ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การเรียนวันแรก
โจ้ขับรถกลับบ้านตามทางที่เขาคุ้นเคย ขับไป ฟังเพลงไป ดูจะเป็นอารมณ์ที่มีความสุขเหลือเกิน เมื่อเขาถึงบ้านแล้ว เขาก็เดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี แม่ของเขาเห็นลูกชายอารมณ์ดีผิดปกติ จึงเอ่ยถามขึ้น
“เป็นไง โจ้ ทำไมวันนี้ดูอารมณ์ดีจัง” แม่ยื่นแก้วน้ำให้
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่วันนี้น้องที่ผมรู้จัก เค้าได้เป็นนักร้องค่ายเดียวกับผมครับ” โจ้ดื่มน้ำหมดอย่างรวดเร็ว
“น้องที่รู้จัก แล้วทำไมถึงต้องยิ้มหน้าบานขนาดนี้ด้วยหละ”
“เปล่าหนิครับ ผมไม่ได้ยิ้มสักหน่อย”
“อย่าโกหกแม่เลย ดูตาเรา แม่ก็รู้แล้ว สาวคนไหนนะที่ทำให้ลูกชายแม่เป็นได้ขนาดนี้”
“ไว้ผมจะพามาให้แม่ดูแล้วกันนะครับ” หนุ่มโจ้กล่าว แล้ววิ่งขึ้นห้องไป
“หนูชื่อแป้งใช่ไหมคะ” ครูสอนร้องเพลงถาม
“ใช่คะ”
“โอเค ก่อนอื่นไหนหนูลองร้องเพลงให้ครูฟังซิ”
“ได้คะ” แล้วเธอก็ร้องเพลงเดียวกันกับที่เธอมา test เสียง พลางนึกถึงหน้าใครบางคนที่คมเข้ม ดวงตากลมโตที่มองเธออยู่ในช่วงเวลานั้น
“หนูเสียงดีมากเป็นทุนอยู่แล้วนะ แต่ถ้าเรียนเพิ่มเติมอีกนิด คุณรับรองเลยนะว่าหนูจะต้องดังแน่นอน” แล้วครูก็เริ่มสอน แป้งก็ตั้งใจเรียน และปฏิบัติตามทุกอย่างที่ครูสอน
“เอาหละ วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน ดูท่าทางหนูจะเหนื่อยแล้วหละ”
“ยังไม่เหนื่อยหรอกคะ”
“อย่าเพิ่งฟิตมากสิจ๊ะ วันนี้กลับไปพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ เสียงจะได้ดี”
“คะ งั้นหนูกลับก่อนแล้วกันนะคะ สวัสดีคะ”
เมื่อเธอเปิดประตูออกมา เธอก็พบร่างชายหนุ่มสูงโปร่ง ผิวคล้ำเล็กน้อย ใส่แว่นตาดำยืนอยู่หน้าเธอ แทบจะประชิดหน้ากันเลย ซึ่งทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย เพราะนึกไม่ถึงว่าเขาจะมา
“สวัสดีคะ คุณสมศักดิ์ มาดูการเรียนของนักร้องคนใหม่หรือคะ” ครูสาวเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“ใช่ครับ แล้วนี่เลิกเรียนแล้วหรือครับ” เจ้าของค่ายหนุ่มกล่าวถาม แล้วเขาก็ถอดแว่นตาออก
“ใช่คะ” แป้งตอบแทนครูที่กำลังจะตอบ
“แล้วนี่จะกลับบ้านยังไงหละครับ”
“ก็นั่งรถเมล์กลับหนะคะ” หญิงสาวกล่าว แล้วสะพายกระเป๋าขึ้นมา พร้อมกับก้าวเท้าเพื่อเดินออกไป แต่มีมือ ๆ หนึ่ง จับแขนเธอไว้
“ให้ผมไปส่งนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ แป้งกลับเองได้ รบกวนคุณเปล่า ๆ คะ”
“ไม่รบกวนอะไรหรอกครับ ให้ผมไปส่งเถอะครับ”
“ก็ได้คะ งั้นวันนี้ขอรบกวนกลับด้วยนะคะ” เธอโค้งศีรษะลง แล้วเธอก็เดินออกไปพร้อมกับคุณสมศักดิ์ โจ้เดินมาอย่างอารมณ์ดี เพื่อมารับแป้ง แต่เขาต้องเห็นแป้งกับหนุ่มเจ้าชู้เดินคู่กันอยู่ เขาจึงรีบหลบ เพื่อไม่ให้แป้งเห็น
‘แป้งคิดยังไงนะ ถึงได้กลับกับหนุ่มเจ้าชู้อย่างนั้น แป้งไม่รู้เลยหรือว่าคุณสมศักดิ์เป็นคนยังไง หรือว่าแป้งชอบเค้า แป้งไม่รู้หรอว่าพี่คิดยังไงกับแป้ง’
โจ้ขับรถกลับบ้าน ด้วยอารมณ์ที่เศร้า ดูเขาจะซึม ๆ ไปตั้งแต่วันนั้น เขาไม่ค่อยได้ไปหาเธอบ่อยนัก ยิ่งนานวัน เขาก็ยิ่งห่างกับเธอมากขึ้น ผิดกับเจ้าของค่ายเทปที่เขายิ่งใกล้ชิดแป้งมากขึ้นทุกวัน จนถึงวันที่มีการแถลงข่าวเปิดต้องนักร้องน้องใหม่ ก็คือ นลินี เศรษฐประเสริฐ และเป็นงานเปิดอัลบั้มของโจ้ วรเวช ด้วย เขาและเธอจึงได้พบกัน
