ไม่มีคำว่าเสียใจ

เนื้อเรื่อง

วันนี้เป็นวันเกิดของแฟนผม  เธอจัดงานปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่บ้านของเธอเอง  แน่นอน ผมก็ต้องเป็นหนึ่งในแขกในวันนั้นอยู่แล้ว  ผมอาบน้ำ แต่งตัว  แล้วรีบไปบ้านเธอก่อนเวลาที่เธอนัดซะอีก พร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ แหมก็วันเกิดแฟนหนิ  จะให้ของชิ้นเล็ก ๆ ได้ไง  ผมนั่งรถแท็กซี่ไป  คนขับเค้าก็มองผมตั้งแต่ผมขึ้นรถ จนผมลงรถ  เค้าคงแปลกใจหละ  ที่เห็นผู้ชายทั้งอุ้มทั้งกอดตุ๊กตาหมีนั่น  แต่ผมก็ไม่แคร์หรอก  ก็ผมมั่นใจซะอย่างหนิ
    ผมไปถึงงานวันเกิดเธอเป็นคนแรก  คนรับใช้บ้านเธอออกมาต้อนรับ พาผมเข้าไปในงาน  ส่วนตัวเธอยังไม่ลงมาหรอก  แต่งตัวอยู่ข้างบน  ผมก็นั่งรอ รอที่จะเจอนางฟ้าของผม  วันนี้เธอต้องสวยมาก ๆ เลย ผมคิดว่าอย่างนั้น  
    พอถึงเวลา เธอก็ลงมาในชุดกระโปรงยาว เกาะอก สีเทา  ผมเห็นแล้วยังอึ้งเลย  นี่แฟนผมหรือเนี่ย  เธอสวยจริง ๆ เลย  
    “สุขสันต์วันเกิดนะครับ หญิง”  ผมเอ่ยขึ้น พร้อมยื่นเจ้าหมีตัวใหญ่ออกไป
    “ขอบคุณคะ  ตุ๊กตาน่ารักจังเลยคะ”
    “เราตั้งชื่อให้มันดีไหม”
    “ดีคะ  ชื่ออะไรดีนะ  ชื่อเอกุงดีไหมคะเอก”
    “อือ ดีครับ  ทำไมวันนี้หญิงถึงใส่สีเทาหละ  ดูไม่สดใสเลยนะ”
    “ก็หญิงนึกอยากใส่สีเนี่ยนะคะ  ว่าแต่สวยไหมหละ”
    “สวยสิครับ  เจ้าหญิงของผมสวยเสมอหละ”  ผมรู้ว่าคำพูดผมโคตะระเน่าเลย
    “เดี๋ยวเอก ไปหาที่นั่ง หาของทานเล่นไปก่อนนะคะ  เดี๋ยวหญิงจะมาหา ขอไปหาเพื่อน ๆ ก่อน”
    “ครับ เชิญตามสบายเลยครับ”
    แล้วเธอก็เดินไปหาเพื่อนของเธอ ที่เพิ่งมาถึงได้ไม่นานนัก  ผมสังเกตวันนี้ดูหน้าเธอเศร้า ๆ ยังไงก็ไม่รู้  แต่ผมคงคิดไปเองมั้ง  วันเกิดตัวเองทั้งที จะมาทำหน้าเศร้าได้ไง
    หลังจากที่เพื่อนของเธอทุกคนในงานมาครบกันหมดแล้ว  เธอจึงเดินมานั่งกับผม  พร้อมถือจานขนมมาให้ด้วย
    “เป็นไงคะ เอก สนุกไหมคะ”
    “ก็เบื่อ ๆ นิดหน่อยแหละ”
    “หญิงขอโทษนะคะ  ที่อาจจะดูแลเอกได้ไม่ดีเท่าไหร่”
    “ไม่เป็นไรครับ”
    “อือ หญิงอยากบอกเอก ว่าหญิงรักเอกมากที่สุดเลย”
    “เอกรู้แล้ว  เอ๊ะ นึกยังไงนะวันนี้ถึงมาบอกรักผม”
    “ไม่รู้สิคะ  หญิงอยากบอก  หญิงกลัวว่า หญิงจะไม่มีโอกาสได้บอกเอกอีก”
    “ไม่ดีหญิง  ไม่พูดอย่างนี้นะ  วันนี้วันเกิดหญิง  หญิงต้องมีความสุขมาก ๆ นะครับ  แล้วอย่าทำหน้าเศร้าอย่างนี้หละ  ไม่สวยเลยรู้ไหม”
    “คะ”  เธอยิ้มกว้างให้ผม  “อือ เอกคะ นี่ก็ได้เวลาแล้ว  เราไปตัดเค้กด้วยกันเถอะคะ”
    “ไปสิครับ”  ผมเดินควงเธอไปที่โต๊ะริมสระว่ายน้ำ
    “ Happy Birthday to you
       Happy Birthday to you
       Happy Birthday  Happy Birthday
       Happy Birthday… to…. You”  เธอก้มลงไปเป่าเทียนวันเกิดที่อยู่ตรงหน้า  พร้อมรับคำอวยพรจากเพื่อน ๆ ของเธอ
    “ขอให้หญิงมีความสุขมาก ๆ นะครับ  แล้วก็รักผมให้นาน ๆ ด้วย”  ผมเอ่ยขึ้นท่ามกลางเพื่อนสาวของเธอ  ทำเอาเจ้าของงานหน้าแดงไปเลย
    “ขอบคุณคะ”  แล้วเธอก็ตัดเค้ก แล้วยื่นส่งให้ผมเป็นคนแรก
