คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9 The End
Chapter 9
แสงแดดที่ส่องทะลุม่านเข้ามากระทบกับใบหน้าของผม ทำให้ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้น ก็พบว่าผมยังคงนอนอยู่ในอ้อมกอดของไมค์
เมื่อผมนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก็อดที่จะรู้สึกอายไม่ได้ ไมค์ยังคงหลับอยู่ ผมคิดว่าเดี๋ยวผมทำอาหารเช้าให้เค้าดีกว่า แล้วผมก็ลุกขึ้นมาทันที แต่แล้วผมก็รู้สึกเหมือนเรี่ยวแรงมันหายไปหมดและความเจ็บปวดก็แล่นเข้ามา ทำให้ผมถึงกับเข่าอ่อนแล้วล้มลงไปที่พื้น
"ทาคายาม่าซัง เป็นอะไรรึเปล่า"
ไมค์ทำท่าทางตกใจพร้อมกับเข้ามาอุ้มผมกลับขึ้นไปบนเตียง
"ค่อยๆ ลุกสิครับ เจ็บมากมั้ย"
"เจ็บน่ะสิ ถามได้"
"เอ่อ...ทาคายาม่าซัง"
"เรียกชื่อฉันก็ได้"
ผมพูดแล้วก็รู้สึกเขินยังไงไม่รู้ ไมค์ยิ้มให้ผมก่อนเค้าจะจูบผมแล้วพูดว่า
"อรุณสวัสดิ์ เรียวจิซัง" ผมรับจูบของเค้า
"เอ่อ...อรุณสวัสดิ์"
"นี่เรียวจิซังเรื่องที่เราคุยกันเมื่อวานน่ะ หมายถึงที่เราไม่ค่อยมีเวลาให้กันน่ะ คือหลังจากงานโรงเรียนนี้ผมก็จะมีเวลามากขึ้น
พอถึงตอนนั้นแล้วเรา ไปเที่ยวไหนกันดีมั้ยและผมก็จะมาหาคุณบ่อยๆ ด้วย"
นี่เค้าพยายามเอาใจผมมากเลยนะนี่
"อ๋อคือเรื่องนั้นน่ะ ช่างมันเถอะ อีกอย่างเมื่อวานฉันทำตัวงี่เง่าด้วย เธออย่าไปใส่ใจเลย ฉันเข้าใจดี ฉันจะไม่โกรธเธอแบบไร้เหตุผลอีก"
"มันเป็นความตั้งใจของผมด้วยครับ ที่อยากใช้เวลาอยู่กับคุณให้มากที่สุด"
ผมรู้สึกว่าทำไมเค้าถึงได้น่ารักอย่างนี้นะ ทำให้ผมอดใจที่จะจูบเค้าไม่ได้
"อ๊ะ ! เรียวจิซัง อย่าทำแบบนี้ตอนนี้สิครับ"
"อ้าว ! ทำไมล่ะ เธอไม่ชอบเหรอ"
"เปล่าครับ แต่ผมกำลังอดทนอยู่นะครับ วันนี้ผมอยากให้คุณพักผ่อนนะ แต่ถ้ามาทำอย่างนี้เดี๋ยวผมก็อดใจไม่ไหวหรอก" ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวไปหมดเพราะคำพูดของเค้า "งั้นเราไปอาบน้ำกันเถอะครับ" "เธอไปอาบก่อนเถอะ" "คุณยังไม่ลุกไม่ไหวอยู่เลย ผมช่วยอาบให้ดีกว่า" แล้วเค้าก็ไม่ฟังคำทักท้วงอะไรจากผมทั้งสิ้น เค้าอุ้มผมเดินเข้าห้องน้ำไป จากนั้นมาผมกับเค้าก็มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น บางทีเค้าก็มาค้างที่ห้องผม ผมรู้สึกมีความสุขมาก การที่เรารักใครสักคนแล้วเค้าเองก็รักเราด้วยมันช่างเป็นความรู้สึกที่ดีเหลือเกิน วันเสาร์นี้ผมมีนัดไปบ้านของเค้า ความจริงตั้งแต่เราคบกันมาผมยังไม่เคยไปบ้านเค้าเลยสักครั้ง นี่เค้าชวนผมเองเลย ผมก็เลยตอบตกลงไป แล้วผมก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ไปบ้านของเค้า
"อ้าว ! ทำไมล่ะ เธอไม่ชอบเหรอ"
