ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : (จุดจบ) รักที่ได้คืนมา
ฮิบาริโหมด::
1 สัปดาห์ผ่านไป
"คิสะ ผมไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นนะ เธอกำลังเข้าใจผิด เราคืนดีกันเถอะนะ" ผมขอคืนดีกับคิสะมาเป็นอาทิตย์แต่เธอก็ไม่ยอม
"ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำแบบนี้อีก" ผมกอดเธอแน่น แต่ในความจริงแล้วผมไม่จำเป้นต้องมาง้อเธอแบบนี้แต่ที่ผมต้องทำเพราะผมรักเธอจริงซะแล้ว
"ฉันไม่เชื่อ ไปให้พ้น ฉันเกลียดนาย!!!" คิสะดิ้นจนหลุดออกจากอดของผมและตะคอกใส่ผม ผมรู้ว่าในตอนนั้นที่ผมพูดไปมันทำร้ายจิตใจเธอมาก แต่ผมก็แค่พูดเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นเลิกคิดที่จะแกล้งคิสะแต่เธอมาได้ยินเข้าซะก่อน
"ไม่ ผมไม่ไป ผมรักเธอ เข้าใจมั้ย! ว่าผมรักเธอ!!!" ผมกอดเธออีกครั้งและแน่นกว่าเดิม
"ไม่ ฉันไม่เชื่อ คนอย่างนายมันเชื่อใจไม่ได้ ปล่อยฉันนะ ปล่อยสิ บอกให้ปล่อยไง" คิสะดิ้นอย่างรุนแรงแต่ผมก็กอดเธอให้แน่นมากขึ้น
"เธอจะโกรธจะเกลียดผมก็ได้ แต่ว่าที่ผมพูดไปในตอนนั้นว่าผมไม่ได้รักคุณน่ะ ผมโกหกนะ ที่จริงแล้วผมรักคุณนะ รักมากด้วย"
"ถ้านายรักฉันจริง ฮึก นายต้องไม่ ฮึก ...."
"คิสะ? เธอ...เธอร้องไห้หรอ ผมขอโทษนะ...."
"ฉันไม่ได้...0x0" ผมจูบเธออย่างนุ่นนวลที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้แล้วค่อยๆเพิ่มความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ก่อนที่ผมจะถอนจูนออกมาเพราะเธอคงไม่มีอากาศหายใจแล้ว
"ผมรักคุณนะ แล้วก็รักมากด้วย"
"อืม ฉันรู้แล้วน่า"
"งั้นยกโทษให้ผมสิ"
"อืม ก็ได้"
"งั้นเราแต่งงานกันนะ"
"อืม"
3 ปีผ่านไป
"พ่อฮะ นามิอ้อนแม่ใหญ่เลย" เด็กชายตัวเล็กฟ้องพ่อ
"ช่วยไม่ได้นี่ก็พี่โมริมาหาแม่ไม่ทันเอง แบร่" เด็กสาวที่อยุ่ในอ้อมกอดแม่พูดเยาะเย้ยพี่ชายหญิงสาวและชายหนุ่มผู้เป็นพ่อและแม่หัวเราะในความใส (?) ของลูกทั้ง 2
1 สัปดาห์ผ่านไป
"คิสะ ผมไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นนะ เธอกำลังเข้าใจผิด เราคืนดีกันเถอะนะ" ผมขอคืนดีกับคิสะมาเป็นอาทิตย์แต่เธอก็ไม่ยอม
"ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำแบบนี้อีก" ผมกอดเธอแน่น แต่ในความจริงแล้วผมไม่จำเป้นต้องมาง้อเธอแบบนี้แต่ที่ผมต้องทำเพราะผมรักเธอจริงซะแล้ว
"ฉันไม่เชื่อ ไปให้พ้น ฉันเกลียดนาย!!!" คิสะดิ้นจนหลุดออกจากอดของผมและตะคอกใส่ผม ผมรู้ว่าในตอนนั้นที่ผมพูดไปมันทำร้ายจิตใจเธอมาก แต่ผมก็แค่พูดเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นเลิกคิดที่จะแกล้งคิสะแต่เธอมาได้ยินเข้าซะก่อน
"ไม่ ผมไม่ไป ผมรักเธอ เข้าใจมั้ย! ว่าผมรักเธอ!!!" ผมกอดเธออีกครั้งและแน่นกว่าเดิม
"ไม่ ฉันไม่เชื่อ คนอย่างนายมันเชื่อใจไม่ได้ ปล่อยฉันนะ ปล่อยสิ บอกให้ปล่อยไง" คิสะดิ้นอย่างรุนแรงแต่ผมก็กอดเธอให้แน่นมากขึ้น
"เธอจะโกรธจะเกลียดผมก็ได้ แต่ว่าที่ผมพูดไปในตอนนั้นว่าผมไม่ได้รักคุณน่ะ ผมโกหกนะ ที่จริงแล้วผมรักคุณนะ รักมากด้วย"
"ถ้านายรักฉันจริง ฮึก นายต้องไม่ ฮึก ...."
"คิสะ? เธอ...เธอร้องไห้หรอ ผมขอโทษนะ...."
"ฉันไม่ได้...0x0" ผมจูบเธออย่างนุ่นนวลที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้แล้วค่อยๆเพิ่มความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ก่อนที่ผมจะถอนจูนออกมาเพราะเธอคงไม่มีอากาศหายใจแล้ว
"ผมรักคุณนะ แล้วก็รักมากด้วย"
"อืม ฉันรู้แล้วน่า"
"งั้นยกโทษให้ผมสิ"
"อืม ก็ได้"
"งั้นเราแต่งงานกันนะ"
"อืม"
3 ปีผ่านไป
"พ่อฮะ นามิอ้อนแม่ใหญ่เลย" เด็กชายตัวเล็กฟ้องพ่อ
"ช่วยไม่ได้นี่ก็พี่โมริมาหาแม่ไม่ทันเอง แบร่" เด็กสาวที่อยุ่ในอ้อมกอดแม่พูดเยาะเย้ยพี่ชายหญิงสาวและชายหนุ่มผู้เป็นพ่อและแม่หัวเราะในความใส (?) ของลูกทั้ง 2
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น