป้งเป็นแฟนกับคุณสมศักดิ์ แป้งก็รู้หนิว่าเขาเป็นคนยังไง” โจ้ถามด้วยความเป็นห่วง
“จริงคะ แป้งก็ไม่เห็นว่าเค้าจะไม่ดีตรงไหน อย่างน้อย เค้าก็ยังจริงใจมากกว่าพี่แล้วกันคะ” น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมา “พี่กลับไปเถอะคะ แป้งอยากพักผ่อน” แล้วเธอก็วิ่งขึ้นห้องไป
“โจ้ เราไปกันเถอะคะ เจ้าของบ้านไล่แล้ว เรายังจะอยู่อีกหรือคะ” เมย์พูดขึ้น พร้อมกับดึงตัวเขาออกไป
“แป้ง แป้ง” โจ้ตะโกนเรียกเธออย่างสุดเสียง แต่เธอก็ไม่ใส่ใจ
“โจ้ กลับไปก่อนเถอะนะ” แม่ของแป้งเดินออกมา หลังจากที่ยืนฟังอยู่ในครัวเป็นนาน “คุณก็ด้วยนะ” แม่หันไปพูดกับเมย์
“ไปกันเถอะคะ โจ้” เมย์ดึงแขนเขาไป
“งั้นผมไปก่อนนะครับ คุณน้า แล้ววันหลังผมจะมาใหม่” โจ้กล่าวลา และเดินจากไป
หลังจากที่โจ้กลับไปแล้ว แม่ก็เดินขึ้นไปที่ห้องของแป้ง เพื่อปลอบเธอ
“อย่าเสียใจไปเลยนะลูก เรื่องพี่เค้ากับนางแบบคนนั้นอาจจะไม่จริงก็ได้”
“ไม่จริงหรือคะแม่ แล้ววันนี้ที่พี่เมย์มาหละคะ มันหมายความยังไง”
“เอาเถอะ อย่าคิดมากไปเลยนะ”
“คะแม่”
“แม่ลงไปข้างล่างก่อนนะ”
“คะ” แป้งยังคงนอนร้องไห้อยู่บนเตียง
….ทำไมพี่ต้องทำกับแป้งอย่างนี้ด้วย พี่มาขอแป้งเป็นแฟน ทั้ง ๆ ที่ตัวพี่เองก็มีคนอื่นอยู่แล้ว แป้งไม่นึกเลยนะคะว่าพี่จะทำตัวไม่ต่างไปจากคุณสมศักดิ์ ที่พี่ชอบว่าเค้าเจ้าชู้นัก ถึงเค้าจะเจ้าชู้ แต่เค้าก็จริงใจกับแป้งมากกว่าพี่ แป้งผิดใช่ไหมคะ ที่คิดว่าพี่จะจริงใจกับแป้ง .... แป้งนอนคิดอยู่ในใจ
พอเธอทำใจได้แล้ว เธอก็ค่อย ๆ เช็ดน้ำตา และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรไปหาคุณสมศักดิ์ เพื่อนัดออกไปข้างนอก บางทีมันอาจจะทำให้เธอดีขึ้นก็ได้ หลังจากที่วางสายแล้ว เค้าก็รีบขับรถมาที่บ้านแป้งทันที
“แม่คะ เดี๋ยวแป้งจะออกไปกับคุณสมศักดิ์นะคะ”
“ดีแล้วหละ ลูกจะได้ไม่ต้องคิดมาก แต่ก็ระวังเนื้อ ระวังตัวหน่อยนะ ลูกน่ะไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแล้วนะ จะทำอะไรก็คิดให้ดีซะก่อนนะลูก”
“คะแม่” แป้งรับปาก พอดีกับที่เจ้าของค่ายเพลงหนุ่มขับรถมาถึงพอดี
“วันนี้แป้งจะไปไหนดีครับ” ชายหนุ่มถามขึ้น
“ไปไหนก็ได้คะ แล้วแต่คุณสมศักดิ์ละกัน” แป้งตอบอย่างเหม่อลอย
“งั้นเราไปดูหนังกันดีไหมครับ”
“คะ”
“ใครมาส่งนะลูก” พ่อถามขึ้น ขณะที่นั่งดูทีวีอยู่
“คุณสมศักดิ์คะพ่อ” แป้งตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูเบื่อหน่าย
“อ้าว แล้วไปเจอกันได้ไงหละ แล้วใครหละที่ส่งดอกไม้มาให้”
“ก็คุณสมศักดิ์นี่แหละคะพ่อ“