"เปล่าครับ แต่ผมกำลังอดทนอยู่นะครับ วันนี้ผมอยากให้คุณพักผ่อนนะ แต่ถ้ามาทำอย่างนี้เดี๋ยวผมก็อดใจไม่ไหวหรอก" ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวไปหมดเพราะคำพูดของเค้า "งั้นเราไปอาบน้ำกันเถอะครับ" "เธอไปอาบก่อนเถอะ" "คุณยังไม่ลุกไม่ไหวอยู่เลย ผมช่วยอาบให้ดีกว่า" แล้วเค้าก็ไม่ฟังคำทักท้วงอะไรจากผมทั้งสิ้น เค้าอุ้มผมเดินเข้าห้องน้ำไป จากนั้นมาผมกับเค้าก็มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น บางทีเค้าก็มาค้างที่ห้องผม ผมรู้สึกมีความสุขมาก การที่เรารักใครสักคนแล้วเค้าเองก็รักเราด้วยมันช่างเป็นความรู้สึกที่ดีเหลือเกิน วันเสาร์นี้ผมมีนัดไปบ้านของเค้า ความจริงตั้งแต่เราคบกันมาผมยังไม่เคยไปบ้านเค้าเลยสักครั้ง นี่เค้าชวนผมเองเลย ผมก็เลยตอบตกลงไป แล้วผมก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ไปบ้านของเค้า
"เปล่าครับ แต่ผมกำลังอดทนอยู่นะครับ วันนี้ผมอยากให้คุณพักผ่อนนะ แต่ถ้ามาทำอย่างนี้เดี๋ยวผมก็อดใจไม่ไหวหรอก"
ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวไปหมดเพราะคำพูดของเค้า
"งั้นเราไปอาบน้ำกันเถอะครับ"
"เธอไปอาบก่อนเถอะ"
"คุณยังไม่ลุกไม่ไหวอยู่เลย ผมช่วยอาบให้ดีกว่า"
แล้วเค้าก็ไม่ฟังคำทักท้วงอะไรจากผมทั้งสิ้น เค้าอุ้มผมเดินเข้าห้องน้ำไป จากนั้นมาผมกับเค้าก็มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น
บางทีเค้าก็มาค้างที่ห้องผม ผมรู้สึกมีความสุขมาก การที่เรารักใครสักคนแล้วเค้าเองก็รักเราด้วยมันช่างเป็นความรู้สึกที่ดีเหลือเกิน
วันเสาร์นี้ผมมีนัดไปบ้านของเค้า ความจริงตั้งแต่เราคบกันมาผมยังไม่เคยไปบ้านเค้าเลยสักครั้ง
นี่เค้าชวนผมเองเลย ผมก็เลยตอบตกลงไป แล้วผมก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ไปบ้านของเค้า
พอถึงวันเสาร์ผมก็รีบตื่นขึ้นมาอาบน้ำและแต่งตัวคอย สักพักเค้าก็มารับผม เราไปขึ้นรถไฟใต้ดินกัน
บ้านของเค้าอยู่ห่างจากบ้านผมสองสถานี เมื่อเรามาถึงบ้านของเค้า ผมก็แทบจะไมเชื่อสายตาตัวเอง
นี่เค้าอยู่บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เลยหรือเนี่ย บริเวณกว้างมากๆ ในละแวกที่เค้าอยู่นั้นบ้านของเค้าใหญ่และกว้าง
ที่สุดเลยก็ว่าได้ บ้านของเค้ามีทางเดินที่ทำเอาไว้อย่างสวยงาม ระหว่างเดินทั้งสองข้างทางก็เต็มไปด้วยต้นไม้และ
ดอกไม้นานาชนิด ผมรู้สึกเหมือนกับกำลังเดินในสวนสาธารณะขนาดใหญ่เลยก็ว่าได้ เมื่อเดินไปถึงตัวบ้าน
ก็มีคนรับใช้ออกมาต้อนรับ ไมค์ก็แนะนำผมกับคนเหล่านั้น เมื่อแนะนำตัวเสร็จ พวกเค้าก็คอยเข้ามาบริการ
เรียกว่าบริการอย่างดีมากซะจนผมรู้สึกเกรงใจมากๆ เลย ไมค์คงสังเกตุเห็น เค้าจึงพาผมเข้าไปในห้องของเค้า
พร้อมกับสั่งพวกคนรับใช้ว่าไม่ให้ขึ้นมารบกวน เมื่ออยู่กับเค้าสองต่อสองผมจึงค่อยรู้สึกผ่อนคลายขึ้นหน่อย
"เอ่อ...เรียวจิซังรู้สึกอึดอัดมั้ยครับ ที่บ้านผมค่อนข้างวุ่นวายอย่างนี้แหละ" ผมคิดว่าไมค์คงจะรู้ว่าผมคิดยังไง
"จริงๆ แล้วฉันก็ไม่ได้อึดอัดอะไรหรอก แต่รู้สึกเกรงใจมากกว่าน่ะ เพราะไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้กับฉันน่ะสิ"
