ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักพลิกล็อค1

    ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7

    • อัปเดตล่าสุด 13 ก.ค. 49


    Chapter 7

    ผมกับไมค์คบกันมาได้ประมาณ 2 เดือนกว่าแล้ว แต่ช่วง 2-3 วันมานี้ผมไม่ได้เจอกับเค้าเลย เค้าจะโทรมาบอกผมว่าเค้ามีงาน รร.ที่จะต้องทำ ผมเองก็เข้าใจเพราะว่าเค้าก็เป็นกรรมการนร. แต่ผมก็รู้สึกเหงานิดๆ

    ผมคงไม่บอกเค้าหรอก เพราะไม่อย่างนั้นมันจะเหมือนกับผมเอาแต่ใจและทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่

    "กริ๊งๆ" เอ๊ะ... นี่มันเบอร์ของโนริโกะจังนี่ ผมจึงกดรับ

    "ทาคายาม่าซัง สบายดีไหมค่ะ พอมีเวลาว่างซักหน่อยมั้ยค่ะ"

    "ครับ"

    " งั้นเราไปเจอกันที่ร้าน Cafe เหมือนเดิมนะค่ะ"

    "ก็ได้ครับ" โนริโกะจังจะพูดเรื่องนั้นอีกรึเปล่านะ เมื่อผมมาถึงที่ร้าน ผมก็เห็นโนริโกะจังนั้งรออยู่

    เมื่อเธอเห็นผมเธอก็โบกมือให้ ผมจึงเดินไปนั้ง

    "มีธุระอะไรจะคุยกับผมหรือครับ"

    "ฉันอยากจะมาขอโทษเรื่องวันนั้นที่ฉันพูดไม่ดีกับคุณไปนะค่ะ"

    "อย่าไปใส่ใจเลยครับ"

    "เพราะว่าฉันชอบทาคายาม่าซังนะค่ะ ฉันจึงไม่อยากให้เรารู้สึกไม่ดีต่อกัน"

    "ครับ"

    "ทาคายาม่าซัง รู้ไหมค่ะว่าช่วงนี้ไมค์ยุ่งอยู่กับงาน รร.ตลอดเลย แต่เค้าก็ยังมาเอาใจใส่โนริโกะและเป็นห่วงโนริโกะ เค้าไปส่งโนริโกะที่บ้านทุกวันเลย เค้าน่ะดีกับโนริโกะมากเลยนะคะ" กริ๊งๆๆ

    "อุ้ย ไมค์โทรมานี่ เออ เดี๋ยวขอฉันรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ"

    "ว่าไงจ๊ะ ไมค์ ..เออ ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอกนะ...ไปตอนนี้เลยหรอ...ก็ได้จ๊ะฉันจะรีบไป...อ้อ ไม่ต้องมารับหรอกจ๊ะ ฉันไปเองได้ งั้นแค่นี้นะจ๊ะ"

    "เอ่อ โทษทีนะคะ โนริโกะต้องรีบไปแล้วละคะ ไมค์เค้าโทรมาตาม แถมยังจะมารับโนริโกะให้ได้เลยด้วย ไม่รู้จะห่วงอะไรกันนักกันหนา"

    แล้วโนริโกะก็วิ่งออกไป ตอนนี้ในใจของผมมันสับสนไปหมดแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ทั้งไมค์และ โนริโกะต่างก็ป๊อปด้วยกันทั้งคู่ ความจริงเค้าดูเหมาะสมกันด้วยซ้ำ แล้วไหนเค้าบอกว่าไม่ชอบให้ใครมาเรียกเค้าอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ มีผมเท่าที่จะเรียกเค้าอย่างนั้นได้ไม่ใช่เหรอ และก็คนอย่างผมที่ทั้งอายุก็มากและแถมเป็นผู้ชาย ยังไงผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเค้าก็ดีกว่าอยู่แล้ว จะว่าไปผมก็ยังไม่ได้คุยกับไมค์เลยผมว่าวันนี้ผมแวะไปหาเค้าหน่อยดีกว่า

    เอ๊ะ... นี่มันเบอร์ของโนริโกะจังนี่ ผมจึงกดรับ

    "ทาคายาม่าซัง สบายดีไหมค่ะ พอมีเวลาว่างซักหน่อยมั้ยค่ะ"

    "ครับ"

    " งั้นเราไปเจอกันที่ร้าน Cafe เหมือนเดิมนะค่ะ"

    "ก็ได้ครับ" โนริโกะจังจะพูดเรื่องนั้นอีกรึเปล่านะ เมื่อผมมาถึงที่ร้าน ผมก็เห็นโนริโกะจังนั้งรออยู่

    เมื่อเธอเห็นผมเธอก็โบกมือให้ ผมจึงเดินไปนั้ง

    "มีธุระอะไรจะคุยกับผมหรือครับ"

