ความรักวุ่นวายของนายเมฆา

ลำดับตอนที่ #7 : เป็นหวัดซะแล้วสิ

คิสะโหมด::
หลังจากที่กลับมาบ้านแล้ว ฉันกับเคียวยะก็ไปอาบน้ำ-สระผมและมาเช็ดหัวให้กัน
"ฮัดเช้ย!!!" เคียวยะไอออกมาตอนที่ฉันเช้ดผมให้เขา
"สงสัยเคียวยะจะเป็นหวัดซะแล้วสินะ 55+ ฮักชิ้ว!" ฉันพูดจบก็ไอตามเลย T^T
"55 ก็เป็นเหมือนกันทั้งคู่นั้นล่ะ" จากนั้นเราก็ต่างคนต่างเช้ดผมให้กันและกินข้าว วันนี้ฉันทำข้าวต้มรวมมิตรกินกับเคียวยะ และก่อนนอนเราก็กินยาลดไข้กันทั้งคู่ แล้วก็เข้านอนกัน
เช้าวันต่อมา
ฉันตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนกร้องอีกตามเคยและรู้สึกว่าตัวเองหายไข้ดีแล้วแต่เคียวยะกลับนอนตัวสั่นอยู่ใส่ผ้าห่มผืนหนา
"เคียวยะ เป็นอะไรมากมั้ย" ฉันเข้าไปกอดเขาพร้อมเอามืแตะหน้าผากเขา 'ร้อน...ร้อนมาเลย'ฉันคิดในใจ 'เมื่อวานก็ยังดีๆอยุ่เลย' หลังจากที่แันรุ้ว่าเขาตัวร้อนมากฉันก็ไปเอาน้ำอุ่นๆมาเช็ดตัวให้เขาก่อนไปอาบน้ำกินข้าวและกินยาเพื่อกันไข้ที่อาจจะติดมาจากเขา แล้วมาดูแลเขาต่อ
"คิสะ ฉัน...ฉันหนาว หนาวมากเลย" เมื่อเขาลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็กอดฉันทันที
"งั้น..เดี่ยวฉันเช้ดตัวให้นะ" ฉันหยิบผ้าขึ้นมาและเช้ดตัวให้เขา เขาหนาวสั่นอยุ่ตลอดเวลา ฉันลุกไปอุ่นข้าวต้มและนำมาให้เขากิน เขากินได้เยอะพอสมควรและกินยาเรียบร้อยเขาก็หลับไป
การเป็นไข้ครั้งนี้ทำให้ทั้งฉันและเคียวยะต้องหยูดเรียนไปเกือบ 3 วัน เคียวยะบ่นทุกวันว่า 'ป่านนี้เจ้าพวกสัตว์กินพืชนั้นคงได้ใจ เริงร่ากันใหญ' วันนี้ก็เช่นกัน
"พวกสัตว์กินพืชพวกนั้นคงดีใจกันใหญ่ล่ะสินะ ชิ น่ารำคาญจริงๆการเป็นหวัดเนี่ย" เคียวยะพูดอย่างไมม่สบอารมณ์
"จ้าๆ พ่อสัตว์กินเนื้อ อ่ะ ซุชิที่นายอยากกิน ฉันให้ยามาโมโตะทำให้เป็นพิฌศษเลยนะ แล้วก็อย่าลืมกินยาด้วยล่ะ" ฉันวางแก้วใบเล้กที่ใส่ยางลดไข้ ยาแก้แพ้รวมทั้งยาแก้อักเสบไว้ข้างจาน
"ถ้าผมเป็นสัตว์กินเนื้อ เธอก็เป็นสัตว์กินใจแล้วล่ะ เพราะเธอกินใจผมลงไปหมดแล้ว"
"0///0 เคียวยะ พูดอะไรออกมาน่ะ เขินนะ"  ตึงตึ๋ง! เสียงออดหน้าประตูบ้านดังขึ้น
"ฉันออกไปเปิดประตูก่อนนะ"
"อืม แล้วอย่าไปนานนักล่ะ"
"จ้าๆ"


เสร็จไปอีกตอนแล้ว เจอกันตอนหน้าคร้า