คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : CARTOON INSIDE : GURU TALKS (5) / SHAMAN KING
GURU TALKS (4) : SHAMAN KING
สำหรับบทความวิจารณ์การ์ตูนใน GURU TALKS ครั้งนี้เป็นผลงานของ
นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ ซึ่งเป็นนักวิจารณ์การ์ตูนที่ผมชื่นชมเป็นอย่างมาก
ทั้งนี้เพราะนอกจากผู้อ่านจะได้เห็นมุมมองทางจิตวิทยาที่คุณหมอนำมาใช้วิจารณ์ตัวละครแล้ว
ยังได้ข้อคิด และข้อเตือนใจดีๆในการอ่านการ์ตูนอีกด้วย สำหรับผู้ที่สนใจงานวิจารณ์การ์ตูน
เรื่องอื่นๆของคุณหมอ สามารถตามไปอ่านกันได้ที่เว็บของหนังสือพิมพ์มติชนสุดสัปดาห์ หรือ
จะคลิกไปดูจากลิงค์ที่ผมให้ไว้ในตอนท้ายของบทความก็ได้ครับผม และขอย้ำอีกครั้งสำหรับ
การเผยแพร่บทความทุกบทความใน GURU TALKS ว่า ผมเพียงแค่อยากเผยแพร่ข้อมูลความรู้
ด้านการ์ตูนเท่านั้น มิได้เจตนาละเมิดลิขสิทธิ์งานเขียนของผู้ใด ฉะนั้นหากมีผู้สนใจจะนำข้อเขียน
เหล่านี้ไปใช้อ้างอิงในงานวิชาการ กรุณาเขียนอ้างอิงจากเว็บต้นฉบับ(มติชน)ดังที่ให้ไว้ด้วยครับผม
การ์ตูนที่รัก
นายแพทย์
ราชันย์แห่งภูต Shaman King
ฮิโรยูกิ ทาเคอิ เขียน เทวฤทธิ์พันมือ สามเล่มจบก่อนที่จะมาเขียน ราชันย์แห่งภูต ผมชอบ เทวฤทธิ์พันมือ มากกว่า เพราะสั้น ง่าย ได้ใจความ และมัน เมื่อเขามาเขียน ราชันย์แห่งภูตปรากฏว่ายาว ง่าย ได้ใจความ และมัน แต่ก็อาศัยเวลานานพอสมควรกว่าจะเริ่มมันและฮิตติดอันดับ
ราชันย์แห่งภูต เป็นการ์ตูนของลูกผู้ชาย มิใช่การ์ตูนของผู้ชายธรรมดาๆ แต่ต้องเป็นลูกผู้ชาย นั่นคือซื่อสัตย์ กล้าหาญ ยึดถือคุณธรรมน้ำมิตร และให้เกียรติภรรยา พูดง่ายๆ ว่ากลัวเมีย แต่ในทางกลับกันก็เป็นผู้นำ เป็นที่เคารพและเชื่อมั่นของภรรยา ดั่งกรณีของ อาซากุระ โย กับว่าที่เจ้าสาว แอนนา
อาซากุระ โย เป็น ชาแมน เขาเป็นนักเรียนมัธยมที่ติดจะไม่เอาอะไร วันๆ นั่งดูกระดานดำกับนอนดูท้องฟ้า สวมเฮดโฟนไว้เกือบตลอดเวลาจนได้รับฉายาว่าไอ้หนุ่มเฮดโฟน แต่เขาก็เป็นชาแมน คือผู้สามารถรวมร่างกับวิญญาณคนตาย แอนนาเป็นคู่หมั้นของโยที่ถูกเลือกไว้แล้วทั้งๆ ที่โยเป็นลูกไล่ของแอนนาตลอดมาตั้งแต่เล็ก อารมณ์ร้อนแรงเป็นไฟของแอนนาต้องอาศัยโยช่วยดับ ขณะที่ความเฉื่อยชาของโยต้องอาศัยแอนนาช่วยกระตุ้น แอนนามิใช่ชาแมน แต่เป็น คนทรง ซึ่งมีความสามารถเรียกวิญญาณได้จากทุกสถานที่ หล่อนประกาศเสมอๆ ว่ามีแต่หล่อนเท่านั้นที่เหมาะจะเป็นภรรยาของ ชาแมนคิง !
