เกาหลี....ฉันจะรักนายตลอดไป

ลำดับตอนที่ #4 : ตามหาพี่สาว

    วันนี้อากาศที่เกาหลีสดใสมาก  ฉันตื่นขึ้นมาแต่เช้า  อาบน้ำ  แปรงฟัน  แล้วก็นั่งดูทีวีไปเรื่อย ๆ  ฉันคิดอยู่เหมือนกันนะว่าจะทำอาหารเช้าให้เค้ากินดีไหม  แต่อย่าทำดีกว่า  เดี๋ยวเค้าจะกินไม่ได้  เพราะฉันทำอาหารไม่เป็นเลยซักอย่าง  ดูแล้วเหมือนลูกคุณหนูเลยแฮะ



    “อรุณสวัสดิ์”  ฉันทักเค้า  เมื่อเห็นเค้าเดินงัวเงียออกมาจากห้องนอน  เค้าน่ารักชะมัด อย่างที่เค้าว่ากันนะว่า ผู้ชายตอนที่ดูดีที่สุดก็คือตอนที่เพิ่งตื่นนอน  ฉันเห็นด้วยเป็นอย่างมาก (ลืมบอกไปว่าบ้านเค้ามีห้องนอน 2 ห้อง  เราเลยแยกกันนอน)



    “อรุณสวัสดิ์”  เค้าพูดเป็นภาษาเกาหลี  ทำเอาฉันงงเป็นไก่ตาแตกเลย



    “เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรหรอ”  เค้ายิ้มก่อนที่จะตอบ



    “ก็พูดว่าอรุณสวัสดิ์ไงหละ  ตื่นแต่เช้าเลยนะฝ้าย”



    “คะ”



    “เมื่อคืนนอนหลับสบายไหมครับ”



    “หลับเป็นตายเลยหละคะ”



    “งั้นก็ดีครับ  ฝ้ายรอผมแป๊บนึงนะ  เดี๋ยวผมขอตัวไปจัดการกับตัวเองก่อน  แล้วจะมาทำอาหารเช้าให้กิน”  แล้วเค้าก็หายไปซักพัก



    ฉันดูเหมือนคนเห็นแก่ตัวนิด ๆ นะ  มาอยู่บ้านเค้าแล้วยังไม่รู้จักช่วยเค้าทำอะไรอีก  เอาแต่นั่งเฉย ๆ รอให้เค้าทำอาหารมาให้  ฉันนี่แย่จริง ๆ เลย  เอาไว้กลับเมืองไทยเมื่อไหร่  จะไปฝึกวิชากับแม่  จะได้มีดีอะไรบ้าง



    “อาหารเช้ามาแล้วครับ”  เค้าเดินมาพร้อมอาหารเช้า 2 ที่



    “ว้าว หอมจังเลยคะพี่จุง”  เค้าเงยหน้าขึ้นมองฉันด้วยสีหน้าตกใจ



    “มีอะไรหรือเปล่าคะ  ทำไมทำหน้าอย่างนั้นหละ”



    “เมื่อกี้ฝ้ายเรียกผมว่าอะไรนะครับ”



    “ก็พี่จุงไงคะ  ทำไมหรอ”



    “น้องสาวผมชอบเรียกผมแบบนี้หนะครับ”  แววตาเค้าดูเศร้า ๆ ยังไงไม่รู้



    “พี่มีน้องสาวด้วยหรือคะ”



    “มีครับ  แต่เธอเสียชีวิตไปแล้วหละครับ”  



    “ฝ้ายขอโทษนะคะ  ฝ้ายไม่น่าเรียกพี่อย่างนั้นเลย  พี่คงรักน้องสาวพี่มากเลยใช่ไหมคะ”



    “ครับ  แต่ฝ้ายจะเรียกผมว่าพี่จุงก็ได้นะ  ผมไม่ว่าอะไรหรอก”



    “จริง ๆ นะคะพี่จุง”



    “ครับ”



    “เรากินกันเถอะ  ฝ้ายหิวแล้ว”  ฉันพูดเปลี่ยนเรื่องทันที



************************



    “แล้วเราจะเริ่มกันจากที่ไหนดีหละ  ฝ้ายพอรู้ไหมว่าเค้าจะไปที่ไหนบ้าง”



    “วัดคะ  แต่ฝ้ายก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าวัดไหน”



    “เอายังไงดีหละ  งั้นเราไปวัดที่พวกนักท่องเที่ยวชอบไปกันละกัน”



    “คะ”



    แล้วเราก็ออกเดินทางกัน  ดู ๆ ไปประเทศเกาหลีก็ไม่ค่อยต่างจากบ้านเราเท่าไหร่หรอก  รถก็เยอะพอกัน  วัดแรกที่เราไปถึง เป็นวัดที่สวยงามมาก  นักท่องเที่ยวก็เยอะ  ก่อนที่ฉันจะเริ่มตามหาพี่  ฉันก็ขอไปไหว้พระเอาฤกษ์ซะก่อน



    “ฝ้าย ลองอธิษฐานดูสิ  เค้าว่ากันว่าใครที่ขออะไรไว้  ก็จะได้อย่างที่ขอไว้”  เค้าหันมาบอกฉัน แล้วก็หันไปพนมมือ หลับตาอธิษฐาน  



    “ขอให้ครอบครัวของฝ้ายมีแต่ความสุข  ความเจริญ  และขอให้ฝ้ายตามหาพี่ฝนให้เจอด้วยนะคะ”  ฉันหลับตาอธิษฐาน  พอลืมตา  ฉันก็เห็นเค้าจ้องมองฉันอย่างไม่กระพริบตา



    “ฝ้าย อธิษฐานอะไรไปหรือครับ” เค้าถามพร้อมกับยิ้มให้



    “ก็ขอให้ฝ้ายตามหาพี่สาวให้เจอนะคะ  แล้วพี่จุงหละคะ  อธิษฐานว่าอะไร”



    “ไม่บอกหรอกครับ”



    “พี่จุงขี้โกง  บอกฝ้ายมาเลยนะ”  เค้าทำเป็นไม่ได้ยินเสียงฉัน  แล้วเดินออกไป  ฉันรีบวิ่งตามไป  ไม่ใช่เพราะอยากรู้คำตอบมาหรอกนะ  แต่ฉันยังไม่อยากหลงทางอีกรอบหนะ