คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ^^^^^^ผู้พิทักษ์คนใหม่ของมาร์กาเรต^^^^^^^
"เธอหายไปไหนมา" ถ้าพวกนี้ไปร้องเพลงประสานเสียงคงรุ่ง พร้อมเพรียงจริง ๆ แล้วคำถามนับร้อยพันก็ถูกงัดขึ้นมาถล่มฉันจนตั้งตัวไม่ทัน เฮ้อ ไอพวกอยากรู้อยากเห็น!!!!!!
"เอมี่ อาจรย์ที่ปรึกษาบอกว่าให้เธอไปพบหลังเลิกเรียน"
"ขอบใจจ้ะ"
"เธอแย่แน่ อาจารย์โหดจะตาย"
"นั่นดิ"
ปลอบใจกันดีจริง ๆ เพื่อนช้านนนนนน
17.00 น. ฉันกำลังหอบร่างไร้วิญญาณไปที่ห้องอาจารย์ที่ปรึกษา
O0O!!!อยากตายจริ๊ง
เอาล่ะ พร้อมตายแล้ว 1...2....3 พลั่ว!!
"ถวายบังคมเพคะองค์หญิงมาร์กาเรต!!!!!!" ตะลึงตึงตึง ตะลึงตึงตึง ๆๆๆๆ
เกิดอะไรขึ้น!!!อาจารย์ทั้งมหา'ลัยกำลังทำความเคารพช้านนนนนO^O.........
.....................TT^TT.................หมายความว่า.....ทุกคน.......รู้หมดแว้ว......
(แก่จะพิมพ์ให้ติดกันได้ไหม มันเปลืองเนื้อที่)
แล้วนั่น!!! อาจารย์พี่วินที่เคยสอนภาษาจีนช้าน อาจารย์พี่เพชรจีนแท้สุดที่รักของช้านมารวมกันที่นี่หมดแว้ววว ทุกคน!!!!!
"มานี่สิจ้ะ มาร์กาเรตน้อย!!"นั่น!เสียงท่านพี่ที่รักของฉันนี่! เรียกแบบนี้อีกแล่ว อายเค้านะ!!
ก่อนนี้ฉันเคยคิดว่าเสียงท่านพี่คือเสียงสวรรค์ที่หล่อเลิศมาก แต่ตอนนี้ฉันกำลังหูอื้อ ตาลาย น้ำลายหก ทำไมทามกาบช้านนแบบนี้!!!
"เพคะ" และการทักทายของเราสองพี่น้องก็เริ่มขึ้น ท่านพี่ดึงฉันไปกอด และ ห้อม เต็ม ๆ แก้มเลย ท่ามกลางสายตาคนนับสิบ รวมทั้งสุดหล่อทุกคนของฉันด้วย(ไอขี้ตู่เอมี่เอ๊ย!!!!)
"ทำไมมาช้าจ้ะ"
"น้องนั่งทำใจ เอ๊ย! ทำงานให้เสร็จก่อนน่ะเพคะจะได้นำมาส่งอาจารย์"
"พี่กำลังพูดคุยอยู่กับอาจารย์ในมหาลัยของน้องหญิงเรื่องการฝากฝังดูแลน้องหญิง
อยู่พอดี เป็นการประชุมเล็ก ๆน่ะจ้ะ ไม่มีอะไร ไม่มีใครรู้ว่าน้องหญิงเป็นองค์หญิงแน่
นอน" (นี่นะเล็กของมานอาจารย์ระดับสูงทั้งหมดของมหา'ลัยนับรวม ๆแล้วเกือบ 50 คนนี่นะเล็ก)
ไม่มีใครรู้ พูดมาได้ท่านพี่ที่รัก อย่างน้อยไอ 50 คนนี่ก็รู้ล่ะ!!!
"เพคะ" โถ่ๆๆๆๆ นี่หรือคำตอบของฉัน!!
