เกาหลี....ฉันจะรักนายตลอดไป

ลำดับตอนที่ #5 : ตามหาพี่สาว VS ผู้หญิงคนนั้น

                 วันนั้นทั้งวัน  เราตระเวนกันไปทุกวัดที่คิดว่าทัวร์จะพาไป  แต่ก็ไม่เจอเลยซักวัด  ฉันรู้สึกเกรงใจเค้าจัง  เค้าต้องมาลำบากกับเรื่องที่ไม่ใช่ของตัวเอง

    

                 “พี่จุง ฝ้ายเช็ดเหงื่อให้นะคะ”  ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าลายการ์ตูนของฉันขึ้นมาจากกระเป๋า  แล้วเอื้อมไปเช็ดเหงื่อให้เค้า  อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันได้รู้สึกว่าฉันได้ตอบแทนเค้าบ้าง



    “ขอบคุณครับ”  เค้ามองหน้าฉัน  แล้วก็ยิ้มให้เป็นการขอบคุณ



    “พี่จุงไม่น่าต้องมาเหนื่อยเพราะฝ้ายเลย  ขอโทษด้วยนะคะที่ฝ้ายทำให้พี่ต้องลำบาก”



    “ไม่เป็นไรหรอกครับ  คิดซะว่าผมเป็นเจ้าบ้านที่ดีละกัน”



    “คะ  ฝ้ายจะพยายามนะคะ”



    “แล้วเราจะเอายังไงกันดีหละครับ”



    “ฝ้ายเองก็ไม่รู้เหมือนกันคะ”



    “ผมว่านะ  มันยากกว่าจะตามหาทัวร์ของฝ้ายเจอ”



    “ฝ้ายก็อย่างนั้นแหละคะ”  ฉันรู้สึกอยากจะร้องไห้  เพราะฉันกลัวว่าฉันจะไม่ได้กลับเมืองไทย  กลับไปเจอหน้าพ่อแม่อีก



    “อย่าร้องสิ  ฝ้าย”  เค้าเอามือมาขยี้หัวฉัน  แล้วก็ดึงฉันเข้าไปกอด  ฉันเหวอเล็กน้อย  แต่มันก็ยิ่งทำให้น้ำตาไหลออกมา



    “ไม่เอานะ  อยากร้องนะ  ร้องมาก ๆ แล้วจะไม่สวยด้วย”  เค้าปลอบฉัน พร้อมกับลูบหัวฉันเบา ๆ   ฉันรู้สึกว่าเค้าเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากเลยทีเดียว  ทำไมนะฉันถึงไม่มีพี่ชายน่ารัก ๆ แบบนี้ซักคน  ฉันหยุดร้อง  แต่ก็ยังสะอื้นอยู่บ้าง  เค้าปล่อยฉันออกจากอ้อมกอด  แล้วเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ฉัน



    “ว่าง่าย ๆ อย่างนี้สิถึงจะน่ารัก”  ฉันได้แต่พยักหน้าอย่างเดียว



    “นี่ก็บ่ายแล้ว  เราเลิกตามหากันเถอะ  เราไปห้างกัน ไปซื้อของใช้ของฝ้าย  แล้วก็เสบียงไว้ทำอาหารกัน”  เค้าพูดพร้อมกับจูงมือฉันเดินไป



    “พี่จุงคะ”  เมื่อเค้าหันมา  ฉันก็มองไปที่มือของเค้าที่จับมือฉันอยู่  เพื่อบอกให้เค้าปล่อยมือฉัน



    “ขอโทษครับ”  เค้ารีบปล่อยมือฉัน  แล้วก็หันหน้าไปใส่หมวกกันน็อค  ส่วนฉันก็นั่งหน้าแดงไปตลอดทาง



