Unexpected JH by Qz

ลำดับตอนที่ #1 : begin

ณ บนสวรรค์วิมานกลางทุ่งเมฆาหนึ่งซึ่งไม่เคยมีมนุษย์โลกคน
ไหนได้พบเจอ แม้กระทั่งคนที่อยู่บนเครื่องบินก็ไม่เคยเห็น เพราะว่าสวรรค์ภพ
นี้อยู่สูงกว่าที่คิด
สุนัขสามหัวที่เรียกว่าเคลเบรอสที่อยู่หน้าวังเพื่อเฝ้าวังไว้ได้ร้องโหยหวนตาม
อารมณ์หิวข้าว แต่ไม่ทันไรก็ต้องเจ็บหัวร้องเอ๋งๆทั้งสามหัวเนื่องจากอะไรมาผลัก
ที่ท้ายทอย
"ด๊อกคิกใส่เลยไอ้บ้า หิวข้าวอีกแล้ว เมื่อกี๊ก็ให้กินกันแล้วยังไม่อิ่มหรือไงวะ
ไอ้หมาบ้า เลี้ยงเปลืองข้าวสุกชะมัด" เสียงบุคคลในวังคนนี้ไม่ใช่คน แต่มีศีรษะ
เป็นไทรเซราท็อปแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนญี่ปุ่นชุดดำแต่ไม่ได้มีความหมายอะไร
ซึ่งเป็นอำมาตย์ของราชันย์บนสวรรค์ เขาได้เดินไปดูที่คอกสุนัขเคลเบรอส
ปรากฏว่า....สิ่งไม่คาดคิดประจำวันก็เกิดขึ้น
ผู้ชายไว้หนวดเคราผมยาวเป็นมันแต่ไม่สวยงามหรอกเพราะไม่ได้สระผมมานาน
แล้วเขากำลังกินอาหารเม็ดของเคลเบรอสอย่างอร่อยและหันมาพบหน้ามนุษย์ลูก
ครึ่งไทรเซราท็อปก็ทักทาย
"เฮ้ย ไอ้แรด หวัดดี วันนี้ตื่นเช้าเหรอ แหมกำลังอร่อยอยู่เชียว ข้าจะแบ่งให้เจ้า
ด้วย โอ๊ย!!" ยังไม่ทันจะแบ่งอาหารเม็ดก็โดนด็อกคิกของคนหัวไทรเซราท็อป
เข้าอย่างจัง
"เข้าใจแล้วว่าทำไมเคลเบรอสกินอาหารแล้วไม่อิ่ม ไอ้บ้า ทำไมท่าน
มาทำอะไรอย่างงี้ท่าน ท่านลูกครึ่งพระเจ้า ท่านคิวส์ ท่านเป็นถึงราชันย์นะ"
"ที่ข้ามากินอาหารนี่เพราะมันอร่อยดีและข้าหิวข้าวด้วย"
"หิวก็ไปหาอะไรเสวยในครัวสิท่าน"เจ้าหัวไทรเซราท็อปกำลังพูดเสียจนเหงื่อ
ท่วมไหลไปทั้งศีรษะแต่แล้วก็หันหลังเดินมุ่งหน้าไปทางทุ่งกว้างที่ดูยังไงก็มีแต่
พื้นสีขาวเท่านั้น ราชันย์ลูกครึ่งพระเจ้ามองแล้วลุกขึ้นยีนปัดกางเกงที่มีรอยขาดๆ
แบบจิ๊กโก๋ซึ่งดูไม่เหมือนผู้อวุโสเลยแล้ววิ่งตามไทรเซราท็อปไปถามว่า
"นี่เจ้าจะไปไหน ทั้งๆที่อาหารเคลเบรอสยังมีพอเหลืออยู่"
ราชันย์คิวส์อยากจะรั้งตัวเจ้าไดโนเสาร์พันธุ์แรดไว้ก่อน และถือถุงอาหารที่ยังเหลือ
"จะไปซื้ออาหารเม็ดมาตุนไว้สิขอรับ เผื่อสุนัขของท่านไม่อิ่มจะว่าไงท่านเคิร์ท โคเบน"
ว่าเสร็จ คิวส์ก็ล้วงกระจกเงาบานเล็กในกระเป๋าสะพายมาดู
"เออว่ะเฮ้ย ลูกครึ่งพระเจ้าอย่างข้ามีใบหน้าเหมือนโคเบนเว้ย"
คิวส์มองหน้าในกระจกด้วยความชื่นชม แต่แล้วนึกขึ้นได้ว่า
"เจ้าบ้า!!อย่ามาเปรียบเทียบกับนักดนตรีผู้ล่วงลับอย่างงั้นนะเฟ้ย"คิวส์ยัวะกับสิ่งที่เหมือน
โคเบนจริงๆที่ใบหน้า แล้วเจ้าไทรเซราท็อปก็กล่าวว่า
"ก็เหมือนจริงๆหนิ เอาล่ะข้าพเจ้าจะไปแล้วล่ะครับ ขอไปเที่ยวในเมืองมนุษย์
ก่อนล่ะครับ ซูเปอร์มาเก็ตบิ๊กโอสักสิบนาที....."