"แล้วครอบครัวของเรียวจิซังเป็นยังไงเหรอครับ" ท่าทางของเค้าเหมือนอยากรู้เรื่องของผมมากผมจึงเล่าให้เค้าฟัง
"ก็พ่อแม่ของฉันอยู่ที่ต่างจังหวัดน่ะ ฉันมีน้องสาวด้วยกับน้องชายอย่างละคน น้องสาวฉันเรียนมหาลัย ส่วนน้องชายฉันอายุพอๆ กับเธอนี่แหละ ก่อนที่ฉันจะย้ายเข้ามาทำงานที่นี่พวกเราก็อยู่ด้วยกันในบ้านหลังไม่ใหญ่มาก แต่พวกเราก็มีความสุขกันดี"
"ฟังดูแล้วดีจังนะครับ ผมน่ะมีพี่ชายหนึ่งคน พ่อกับแม่ของผมก็อยู่ต่างประเทศ เพราะต้องทำธุรกิจ พี่ผมก็เหมือนกัน พวกเราไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเท่าไหร่นักหรอก"
เค้าพูดด้วยท่าทางที่เหงาๆ ทำเอาผมรู้สึกสงสารเค้าขึ้นมาจับใจเลย
"ไม่เป็นไรนะฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง ถ้าเหงาๆ เธอก็ไปหาฉันที่บ้านก็ได้ เรามาทำอะไรกินกัน แล้วก็ดูหนังด้วยกันด้วยดีมั้ย หรืออาจจะไปเที่ยวทะเล เห็นเค้าว่าช่วงนี้อากาศดีมากเลยนะ"
เมื่อเค้าได้ยินคำพูดของผม เค้าถึงกับยิ้มออกมาก่อนที่จะพูดว่า
"ขอบคุณนะครับเรียวจิซัง ที่พยายามเอาใจผม ผมดีใจที่ได้รู้จักกับคุณและได้รักคุณด้วย"
ผมรู้สึกตัวเองหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเลย
"ฉันเองก็เช่นกันนะ"
แล้วเราสองคนก็นั่งคุยกัน ดูหนังด้วยกัน จนเวลาล่วงเลยมาถึงสามทุ่ม เมื่อผมมองนาฬิกาก็ต้องตกใจ
"ตายล่ะ ! นี่ตั้งสามทุ่มไปแล้วเหรอเนี่ย เอ่อ...ไมค์ถ้าไงฉันกลับก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวรถไฟหมดน่ะ"
ผมกำลังจะลุกขึ้นแต่ไมค์ก็เอื้อมมือมาจับแขนผมไว้พร้อมกับพูดว่า "วันนี้ค้างที่เถอะนะครับ" "อย่าเลย ฉันเกรงใจน่ะ อีกอย่างไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาด้วย ฉันว่าฉันกลับดีกว่า" "ไม่เห็นต้องเกรงใจอะไรกันมากเลย อีกอย่างผมก็ไปค้างที่ห้องคุณออกบ่อย วันนี้คุณค้างที่บ้านผมบ้างเถอะนะครับ ส่วนเสื้อผ้าก็ใส่ของผมก่อนก็ได้ แล้วเสื้อผ้าของคุณเดี๋ยวผมให้คนรับใช้ซักรีดให้ก็ทันใช้พรุ่งนี้อยู่แล้ว" เอาอีกแล้วทำสายตาแบบนี้อีกแล้ว อย่างนี้ผมก็ปฏิเสธเค้าไม่ลงน่ะสิ "ก็ได้ งั้นก็ขอยืมเสื้อผ้าเธอละกัน งั้นก็ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะ" พูดเสร็จผมก็กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เค้าก็เดินตามผมมา "อ้าว ! เดินตามมาทำไม ฉันจะอาบน้ำนะ"
"ผมอาบด้วยคนสิ" "บ้า ! ไม่เอาหรอก จะเข้าไปยืนเบียดกันทำไม"
