คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CARTOON INSIDE : GURU TALKS (4) / ONE PIECE
GURU TALKS (4) :ONE PIECE
นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ ซึ่งเป็นนักวิจารณ์การ์ตูนที่ผมชื่นชมเป็นอย่างมาก
ทั้งนี้เพราะนอกจากผู้อ่านจะได้เห็นมุมมองทางจิตวิทยาที่คุณหมอนำมาใช้วิจารณ์ตัวละครแล้ว
ยังได้ข้อคิด และข้อเตือนใจดีๆในการอ่านการ์ตูนอีกด้วย สำหรับผู้ที่สนใจงานวิจารณ์การ์ตูน
เรื่องอื่นๆของคุณหมอ สามารถตามไปอ่านกันได้ที่เว็บของหนังสือพิมพ์มติชนสุดสัปดาห์ หรือ
จะคลิกไปดูจากลิงค์ที่ผมให้ไว้ในตอนท้ายของบทความก็ได้ครับผม
และขอย้ำอีกครั้งสำหรับการเผยแพร่บทความทุกบทความใน GURU TALKS ว่า ผมเพียงแค่อยากเผยแพร่ข้อมูลความรู้
ด้านการ์ตูนเท่านั้น มิได้เจตนาละเมิดลิขสิทธิ์งานเขียนของผู้ใด ฉะนั้นหากมีผู้สนใจจะนำข้อเขียน
เหล่านี้ไปใช้อ้างอิงในงานวิชาการ กรุณาเขียนอ้างอิงจากเว็บต้นฉบับ(มติชน)ดังที่ให้ไว้ด้วยครับผม
การ์ตูนที่รัก
นายแพทย์
ONEPIECE
เออิจิโร โอดะ เกิดเมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ.2518 ตั้งใจจะเป็นนักวาดการ์ตูนอาชีพตั้งแต่อายุ 4 ขวบ ปัจจุบันอายุเพียง 27 ปี แต่ประสบความสำเร็จอย่างงดงามกับการ์ตูนเรื่องยาวเรื่องแรกของเขา คือ ONEPIECE ซึ่งตีพิมพ์เป็นประจำทุกสัปดาห์ใน Weekly Jump ที่ญี่ปุ่น สำหรับบ้านเราหาอ่านได้จากลิขสิทธิ์ของสยามอินเตอร์คอมิกส์ซึ่งยาวเกินยี่สิบเล่มแล้วหรือหาดูได้จากอะนิเมะซึ่งยาวเกินยี่สิบม้วนแล้วเช่นกัน การ์ตูนอันแสนมหัศจรรย์เรื่องนี้ไม่เพียงสร้างปรากฏการณ์ แต่ยังตอกย้ำความจริงที่ว่า การ์ตูนผญจภัยสำหรับเด็กผู้ชายไม่มีวันตันและไม่มีวันตาย ขอเพียงผู้เขียนชัดเจนกับการนำเสนอและไม่วอกแวกออกนอกลู่นอกทาง เรื่องยิ่งยาวความมหัศจรรย์ยิ่งปรากฏ
ก่อนหน้า วันพีซ เคยมีการ์ตูนมหัศจรรย์เช่นนี้มาแล้วนั่นคือ ดรากอนบอล ของ อากิระ โทริยาม่า ซึ่งโอดะเองยอมรับว่าเป็นการ์ตูนที่มีอิทธิพลต่อเขามากที่สุด อากิระ โทริยาม่า เขียนดรากอนบอล และ ดรากอนบอลแซ็ด ความยาว 42 เล่ม เพื่อเป้าหมายเดียว นั่นคือ "กล้าหาญและซื่อสัตย์" ส่วนโอดะ เขียน วันพีช เพื่อเรื่องเดียวเช่นกันนั่นคือ "ลูฟี่จะเป็นราชาแห่งโจรสลัด" แล้วทั้งสองเรื่องก็เล่าเรื่องไปเรื่อยๆ