    หลังจบงานแล้ว ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน  ผมก็เช่นกัน แต่ผมกลับเป็นคนสุดท้ายของงาน  เธอเดินออกมาส่งผมที่หน้าปากซอย
    “หญิงดีใจนะคะ ที่ได้รักคนอย่างเอก”
    “ผมก็ดีใจเหมือนกันครับ  ที่มีแฟนทั้งดี ทั้งน่ารักแบบนี้”
    “หญิงจะจำทุกอย่างในวันนี้ไปตลอดเลยคะ  จำว่าเรามีความสุขกันมากแค่ไหนในวันนี้  หญิงอยากให้เอกจำคำหญิงไว้นะคะ  ว่า  ไม่ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร  เราจะยังรักกันเสมอ  ไม่มีวันลืมกันแม้สักนาทีนะคะ”
    “ครับ ผมจะจำไว้”
    “งั้นหญิงไปก่อนนะคะ”
    “ครับ เดินดี ๆ นะครับ”
    เธอหันหลังเดินไป  ผมยืนยิ้มอยู่คนเดียว  วันนี้ผมมีความสุขจังเลย  ผมแทบอยากจะตะโกนออกมาในตอนนั้น  หลังจากนั้นไม่กี่วินาที  ผมก็ได้ยินเสียงรถเบรกเสียงดัง  พร้อมกับเสียงกรีดร้องของหญิงสาว  ผมตกใจมาก รีบวิ่งเข้าไปในซอยทันที  ผมกลัวจังเลย  กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป  เพราะเธอเพิ่งเดินเข้าไปเมื่อตะกี้นี้เอง
    แสงไฟจากหน้ารถได้สาดส่องมาที่หญิงสาวคนหนึ่งที่นอนสลบอยู่บนพื้น มีเลือดไหลนองออกมาจากหัวของเธอ  ผมรีบวิ่งเข้าไปดูอย่างไม่รอช้า  ผมพลิกตัวเธอขึ้นมา  ไม่ ๆ  เธอคนนั้น คือคนที่ผมเพิ่งบอกรักไปไม่กี่นาทีนี้เอง  แต่ตอนนี้เธอนอนนิ่ง  ไม่มีแต่การเคลื่อนไหวเลยซักนิด
    “หญิง พูดกับผมสิ  ฟื้นขึ้นมาพูดกับผมสิ  อย่าเงียบอยู่อย่างนี้นะ หญิง”  ผมเขย่าตัวเธอ เผื่อเธอจะรู้สึกตัวบ้าง
    “เอก”  เธอพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา
    “หญิง  อย่าเป็นอะไรนะ หญิง”
    “หญิงรักเอกนะ  แล้วหญิงจะไม่มีวันลืมเอกด้วย”  เธอใช้กำลังสุดท้ายพูดมันออกมา
    “ผมรู้แล้ว หญิงทำใจดี ๆ นะ  เดี๋ยวผมจะพาไปส่งโรงพยาบาล”
    “ไม่ต้องหรอกคะเอก  เอกรับปากกับหญิงนะคะ  ว่าเอกจะไม่ลืมหญิง”
    “ครับ  ผมจะไม่ลืมหญิง”  คำพูดของผมจบลงไป พร้อม ๆ กับลมหายใจของเธอ  ผมกอดเธอไว้แน่น  ผมคิดทบทวนทุกสิ่งในวันนี้ ที่เธอได้ทำ  ตั้งแต่การแต่งตัว คำพูด และสีหน้าของเธอแล้ว  ผมก็ยิ่งเสียใจ  ผมไม่น่าให้เธอเดินออกมาส่งผมเลย  ถ้าเธอไม่ออกมา  ทุกอย่างก็คงจะไม่เป็นแบบนี้  ผมกอดเธอไว้ พร้อมกับร้องเพลงให้เธอฟังเป็นครั้งสุดท้าย เพลงที่ผมมักจะร้องให้เธอฟังเสมอ ๆ แล้วเธอก็หน้าแดงทุกครั้งที่ได้ยิน
                       “หนึ่งชีวิต ฉันคิดว่ามันคุ้มค่าเหลือเกิน  ที่ได้ใช้ ช่วงหนึ่งเพื่อเดินข้างเธอ  จากตรงนี้ จะร้ายจะดีที่เจอ ก็จะยอมรับมันไม่ว่าจะอย่างไร  เธอจะยังรักกัน หรือไม่เลือกฉันก็ตาม เธอยังคงสวยงาม สำหรับฉันเสมอไป   ไม่มีคำว่าเสียใจจากผู้ชายคนนี้ฉันจะเก็บสิ่งดีดีบรรจุในใจ   หมื่นนาที กี่แสนวัน ไม่ว่านานเท่าไร   ทุกทุกส่วนของหัวใจทั้งหมดที่มี  ยินดีที่ได้รักเธอ  อนาคต วันนั้นมันไกลเกินใจให้เดา  อีกเป็นล้าน เรื่องราวที่เราต้องเจอ  สิ่งเหล่านั้น เปลี่ยนผันเราได้เสมอ  แต่ความรัก รักเธอจะคงอยู่อย่างนั้น  จะเห็นฉัน วันที่เธอต้องเหงาใจจะเห็นฉัน แค่วันที่มองไม่เห็นใคร  ได้เป็นคนแทนเขา เมื่อเธอเหงาฉันเต็มใจ  ได้แค่นี้ ก็แค่นั้น ก็แค่นั้นจะรักเขา   รักเขา เพราะเธอไม่รักใคร”