**************



    ณ ห้างxxx  เค้าพาฉันไปที่แผนกเสื้อผ้าผู้หญิง  แล้วเค้าก็ช่วยฉันเลือกเสื้อ  เพราะเห็นฉันยืนเลือกอยู่ตั้งนาน  จะว่าไปเค้าก็เลือกเก่งนะ



    “ทั้งหมด  50,000 วอนคะ”  ฉันถึงกับอึ้ง เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ 20,000 วอนเอง  แล้วฉันจะทำยังไงดีหละ  เมื่อเค้าเห็นฉันยืนเอ๋ออยู่ตั้งนาน  เค้าก็พอเข้าใจว่าฉันต้องไม่เงินไม่พอแน่ ๆ เค้าเลยควักเงินของเค้าจ่ายไป



    “พี่จุง  ไม่เห็นต้องจ่ายให้ฝ้ายเลย”



    “แล้วฝ้ายมีเงินพอจ่ายหรอครับ”  ก็จริงของเค้านะ



    “งั้น ขอบคุณพี่จุงมาก ๆ นะคะ  ไว้ฝ้ายเจอพี่ฝนแล้วจะคืนให้นะคะ”



    “ครับ”  เค้าช่างดีกับฉันมาก ๆ เลย  คนอะไรหน้าตาก็ดี  แถมยังใจดีอีก



    แล้วเราก็ไปที่ซุปเปอร์กัน  เดินซื้อของกันซักพักก็กลับบ้าน  วันนี้ท่าทางฉันจะต้องอ้วนขึ้นอีกแน่ ๆ เลย  เพราะฝีมือเค้าบวกกับความหิว



    ก่อนกลับ เค้าแวะร้านหนังสือเล็ก ๆ ที่ข้างทาง แล้วก็ซื้อหนังสือท่องเที่ยวในเกาหลีให้ฉันเล่มนึง  เผื่อไว้ให้ฉันบอกว่าเราจะไปเที่ยวกันที่ไหนบ้างในทัวร์ครั้งนี้



*****************



    “ให้ฝ้ายช่วยอะไรไหมคะ”  ฉันโผล่หน้าเข้าไปในครัวหน่อย  เดี๋ยวเค้าจะหาว่าไม่ช่วยอะไรเลย



    “งั้นฝ้ายเอาผักนี่ไปล้างละกัน”  เค้ายื่นกะละมังที่ใส่ผักกาดหอมมาให้ฉัน



    “คะ”  ฉันยกกะละมังไปวางไว้ที่อ่างล้างจาน  เปิดน้ำ แล้วก็ค่อย ๆ ล้างผักที่ละต้น  “พี่จุงไปหัดทำกับข้าวมาจากที่ไหนคะ”



    “ก็หัดเองนี่แหละ  อยู่คนเดียวไม่มีใครทำให้กิน  ก็เลยต้องทำเอง”



    “อ้าว แล้วพ่อแม่ของพี่จุงหละคะ”



    “อย่าไปพูดถึงเค้าเลย”  เสียงเค้าเย็นชาเหลือเกิน



    “คะ”  ฉันก็ไม่อยากไปถามต่อหรอก  เพราะรู้ดีว่าเค้าคงไม่อยากจะตอบ



***************    



    “ติ๊งต่อง”  มีใครบางคนมากดออดหน้าบ้าน



    “เดี๋ยวผมไปดูเอง”  เค้าล้างมือ แล้วก็เดินไปเปิดประตู



    เมื่อเปิดประตูออก ก็พบว่ามีผู้หญิงสวยคนนึง อายุแก่กว่าฉันประมาณ 2 ปี ยืนอยู่  เค้าเป็นใครกันนะ  แล้วทำไมพี่จุงต้องนิ่งด้วย เมื่อเห็นเธอ



***************



เย้! มาอัพแล้วอะ  มีคนมาเม้นท์ให้เลยมีกำลังใจขึ้นเยอะอะ



แล้วไว้สอบเสร็จแล้ว จะมาอัพให้อ่านกันเต็มที่เลยนะ