ไอ้แรดมันมาถึงขอบเมฆแล้วมองซ้ายมองขวาสงสัยจังว่า บันไดสวรรค์ที่ทอดลง
ไปสู่เมืองมนุษย์มันอยู่ตรงไหน
"ท่านคิวส์ ช่วยข้าพเจ้าหน่อย"
"มีอะไร" ลูกครึ่งพระเจ้าและจิ๊กโก๋เมทัลกรันจ์ถาม
"บันไดครับ" เจ้าแรดบอกให้รู้
"อ๋อเข้าใจแล้ว ขอโทษทีว่ะ เมื่อคืนฉันปิดสวิทซ์เอาไว้ที่วัง เพราะไม่คิดว่าจะมี
บุคคลใดจะออกจากสวรรค์ รอสักนิดขอข้าวิ่งกลับไปวังก่อนนะ"
ทันใดภาพที่เห็นคือภาพท่านคิวส์หายตัวมากกว่าวิ่งเพราะเร็วมาก ถ้ากระพริบตา
ล่ะก็ ไม่ทันเห็นอะไร
ชะว้าบ!
บันไดสวรรค์สีเหลืองทองปรากฏแล้ว เจ้าแรดเอ๊ยไดโนเสาร์ก้าวทันที ลงไปได้
สามก้าวแล้วท่านคิวส์วิ่งกลับมาหา
ท่านคิวส์เบรคไม่ทัน ชนเข้ากลางหลังเจ้าหัวไดโนเสาร์อย่างแรง
ผลัก ตุบ ตุบ ตุบ เสียงอำมาตย์กลิ่งลงบันไดลงไปแทนที่จะก้าวลงไป
"ขอโทษด้วยนะ เรียวฟรี ข้าแค่มาให้ใบสั่งสินค้าเท่านั้น"
ขนาดคนเป็นผู้อวุโสยังซุ่มซ่ามถึงกับนั่งคุกเข่ายกมือพนมขอโทษ
สุดท้ายเรียวฟรีคงไปนอนโรงพยาบาลที่แผ่นดินมนุษย์ก่อนที่จะเข้าซุเปอร์มา
เก็ตบิ๊กโอ

แต่ไม่มีปัญหาอะไร
เพราะเรียวฟรีไม่ใช่มนุษย์จึงไม่ตายง่ายๆหรอก
"เออ ฉันเป็นไดโนเสาร์อำมาตย์ของวังแล้วไง"เรียวฟรีประชดตัว
เองขณะลุกขึ้นจากทางเดินเท้าที่ขอบถนนประดับด้วยดอกเข็ม ทั่วถนนส่งกลิ่น
หอมของพืชปนกับกลิ่นคาร์บอนมอนอกไซด์ของรถยนต์ซึ่งทำให้สุขภาพมนุษย์
แย่ลง เรื่องพวกนี้เคยขอความช่วยเหลือจากคิวส์ให้ช่วยแล้วหลายครั้ง และคิวส์
ก็ทำได้สำเร็จจนเป็นที่นับถือบูชามากมาย ฉะนั้นวันนี้ก็เช่นกัน อาจจะมีเรื่องเลว
ร้ายเกิดขึ้นในเมืองก็เป็นได้
ติ๊งต่อง บิ๊กโอมาเก็ต ยินดีต้อนรับค่ะ เวลคัม เวลคัมทูบิ๊กโอมาร์เก็ต
อากาศภายในเย็นเฉียบด้วยเครื่องปรับอากาศที่เปิดไว้นานแล้ว
ที่นี่ขายหลายอย่าง ตั้งแต่ของกิน ของใช้ ไปจนถึงของที่คนบนสวรรค์ใช้
คงเป็นเพราะว่า พวกมนุษย์นับถืออีตาหนวดคิวส์นักหนาถึงได้มีสินค้ายของคน
บนสวรรค์ด้วย
แล้วเรียวฟรีไทรเซราท็อปก็มาหยุดอยู่ตรงซอกหนึ่งที่ขายเพลงกับอาหารสัตว์
"ตรงนี้เอง ทางขวามีซีดีเพลงใหม่ๆวางขาย อ๊ะนี่ๆไง เมทัลแอนิมอลชุดสี่ ที่เรา
เป็นมือกีตาร์ริทึมนี่นา ดังใหญ่แล้วตู อำมาตย์ผู้นี้ไม่ธรรมดา เทห์ระเบิด รู้สึกจะ
เหลิงไปเปล่านะ"เรียวฟรีเห็นแล้วก็เก็กท่าด้วยมือขวาสองนิ้วใต้คาง
"หลบหน่อยค่ะ"
เสียงสาวผมยาวคนหนึ่งสวมเสื้อขาวขอร้องมาจากข้างหลังไอ้แรด ไอ้แรดหันไปมอง
"เมย์ริง" ชื่อของสาวน้อยออกจากปากกว้างๆ
"อ๊ะเรียวฟรี ว้าววันนี้มาทำอะไรเหรอคะ พระเจ้า! หนูพบคนบนสวรรค์แล้วค่ะรอเดี๋ยวนะ
เรียวฟรี ฉันจะโทรศัพท์บอกเพื่อนน่ะ"
"เมย์ริง เพื่อนๆเธอเคยบอกว่ากลัวผมนะ เขาเห็นผมเป็นสัตว์ดุร้ายมากกว่านัก
ดนตรีนะ" แสดงว่าเรียวฟรีเคยพบเพื่อนๆของเมย์ริงมาก่อนแล้ว วันนี้อาจจะ
ไม่ได้พบเจอเพื่อนของเมย์ริง
"เพื่อนหนูอยู่หน้าห้างค่ะ วันนี้เขาบอกว่าจะพบเจอเรียวฟรี"
"ใครล่ะเนี่ย ตกลงไม่ใช่ผู้หญิงเหรอ หรือเป็นเพื่อนใหม่?"