โยจะเป็นและต้องเป็นชาแมนคิง ราชันห์แห่งภูตที่จะเชื่อมสองโลกเข้าด้วยกันเพื่อดับทุกข์เข็ญที่จะบังเกิดทุกๆ ห้าร้อยปี ตอนหนึ่งในหนังสือเขียนไว้ "ไม่แน่นะ บางทีพระบุตรและพระพุทธองค์ก็เป็นชาแมนคิง พวกเขาจึงเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณได้" โยคือผู้สืบทอดพลังชาแมนที่ไหลเวียนอยู่ในสายเลือดของตระกูลอาซากุระ และเมื่อเขาได้เป็นชาแมนคิงเขาจะนำสมดุลคืนสู่พลัง บางทีโยอาจจะเป็นผู้เหมาะสมที่สุดตั้งแต่ต้นเมื่อพิจารณาจากการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายของเขา เขามักปล่อยตัวลื่นไหลและกลมกลืนไปกับธรรมชาติ โดยถือคติว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ควรกังวล เพราะไม่ว่าเขาจะหลับหรือตื่น โลกก็ยังคงดำเนินไปตามครรลองของมัน
แต่หนทางไปสู่ชาแมนคิงมิใช่การบำเพ็ญเพียร หากคือการต่อสู้ในเอสเอฟหรือ ชาแมนไฟต์ ด้วยการ โอเวอร์โซล โอเวอร์โซลหมายถึงการแปรรูปวิญญาณให้มีเนื้อหนังจับต้องได้นั่นคือสามารถต่อสู้ได้ด้วย หนังสือการ์ตูนจะปูพื้นตัวละครต่างๆ อยู่หลายเล่มก่อนที่ชาแมนไฟต์และโอเวอร์โซลแท้จริงจะระเบิดขึ้น
เริ่มเรื่องโยงเป็นนักเรียนมัธยมต้นที่ย้ายมาใหม่ เขาได้เพื่อนคนแรกคือ มันตะ โอยามาดะ ผู้นิยมชมชอบสารานุกรม มันตะตัวเล็กจิ๋วผูกไทเรียบร้อยรู้สึกว่าโยน่าสนใจ และน่าสนใจมากขึ้นเมื่อตนเองสามารถมองเห็นวิญญาณคนตายที่รายรอบโยได้ โยบอกเขาว่าคนที่เห็นคนตายได้มิใช่คนเลว
"คนที่เห็นคนตายได้มิใช่คนเลว" กลายเป็นวลีสำคัญประจำเรื่อง เพราะโยคิดเช่นนี้เขาจึงให้อภัยและนับถือคู่ต่อสู้รวมทั้งศัตรูทุกคนตลอดเรื่อง ต่อมาโยได้พบกับ อามิดามารุ วิญญาณของซามูไรจอมโหดที่ตายไปเมื่อหกร้อยปีก่อน อามิดามารุยอมรับนับถือโยที่ให้เกียรติและให้อภัยวิญญาณโหดเช่นมัน มันจึงอาสาอยู่ข้างกายโยสืบไป แล้ว เรน เต๋า ก็มาถึงพร้อมกับวิญญาณนักรบจีนนามว่า บาซอน เรนเป็นเด็กหนุ่มเลือดร้อนผู้สืบทอดพลังชาแมนของตระกูลเต๋า เรนต้องเป็นชาแมนคิงเช่นกันแต่เรนไม่เหมือนโย เรนเลี้ยงบาซอนเหมือนดั่งทาสและคิดแย่งเอาอามิดามารุไปเป็นของตนอีกด้วย เรนรวมร่างบาซอนปะทะโย รวมร่างอามิดามารุดุเดือดแต่จบลงด้วยความพ่ายแพ้
จุน เต๋า พี่สาวของเรนปรากฏตัวพร้อมกับผีดิบ ลีไป่หลง ซึ่งก่อนตายเป็นนักกังฟูชื่อดังที่แท้แล้ว ลีไป่หลง ถูกตระกูลเต๋าฆาตกรรมเพื่อนำมาทำผีดิบโดยเฉพาะ ลีไป่หลง ปะทะอามิดามารุและจบลงด้วยความพ่ายแพ้อีกเช่นกัน เป็นโยที่ถอดยันต์ปลดปล่อยลีไป่หลงเป็นอิสระ และด้วยน้ำใจงดงามเหลือเชื่อของโยที่โน้มน้าว ลีไป่หลง ให้อภัยตระกูลเต๋า ยอมเป็นวิญญาณติดตาม จุน เต๋า สืบไป
