ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ข้าวต้มที่อร่อยที่สุดในโลกเลย
“ฮัน ยอง เจ ๆ ใช่ไหม” เค้าพูดเป็นภาษาเกาหลี แต่ฉันพอจะรู้นะว่านั่นคือชื่อใครบางคน แต่ฉันไม่รู้ว่าใครนะสิ หรือว่าจะเป็นผู้หญิงคนนั้น
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องทุกอย่างต้องเป็นอย่างนั้น รู้ไหมว่า พี่คิดถึง ยอง เจ มากแค่ไหน ยอง เจ กลับมาพี่แล้วใช่ไหม” ท่าทางเค้าจะเพ้อหนักแฮะ แถมยังจับมือฉันด้วย เล่นเอาฉันหน้าแดงไปเหมือนกันนะ แต่ที่สำคัญฉันอยากรู้จังว่าเค้าพูดอะไรอะ ทำไมไม่มีพากย์ภาษาไทยบ้างนะ
“พี่จุงคะ พี่จุง นี่ฝ้ายเองนะคะ พี่จุง” ฉันเรียกเค้าเสียงดัง เผื่อเค้าจะรู้สึกตัวขึ้นมาบ้าง แต่ไม่เลยกลับหนักกว่าเดิมอีก เค้าดึงฉันเข้าไปกอด แย่แล้วฉัน หวังว่าเค้าคงไม่คิดว่าฉันเป็นแฟนเก่าเค้าคนนั้นหรอกนะ ไม่งั้นฉันคง….. แน่ ๆ เลย ไม่เอานะ ใครก็ได้ช่วยด้วย แต่ทำไมฉันถึงไม่ขัดเขินเลยหละ ทำไมอะ
“พี่จุงคะ” ฉันเขย่าตัวพี่เค้าแรง ๆ หลังจากที่ตั้งสติได้ คราวนี้พี่เค้ารู้สึกตัวแล้ว (เกือบไปแล้วไม่หละ)
“ขอโทษครับ” เค้ารีบปล่อยตัวฉัน ถ้าฉันมองไม่ผิด เค้าน่าแดงด้วยแหละ ยิ่งทำให้เค้าน่ารักมากขึ้นอีกแหนะ
“พี่จุงเป็นไงบ้างคะ”
“ก็ปวดหัวนิดหน่อยแหละ เมื่อกี้ผมขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ พี่จุงทานข้าวต้มก่อนเถอะคะ เดี๋ยวจะเย็นซะก่อน” ฉันช่วยพยุงตัวเค้าขึ้นมานั่ง
“หวังว่าผมคงจะไม่ท้องเสียนะครับ”
“ไม่รู้สิคะ” ฉันยกชามข้าวต้มขึ้นมาแล้วป้อนเค้า
“เป็นไงบ้างคะ” ฉันรีบเช็คฝีมือตัวเองทันทีที่ป้อนคำแรก พี่จุงไม่ตอบ แถมยังทำหน้าเหมือนจะอ้วกซะอีก ฉันต้องรีบไปเอาถังขยะมาแล้วหละ วิ่งเร็วยัยฝ้าย
“จะไปไหนครับฝ้าย”
“ก็จะไปเอาถังขยะมาให้ไงคะ เดี๋ยวขืนพี่จุงอ้วกเลอะเทอะขึ้นมา ฝ้ายไม่เช็ดให้นะคะ”
“ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าผมจะอ้วก”
“ก็หน้าพี่จุงมันฟ้องนี่นา”
“ใครบอกหละ ข้าวต้มเนี่ยอร่อยที่สุดในโลกเลยแหละ”
“จริงหรือคะ พี่จุงไม่ต้องมาทำเป็นชมฝ้ายหรอกคะ ไม่อร่อยก็บอกมาเถอะคะ ฝ้ายไม่เสียใจหรอก”
“จริง ๆ ผมจะหลอกฝ้ายไปทำไมหละ ไม่เชื่อก็ลองชิมดูสิ”
ข้าวต้มชามแรกที่ฉันทำ มันจะอร่อยขนาดนั้นเลยหรอ ไม่น่าเชื่อ ฉันต้องพิสูจน์หน่อยแล้ว
“จริง ๆ ด้วย อร่อยจริง ๆ ด้วย” ฉันพูดด้วยความดีใจ แทบอยากจะกระโดดกอดพี่เค้าเลยนะเนี่ย ฉันเงยหน้ามองเค้า แล้วเค้าก็ทำหน้าเหมือนแปลกใจอะไรบางอย่าง
“พี่จุงเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“ก็ผมนึกไม่ถึงว่า ฝ้ายจะกล้าใช้ช้อนเดียวกันกับผม” แล้วเค้าก็หน้าแดงอีกหน ไปอะไรไปเนี่ย ทำไมต้องหน้าแดงด้วยนะ อยู่บ้านฉันก็เป็นอย่างนี้นี่นา แต่นี่เค้าเป็นคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่เท่านั้นเองนะ แล้วจะให้ทำไงหละ ก็มันกินไปแล้วหนิ
“ฝ้ายไม่ถือหรอกคะ หรือว่าพี่จุงไม่ได้แปรงฟัน อี๋…” แก้ตัวไปได้นะเรา -_-“
“ไม่ใช่ซะหน่อย แต่ผมไม่คิดว่า..”