“งั้นแสดงว่าเค้าก็เป็นคนที่ส่งดอกไม้ให้ลูกทุกวันนะสิ”
“ใช่คะ”
“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมเค้าถึงต้องส่งดอกไม้ให้ลูกด้วย”
“เค้าชอบแป้งคะ แล้วก็ขอแป้งเป็นแฟนด้วย”
“แล้วลูกตอบว่ายังไง”
“แป้งก็ตอบตกลง”
“อ้าว แล้วหนูไม่ชอบพี่โจ้แล้วหรือ พ่อว่าเค้าก็ชอบ ๆ หนูอยู่เหมือนกันนะ”
“ก็พี่เค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วนี่คะ หนูขอตัวก่อนนะคะพ่อ” พ่อเข้าใจทุกอย่างดี แล้วก็พยักหน้ารับ
“อือ แม่คะ ถ้าพี่โจ้โทรมา ก็บอกพี่เค้าด้วยนะคะว่าแป้งไม่อยู่ ออกไปทำธุระ หรือออกไปกับคุณสมศักดิ์ก็ได้คะ” แป้งหันไปบอกแม่ที่กำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ ก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนห้อง
“แม่จ๊ะ ลูกเราเป็นอะไรนะ ทำไมถึงดูไม่พอใจกับข่าวของโจ้เลยนะ” พ่อถามแม่ด้วยความสงสัย
“ก็ลูกเราหึงเขานะสิ”
“งั้นก็แสดงว่า..” พ่อหันหน้ามามองหน้าแม่ แล้วก็พยักหน้าพร้อมกัน
ในวันหนึ่ง โจ้ก็โทรมาหาแป้ง เพื่อบอกให้แป้งไปงานรับปริญญาของเขา ในอีก 2 อาทิตย์ข้างหน้า
“สวัสดีครับ คุณน้า น้องแป้งอยู่ไหมครับ”
“อือ วันนี้แป้งเขาไม่อยู่หนะจ๊ะ”แม่ต้องโกหกออกไป ทั้งที่ใจจริงอยากจะบอกเหลือเกินว่าลูกสาวตัวดีของเธออยู่บ้าน
“หรือครับ แล้วแป้งไปไหน คุณน้าพอทราบไหมครับ”
“แป้ง.. อือ แป้งเขาออกไปกับคุณสมศักดิ์หนะจ๊ะ”
“คุณน้าว่ายังไงนะครับ ผมไม่เชื่อหรอก แป้งก็รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง แล้วมีหรือยังจะไปกับเขาอีก เดี๋ยวผมจะไปที่บ้านนะครับ สวัสดีครับ”
พอโจ้วางสายแล้ว เขาก็รีบขับรถตรงไปที่บ้านของแป้งทันที เพราะเขารู้ว่าเธอคงไม่พอใจนักในข่าวของเขา และต้องการหลบหน้าเขาด้วย เขาจึงอยากคุยกับเธอให้เข้าใจ พอมาถึงบ้านแป้ง เขาก็เดินเปิดประตูเข้ามาในบ้าน และพบแม่ของแป้งนั่งอยู่
“สวัสดีครับ คุณน้า ผมขอพบน้องแป้งหน่อยได้ไหมครับ” โจ้กล่าวพร้อมกับยกมือไหว้
“แป้งไม่อยู่หรอกจ๊ะ” แม่กล่าว แต่ไม่กล้าสบตากับชายหนุ่ม
“ผมไม่เชื่อหรอกครับ แป้งครับ ลงมาคุยกับผมหน่อยเถอะ แป้งจะโกรธ จะเกลียดผมอะไร ผมไม่ว่า แต่แค่ขอให้แป้งลงมาคุยกับผมดี ๆ ก่อนได้ไหมครับ” โจ้ตะโกนขึ้นไปข้างบน เพื่อหวังว่าแป้งคงจะได้ยิน และมันก็เป็นจริงอย่างที่เขาคิด แป้งได้ยินทุกคำพูดที่เขาได้พูดไป เธอจึงตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับความจริง เธอค่อย ๆ เดินลงบันไดลงมา
“พี่โจ้รู้ได้ยังไงคะ ว่าแป้งอยู่บ้าน”
“ก็วันนี้แป้งไม่มีเรียน แล้วปกติ แป้งก็ไม่ค่อยชอบออกนอกบ้านด้วย”
