เกาหลี....ฉันจะรักนายตลอดไป

ลำดับตอนที่ #1 : เกาหลีที่รัก

     “ยัยฝ้าย ตื่นได้แล้ว”  เสียงใครบางคนปลุกฉัน  ฉันพยายามลืมตาเพื่อมองนาฬิกา ดูว่ากี่โมงแล้ว



     “อะไรอะ พี่ฝน  นี่มันเที่ยงคืนแล้วนะพี่  พี่จะปลุกฝ้ายไปไหนเนี่ย”  ฉันพูดด้วยเสียงอู้อี้



     “ก็ตามใจ ถ้าไม่อยากไปเกาหลีแล้ว”  พี่สาวสุดที่รักของฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แล้วก็ทำท่าจะเดินออกจากห้องไป  ทำให้ฉันนึกได้ ว่าวันนี้ฉันจะได้ไปเกาหลี ประเทศที่ฉันอยากไปที่สุด  เพราะอะไรนะหรอ ก็หนุ่ม ๆ ที่นั่นน่ารักจะตาย  เฮ้ย! ไม่ใช่  ประเทศเค้าสวยต่างหาก    



     “แล้วทำไมพี่เพิ่งมาปลุกตอนนี้หละ”  



     “ก็พี่มาเรียกแล้วทีหนึ่ง แต่เห็นว่าเรายังนอนสบายอยู่หนิ  ก็เลยไม่กล้าปลุก  แล้วอีกอย่างมันก็ยังพอมีเวลาหนิ”  พี่สาวฉันพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ทั้งที่เขาก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว



     “เลยแค่ชั่วโมงเดียวเองนะ  แล้วอย่างนี้ฝ้ายจะแต่งตัวทันหรอ  พี่ฝนแกล้งฝ้ายชัด ๆ  คอยดูนะฝ้ายจะฟ้องแม่”  ฉันตั้งท่าจะวิ่งออกไปที่ห้องแม่



     “ก็เลือกเอาว่าจะไปฟ้องแม่  หรือไม่ได้ไปเกาหลี”  ทำเอาฉันเหยียบเบรคแทบไม่ทัน  แล้วฉันก็รีบหันตัวกลับมา เดินเข้าห้องน้ำ



     “เสร็จแล้วคะ”  ฉันรีบวิ่งลงมาข้างล่าง  และก็เห็นว่าพี่สาวฉันพร้อมออกเดินทางแล้ว



     “งั้นก็ไปกันเถอะลูก  เดี๋ยวจะตกเครื่อง”  พ่อพูด พร้อมกับหันไปหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ 2 ใบ ไปวางไว้ที่รถ



     พอถึงสนามบิน  ฉันกับพี่สาวก็รีบวิ่งไปที่ ๆ นัดกันไว้กับไกด์ของทัวร์ในครั้งนี้  



     “ทำไมถึงมาช้ากันจังหละคะ  พี่นึกว่าน้อง 2 คนจะไม่ไปแล้วซะอีก”  ไกด์ผู้หญิงเอ่ยทักขึ้น เมื่อเห็นเราวิ่งกันมา



     “ไปซิคะพี่  นาน ๆ ทีจะมีโอกาสนะเนี่ย”  ฉันรีบตอนไป  ก็มันจริง ๆ หนิ  ฉันอุตส่าห์ลงทุนอ่านหนังสือแทบเป็นแทบตายกว่าจะเอนท์ติด  พ่อเลยให้รางวัลฉันด้วยการไปเที่ยวเกาหลี  ประเทศที่ฉันใฝ่ฝันจะไปเที่ยวมาตั้งนานแล้ว



     “แล้วกระเป๋าหละจ๊ะ”  ไกด์ถาม เพราะเห็นเราวิ่งมาตัวเปล่า



     “อือ.. ใช่ พี่ฝนกระเป๋าพวกเราหละ”  ฉันทำตาใสใส่พี่สาวที่น่ารักของฉัน



     “ก็ยังอยู่กับพ่อแม่หนะสิ  ตื่นเต้นจนลืมเลยหรือเรา”



     “ขอโทษคะ พี่ฝน  เรารีบไปเอากระเป๋ากันเถอะ  แล้วจะได้ไปเกาหลีกัน”  ยังไม่ทันที่พี่ฝนจะตอบ  ฉันก็วิ่งนำไปก่อน