"แต่ห้องน้ำผมกว้างนะ และอีกอย่างเราจะได้แช่น้ำด้วยกันไงครับ" "เอ่อ...แต่" ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรเค้าก็เข้ามาอุ้มผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ สายน้ำที่ไหลซ่านผ่านร่างเปลือยเปล่าของผมกับไมค์ช่างอบอุ่นและรุ่มร้อน เรือนร่างของผมที่กำลังถูกลูบไล้โอนอ่อนไปตามมือของไมค์ "อา...ไมค์...อา" ผมรู้สึกได้ถึงเสียงครางของตัวเองจึงทำให้รู้สึกอาย "อย่า...พอ...เถอะ..." ผมพยายามทักท้วงเค้า แต่เค้าไม่ฟังผมเลย ริมฝีปากของเค้าก็ประกบปิดริมฝีปากของผม ผมเองก็เผลอรับจูบอันหนักหน่วงนั้นด้วยความถวิลหา "ผม รัก คุณ" ไมค์คร่ำครวญต่อหน้าผม "อื้อ...ไมค์..ฉัน...ฉันก็รักเธอ" ผมได้ใช้แขนโอบล้อมรอบคอเค้าไว้ ไมค์ก็ค่อยๆ ดันผมไปจนหลังของผมติดกับผนัง "อ๊ะ!" ผมปล่อยอารมณ์ไปตามการสัมผัสของเค้า เค้าซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอผม ปลายลิ้นของเค้าไล้เรียงต่ำลงมายังยอดอก
หลังจากนั้นผมก็ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแล้ว มารู้ตัวอีกทีผมก็อยู่บนเตียงแล้ว ผมกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของ ไมค์ ผมก็กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วไมค์ก็รู้สึกตัวตื่น "อ้าว ! เรียวจิซังจะไปไหนครับ"
"เอ่อ...เข้าห้องน้ำน่ะ" "ร่างกายเป็นยังไงบ้าง ผมขอโทษด้วยที่หลายรอบไปหน่อย" "ทียังงี้มาขอโทษ ทีบอกให้หยุดก็ไม่ยอมหยุด" "ก็เรียวจิซังน่ารักเกินไปจนผมอดใจไม่ไหวนี่ครับ เอ่อ...ผมมีเรื่องจะคุยกับเรียวจิซังหน่อย" "อืม...ว่ามาสิ" "คือว่า..ผมอยากจะให้เรียวจิซังย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้กับผมน่ะครับ" "จะบ้าเหรอ ! จะให้ฉันที่เป็นผู้ใหญ่แถมเป็นผู้ชายด้วยมาอยู่กับเธอ แล้วพ่อกับแม่เธอจะว่ายังไง"
"แต่ผมอยากให้เราอยู่ด้วยกันนี่ครับ" "ยังไงก็แล้วแต่ ฉันอยู่กับเธอที่นี่ไม่ได้หรอกนะ" "งั้นผมจะย้ายไปเอง" เค้าบอกผมด้วยท่าทางที่มุ่งมั่น ทำให้ผมไม่สามารถที่จะปฏิเสธเค้าได้ผมจึงพยักหน้าตอบรับเค้าไป "ทาคายาม่าซังรู้มั้ยครับว่าตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย" ไมค์พูดพร้อมกับโถมเข้ามากอดผมซะแน่น ผมเองก็รู้สึกมีความสุขเช่นกันที่จะได้อยู่กับคนที่ผมรัก ถึงแม้ว่าอนาคตข้างหน้าอาจจะมีอุปสรรค ผมก็จะถนอมรักนี้ไว้ให้นานเท่าที่ผมยังมีลมหายใจอยู่ เพราะผมคิดว่าผมคงไม่สามารถรักใครได้เท่านี้อีกแล้ว
ผมกำลังจะลุกขึ้นแต่ไมค์ก็เอื้อมมือมาจับแขนผมไว้พร้อมกับพูดว่า
"วันนี้ค้างที่เถอะนะครับ"
"อย่าเลย ฉันเกรงใจน่ะ อีกอย่างไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาด้วย ฉันว่าฉันกลับดีกว่า"
"ไม่เห็นต้องเกรงใจอะไรกันมากเลย อีกอย่างผมก็ไปค้างที่ห้องคุณออกบ่อย วันนี้คุณค้างที่บ้านผมบ้างเถอะนะครับ ส่วนเสื้อผ้าก็ใส่ของผมก่อนก็ได้ แล้วเสื้อผ้าของคุณเดี๋ยวผมให้คนรับใช้ซักรีดให้ก็ทันใช้พรุ่งนี้อยู่แล้ว"
เอาอีกแล้วทำสายตาแบบนี้อีกแล้ว อย่างนี้ผมก็ปฏิเสธเค้าไม่ลงน่ะสิ
"ก็ได้ งั้นก็ขอยืมเสื้อผ้าเธอละกัน งั้นก็ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะ"