“เป็นไง โจ้ ทำไมวันนี้ดูอารมณ์ดีจัง” แม่ยื่นแก้วน้ำให้
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่วันนี้น้องที่ผมรู้จัก เค้าได้เป็นนักร้องค่ายเดียวกับผมครับ” โจ้ดื่มน้ำหมดอย่างรวดเร็ว
“น้องที่รู้จัก แล้วทำไมถึงต้องยิ้มหน้าบานขนาดนี้ด้วยหละ”
“เปล่าหนิครับ ผมไม่ได้ยิ้มสักหน่อย”
“อย่าโกหกแม่เลย ดูตาเรา แม่ก็รู้แล้ว สาวคนไหนนะที่ทำให้ลูกชายแม่เป็นได้ขนาดนี้”
“ไว้ผมจะพามาให้แม่ดูแล้วกันนะครับ” หนุ่มโจ้กล่าว แล้ววิ่งขึ้นห้องไป
“หนูชื่อแป้งใช่ไหมคะ” ครูสอนร้องเพลงถาม
“ใช่คะ”
“โอเค ก่อนอื่นไหนหนูลองร้องเพลงให้ครูฟังซิ”
“ได้คะ” แล้วเธอก็ร้องเพลงเดียวกันกับที่เธอมา test เสียง พลางนึกถึงหน้าใครบางคนที่คมเข้ม ดวงตากลมโตที่มองเธออยู่ในช่วงเวลานั้น
“หนูเสียงดีมากเป็นทุนอยู่แล้วนะ แต่ถ้าเรียนเพิ่มเติมอีกนิด คุณรับรองเลยนะว่าหนูจะต้องดังแน่นอน” แล้วครูก็เริ่มสอน แป้งก็ตั้งใจเรียน และปฏิบัติตามทุกอย่างที่ครูสอน
“เอาหละ วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน ดูท่าทางหนูจะเหนื่อยแล้วหละ”
“ยังไม่เหนื่อยหรอกคะ”
“อย่าเพิ่งฟิตมากสิจ๊ะ วันนี้กลับไปพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ เสียงจะได้ดี”
“คะ งั้นหนูกลับก่อนแล้วกันนะคะ สวัสดีคะ”
เมื่อเธอเปิดประตูออกมา เธอก็พบร่างชายหนุ่มสูงโปร่ง ผิวคล้ำเล็กน้อย ใส่แว่นตาดำยืนอยู่หน้าเธอ แทบจะประชิดหน้ากันเลย ซึ่งทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย เพราะนึกไม่ถึงว่าเขาจะมา
“สวัสดีคะ คุณสมศักดิ์ มาดูการเรียนของนักร้องคนใหม่หรือคะ” ครูสาวเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“ใช่ครับ แล้วนี่เลิกเรียนแล้วหรือครับ” เจ้าของค่ายหนุ่มกล่าวถาม แล้วเขาก็ถอดแว่นตาออก
“ใช่คะ” แป้งตอบแทนครูที่กำลังจะตอบ
“แล้วนี่จะกลับบ้านยังไงหละครับ”
“ก็นั่งรถเมล์กลับหนะคะ” หญิงสาวกล่าว แล้วสะพายกระเป๋าขึ้นมา พร้อมกับก้าวเท้าเพื่อเดินออกไป แต่มีมือ ๆ หนึ่ง จับแขนเธอไว้
“ให้ผมไปส่งนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ แป้งกลับเองได้ รบกวนคุณเปล่า ๆ คะ”
“ไม่รบกวนอะไรหรอกครับ ให้ผมไปส่งเถอะครับ”
“ก็ได้คะ งั้นวันนี้ขอรบกวนกลับด้วยนะคะ” เธอโค้งศีรษะลง แล้วเธอก็เดินออกไปพร้อมกับคุณสมศักดิ์ โจ้เดินมาอย่างอารมณ์ดี เพื่อมารับแป้ง แต่เขาต้องเห็นแป้งกับหนุ่มเจ้าชู้เดินคู่กันอยู่ เขาจึงรีบหลบ เพื่อไม่ให้แป้งเห็น
‘แป้งคิดยังไงนะ ถึงได้กลับกับหนุ่มเจ้าชู้อย่างนั้น แป้งไม่รู้เลยหรือว่าคุณสมศักดิ์เป็นคนยังไง หรือว่าแป้งชอบเค้า แป้งไม่รู้หรอว่าพี่คิดยังไงกับแป้ง’
โจ้ขับรถกลับบ้าน ด้วยอารมณ์ที่เศร้า ดูเขาจะซึม ๆ ไปตั้งแต่วันนั้น เขาไม่ค่อยได้ไปหาเธอบ่อยนัก ยิ่งนานวัน เขาก็ยิ่งห่างกับเธอมากขึ้น ผิดกับเจ้าของค่ายเทปที่เขายิ่งใกล้ชิดแป้งมากขึ้นทุกวัน จนถึงวันที่มีการแถลงข่าวเปิดต้องนักร้องน้องใหม่ ก็คือ นลินี เศรษฐประเสริฐ และเป็นงานเปิดอัลบั้มของโจ้ วรเวช ด้วย เขาและเธอจึงได้พบกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น