เพียงแค่บทนำพวกเขาสองคนก็ใช้ไปสิบเล่มแล้ว กว่า นักรบไซย่า แห่งดรากอนบอล จะรวมตัวกันติด หรือกว่าที่ ลูฟี่ จะรวบรวมพลพรรคเพื่อเดินทางเข้าสู่ แกรนด์ไลน์ ได้ ทั้งคนอ่านคนดูก็ติดงอมแงมกันแล้ว เป็นเครื่องยืนยันว่าพวกเขาไม่ห่วงวิธีเล่าเรื่องของตนเองเลย เพราะพวกเขากำหนดไว้แล้วว่ากว่าเรื่องจะจบคนอ่านคนดูรู้แน่นอนว่านิทานมหัศจรรย์ทั้งสองเรื่องพูดถึงอะไร
สิ่งที่ทั้งสองทำเหมือนกันคือกำหนดบุคลิกของตัวละครด้วยคำพูด แล้วคำพูดเป็นเจ้านายของตนเอง เมื่อเนื้อเรื่องดำเนินไป บุคลิกของแต่ละคนยิ่งชัดเจนเพราะถูกตอกย้ำด้วยคำพูดของตนเอง แต่ละคนพัฒนาและก้าวหน้าไปตามเนื้อหาในแต่ละบทแต่ละตอน แต่พวกเขายังคงยึดมั่นในสิ่งที่ตนเองเชื่อและพูดเอาไว้ ลูฟี่จะเป็นราชาแห่งโจรสลัด โซโรจะเป็นนักดาบอันดับหนึ่ง นามิจะหาเงินพันล้าน แบลิซันจิ จะหาเดอะบลู ที่ซึ่งมีปลาทุกชนิดให้จับ จอมโกหกยูซ็อปจมูกยาว จอมโจรบั๊กกี้จมูกแดง คราดอนต้องการอำนาจ จังโก้เดินแบบมูนวอล์กเกอร์ ทุกคนทุกประเด็นไม่ว่าร้ายหรือดีใน วันพีซ ล้วนชัดเจนกับตนเอง โชคชะตาพาทั้งหมดมาพบกันในท้องทะเลกว้างใหญ่ที่อุดมไปด้วยโจรสลัด
อันที่จริงโอดะเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับโจรสลัดเป็นเรื่องสั้นไว้ก่อนแล้ว คือ Romance Dawn เรื่องราวของ ลูฟี่เดอะมังกี้ ที่อยากเป็นราชาแห่งโจรสลัดเช่นเดียวกัน เขากินผลไม้ปีศาจกอมกอม ทำให้ตนเองไม่สามารถว่ายน้ำได้อีก แต่ก็ได้รับพลังวิเศษเป็นการตอบแทน เขายึดมั่นในตัวคุณปู่และสวมหมวกฟางของคุณปู่ออกเดินทางผจญภัย จะเห็นว่านี่คือต้นฉบับแรกของ วันพีซ ก่อนที่โอดะจะนำมาเขียนใหม่เป็นเรื่องยาวภายหลัง
เรื่อง โรมานซ์ดอว์น หาอ่านได้จากหนังสือการ์ตูนรวมเรื่องนั้นของโอดะ ชื่อ WANTED ซึ่งสยามอินเตอร์คอมิกส์เคยพิมพ์จำหน่ายนานแล้ว หนังสือเล่มนี้จะมีเรื่องสั้นอีกสี่เรื่องที่น่าสนใจมากทั้งในแง่พัฒนาการของลายเส้นและความคิดของโอดะ จะเห็นว่าในยุคแรกเขาใช้ลายเส้นเฉียบและบางก่อนที่จะหันมาเน้นคอนคราสต์ใน วันพีซ สำหรับเนื้อหาเรื่องแรกตั้งชื่อตามหนังสือคือ ว็อนเต็ด วิญญาณมือปืนล้างแค้นตัวเอกอย่างไร และพ่ายแพ้ได้อย่างไร เป็นแนวคิดเล็กๆ ที่ไม่เคยอ่านพบจากที่อื่นมาก่อน ส่วนเรื่องสุดท้ายคือ โรมานซ์ดอว์น จะได้เห็นร่องรอยของความนิยมในตัว อากิระ โทริยาม่า และ ดรากอนบอล ปรากฏอยู่ด้วย