    "ฉันอยากจะมาขอโทษเรื่องวันนั้นที่ฉันพูดไม่ดีกับคุณไปนะค่ะ"

    "อย่าไปใส่ใจเลยครับ"

    "เพราะว่าฉันชอบทาคายาม่าซังนะค่ะ ฉันจึงไม่อยากให้เรารู้สึกไม่ดีต่อกัน"

    "ครับ"

    "ทาคายาม่าซัง รู้ไหมค่ะว่าช่วงนี้ไมค์ยุ่งอยู่กับงาน รร.ตลอดเลย แต่เค้าก็ยังมาเอาใจใส่โนริโกะและเป็นห่วงโนริโกะ เค้าไปส่งโนริโกะที่บ้านทุกวันเลย เค้าน่ะดีกับโนริโกะมากเลยนะคะ" กริ๊งๆๆ

    "อุ้ย ไมค์โทรมานี่ เออ เดี๋ยวขอฉันรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ"

    "ว่าไงจ๊ะ ไมค์ ..เออ ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอกนะ...ไปตอนนี้เลยหรอ...ก็ได้จ๊ะฉันจะรีบไป...อ้อ ไม่ต้องมารับหรอกจ๊ะ ฉันไปเองได้ งั้นแค่นี้นะจ๊ะ"

    "เอ่อ โทษทีนะคะ โนริโกะต้องรีบไปแล้วละคะ ไมค์เค้าโทรมาตาม แถมยังจะมารับโนริโกะให้ได้เลยด้วย ไม่รู้จะห่วงอะไรกันนักกันหนา"

    แล้วโนริโกะก็วิ่งออกไป ตอนนี้ในใจของผมมันสับสนไปหมดแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ทั้งไมค์และ โนริโกะต่างก็ป๊อปด้วยกันทั้งคู่ ความจริงเค้าดูเหมาะสมกันด้วยซ้ำ แล้วไหนเค้าบอกว่าไม่ชอบให้ใครมาเรียกเค้าอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ มีผมเท่าที่จะเรียกเค้าอย่างนั้นได้ไม่ใช่เหรอ และก็คนอย่างผมที่ทั้งอายุก็มากและแถมเป็นผู้ชาย ยังไงผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเค้าก็ดีกว่าอยู่แล้ว จะว่าไปผมก็ยังไม่ได้คุยกับไมค์เลยผมว่าวันนี้ผมแวะไปหาเค้าหน่อยดีกว่า

    Cafe เหมือนเดิมนะค่ะ"

    "ก็ได้ครับ" โนริโกะจังจะพูดเรื่องนั้นอีกรึเปล่านะ เมื่อผมมาถึงที่ร้าน ผมก็เห็นโนริโกะจังนั้งรออยู่

    เมื่อเธอเห็นผมเธอก็โบกมือให้ ผมจึงเดินไปนั้ง

    "มีธุระอะไรจะคุยกับผมหรือครับ"

    "ฉันอยากจะมาขอโทษเรื่องวันนั้นที่ฉันพูดไม่ดีกับคุณไปนะค่ะ"

    "อย่าไปใส่ใจเลยครับ"

    "เพราะว่าฉันชอบทาคายาม่าซังนะค่ะ ฉันจึงไม่อยากให้เรารู้สึกไม่ดีต่อกัน"

    "ครับ"

    "ทาคายาม่าซัง รู้ไหมค่ะว่าช่วงนี้ไมค์ยุ่งอยู่กับงาน รร.ตลอดเลย แต่เค้าก็ยังมาเอาใจใส่โนริโกะและเป็นห่วงโนริโกะ เค้าไปส่งโนริโกะที่บ้านทุกวันเลย เค้าน่ะดีกับโนริโกะมากเลยนะคะ" กริ๊งๆๆ

    "อุ้ย ไมค์โทรมานี่ เออ เดี๋ยวขอฉันรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ"

    "ว่าไงจ๊ะ ไมค์ ..เออ ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอกนะ...ไปตอนนี้เลยหรอ...ก็ได้จ๊ะฉันจะรีบไป...อ้อ ไม่ต้องมารับหรอกจ๊ะ ฉันไปเองได้ งั้นแค่นี้นะจ๊ะ"

    "เอ่อ โทษทีนะคะ โนริโกะต้องรีบไปแล้วละคะ ไมค์เค้าโทรมาตาม แถมยังจะมารับโนริโกะให้ได้เลยด้วย ไม่รู้จะห่วงอะไรกันนักกันหนา"

    แล้วโนริโกะก็วิ่งออกไป ตอนนี้ในใจของผมมันสับสนไปหมดแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ทั้งไมค์และ โนริโกะต่างก็ป๊อปด้วยกันทั้งคู่ ความจริงเค้าดูเหมาะสมกันด้วยซ้ำ แล้วไหนเค้าบอกว่าไม่ชอบให้ใครมาเรียกเค้าอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ มีผมเท่าที่จะเรียกเค้าอย่างนั้นได้ไม่ใช่เหรอ และก็คนอย่างผมที่ทั้งอายุก็มากและแถมเป็นผู้ชาย ยังไงผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเค้าก็ดีกว่าอยู่แล้ว จะว่าไปผมก็ยังไม่ได้คุยกับไมค์เลยผมว่าวันนี้ผมแวะไปหาเค้าหน่อยดีกว่า