พูดเสร็จผมก็กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เค้าก็เดินตามผมมา
"อ้าว ! เดินตามมาทำไม ฉันจะอาบน้ำนะ"
"ผมอาบด้วยคนสิ" "บ้า ! ไม่เอาหรอก จะเข้าไปยืนเบียดกันทำไม"
"แต่ห้องน้ำผมกว้างนะ และอีกอย่างเราจะได้แช่น้ำด้วยกันไงครับ" "เอ่อ...แต่" ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรเค้าก็เข้ามาอุ้มผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ สายน้ำที่ไหลซ่านผ่านร่างเปลือยเปล่าของผมกับไมค์ช่างอบอุ่นและรุ่มร้อน เรือนร่างของผมที่กำลังถูกลูบไล้โอนอ่อนไปตามมือของไมค์ "อา...ไมค์...อา" ผมรู้สึกได้ถึงเสียงครางของตัวเองจึงทำให้รู้สึกอาย "อย่า...พอ...เถอะ..." ผมพยายามทักท้วงเค้า แต่เค้าไม่ฟังผมเลย ริมฝีปากของเค้าก็ประกบปิดริมฝีปากของผม ผมเองก็เผลอรับจูบอันหนักหน่วงนั้นด้วยความถวิลหา "ผม รัก คุณ" ไมค์คร่ำครวญต่อหน้าผม "อื้อ...ไมค์..ฉัน...ฉันก็รักเธอ" ผมได้ใช้แขนโอบล้อมรอบคอเค้าไว้ ไมค์ก็ค่อยๆ ดันผมไปจนหลังของผมติดกับผนัง "อ๊ะ!" ผมปล่อยอารมณ์ไปตามการสัมผัสของเค้า เค้าซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอผม ปลายลิ้นของเค้าไล้เรียงต่ำลงมายังยอดอก
หลังจากนั้นผมก็ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแล้ว มารู้ตัวอีกทีผมก็อยู่บนเตียงแล้ว ผมกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของ ไมค์ ผมก็กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วไมค์ก็รู้สึกตัวตื่น "อ้าว ! เรียวจิซังจะไปไหนครับ"
"เอ่อ...เข้าห้องน้ำน่ะ" "ร่างกายเป็นยังไงบ้าง ผมขอโทษด้วยที่หลายรอบไปหน่อย" "ทียังงี้มาขอโทษ ทีบอกให้หยุดก็ไม่ยอมหยุด" "ก็เรียวจิซังน่ารักเกินไปจนผมอดใจไม่ไหวนี่ครับ เอ่อ...ผมมีเรื่องจะคุยกับเรียวจิซังหน่อย" "อืม...ว่ามาสิ" "คือว่า..ผมอยากจะให้เรียวจิซังย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้กับผมน่ะครับ" "จะบ้าเหรอ ! จะให้ฉันที่เป็นผู้ใหญ่แถมเป็นผู้ชายด้วยมาอยู่กับเธอ แล้วพ่อกับแม่เธอจะว่ายังไง"
"แต่ผมอยากให้เราอยู่ด้วยกันนี่ครับ" "ยังไงก็แล้วแต่ ฉันอยู่กับเธอที่นี่ไม่ได้หรอกนะ" "งั้นผมจะย้ายไปเอง" เค้าบอกผมด้วยท่าทางที่มุ่งมั่น ทำให้ผมไม่สามารถที่จะปฏิเสธเค้าได้ผมจึงพยักหน้าตอบรับเค้าไป "ทาคายาม่าซังรู้มั้ยครับว่าตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย" ไมค์พูดพร้อมกับโถมเข้ามากอดผมซะแน่น ผมเองก็รู้สึกมีความสุขเช่นกันที่จะได้อยู่กับคนที่ผมรัก ถึงแม้ว่าอนาคตข้างหน้าอาจจะมีอุปสรรค ผมก็จะถนอมรักนี้ไว้ให้นานเท่าที่ผมยังมีลมหายใจอยู่ เพราะผมคิดว่าผมคงไม่สามารถรักใครได้เท่านี้อีกแล้ว
"ผมอาบด้วยคนสิ"
"บ้า ! ไม่เอาหรอก จะเข้าไปยืนเบียดกันทำไม"