"พี่มีอีกเรื่องที่จะบอกให้น้องทราบ นับแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป น้องต้องเรียนภาษาจีนกับ
อาจารย์วีระ วันจันทร์ถึงพุธ และ อาจารย์หวังเหว่ยหลินวันพฤหัสฯถึงวันเสาร์ ในตอน
เย็นนะจ้ะ และอาจารย์หวัง กับอาจารย์วีระจะมาดูแลน้องหญิง ในทุก ๆเรื่องด้วย จะ
ไปกับน้องในทุกที่ที่น้องไปไงจ้ะ ดีไหม?" (ทำหน้าภาคภูมิใจได้ทรมานใจสาวมากค้า)
"เพคะ!! อะไรนะเพคะ ทำไม?....."
"ทุกคนเต็มใจนะจ้ะ!!!"ทั้งสีหน้าและสายตาบีบบังคับมากกกกก
"ขอน้องคุยกับท่านอาจารย์ทั้งสองตามลำพังได้ไหมคะ?"
"...............ก็ได้จ้ะ!"
แล้วอาจารย์วีระ และ พี่เพชร (อาจารย์หวังเหว่ยหลิน) ก็เดินตามฉันออกมา
"ทำไม พี่วิน กับ พี่เพชรถึงยอมมาสอนเอมี่คะ?"
" หม่อมฉัน...."
"พี่.." ?????? งงอะไรกันจ้ะสุดหล่อทั้งสอง
"เรียกแทนตัวเองว่าพี่กับเอมี่เถอะค่ะ..ขอร้อง"
"พะยะค่ะ" มาอีกคู่แล้ว ประสานเสียงกันอีกแล้ว ไอคนมหา'ลัยนี้มันน่าส่งเข้าประกวดจริง ๆ
"แล้วก็ไม่ต้องพูดพะยะค่ะ พูดแค่ครับก็พอค่ะ"
"ว่าไงคะ? ทำไม?"
แล้วพี่วินก็เป็นคนตอบว่า ..." คุณป้าโทรตามกลับมาน่ะ และอีกอย่างรู้สึกว่า อยาก
สอนภาษาจีนอีกก็เลยมา..แถมยังได้เงินเดือนสูงอีกต่างหาก แต่พอมาเห็นว่าเป็นนัก
เรียนที่เคยทำคะแนนสูงสุดตอนผมสอนก็ยิ่งรู้สึกดีที่จะได้สอนเอมี่อีก"
"ไม่เบื่อหรือ ถูกบังคับหรือคะ?"
"ไม่นี่บอกแล้วนี่ครับว่าดีใจที่ได้สอนเอมี่อีกครั้ง"
"แล้วพี่เพชรล่ะคะ "
"ไม่มีอะไรนี่ครับ คุณแม่บอกว่าอยากให้มาช่วยสอน และอีกอย่างอยากรู้ว่าใครคือ
เจ้าหญิงคนนั้น ผมชอบสอนอยู่แล้ว และตอนนี้ยิ่งรู้สึกดีใจที่ได้สอนผมจะได้หัดพูด
ภาษาไทยกับเอมี่ด้วย"
"ไม่ผิดหวังหรือคะ เอมี่ไม่สวยน้า.."
"ไม่นี่"สะพร้อมเพรียงกันเชียวนะ
"อีกอย่างคุณก็น่ารักมากด้วย ดูใสซื่อดี"
(ถูกต้องค้า ยายนี่ไม่ซื่อธรรมดา แต่มีบื้อต่อท้ายด้วย)
วันนี้ช่างเป็นวันที่สดใส (ทั้งที่คิดว่าจะตาย หดหู่อยู่เมื่อกี้) สะจริง ๆ อยู่ ๆก็มีคนหล่อ ๆมาดูแลล้อมหน้าล้อมหลัง แถมองครักษ์ก็หล่อแบบอนาสตเซียอีกด้วยโอ้ย...สุดยอดมะพร้าว (สูงกว่านี้ยายานี่หัวใจวายแน่ค่ะ)
ความคิดเห็น