โย-อามิดามารุได้ใจเรน-บาซอนและจุน-ลีไป่หลง ยังไม่น่าประทับใจมากเท่ากับตอนที่เขาเอาชนะริวดาบไม้ ริวดาบไม้เป็นหัวหน้าแก๊งอันธพาลประจำโรงเรียนซึ่งติดตามหาบีพีมาตลอดชีวิต
บีพีคือ เบสต์เพลซ ที่ที่ดีที่สุดสำหรับตนเองและพรรคพวก ! แต่ริวดาบไม้ไม่เคยเจอเบสต์เพลสซักที นอกจากไม่เจอแล้วเขายังถูกโยกำราบในตอนต้นเรื่อง วันหนึ่งริวพบแอนนาและตกหลุมรัก เมื่อทราบว่าแอนนาเป็นคู่หมั้นของโยทำให้เขาโศกเศร้าและแค้นใจเปิดโอกาสให้ โทคาเงโร่ วิญญาณของจอมโจรชั่วร้ายเมื่อหกร้อยปีก่อนเข้าสิง
โทคาเงโร่เมื่อครั้งยังมีชีวิตถูกอามิดามารุสังหาร ครั้งนี้มันใช้ร่างของริวดาบไม้ไปขโมยดาบ ฮารุซาเมะ ซึ่งเคยเป็นดาบประจำตัวของอามิดามารุจากพิพิธภัณฑ์มาได้ จากนั้นมันวางแผนล้างแค้นอามิดามารุให้สาสมทั้งจิตใจและวิญญาณ โลกมิเพียงโหดร้ายกับริวดาบไม้จนต้องตามหาเบลต์เพลซ แต่โลกในยุคสงครามโบราณก็โหดร้ายกับเด็กน้อยโทคาเงโร่ด้วย การจับคู่กันของร่างกายริวดาบไม้และวิญญาณโทคาเงโร่จึงลงตัวชั่วร้ายสุดสุด
"ข้าคือจอมโจรโทคาเงโร่" มันประกาศต่อหน้าโยและอามิดามารุ
"เจ้าเป็นใคร !?" อามิดามารุจำไม่ได้
เสียฟอร์มหน้าแตกตาถลน โทคาเงโร่จับมันตะเป็นตัวประกันทันที มันคิดใช้ดาบฮารุซาเมะอันเป็นที่รักของอามิดามารุฟันร่างของโยซึ่งเป็นที่เคารพของอามิดามา นับเป็นการล้างแค้นที่สมบูรณ์แบบ
"ท่าทางจะทรมานมาก แบบนี้สะใจจริงๆ ดาบเล่มนี้..." โทคาเงโร่กระหยิ่มใจเพราะรู้ว่าอามิดามารุไม่กล้าปะทะดาบฝนใบไม้ผลิฮารุซาเมะแน่นอน เพราะนี่คือดาบที่ โมสุเกะ เพื่อนรักที่สุดของอามิดามารุตีให้เมื่อหกร้อยปีก่อน แต่โยรวมร่างอามิดามารุกลับใช้ดาบไม้ทำลายดาบฮารุซาเมะหักสะบั้นในดาบเดียว
"ทำงี้ได้ไง !" โทคาเงโร่ร้องจ๊าก "ดาบเป็นชีวิตของนักดาบแลกกับเด็กคนเดียว !" มันไม่เชื่อว่าซามูไรเหี้ยมอย่างอามิดามารุจะยอมทำลายดาบของตนเองเพื่อช่วยมันตะ "ดาบสำคัญก็จริง" อามิดามารุว่า "แต่ที่โมสุเกะมอบให้มิใช่ดาบหากเป็นใจ ที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ไม่ทิ้งสหาย"
"ยอมแพ้แล้วออกจากร่างริวได้แล้ว" โยว่า "ไปเกิดใหม่ได้แล้ว" โยเอ่ยปากบอกโทคาเงโร่พลางปล่อยวิญญาณอามิดามารุออกจากร่างของตนเอง
"เหอ เหอ เหอ" โทคาเงโร่ในร่างของริวดาบไม้ยังไม่สิ้นฤทธิ์ มันจ่อมีดสั้นเข้าคอหอยตนเองทันที "อามิดามารุ ! มารวมร่างซะดีๆ" มันหวังฆ่าริวดาบไม้และอามิดามารุในคราวเดียว
"พูดจาหยุมหยิมอยู่ได้น่ารำคาญ จะฆ่าร่างนั้นก็ฆ่าเลย" สาวมั่นเหวี่ยงลูกประคำวิญญาณรอแล้ว
"นรกก็นรกสิ" โทคาเงโร่เยาะ "นรกน่ะ ข้าอยู่กับมันมาตั้งแต่เด็กแล้ว บ้านเมืองอดอยากเพราะสงครามที่ยาวนาน ต้องแย่งชิง ฆ่า กินกระทั่งเนื้อคนที่อดตาย ข้าเติบโตมาด้วยวิธีนั้น"