"แต่ห้องน้ำผมกว้างนะ และอีกอย่างเราจะได้แช่น้ำด้วยกันไงครับ" "เอ่อ...แต่" ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรเค้าก็เข้ามาอุ้มผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ สายน้ำที่ไหลซ่านผ่านร่างเปลือยเปล่าของผมกับไมค์ช่างอบอุ่นและรุ่มร้อน เรือนร่างของผมที่กำลังถูกลูบไล้โอนอ่อนไปตามมือของไมค์ "อา...ไมค์...อา" ผมรู้สึกได้ถึงเสียงครางของตัวเองจึงทำให้รู้สึกอาย "อย่า...พอ...เถอะ..." ผมพยายามทักท้วงเค้า แต่เค้าไม่ฟังผมเลย ริมฝีปากของเค้าก็ประกบปิดริมฝีปากของผม ผมเองก็เผลอรับจูบอันหนักหน่วงนั้นด้วยความถวิลหา "ผม รัก คุณ" ไมค์คร่ำครวญต่อหน้าผม "อื้อ...ไมค์..ฉัน...ฉันก็รักเธอ" ผมได้ใช้แขนโอบล้อมรอบคอเค้าไว้ ไมค์ก็ค่อยๆ ดันผมไปจนหลังของผมติดกับผนัง "อ๊ะ!" ผมปล่อยอารมณ์ไปตามการสัมผัสของเค้า เค้าซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอผม ปลายลิ้นของเค้าไล้เรียงต่ำลงมายังยอดอก
หลังจากนั้นผมก็ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแล้ว มารู้ตัวอีกทีผมก็อยู่บนเตียงแล้ว ผมกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของ ไมค์ ผมก็กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วไมค์ก็รู้สึกตัวตื่น "อ้าว ! เรียวจิซังจะไปไหนครับ"
"เอ่อ...เข้าห้องน้ำน่ะ" "ร่างกายเป็นยังไงบ้าง ผมขอโทษด้วยที่หลายรอบไปหน่อย" "ทียังงี้มาขอโทษ ทีบอกให้หยุดก็ไม่ยอมหยุด" "ก็เรียวจิซังน่ารักเกินไปจนผมอดใจไม่ไหวนี่ครับ เอ่อ...ผมมีเรื่องจะคุยกับเรียวจิซังหน่อย" "อืม...ว่ามาสิ" "คือว่า..ผมอยากจะให้เรียวจิซังย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้กับผมน่ะครับ" "จะบ้าเหรอ ! จะให้ฉันที่เป็นผู้ใหญ่แถมเป็นผู้ชายด้วยมาอยู่กับเธอ แล้วพ่อกับแม่เธอจะว่ายังไง"
"แต่ผมอยากให้เราอยู่ด้วยกันนี่ครับ" "ยังไงก็แล้วแต่ ฉันอยู่กับเธอที่นี่ไม่ได้หรอกนะ" "งั้นผมจะย้ายไปเอง" เค้าบอกผมด้วยท่าทางที่มุ่งมั่น ทำให้ผมไม่สามารถที่จะปฏิเสธเค้าได้ผมจึงพยักหน้าตอบรับเค้าไป "ทาคายาม่าซังรู้มั้ยครับว่าตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย" ไมค์พูดพร้อมกับโถมเข้ามากอดผมซะแน่น ผมเองก็รู้สึกมีความสุขเช่นกันที่จะได้อยู่กับคนที่ผมรัก ถึงแม้ว่าอนาคตข้างหน้าอาจจะมีอุปสรรค ผมก็จะถนอมรักนี้ไว้ให้นานเท่าที่ผมยังมีลมหายใจอยู่ เพราะผมคิดว่าผมคงไม่สามารถรักใครได้เท่านี้อีกแล้ว
"แต่ห้องน้ำผมกว้างนะ และอีกอย่างเราจะได้แช่น้ำด้วยกันไงครับ"
"เอ่อ...แต่"
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรเค้าก็เข้ามาอุ้มผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ
สายน้ำที่ไหลซ่านผ่านร่างเปลือยเปล่าของผมกับไมค์ช่างอบอุ่นและรุ่มร้อน เรือนร่างของผมที่กำลังถูกลูบไล้โอนอ่อนไปตามมือของไมค์
"อา...ไมค์...อา"
ผมรู้สึกได้ถึงเสียงครางของตัวเองจึงทำให้รู้สึกอาย
"อย่า...พอ...เถอะ..."