    โนริโกะจังจะพูดเรื่องนั้นอีกรึเปล่านะ เมื่อผมมาถึงที่ร้าน ผมก็เห็นโนริโกะจังนั้งรออยู่

    เมื่อเธอเห็นผมเธอก็โบกมือให้ ผมจึงเดินไปนั้ง

    "มีธุระอะไรจะคุยกับผมหรือครับ"

    "ฉันอยากจะมาขอโทษเรื่องวันนั้นที่ฉันพูดไม่ดีกับคุณไปนะค่ะ"

    "อย่าไปใส่ใจเลยครับ"

    "เพราะว่าฉันชอบทาคายาม่าซังนะค่ะ ฉันจึงไม่อยากให้เรารู้สึกไม่ดีต่อกัน"

    "ครับ"

    "ทาคายาม่าซัง รู้ไหมค่ะว่าช่วงนี้ไมค์ยุ่งอยู่กับงาน รร.ตลอดเลย แต่เค้าก็ยังมาเอาใจใส่โนริโกะและเป็นห่วงโนริโกะ เค้าไปส่งโนริโกะที่บ้านทุกวันเลย เค้าน่ะดีกับโนริโกะมากเลยนะคะ" กริ๊งๆๆ

    "อุ้ย ไมค์โทรมานี่ เออ เดี๋ยวขอฉันรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ"

    "ว่าไงจ๊ะ ไมค์ ..เออ ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอกนะ...ไปตอนนี้เลยหรอ...ก็ได้จ๊ะฉันจะรีบไป...อ้อ ไม่ต้องมารับหรอกจ๊ะ ฉันไปเองได้ งั้นแค่นี้นะจ๊ะ"

    "เอ่อ โทษทีนะคะ โนริโกะต้องรีบไปแล้วละคะ ไมค์เค้าโทรมาตาม แถมยังจะมารับโนริโกะให้ได้เลยด้วย ไม่รู้จะห่วงอะไรกันนักกันหนา"

    แล้วโนริโกะก็วิ่งออกไป ตอนนี้ในใจของผมมันสับสนไปหมดแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ทั้งไมค์และ โนริโกะต่างก็ป๊อปด้วยกันทั้งคู่ ความจริงเค้าดูเหมาะสมกันด้วยซ้ำ แล้วไหนเค้าบอกว่าไม่ชอบให้ใครมาเรียกเค้าอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ มีผมเท่าที่จะเรียกเค้าอย่างนั้นได้ไม่ใช่เหรอ และก็คนอย่างผมที่ทั้งอายุก็มากและแถมเป็นผู้ชาย ยังไงผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเค้าก็ดีกว่าอยู่แล้ว จะว่าไปผมก็ยังไม่ได้คุยกับไมค์เลยผมว่าวันนี้ผมแวะไปหาเค้าหน่อยดีกว่า

    กริ๊งๆๆ

    "อุ้ย ไมค์โทรมานี่ เออ เดี๋ยวขอฉันรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ"

    "ว่าไงจ๊ะ ไมค์ ..เออ ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอกนะ...ไปตอนนี้เลยหรอ...ก็ได้จ๊ะฉันจะรีบไป...อ้อ ไม่ต้องมารับหรอกจ๊ะ ฉันไปเองได้ งั้นแค่นี้นะจ๊ะ"

    "เอ่อ โทษทีนะคะ โนริโกะต้องรีบไปแล้วละคะ ไมค์เค้าโทรมาตาม แถมยังจะมารับโนริโกะให้ได้เลยด้วย ไม่รู้จะห่วงอะไรกันนักกันหนา"

    แล้วโนริโกะก็วิ่งออกไป ตอนนี้ในใจของผมมันสับสนไปหมดแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ทั้งไมค์และ โนริโกะต่างก็ป๊อปด้วยกันทั้งคู่ ความจริงเค้าดูเหมาะสมกันด้วยซ้ำ แล้วไหนเค้าบอกว่าไม่ชอบให้ใครมาเรียกเค้าอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ มีผมเท่าที่จะเรียกเค้าอย่างนั้นได้ไม่ใช่เหรอ และก็คนอย่างผมที่ทั้งอายุก็มากและแถมเป็นผู้ชาย ยังไงผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเค้าก็ดีกว่าอยู่แล้ว จะว่าไปผมก็ยังไม่ได้คุยกับไมค์เลยผมว่าวันนี้ผมแวะไปหาเค้าหน่อยดีกว่า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×