ที่แท้โทคาเงโร่กินเนื้อมารดาของตนเองเพื่อเอาชีวิตรอดจากทุกข์เข็ญในครั้งนั้น อาศัยจังหวะที่ทุกคนตกตะลึงกับความจริงหฤโหดที่ถูกเปิดเผย มันยึดโยไว้เป็นตัวประกันจ่อมีดที่คอหอย
"จะง่ายไปมั้ง !" แอนนาเห็นโยตกอยู่ในอันตรายจึงทะยานขึ้นฟ้าเหวี่ยงประคำลงมาในทันที โทคาเงโร่ล้มลงปล่อยโยหลุดจากมือ "ไม่รู้จักจำ ชั้นจะส่งแกไปลงนรก !" แอนนาเตรียมฟาดซ้ำสอง
"อย่า แอนนา" เป็นโยที่จับมือแอนนาไว้ "ถ้าปล่อยเค้าไปโลกโน้นแบบนี้ใครจะช่วยเค้า" ว่าแล้วโยก้าวเข้าหาโทคาเงโร่ "มา เข้ามาสิงร่างชั้น" หากโทคาเงโร่สิงร่างโยสำเร็จย่อมปลิดชีวิตโยได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อมันสิงร่างโย พาลทำให้มันระลึกถึงวัยทารกที่หลับสนิทในอ้อมกอดของมารดา นั่นคือสถานที่พักพิง อาจบางทีเป็น "ความไว้วางใจ" ที่โทคาเงโร่ตามหาตลอดมา มิใช่การล้างแค้น
ตอนปราบโทคาเงโร่นี้เขียนได้เป็นการ์ตูนเล่มสามทั้งเล่ม ซึ่งหากอ่านกันเองแล้วจะซาบซึ้งใจ หลังจากตอนนี้แล้วดาวแห่งตำนานก็ปรากฏขึ้น อันเป็นสัญญาณเริ่มต้นชาแมนไฟต์ ซึ่งจะสนุกสนานไม่หยุดจนถึงขณะเขียนต้นฉบับนี้เป็นเล่มที่สิบแปดแล้ว อะนิเมะก็ออกมาแล้ว การ์ดเกมก็มีแล้ว กลายเป็นการ์ตูนเด็กผู้ชายอีกเรื่องที่กำลังฮิต
แนวคิดเรื่องการรวมร่างและโอเวอร์โซลนี้มีปรากฏมาแล้วตอนที่ ฮิโรยูกิ ทาเคอิ เขียนเทวฤทธิ์พันมือ เมื่อจอมมารต้องรวมร่างกับพระพุทธรูปเพื่อขัดขวางการเดินทางไปอินเดียของเซนจูและซัทจัง เซนจู คือพระโพธิสัตว์คันนนพันมือที่จุติลงมาในร่างของเด็กชายเพื่อคุ้มครองพระโพธิสัตว์มิโรกุซึ่งจะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าในกาลต่อไป แต่พระโพธิสัตว์มิโรกุเพิ่งจะเป็นเด็กผู้หญิงผอมกะหร่องเจ้าอารมณ์นามว่า ซัทจัง ซึ่งไม่รู้เลยว่าตนเองจะคือผู้รู้แจ้งในอนาคต
เทวฤทธิ์พันมือ เป็นหนังสือสามเล่มจบที่มีอะไรดีๆ หลายตอน ยกตัวอย่างเมื่อเจ้าพ่อมาเฟียต่อว่าเซนจูที่อาศัยพันมือหยุดลูกปืนกลทั้งหมดไว้ได้ว่า "ทำไมพระพุทธองค์เอาแต่ช่วยคนแก่กับเด็กล่ะ ! พระพุทธองค์ลำเอียงเลือกที่รักมักที่ชังด้วยรึ" แล้วพระโพธิสัตว์พันมือก็ตรัสว่า "อย่าเข้าใจอะไรผิด ที่ทำแบบนี้เจ้าจะได้มีโอกาสตกนรกน้อยลง ฉันทำเพื่อช่วยเจ้านะ" อาจบางที ฮิโรยูกิ ทาเคอิ เขียนเทวฤทธิ์พันมือได้ลึกซึ้งเกินไปและสั้นเกินไปจนต้องนำมาปัดฝุ่นเขียนใหม่ให้ง่ายขึ้นยาวขึ้นและมันระยับมากยิ่งขึ้นใน ราชันย์แห่งภูต Shaman King
ที่มา
บทความนี้ลงใน มติชนสุดสัปดาห์วันที่ 07 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2546 ปีที่ 23 ฉบับที่ 1173 หน้า 59
สืบค้นจาก
http://www.matichon.co.th/weekly/weekly.php?page=1&srctxt=การ์ตูนที่รัก&selday=&allpage=4&search=no&srctag=&srcday=
che
ery
ความคิดเห็น