ผมพยายามทักท้วงเค้า แต่เค้าไม่ฟังผมเลย ริมฝีปากของเค้าก็ประกบปิดริมฝีปากของผม
ผมเองก็เผลอรับจูบอันหนักหน่วงนั้นด้วยความถวิลหา
"ผม รัก คุณ" ไมค์คร่ำครวญต่อหน้าผม
"อื้อ...ไมค์..ฉัน...ฉันก็รักเธอ" ผมได้ใช้แขนโอบล้อมรอบคอเค้าไว้ ไมค์ก็ค่อยๆ ดันผมไปจนหลังของผมติดกับผนัง
"อ๊ะ!" ผมปล่อยอารมณ์ไปตามการสัมผัสของเค้า เค้าซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอผม ปลายลิ้นของเค้าไล้เรียงต่ำลงมายังยอดอก
หลังจากนั้นผมก็ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแล้ว มารู้ตัวอีกทีผมก็อยู่บนเตียงแล้ว ผมกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของ ไมค์ ผมก็กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วไมค์ก็รู้สึกตัวตื่น "อ้าว ! เรียวจิซังจะไปไหนครับ"
"เอ่อ...เข้าห้องน้ำน่ะ" "ร่างกายเป็นยังไงบ้าง ผมขอโทษด้วยที่หลายรอบไปหน่อย" "ทียังงี้มาขอโทษ ทีบอกให้หยุดก็ไม่ยอมหยุด" "ก็เรียวจิซังน่ารักเกินไปจนผมอดใจไม่ไหวนี่ครับ เอ่อ...ผมมีเรื่องจะคุยกับเรียวจิซังหน่อย" "อืม...ว่ามาสิ" "คือว่า..ผมอยากจะให้เรียวจิซังย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้กับผมน่ะครับ" "จะบ้าเหรอ ! จะให้ฉันที่เป็นผู้ใหญ่แถมเป็นผู้ชายด้วยมาอยู่กับเธอ แล้วพ่อกับแม่เธอจะว่ายังไง"
"แต่ผมอยากให้เราอยู่ด้วยกันนี่ครับ" "ยังไงก็แล้วแต่ ฉันอยู่กับเธอที่นี่ไม่ได้หรอกนะ" "งั้นผมจะย้ายไปเอง" เค้าบอกผมด้วยท่าทางที่มุ่งมั่น ทำให้ผมไม่สามารถที่จะปฏิเสธเค้าได้ผมจึงพยักหน้าตอบรับเค้าไป "ทาคายาม่าซังรู้มั้ยครับว่าตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย" ไมค์พูดพร้อมกับโถมเข้ามากอดผมซะแน่น ผมเองก็รู้สึกมีความสุขเช่นกันที่จะได้อยู่กับคนที่ผมรัก ถึงแม้ว่าอนาคตข้างหน้าอาจจะมีอุปสรรค ผมก็จะถนอมรักนี้ไว้ให้นานเท่าที่ผมยังมีลมหายใจอยู่ เพราะผมคิดว่าผมคงไม่สามารถรักใครได้เท่านี้อีกแล้ว
หลังจากนั้นผมก็ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแล้ว มารู้ตัวอีกทีผมก็อยู่บนเตียงแล้ว ผมกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของ
ไมค์ ผมก็กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วไมค์ก็รู้สึกตัวตื่น
"อ้าว ! เรียวจิซังจะไปไหนครับ"
"เอ่อ...เข้าห้องน้ำน่ะ" "ร่างกายเป็นยังไงบ้าง ผมขอโทษด้วยที่หลายรอบไปหน่อย" "ทียังงี้มาขอโทษ ทีบอกให้หยุดก็ไม่ยอมหยุด" "ก็เรียวจิซังน่ารักเกินไปจนผมอดใจไม่ไหวนี่ครับ เอ่อ...ผมมีเรื่องจะคุยกับเรียวจิซังหน่อย" "อืม...ว่ามาสิ" "คือว่า..ผมอยากจะให้เรียวจิซังย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้กับผมน่ะครับ" "จะบ้าเหรอ ! จะให้ฉันที่เป็นผู้ใหญ่แถมเป็นผู้ชายด้วยมาอยู่กับเธอ แล้วพ่อกับแม่เธอจะว่ายังไง"