“หรือคะ แล้ววันนี้พี่มีธุระอะไรหรือคะ” แป้งนั่งลงพูดกับเขา และสายตาที่มองก็เต็มไปด้วยความเย็นชา
“เดี๋ยวแม่ไปทำธุระในครัวก่อนนะจ๊ะ” แม่ปลีกตัวออกไป
“คะแม่” แป้งตอบรับ
“ทำไมแป้งต้องให้คุณน้าโกหกผมด้วย”
“ก็แป้งไม่อยากเจอหน้าพี่หนิคะ”
“เพราะว่าข่าวที่ผมเป็นแฟนกับนางแบบใช่ไหมครับ ถึงทำให้แป้งไม่อยากเจอหน้าผม”
“ใช่คะ”
“มันไม่จริงเลยนะแป้ง”
“คือผมไม่มีอะไรกับเขาจริง ๆ เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน ใช่ไหมคะ” แป้งพูดประชด
“ใช่ครับ”
“คำแก้ตัวพวกนี้ แป้งได้ยินจนเบื่อแล้วหละคะ”
“แต่มันก็เป็นเรื่องจริงนะครับ เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น”
“แป้งไม่นึกเลยนะคะว่า พี่จะเป็นเหมือนดารา นักร้องคนอื่น ๆ ที่รักง่าย หน่ายเร็ว แป้งคงเป็นแค่ตัวสำรองของพี่ใช่ไหมคะ”
“ไม่ใช่นะแป้ง ฟังผมก่อนสิ ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะ”
“คำแก้ตัวของพี่ คงจะฟังไม่ขึ้นแล้วหละคะ” เธอพูดขึ้น พร้อมกับก้าวเท้าเดินออกไป เพราะเห็นนางแบบสาว เดินตรงเข้ามาในบ้าน
“แป้งอยู่คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ” เขาขว้ามือเธอไว้ โดยที่ไม่สนใจคนที่กำลังเดินเข้ามา
“ปล่อยแป้งเถอะคะ เดี๋ยวคนของพี่จะเข้าใจผิดเอา” เธอพูดพร้อมหันออกไปที่ประตู เขาจึงหันไปมองตาม
“เมย์” เขาพูดออกมาด้วยความตกใจ
“โจ้คะ มาทำอะไรอยู่ที่นี่คะ” เสียงใส ๆ ของเธอดังขึ้นมา เมื่อเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตู
“แล้วเมย์หละมาทำอะไรที่นี่”
“ก็มาตามหาโจ้สิคะ แหมเรานัดกันไปดูหนังไม่ใช่หรือคะ ลืมไปแล้วหรือ”
“ผมไปนัดกับเมย์ตอนไหน”
“แหมทำเป็นจำไม่ได้” เมย์หันไปมองแป้ง ที่ตอนนี้กำลังยืนน้ำตาคลออยู่ “สวัสดีจ๊ะ น้องแป้ง”
“สวัสดีคะ พี่ปาลิตา”
เมย์ หรือปาลิตา นางแบบสาวที่กำลังฮอตที่สุดในตอนนี้ เธอเคยร่วมงานกับนักร้องหนุ่มในอัลบั้มก่อน และเธอจะได้เป็นนางเอกมิวสิคฯ ของเขาในอัลบั้มใหม่นี้ด้วย เมย์เป็นสเป็คของชายหนุ่มหลาย ๆ คน อาจจะเป็นเพราะหน้าตาและรูปร่างของเธอ แต่ก็มีผู้ชายอีกหลายคนที่ได้รู้จักกับเธอแล้ว ก็ต้องถอยห่างออกไป ภายนอกเธออาจจะดูดี แต่ภายในไม่ใช่เลย เธอเป็นคนที่ขี้อิจฉา เหมือนนางร้ายในละครน้ำเน่าทั่วไป
“แป้งมันไม่จริงนะ” โจ้เอ่ยขึ้น
“แป้งไม่ฟังอะไรทั้งนั้น พี่กลับไปเถอะคะ แฟนพี่เขามาแล้ว”
“เขาไม่ใช่แฟนพี่นะแป้ง แป้งนั่นแหละที่เป็นแฟนพี่”
“ไม่ใช่หรอกคะ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว ตอนนี้แป้งเป็นแฟนกับคุณสมศักดิ์แล้ว” คำพูดของเธอทำร้ายจิตใจของเขามาก “พี่เมย์คะ แป้งขอโทษนะคะที่ไปยุ่งกับของ ๆ พี่” เธอหันไปพูดกับนางแบบสาว
“ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่ถือ” เมย์ทำเป็นไม่สนใจในคำพูดของเธอสักเท่าไหร่
“แป้ง มันไม่จริงใช่ไหม ที่แป้งเป็นแฟนกับคุณสมศักดิ์ แป้งก็รู้หนิว่าเขาเป็นคนยังไง” โจ้ถามด้วยความเป็นห่วง
“จริงคะ แป้งก็ไม่เห็นว่าเค้าจะไม่ดีตรงไหน อย่างน้อย เค้าก็ยังจริงใจมากกว่าพี่แล้วกันคะ” น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมา “พี่กลับไปเถอะคะ แป้งอยากพักผ่อน” แล้วเธอก็วิ่งขึ้นห้องไป
“โจ้ เราไปกันเถอะคะ เจ้าของบ้านไล่แล้ว เรายังจะอยู่อีกหรือคะ” เมย์พูดขึ้น พร้อมกับดึงตัวเขาออกไป
“แป้ง แป้ง” โจ้ตะโกนเรียกเธออย่างสุดเสียง แต่เธอก็ไม่ใส่ใจ
“โจ้ กลับไปก่อนเถอะนะ” แม่ของแป้งเดินออกมา หลังจากที่ยืนฟังอยู่ในครัวเป็นนาน “คุณก็ด้วยนะ” แม่หันไปพูดกับเมย์
“ไปกันเถอะคะ โจ้” เมย์ดึงแขนเขาไป
“งั้นผมไปก่อนนะครับ คุณน้า แล้ววันหลังผมจะมาใหม่” โจ้กล่าวลา และเดินจากไป
หลังจากที่โจ้กลับไปแล้ว แม่ก็เดินขึ้นไปที่ห้องของแป้ง เพื่อปลอบเธอ
“อย่าเสียใจไปเลยนะลูก เรื่องพี่เค้ากับนางแบบคนนั้นอาจจะไม่จริงก็ได้”
“ไม่จริงหรือคะแม่ แล้ววันนี้ที่พี่เมย์มาหละคะ มันหมายความยังไง”
“เอาเถอะ อย่าคิดมากไปเลยนะ”
“คะแม่”
“แม่ลงไปข้างล่างก่อนนะ”
“คะ” แป้งยังคงนอนร้องไห้อยู่บนเตียง
….ทำไมพี่ต้องทำกับแป้งอย่างนี้ด้วย พี่มาขอแป้งเป็นแฟน ทั้ง ๆ ที่ตัวพี่เองก็มีคนอื่นอยู่แล้ว แป้งไม่นึกเลยนะคะว่าพี่จะทำตัวไม่ต่างไปจากคุณสมศักดิ์ ที่พี่ชอบว่าเค้าเจ้าชู้นัก ถึงเค้าจะเจ้าชู้ แต่เค้าก็จริงใจกับแป้งมากกว่าพี่ แป้งผิดใช่ไหมคะ ที่คิดว่าพี่จะจริงใจกับแป้ง .... แป้งนอนคิดอยู่ในใจ
พอเธอทำใจได้แล้ว เธอก็ค่อย ๆ เช็ดน้ำตา และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรไปหาคุณสมศักดิ์ เพื่อนัดออกไปข้างนอก บางทีมันอาจจะทำให้เธอดีขึ้นก็ได้ หลังจากที่วางสายแล้ว เค้าก็รีบขับรถมาที่บ้านแป้งทันที
“แม่คะ เดี๋ยวแป้งจะออกไปกับคุณสมศักดิ์นะคะ”
“ดีแล้วหละ ลูกจะได้ไม่ต้องคิดมาก แต่ก็ระวังเนื้อ ระวังตัวหน่อยนะ ลูกน่ะไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแล้วนะ จะทำอะไรก็คิดให้ดีซะก่อนนะลูก”
“คะแม่” แป้งรับปาก พอดีกับที่เจ้าของค่ายเพลงหนุ่มขับรถมาถึงพอดี
“วันนี้แป้งจะไปไหนดีครับ” ชายหนุ่มถามขึ้น
“ไปไหนก็ได้คะ แล้วแต่คุณสมศักดิ์ละกัน” แป้งตอบอย่างเหม่อลอย
“งั้นเราไปดูหนังกันดีไหมครับ”
“คะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น