มือถือสื่อรัก

เนื้อเรื่อง

วันนี้ก็เหมือนกับทุก ๆ วันในวันทำงานของยา  งานที่สุมกองอยุ่ตรงหน้าเธอกองใหญ่มาก จนเกือบจะบังหน้าเธอมิดแล้ว  เธอจึงขมักเขม้นกับการทำงานเป็นอย่างมาก  และมือถือของเธอก็ดังขึ้น
    “ฮัลโหล  ยาพูดคะ”  เธอรับสายในขณะที่มืออีกข้างกำลังเขียนอยู่
    “ขอสายเจนหน่อยครับ”  
    “ไม่มีชื่อนี้นะคะ”
    “อืม งั้นขอโทษนะครับ”
    “ไม่เป็นไรคะ”  เธอหงุดหงิดเล็กน้อย  เมื่อเจอคนโทรผิด  แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก จึงลงมือทำงานต่อไป
    ในวันอาทิตย์ วันหยุดพักผ่อนของทุก ๆ คน รวมทั้งตัวยาเองด้วย  ขณะที่เธอกำลังหลับสบายอยู่บนเตียงของเธออยู่นั้น  มือถือของเธอก็ดังขึ้น  เธอจึงงัวเงียตื่นขึ้นมา  พยายามลืมตาดูว่าเป็นเบอร์ใคร  แต่เป็นเบอร์ใครที่เธอไม่คุ้นเลย  เธอจึงไม่รับสาย  มือถือก็ดังขึ้นมาอยู่เป็นระยะ  เธอก็ปล่อยให้มันดังต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ  จนเธอหมดความอดทน เธอจึงลุกขึ้นมารับสายด้วยความโมโห
    “ฮัลโหล ใครโทรมาเนี่ย  เช้าขนาดนี้โทรมาทำไม”
    “ขอสายเจนครับ”
    “นี่คุณอีกแล้วหรือ  ฉันบอกแล้วไงว่าไม่รู้จักคนชื่อเจนเจินอะไรเนี่ย”
    “งั้นขอโทษนะครับ  ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ”
    “แล้วทำไมยาต้องบอกคุณด้วย”
    “นั่นแน่  ผมรู้แล้ว งั้นผมขอสายยาละกันครับ”
    “นี่คุณเป็นบ้าหรือไง  โทรมาแต่เช้า แล้วยังจะมากวนฉันอีก”
    “ผมปอนะครับ  ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณยา”
    “ใครอยากจะรู้จักคุณหละ”  เธอพูดแล้วก็วางสายทันที
    หลังจากวันนั้น เขาก็ยังโทรมาหาเธอทุกวัน  เธอก็เบื่อเหมือนกันที่จะคุยกับเขา  แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเป็นคนขอวางสายก่อน  ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน  เธอมานั่งคิด ๆ ดูแล้ว เธอสงสัยจังว่าเจนเขาเป็นใคร วันหนึ่งเธอจึงลองถามเขาดูในขณะที่พูดสายอยู่
    “อืม แล้วไม่ทราบว่าเจนเขาเป็นใครหรือคะ”  เธอเอ่ยถามขึ้น    
“เขาเป็นใครก็ไม่สำคัญกับคุณหรอกครับ”
    “ถ้าให้ยาเดา ยาว่าเขาต้องเป็นแฟนคุณใช่ไหมคะ”  เธอยังคงไม่เลิกซัก
    “ใช่ครับ  แต่อย่าพูด ถึงเขาเลยครับ”
“แต่ยาอยากรู้หนิคะ”  เธออ้อนเพื่อหาคำตอบ
    “ก็ได้ครับ ถ้าคุณอยากรู้ ผมก็จะเล่าให้ฟัง”  แล้วเขาก็เล่าเรื่องทั้งหมดระหว่างเขาและเจนให้เธอฟังหมดทุกอย่าง  ดูเขาไว้ใจเธอมาก ถึงแม้จะไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนเลย  ได้ยินแค่เสียงเท่านั้น
    “พวกคุณน่าจะคุยกันดี ๆ นะคะ  ไม่น่าใช้อารมณ์เข้าหากันเลย”  เธอเสนอความคิดเห็น
    “มันสายไปแล้วหละครับ  เพราะตอนนี้ผมได้เจอคนที่ดีคนหนึ่ง  เราพบกันโดยบังเอิญนะครับ”
    “เอ๊ะ  อยากรู้จัง  เธอคนนั้นเป็นใครหรือคะ”
    “ก็คุณนั่นแหละครับ”  คำตอบของเขาทำเอาฉันอึ้งไปซักครู่
    “ยาเนี่ยนะคะ  คุณยังไม่เคยเจอหน้ายาเลยนี่คะ”
    “จะเจอ หรือไม่เจอก็ไม่เป็นอะไรหนิครับ  ดีซะอีก ผมได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของคุณ  มากกว่าได้เจอกันแล้วต้องเสแสร้งเข้าหากัน”
    “แต่ยาอยากให้คุณคิดดูดี ๆ ก่อนนะคะ  ถ้าคุณพบยาแล้วคุณอาจเปลี่ยนใจก็ได้”
    “ผมไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอกครับ”
    จากวันนั้น ทั้งเขาและเธอก็ได้นัดพบกัน  เขาเป็นคนที่ดูดีมากคนหนึ่ง  จะเรียกว่า คนที่ใช่สำหรับเธอเลยก็ว่าได้  ส่วนตัวเธอ ก็ทำให้เขาได้รู้สึกประทับใจ และรักเธอมากขึ้นกว่าเดิม  
    “เห็นยา แล้วเงียบเลยหรือคะ”  เธอทักขึ้นเมื่อเห็นเขานั่งนิ่ง
    “เปล่าครับ  ยาผมขออะไรอย่างสิ”
    “อะไรหรือคะ  แต่ยาบอกไว้ก่อนนะคะว่าทำให้ไม่ได้ทุกเรื่อง”
    “รับรองว่ายาทำได้แน่ครับ  ยาเป็นแฟนกับผมนะ”  เธอนิ่งเงียบไปนาน ด้วยความตื่นเต้น และดีใจ
    “ตกลงคะ”