"แต่ผมอยากให้เราอยู่ด้วยกันนี่ครับ" "ยังไงก็แล้วแต่ ฉันอยู่กับเธอที่นี่ไม่ได้หรอกนะ" "งั้นผมจะย้ายไปเอง" เค้าบอกผมด้วยท่าทางที่มุ่งมั่น ทำให้ผมไม่สามารถที่จะปฏิเสธเค้าได้ผมจึงพยักหน้าตอบรับเค้าไป "ทาคายาม่าซังรู้มั้ยครับว่าตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย" ไมค์พูดพร้อมกับโถมเข้ามากอดผมซะแน่น ผมเองก็รู้สึกมีความสุขเช่นกันที่จะได้อยู่กับคนที่ผมรัก ถึงแม้ว่าอนาคตข้างหน้าอาจจะมีอุปสรรค ผมก็จะถนอมรักนี้ไว้ให้นานเท่าที่ผมยังมีลมหายใจอยู่ เพราะผมคิดว่าผมคงไม่สามารถรักใครได้เท่านี้อีกแล้ว
"เอ่อ...เข้าห้องน้ำน่ะ"
"ร่างกายเป็นยังไงบ้าง ผมขอโทษด้วยที่หลายรอบไปหน่อย"
"ทียังงี้มาขอโทษ ทีบอกให้หยุดก็ไม่ยอมหยุด"
"ก็เรียวจิซังน่ารักเกินไปจนผมอดใจไม่ไหวนี่ครับ เอ่อ...ผมมีเรื่องจะคุยกับเรียวจิซังหน่อย"
"อืม...ว่ามาสิ"
"คือว่า..ผมอยากจะให้เรียวจิซังย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้กับผมน่ะครับ"
"จะบ้าเหรอ ! จะให้ฉันที่เป็นผู้ใหญ่แถมเป็นผู้ชายด้วยมาอยู่กับเธอ แล้วพ่อกับแม่เธอจะว่ายังไง"
"แต่ผมอยากให้เราอยู่ด้วยกันนี่ครับ" "ยังไงก็แล้วแต่ ฉันอยู่กับเธอที่นี่ไม่ได้หรอกนะ" "งั้นผมจะย้ายไปเอง" เค้าบอกผมด้วยท่าทางที่มุ่งมั่น ทำให้ผมไม่สามารถที่จะปฏิเสธเค้าได้ผมจึงพยักหน้าตอบรับเค้าไป "ทาคายาม่าซังรู้มั้ยครับว่าตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย" ไมค์พูดพร้อมกับโถมเข้ามากอดผมซะแน่น ผมเองก็รู้สึกมีความสุขเช่นกันที่จะได้อยู่กับคนที่ผมรัก ถึงแม้ว่าอนาคตข้างหน้าอาจจะมีอุปสรรค ผมก็จะถนอมรักนี้ไว้ให้นานเท่าที่ผมยังมีลมหายใจอยู่ เพราะผมคิดว่าผมคงไม่สามารถรักใครได้เท่านี้อีกแล้ว
"แต่ผมอยากให้เราอยู่ด้วยกันนี่ครับ"
"ยังไงก็แล้วแต่ ฉันอยู่กับเธอที่นี่ไม่ได้หรอกนะ"
"งั้นผมจะย้ายไปเอง"
เค้าบอกผมด้วยท่าทางที่มุ่งมั่น ทำให้ผมไม่สามารถที่จะปฏิเสธเค้าได้ผมจึงพยักหน้าตอบรับเค้าไป
"ทาคายาม่าซังรู้มั้ยครับว่าตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย"
ไมค์พูดพร้อมกับโถมเข้ามากอดผมซะแน่น ผมเองก็รู้สึกมีความสุขเช่นกันที่จะได้อยู่กับคนที่ผมรัก ถึงแม้ว่าอนาคตข้างหน้าอาจจะมีอุปสรรค ผมก็จะถนอมรักนี้ไว้ให้นานเท่าที่ผมยังมีลมหายใจอยู่ เพราะผมคิดว่าผมคงไม่สามารถรักใครได้เท่านี้อีกแล้ว
THE END Of Part 1
Of Part 1
ความคิดเห็น