“รีบกินเถอะคะ จะได้กินยาด้วย” แล้วฉันก็ตักข้าวป้อนเค้าไม่หยุด กะจะไม่เค้าหายใจหรือไงเนี่ยฉัน
“พี่จุงคะ ยาแก้ปวดอยู่ตรงไหนคะ”
“อยู่ในห้องครัว บนตู้เย็นหนะครับ”
“งั้นเดี๋ยวฝ้ายมานะคะ”
ฉันอยากรู้จังเลยว่าคนที่พี่จุงเรียกเป็นใครกันนะ ดูเหมือนเค้าจะผูกพันกันมากเลยนะ งั้นลองถามพี่เค้าดูดีกว่า แล้วฉันก็เดินไปหยิบยา แล้วก็เดินเข้าไปในห้อง
*****************
มาอัพอีกแล้วคะ มีคนคอมเม้นท์มารู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นเลยอะ
เค้าสัญญาว่าจะพยายามคิดเนื้อเรื่องหนุก ๆ ให้ทุกคนได้อ่านกันนะ
เพราะตอนนี้ เค้ารู้สึกว่าสมองมันตื้อ ๆ อะ
คิดอะไรไม่ค่อยออกเท่าไหร่อะ
ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะ แล้วอย่าลืมติดตามกันหละ
บาย
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องทุกอย่างต้องเป็นอย่างนั้น รู้ไหมว่า พี่คิดถึง ยอง เจ มากแค่ไหน ยอง เจ กลับมาพี่แล้วใช่ไหม” ท่าทางเค้าจะเพ้อหนักแฮะ แถมยังจับมือฉันด้วย เล่นเอาฉันหน้าแดงไปเหมือนกันนะ แต่ที่สำคัญฉันอยากรู้จังว่าเค้าพูดอะไรอะ ทำไมไม่มีพากย์ภาษาไทยบ้างนะ
“พี่จุงคะ พี่จุง นี่ฝ้ายเองนะคะ พี่จุง” ฉันเรียกเค้าเสียงดัง เผื่อเค้าจะรู้สึกตัวขึ้นมาบ้าง แต่ไม่เลยกลับหนักกว่าเดิมอีก เค้าดึงฉันเข้าไปกอด แย่แล้วฉัน หวังว่าเค้าคงไม่คิดว่าฉันเป็นแฟนเก่าเค้าคนนั้นหรอกนะ ไม่งั้นฉันคง….. แน่ ๆ เลย ไม่เอานะ ใครก็ได้ช่วยด้วย แต่ทำไมฉันถึงไม่ขัดเขินเลยหละ ทำไมอะ
“พี่จุงคะ” ฉันเขย่าตัวพี่เค้าแรง ๆ หลังจากที่ตั้งสติได้ คราวนี้พี่เค้ารู้สึกตัวแล้ว (เกือบไปแล้วไม่หละ)
“ขอโทษครับ” เค้ารีบปล่อยตัวฉัน ถ้าฉันมองไม่ผิด เค้าน่าแดงด้วยแหละ ยิ่งทำให้เค้าน่ารักมากขึ้นอีกแหนะ
“พี่จุงเป็นไงบ้างคะ”
“ก็ปวดหัวนิดหน่อยแหละ เมื่อกี้ผมขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ พี่จุงทานข้าวต้มก่อนเถอะคะ เดี๋ยวจะเย็นซะก่อน” ฉันช่วยพยุงตัวเค้าขึ้นมานั่ง
“หวังว่าผมคงจะไม่ท้องเสียนะครับ”
“ไม่รู้สิคะ” ฉันยกชามข้าวต้มขึ้นมาแล้วป้อนเค้า
“เป็นไงบ้างคะ” ฉันรีบเช็คฝีมือตัวเองทันทีที่ป้อนคำแรก พี่จุงไม่ตอบ แถมยังทำหน้าเหมือนจะอ้วกซะอีก ฉันต้องรีบไปเอาถังขยะมาแล้วหละ วิ่งเร็วยัยฝ้าย