     “ฝน  ดูแลน้องดี ๆ นะ  ใส่เสื้อหนา ๆ ด้วยจะได้ไม่เป็นหวัด”  แม่สั่ง (เสีย) พี่สาวฉัน อย่างกับจะไปออกรบแหนะ



     “คะ แม่”



     แล้วเราก็รีบลากกระเป๋ามาที่เคาน์เตอร์ เพื่อเช็คอินและเอากระเป๋าเข้าใต้ท้องเครื่อง



     “ก่อนที่เราจะเข้าไปข้างในกัน  พี่อยากจะขอแนะนำตัวเองให้ทุกคนรู้จักก่อนนะคะ  พี่ชื่อนก  พี่จะเป็นไกด์พาทุก ๆ คนไปทัวร์เกาหลีครั้งนี้

คะ”



     หลังจากที่แนะนำตัวเสร็จ  เราก็เข้าไปข้างใน นั่งรอเครื่องออกกัน  ระหว่างนั้นลูกทัวร์คนอื่น ๆ ก็ไปเดินช้อปปิ้งกัน  รวมถึงพี่สาวฉันด้วย  ส่วนฉันก็นั่งอ่านหนังสือท่องเที่ยวประเทศเกาหลี  เพื่อเตรียมตัวในการไปเที่ยวครั้งนี้



     “แหม! ขยันจังเลยนะคะ”  พี่นกเดินมาคุยด้วย  ฉันได้แต่ยิ้มให้  เพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไรดี



     \"แล้วน้องฝ้ายไม่ไปเดินซื้อของเหมือนคนอื่น ๆ หรอคะ”



     \"ไม่ดีกว่าคะ  เก็บเงินเอาไว้ไปซื้อของที่เกาหลีดีกว่า”



     “ก็ดีคะ”



     พอขึ้นเครื่องแล้ว  ตอนแรกฉันตั้งใจจะอ่านหนังสือให้จบ  แต่มันไม่ไหวแล้ว  ขอหลับซักงีบละกัน  หลังจากที่หลับไปได้ซักพัก  พี่สาวฉันก็สะกิดฉันให้ตื่น  เฮ้อ! คนจะนอนสบาย ๆ ซะหน่อย  ชอบมาปลุกอยู่ได้  



     “จะกินอะไรหละ”  พอได้ยินว่ากินปั๊บ  ประสาทสัมผัสทั้งหมดก็พร้อมทำงานอีกครั้ง  



     “เอาข้าวละกัน”  พอกินเสร็จ  ฉันก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อย ๆ  จนพนักงานบนเครื่องแจ้งว่าเครื่องกำลังจะลงจอดที่สนามบินแล้ว  ฉันก็จัด

แจงเก็บข้าว เก็บของ เตรียมลงจากเครื่อง



     “นี่ ยัยฝ้าย  เครื่องยังไม่ทันลงเลย  จะรีบไปไหนเนี่ย”



     “ไปเกาหลีไงพี่ฝน  ถามได้”



     “รู้แล้ว แต่ฝ้ายจะรีบลงไปทำไมหละ”



     “ก็คนมันตื่นเต้นนี่นา”



     เราไปถึงที่เกาหลี ตอน 11 โมง  พี่นกเลยพาลูกทัวร์ไปทานอาหารกลางวันกันก่อน ที่จะออกเดินทางไปเที่ยวกัน  พอฉันทานอาหารเสร็จ  ฉันก็แวบไปเข้าห้องน้ำ  โดยที่ไม่ได้บอกพี่ฝน  เพราะเห็นว่ายังกินไม่เสร็จ   แต่ให้ตายเหอะ  ห้องน้ำคนเยอะเป็นบ้าเลย  ฉันยืนรอสักพักใหญ่ก็ได้เข้าสักที  หลังจากที่ทำธุระเสร็จแล้ว  ฉันก็รีบวิ่งมาที่โต๊ะทันที  เพราะกลัวคนอื่น ๆ จะรอ



     แต่…….



***************************************



วันนี้เอาเรื่องใหม่มาลง  ไม่รู้ว่าจะชอบกันบ้างหรือเปล่า  ยังไงก็เม้นกันได้นะ  

ว่าไม่ชอบอะไรยังไงบ้าง  และที่สำคัญ โหวตให้เค้าด้วยนะ



ซากุระน้อย