เมื่อ หกเปีย กระโดดขึ้นยืนบนไม้กวาดเหินหาว ชวนให้ระลึกถึง โตวไป๋ไป๋ ขว้างเสาใหญ่ไปกลางอากาศแล้วกระโดดตามไปยืนบนเสาที่พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุดนั้น จำ โตวไป๋ไป๋ ได้นะครับ หากจำไม่ได้ให้ไปหาดรากอนบอลเล่มต้นๆ อ่าน
โอดะให้สัมภาษณ์ว่าเขาชอบ โตสไป๋ไป๋ มาก เป็นคนที่เจ๋งและสุดเท่ เขาชอบหนังอย่าง Reservior Dogs และ Pulp Fiction ของ เควนติน ตารันติโน ด้วย ฉากพระเอกสูทดำแว่นดำเดินเป็น "ฝูง" ในหนังเรื่องแรก และมาดของ จอห์น ทราโวลต้า ในหนังเรื่องหลังนั้น แสนจะเจ๋งเท่สุดๆ และนี่คือลักษณะสำคัญของ ลูฟี่ โซโร นามิ และ ซันจิ สี่มหัศจรรย์ที่จะนำทีมวีรบุรุษโจรสลัดเจ้าสำราญเดินทางไป แกรนด์ไลน์ เพื่อตามหา วันพีซ
วันพีซ เป็นเรื่องราวของโจรสลัด โจรสลัด และโจรสลัด โจรสลัดในชีวิตจริงคงจะกักขฬะ โหดเหี้ยม ทารุณและเป็นฆาตกร ทั้งหมดนี้เป็นข้อมูลพื้นฐานที่คนอ่านคนดูรู้อยู่แล้วว่าต้องใช่ เมื่อโอดะนำมาเขียนใหม่โดยเพิ่มนั่นเติมนี่ได้ตามใจชอบ เขาก็ประสบความสำเร็จในการทำให้โจรสลัดแต่ละคนน่าสนใจมาก
แน่นอนว่า ลูฟี่ น่าสนใจที่สุด ใน วันพีซ เขายึดถือ แช็งค์ จอมโจรผมแดงซึ่งเคยสละแขนข้างหนึ่งเพื่อช่วยชีวิตเขาเอาไว้ อีกทั้งมอบหมวกฟางให้เขาสวมใส่ติดตัวตลอดมา ลูฟี่มีวาสนากินผลไม้ปีศาจ ทำให้เขาได้พลังของมนุษย์ยางยืดตึ๋งหนืดตึ๋งหนืด แม้ว่าจะว่ายน้ำไม่ได้อีกเลย เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าจะตามหาขุมสมบัติ วันพีซ ของราชาโจรสลัด คิงโรเจอร์ ซึ่งถูกประหารไปและจะเป็นราชาโจรสลัดให้จงได้ ระหว่างทางไป แกรนด์ไลน์ ซึ่งเป็นที่ซ่อนของวันพีซ เขาได้พบกับ โซโร นักดาบผมเขียวที่ใช้ดาบสามเล่มพร้อมกันเป็นอาวุธ พบกับสาวน้อยนุ่งสั้น นามิ ซึ่งตั้งหน้าตั้งตาขโมยของจากโจรสลัดโดยเฉพาะเพื่อหาเงินพันล้านแบลี่ไปไถ่หมู่บ้านของตนเองคืน และพบกับ ซันจิ พ่อครัวนักสู้ที่ตั้งปณิธานว่าจะตามหาเดอะบลู ทะเลในตำนานที่มีปลาทุกชนิดให้จับให้หา นอกจากนี้ยังต้องเผชิญกับโจรสลักแก๊งต่างๆ เริ่มด้วย แก๊งตัวตลกของบั๊กกี้ แก๊งแมวดำของคราดอนและจังโก้ แก๊งครี้กของดอนครี้ก
