ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    不相亲 มิอาจเคียงกัน

    ลำดับตอนที่ #3 : ใช้ชีวิตต่อไปตามโชคชะตา

    • อัปเดตล่าสุด 14 ธ.ค. 57












     



    随缘活下

    suí yuàn huó xià

    ใช้ชีวิตต่อไปตามโชคชะตา

     

                ในยามที่แสงอัสดงลาลับจากผืนแผ่นดิน เสียงเอ้อร์หู[1]ดังขึ้นช้าๆ เบาบาง ท่วงทำนองงดงามไพเราะเพราะพริ้ง บทเพลงพิสดารที่มิมีผู้ใดเคยสดับฟังมาก่อน ดึงดูดให้คนเหล่านั้นเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

                ศาลาหลังน้อยกลางบึงบัวเป็นต้นกำเนิดของเสียงนั้น หญิงสาวบรรเลงมันกลบเสียงสะอื้นไห้ของตน คันชักขยับไปมา ขับขานบทเพลงในความทรงจำด้วยความโศกา

                เจี๋ยลี่เดินตามเสียงเพลงมาเรื่อยๆ แปลกนักหนา ไม่คุ้นหู ทว่าคล้ายคลึงในจิตวิญญาณ

                ยามเธอหยุดลง ณ ริมสระบัว สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาคือไหล่งองุ้มของพี่สาว ไหล่บอบบางซึ่งเคยตั้งตรงอย่างสง่างาม ดวงหน้าจิ้มลิ้มที่เคยเชิดสูง ทระนงในศักดิ์และเกียรติของตน บัดนี้กลับก้มต่ำ งองุ้ม ไม่เหลือคราบของคุณหนูสูงศักดิ์คนนั้นอีกแล้ว มีเพียงหญิงธรรมดาที่ทอดถอนอาลัย ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย

                ปากบางที่เคยยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน สั่นระริกทั้งน้ำตา แต่เสียงเพลงถูกขับร้องออกมา ชัดถ้อยชัดคำ เจี๋ยลี่ขมวดคิ้ว ภาษานี้ เป็นภาษาของชาวนอกด่าน[2]มิใช่หรือกระไร?

                เมื่อบทเพลงจบลง เจี๋ยลี่จึงก้าวเข้าไปในศาลา เธอทรุดตัวลงนั่งข้างพี่สาว ไม่เอ่ยอะไรออกมา ปล่อยให้เสียงสะอื้นไห้แผ่วเบาลงช้าๆ จนหายไปในที่สุด

                "พี่หญิง...." เธอกระซิบแผ่วเบา ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้เห็นพี่สาวของเธอเยี่ยงนี้ สิ่งใดหนอที่เปลี่ยนพี่สาวผู้งดงามให้ร้องไห้ปานใจจะขาด

                "เจี๋ยลี่เอย นานมาแล้ว มีใครคนหนึ่งบอกข้าว่า เขาจะเป็นโชคชะตาของข้า" พี่สาวของเธอพูดลอยๆ ดวงตาของนางเหม่อมองไปไกลแสนไกล ราวกับว่าพยายามจะหาใครคนนั้นอยู่ เสียงเนิบนาบซ่อนความปวดร้าวในจิตใจ "ยามจากลา เขาพูดเพียงสี่คำ สุย เยวี่ยน หัว เซี่ย"

                เสียงรองเท้ากระทบกับพื้นหินจางหายไปกับสายลม เจี๋ยลี่นั่งพึมพำกับตนเอง "ใช้ชีวิตต่อไปตามโชคชะตา..."

                เจี่ยเจี๊ย ท่านประสบพบเจอเรื่องอะไรมากันแน่?
    ใยเมื่อท่านเอ่ยสี่คำนั้นออกมา ข้ารู้สึกได้ว่า หัวใจของท่านกำลังแหลกสลาย?


    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

    [1] เอ้อร์หู/二胡 : เครื่องดนตรีจีนโบราณ มีลักษณะคล้ายซอหนึ่งสาย

    [2] ชาวนอกด่าน: หมายถึงชนเผ่าที่อาศัยอยู่นอกด่านกำแพงเมืองจีน เป็นไปได้ว่าคือชาวมองโกล ทิเบต แมนจูหรือชี่ตัน (ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ ราชวงศ์หยวนปกครองโดยชาวมองโกล ราชวงศ์ชิงปกครองโดยชาวแมนจู)



    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ทักทายทุกท่านค่ะ //โค้งเหมือนท่านหญิงราชวงศ์ชิง
    ยินดีที่ได้รู้จักผ่านนิยายเรื่องแรกในชีวิตของเรา
    สำหรับสองตอนแรก เนื้อเรื่องจะสั้นหน่อยนะคะ แล้วจะยาวขึ้นเรื่อยๆในภายหลัง
    เรื่องนี้จะอิงเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ให้มากที่สุด
    จะพยายามไม่ให้ซ้ำ หรือเปลี่ยนแปลงพงศาวดาร และบันทึกประวัติศาสตร์
    ศัพท์ต่างๆจะใช้ภาษาจีนกลาง และจะมีคำอธิบายที่ท้ายบท

    สำหรับการดำเนินเรื่อง จะบรรยายผ่านมุมมองของเด็กเจ็ดขวบ อู๋เจี๋ยลี่
    หมายถึง นักอ่านจะได้เห็นในสิ่งที่เจี๋ยลี่เห็นเท่านั้นค่ะ ดังนั้น เจี๋ยลี่จะเป็นหนึ่งในตัวละครหลักในการดำเนินเรื่อง
    ไม่มีการใช้ตัวละครมาดำเนินเรื่องโดยใช้คำว่า ข้า  หรือฉันแม้แต่ตอนเดียว (ยกเว้นตอนพิเศษ)

    อย่างที่เคยบอกเอาไว้ เรื่องนี้มีแรงบันดาลใจจากปู้ปู้จิงซิน 
    ดังนั้นบางคำพูดของตัวละคร หรือชื่อตอนก็จะมาจากเรื่องนั้นค่ะ ซึ่งเราจะใส่เครดิตเอาไว้ เพื่อไม่ให้ละคนเรื่องนั้นเสื่อมเสียชื่อเสียง

    ขอบคุณสำหรับการแวะเข้ามาดูค่ะ

    เหมยแดงในคืนหิมะตก

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×