ความรักวุ่นวายของนายเมฆา

ลำดับตอนที่ #6 : ความรู้สึกในใจและการปรากฎตัวของแฟนเก่า

วันนี้วันเปิดเทอมใหม่ฉันกับเคียวยะก็ไปโรงเรียนพร้อมกันตั้งแต่เช้ามืด
ฉันและเขาต่างแยกย้ายกันไปที่ห้อง

ฮิบาริโหมด::ความรู้สึกในใจ
ผมเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานเหมือนทุกวันแต่วันนี้มีกล่องของขวัญอันน้อยๆอยู่บนโต๊ะผมมันเป็นของแฟนเก่าผมเองแหละ เธอคงคิดจะง้อผมสินะแต่ผมมีคนใหม่แล้วนี่นา
ตอนเที่ยง
ผมและคิสะมานั่งกินข้าวที่ดาดฟ้าด้วยกันเหมือนเคย ฝีมือทำอาหารของคิสะดีมากๆ วันนี้เธอทำแฮมเบอร์เกอร์หมูมาให้แล้วก็ยังมีสลัดผลไม้อีกด้วย ใครได้เป็นแฟนคงเหมือนขึ้นสวรรค์ เวลากินข้าวเธอชอบพูดเรื่องในห้องให้ฟังว่าวันนี้มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เมื่อฟังแล้วมันทำให้ผมโมโหเพราะเพื่อนในห้องของเธอชอบส่งเสียงเอะอะเสียงด้งแถมยังว่าผมอีกว่าหน้าเหมือนเป็ดบ้างล่ะ โหดเกินไปบ้างล่ะ เพราะงั้นเธอจึงต้องห้ามผมไม่ให้ไปอัดเจ้าพวกนั้นทุกที เวลาอยุ่ใกล้เธอแล้ว..ผมสบายใจอย่างบอกไม่ถูก เธอคอยระงับอารมณ์โกรธของผม และยังทำให้ผมยิ้มได้ทุกครั้งที่เธอทำเรื่องบ๊องๆ
.....แต่แล้วความสุขก็จบลง
"เคียวยะ ยัยนี่มันเป็นใครทำไมยัยนี้ถึงมาอยู่กับนายล่ะ" แฟนเก่าผมมาอาละวาดผมกับคิสะในเวลากินข้าว(อันสงบสุข)
"นี่แฟนฉันทำไมถึงจะอยู่กับฉันไม่ได้ล่ะ อาเรีย"
"!!!!!" เธออึ้งและนิ่งไปพักนึงก่อนจะอาละวาดอีกแต่คราวนี้ไปลงที่คิสสะแทน
"นังหน้าด้าน กล้าดียังไงมาแย่งแฟนฉัน คอยดูฉันจะให้พ่อบีบเธอออกจากโรงเรียนนี่ให้ได้เลย!" อาเรียโวยวายเหมือนหมาบ้าและจะเข้าไปตบคิสะ
"นี่คือผลของความหน้าด้านของเธอ!!!..." เพี๊ยะ!!!!! ผมเข้าไปขวางอาเรียไว้จึงโดนจบมาแทน
"เคียวยะ ...ฉัน....ฉันขอโทษนะ" อาเรียเอื้อมมือมาจับแก้มผมเบาๆ ผัวะ!! ผมปัดมือเธอออกและบอกเธอด้วยสายตาที่รังเกลียดมาก
"อย่ามายุ่งกับฉันและคิสะอีก คิสะไม่ได้หน้าด้านหรอกแต่เธอตังหากที่เป็นฝ่ายหน้าด้าน!!!" ผมตะคอกใส่เธอไปนั่นทำให้เธอร้องไห้และวิ่งจากไป
"เคียวยะ ทำไมนายถึงทำแบบนั้นล่ะ ผู้หญิงคนนั้นเค้าเสียใจนะ รู้มั้ย" คิสะเข้ามาดึงแขนเสื้อผมเบาๆก่อนทำสีหน้าว่าเป็นห่วงยัยอาเรียนั่น
"ก็ยัยนั่นมารังควานฉันไม่เลิกแถมยังมาว่าเธออีก ฉันทนไม่ได้หรอกนะ" ผมรุ้สึกถึงน้ำตาที่ล้นออกมาจากตา จากนั้นผมก็คุกเข่าลงและกอดคิสะแน่น ที่ผมร้องไห้ไม่ใช่อะไรแต่ผมรุ้สึกไม่ดีเหมือนว่าอีกไม่นานคิสะจะจากผมไปและไม่กลับมาอีก
"เคียวยะ ถ้าอยากจะร้องก็ไม่ต้องเก็บไว้หรอกนะ ร้องออกมาเถอะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและกอดผมกลับ ผมจึงปล่อยโฮออกมาอย่างเต็มที่และนั่นเป็นเวลาเดียวกันที่ฝนเริ่มตกลงมา ผมกับคิสะกอดกันนานมากท่านกลางสายฝนที่โปรยกระหน่ำ 
"เอาล่ะ กลับบ้านไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอานะ ^^" คิสะพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงปนขำนิดๆ จากนั้นผมและเธอจึงกลับบ้านไปด้วยกัน


จบไปอีกตอนแล้ว ตอนนี้คนแต่งถึงกลับคิดไม่ออกว่าตอนหน้าจะแต่งยังไงเลยทีเดียว
ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคร้า สวัสดีค่า