บั๊กกี้ น่าสนใจที่สุดเพราะเขามีปมด้อยที่จมูกแดงแบบตัวตลก ทั้งที่เขาเป็นหัวหน้าแก๊งตัวตลกแต่ก็มิวายจะน้อยใจและโกรธเคืองเสมอเมื่อใครพูดเรื่องจมูก นอกจากนี้ เขายังมีความหลังฝังใจกับแช็งค์ วีรบุรุษในดวงใจของลูฟี่ และเขายังได้กินผลไม้ปีศาจทำให้มีพลังแยกร่างเป็นชิ้นๆ ได้อีกด้วย
ลองอ่านลายเส้นขาวดำแสดงการต่อสู้ระหว่าง ลูฟี่ มนุษย์ยางยืดญี่ปุ่น กับ บั๊กกี้ ที่ถูกหั่นเป็นชิ้นๆ แล้วลองดู อะนิเมะ จากม้วนวิดีโอในฉากเดียวกัน เราจะพบว่านี่คือการ์ตูนญี่ปุ่นซึ่งเชี่ยวชาญมากในการตั้งคำถามถึงชีวิต เลือดเนื้อ จิตวิญญาณและคุณธรรม
ความสดใสของสีสันและตลกขบขันสนุกสนานไม่เป็นรองดิสนีย์ ความลึกซึ้งของชะตากรรมมนุษย์ยางยืดเหนือชั้นกว่า รี้ด ริชาร์ด หัวหน้าทีมสี่มหัศจรรย์ Fantastic Four ซึ่งยืดองคาพยพได้เช่นเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม โอดะเน้นหนักหนาที่ความมันและอ่านมัน เมื่อติดตามวันพีซนานพอจะไม่แปลกใจเลยว่าบางขณะเราต้องฉีกกระดาษแก้วออกจากหนังสือที่ซื้อใหม่อย่างเร็วเพื่ออ่านตอนต่อทันที นี่คือปรากฏการณ์ที่ดรากอนบอลเคยทำได้มาแล้ว ทั้งๆ ที่โจรสลัดไม่มีพลังอำนาจเหนือมนุษย์มากเท่ากับนักรบไซย่า ในกรณีนี้โอดะพูดเองว่าเขาคงอนุญาตให้ตัวการ์ตูนมีพลังเหนือมนุษย์จากผลไม้ปีศาจมากเท่าที่รับได้ แต่ที่จะไม่มีแน่นอนคือให้ตัวละครเหาะได้ เพราะหากเป็นเช่นนั้นแล้วพวกเขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องใช้เรือกันอีก
โอดะได้รับอิทธิพลจาก อากิระ โทริยาม่า ไม่เพียงแนวคิดและแนวทางในการเขียนเรื่อง แต่เขายอมรับว่าแม้กระทั่งลายเส้นเขาก็ได้รับอิทธิพลมาด้วย ฉากที่เขาชอบเขียนมากที่สุดคือฉากต่อสู้ ซึ่งคงปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาทำได้ดีเลิศ ส่วนฉากตลกขบขันหรือลึกซึ้งกินใจเขาก็ทำได้ดีไม่แพ้กันพลพรรคโจรสลัดเป็นปุถุชนไม่ต่างจาก วีรบุรุษสำราญ ของ โกวเล้ง เป็น และนี่คือแนวทางหลักของการ์ตูนเด็กผู้ชายนั่นคือมีรบและพักรบ
ที่มา
บทความนี้ลงใน มติชนสุดสัปดาห์ วันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2546 ปีที่ 23 ฉบับที่ 1172 หน้า 51
สืบค้นจาก
http://www.matichon.co.th/weekly/weekly.php?page=1&srctxt=การ์ตูนที่รัก&selday=&allpage=4&search=no&srctag=&srcday=
che
ery
ความคิดเห็น