“จะไปไหนครับฝ้าย”
“ก็จะไปเอาถังขยะมาให้ไงคะ เดี๋ยวขืนพี่จุงอ้วกเลอะเทอะขึ้นมา ฝ้ายไม่เช็ดให้นะคะ”
“ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าผมจะอ้วก”
“ก็หน้าพี่จุงมันฟ้องนี่นา”
“ใครบอกหละ ข้าวต้มเนี่ยอร่อยที่สุดในโลกเลยแหละ”
“จริงหรือคะ พี่จุงไม่ต้องมาทำเป็นชมฝ้ายหรอกคะ ไม่อร่อยก็บอกมาเถอะคะ ฝ้ายไม่เสียใจหรอก”
“จริง ๆ ผมจะหลอกฝ้ายไปทำไมหละ ไม่เชื่อก็ลองชิมดูสิ”
ข้าวต้มชามแรกที่ฉันทำ มันจะอร่อยขนาดนั้นเลยหรอ ไม่น่าเชื่อ ฉันต้องพิสูจน์หน่อยแล้ว
“จริง ๆ ด้วย อร่อยจริง ๆ ด้วย” ฉันพูดด้วยความดีใจ แทบอยากจะกระโดดกอดพี่เค้าเลยนะเนี่ย ฉันเงยหน้ามองเค้า แล้วเค้าก็ทำหน้าเหมือนแปลกใจอะไรบางอย่าง
“พี่จุงเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“ก็ผมนึกไม่ถึงว่า ฝ้ายจะกล้าใช้ช้อนเดียวกันกับผม” แล้วเค้าก็หน้าแดงอีกหน ไปอะไรไปเนี่ย ทำไมต้องหน้าแดงด้วยนะ อยู่บ้านฉันก็เป็นอย่างนี้นี่นา แต่นี่เค้าเป็นคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่เท่านั้นเองนะ แล้วจะให้ทำไงหละ ก็มันกินไปแล้วหนิ
“ฝ้ายไม่ถือหรอกคะ หรือว่าพี่จุงไม่ได้แปรงฟัน อี๋…” แก้ตัวไปได้นะเรา -_-“
“ไม่ใช่ซะหน่อย แต่ผมไม่คิดว่า..”
“รีบกินเถอะคะ จะได้กินยาด้วย” แล้วฉันก็ตักข้าวป้อนเค้าไม่หยุด กะจะไม่เค้าหายใจหรือไงเนี่ยฉัน
“พี่จุงคะ ยาแก้ปวดอยู่ตรงไหนคะ”
“อยู่ในห้องครัว บนตู้เย็นหนะครับ”
“งั้นเดี๋ยวฝ้ายมานะคะ”
ฉันอยากรู้จังเลยว่าคนที่พี่จุงเรียกเป็นใครกันนะ ดูเหมือนเค้าจะผูกพันกันมากเลยนะ งั้นลองถามพี่เค้าดูดีกว่า แล้วฉันก็เดินไปหยิบยา แล้วก็เดินเข้าไปในห้อง
*****************
มาอัพอีกแล้วคะ มีคนคอมเม้นท์มารู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นเลยอะ
เค้าสัญญาว่าจะพยายามคิดเนื้อเรื่องหนุก ๆ ให้ทุกคนได้อ่านกันนะ
เพราะตอนนี้ เค้ารู้สึกว่าสมองมันตื้อ ๆ อะ
คิดอะไรไม่ค่อยออกเท่าไหร่อะ
ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะ แล้วอย่าลืมติดตามกันหละ
บาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น