ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ผู้หญิงคนนั้น
    ฉันเดินไปที่ครัว กะว่าจะไปทำข้าวต้มให้เค้ากินซะหน่อย  (ถึงจะทำไม่เป็นก็เหอะ  ก็จะลองดู)  ฉันเอาผักมาซอย  ตอนแรกก็ไม่ถนัดอยู่หรอก แต่ทำไปได้ซักพักก็ชินแล้ว  ฉันเลยละสายตาจากผักที่หั่นอยู่ไปแป๊บเดียว  มีดก็มาซอยอยู่บนมือฉันแล้ว  ตอนนี้บนเขียงมีแต่เลือดฉันเต็มไปหมดเลย
    “โอ้ย”  ฉันพยายามจะไม่ร้องไห้  แต่ก็ทำไม่ได้ ก็มันเจ็บนี่นา
    “ฝ้าย เป็นอะไรมากไหม”  เสียงพี่จุงนี่นา  เค้าหายดีแล้วหรือ
    “ไม่มากหรอกคะ” 
    “อย่าโกหกเลย  ดูซิเลือดออกเต็มไปหมดเลย  ไป ๆ เดี๋ยวผมทำแผลให้”  เค้าพาฉันไปนั่งที่โซฟา  แล้วก็วิ่งไปหยิบกล่องยามา  แล้วก็ใส่ยา พันแผลให้ฉัน
    “พี่จุงหายแล้วหรือคะ  ถึงลุกขึ้นมา”
    “ก็เจ็บนิดหน่อยหละ”
    “แล้วทำไมพี่ไม่นอนพักต่อหละคะ”
    “ถ้าผมนอน  ฝ้ายคงเลือดไหลหมดตัวแน่”
    “จริงด้วย  ขอบคุณนะคะพี่จุง”
    “ไม่เป็นไรหรอก  แล้วฝ้ายนึกยังไงถึงมาทำอาหาร  ฝ้ายทำอาหารไม่เป็นไม่ใช่หรือ”
    “ก็ฝ้ายอยากจะตอบแทนอะไรพี่จุงบ้าง  เพราะตั้งแต่ฝ้ายมาอยู่ที่นี่ฝ้ายมีแต่ทำให้พี่เดือดร้อน”
    “ฝ้ายก็ไม่ได้ทำอะไรให้ผมเดือดร้อนเลยหนิครับ”
    “พี่จุงคะ  ฝ้ายตัดสินใจแล้ว  ฝ้ายจะไปจากที่นี่คะ  ฝ้ายไม่อยากให้พี่ต้องวุ่นวายอีก”
    “ฝ้ายต้องอยู่กับผม  ฝ้ายลืมที่ผมเคยบอกไว้แล้วหรือ  ตลอดเวลาที่ฝ้ายอยู่ที่เกาหลี  ผมจะเป็นคนที่ดูแลฝ้ายเอง”  เค้าพูดแล้วก็ดึงฉันเข้าไปกอด  ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้ด้วยนะ  รู้ไหมว่าฉันแทบจะละลายแล้วนะ
    “แล้วเรื่องผู้หญิงคนนั้นหละคะ  ฝ้ายรู้ว่าฝ้ายเป็นคนทำให้พี่กับแฟนพี่ต้องทะเลาะกัน”
    “เค้าไม่ใช่แฟนผม  ทุกอย่างที่ผมทำลงไปเพราะความจำเป็น”
    “ความจำเป็นอะไรคะ”
    “ก็เพราะเค้าคือลูกสาวของเจ้านายผม”
    “หมายความว่า เค้าชอบพี่จุง แต่พี่ไม่เล่นด้วย  เค้าก็เลยตามตื้อ ใช่ไหมคะ” ว้า  น้ำเน่าเหมือนหนังไทยเลย  ก็คนมันหน้าตาดีนี่นา
    “ก็อะไรทำนองนั้นแหละครับ”
*****************
ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะ  เพราะไอเดียวไม่ค่อยมีเท่าไหร่อะ
แต่รับรองตอนต่อ ๆ ไปยาวกว่านี้แน่คะ
    “โอ้ย”  ฉันพยายามจะไม่ร้องไห้  แต่ก็ทำไม่ได้ ก็มันเจ็บนี่นา
    “ฝ้าย เป็นอะไรมากไหม”  เสียงพี่จุงนี่นา  เค้าหายดีแล้วหรือ
    “ไม่มากหรอกคะ” 
    “อย่าโกหกเลย  ดูซิเลือดออกเต็มไปหมดเลย  ไป ๆ เดี๋ยวผมทำแผลให้”  เค้าพาฉันไปนั่งที่โซฟา  แล้วก็วิ่งไปหยิบกล่องยามา  แล้วก็ใส่ยา พันแผลให้ฉัน
    “พี่จุงหายแล้วหรือคะ  ถึงลุกขึ้นมา”
    “ก็เจ็บนิดหน่อยหละ”
    “แล้วทำไมพี่ไม่นอนพักต่อหละคะ”
    “ถ้าผมนอน  ฝ้ายคงเลือดไหลหมดตัวแน่”
    “จริงด้วย  ขอบคุณนะคะพี่จุง”
    “ไม่เป็นไรหรอก  แล้วฝ้ายนึกยังไงถึงมาทำอาหาร  ฝ้ายทำอาหารไม่เป็นไม่ใช่หรือ”
    “ก็ฝ้ายอยากจะตอบแทนอะไรพี่จุงบ้าง  เพราะตั้งแต่ฝ้ายมาอยู่ที่นี่ฝ้ายมีแต่ทำให้พี่เดือดร้อน”
    “ฝ้ายก็ไม่ได้ทำอะไรให้ผมเดือดร้อนเลยหนิครับ”
    “พี่จุงคะ  ฝ้ายตัดสินใจแล้ว  ฝ้ายจะไปจากที่นี่คะ  ฝ้ายไม่อยากให้พี่ต้องวุ่นวายอีก”
    “ฝ้ายต้องอยู่กับผม  ฝ้ายลืมที่ผมเคยบอกไว้แล้วหรือ  ตลอดเวลาที่ฝ้ายอยู่ที่เกาหลี  ผมจะเป็นคนที่ดูแลฝ้ายเอง”  เค้าพูดแล้วก็ดึงฉันเข้าไปกอด  ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้ด้วยนะ  รู้ไหมว่าฉันแทบจะละลายแล้วนะ
    “แล้วเรื่องผู้หญิงคนนั้นหละคะ  ฝ้ายรู้ว่าฝ้ายเป็นคนทำให้พี่กับแฟนพี่ต้องทะเลาะกัน”
    “เค้าไม่ใช่แฟนผม  ทุกอย่างที่ผมทำลงไปเพราะความจำเป็น”
    “ความจำเป็นอะไรคะ”
    “ก็เพราะเค้าคือลูกสาวของเจ้านายผม”
    “หมายความว่า เค้าชอบพี่จุง แต่พี่ไม่เล่นด้วย  เค้าก็เลยตามตื้อ ใช่ไหมคะ” ว้า  น้ำเน่าเหมือนหนังไทยเลย  ก็คนมันหน้าตาดีนี่นา
    “ก็อะไรทำนองนั้นแหละครับ”
*****************
ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะ  เพราะไอเดียวไม่ค่อยมีเท่าไหร่อะ
แต่รับรองตอนต่อ ๆ ไปยาวกว่านี้แน่คะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น