ติ๊งต่อง! สัญญาณของลูกค้าที่เข้ามาข้างในห้าง
เขาย่ำเท้าก้าวเข้ามาถึงซอกที่ขายซีดีเพลง
"ฉันเอง เพื่อนเมย์ริง"
"ไทเกอร์" เรียวฟรีตกใจ นี่มันคนในสวรรค์ของเขาเอง
ไทเกอร์คือมนุษย์ที่มีหัวเป็นเสือโคร่ง แต่ไม่มีหางงอกออกมาจากข้างหลัง
เรียวฟรีเองก็ไม่มีหางเหมือนกัน
ไทเกอร์สวมชุดนักเรียนญี่ปุ่นสีดำผูกหูกระต่ายสีแดง มีฐานะเป็นอำมาตย์เช่นเดียวกับตน
"ไทเกอร์!! ไทเกอร์ สตรอง !! นี่แกรู้จักกับเมย์รืงเหรอ"
"ใช่ แฟนฉันเอง"ไทเกอร์ตอบ
"เฮ้ย แฟนฉันตังหาก" เรียวฟรีพยายามบอก เพราะน้องเมย์ริงคือแฟนเพลง
เมทัลของเรียวฟรี
"หนูเป็นแฟนเพลงเขาค่ะไทเกอร์" เมย์ริงได้ช่วยอธิบายให้ไทเกอร์ฟัง
ไทเกอร์เข้าใจ จึงพยักหน้าให้รับรู้
"แกนี่ก็ดังไม่เบาเลยนะเรียวฟรี เป็นถึงมือกีตาร์ริทึม"
"งานอดิเรกเองน่ะ เหอๆ ฉันคลุกคลีอยู่กับท่านคิวส์มาตลอดถึงได้ชอบทำเพลง
ให้ฟังกัน ออ เกือบลืมวันนี้ฉันมาซื้ออาหารเม็ดสำหรับเคลเบรอสหมาสามหัว"
"เหนื่อยเปล่า เรียกใช้ฉันก็ได้ ฉันก็เป็นอำมาตย์นะ "
หวอ~!
ไซเรน?
หวอ~!
ที่แท้คือเสียงไซเรนของเมือง ตามมาด้วยผู้ประกาศ
"เกิดเหตุร้ายแรง รีบหนีด่วน ปีศาจบุกมาแล้ว.."
เสียงหายไป เพราะลำโพงถูกปีศาจทำรายเข้าแล้ว
"เฮ้ย มีเรื่องอะไรตอนนี้วะ" ไทเกอร์พูดพร้อมหันไปมองกระจกใส เห็นภาย
นอกที่กำลังวุ่นวายกันใหญ่ แล้วล้วงปืนแบเร็ตต้ากระบอกหนึ่งข้างกระเป๋าขวา
ไทเกอร์วิ่งออกไปแล้ว
"ไทเกอร์ !!" เมย์ริงเรียกเขา แต่ไทเกอร์คงไม่ได้ยินเสียงที่เธอเรียก
"บ้าจริง ! เฮ้ย รอฉันด้วยไทเกอร์" เรียวฟรีก็รีบวิ่งตามไปแต่เมย์ริงจับแขน
เขาเอาไว้
"รอก่อนค่ะ อย่าไปเลย ความจริง ความจริงแล้ว ฉันชอบคุณ"
...เรียวฟรีอาจจะอึ้งกับคำพูดนั้น แต่แล้วเพดานก็ร้าวกำลังจะแตก
ทั้งคู่ต้องพุ่งออกมาล้มข้างนอกก่อนเพดานนั่นจะทับพวกเขาแบนเป็นกระดาษ
ผู้คนมากมายวิ่งหนีจากจุดเกิดเหตุที่มีปีศาจตัวใหญ่
ไทรเซราท็อปที่โอบกอดเมย์ริงไว้ บัดนี้ทั้งคู่นอนอยู่ที่ทางเดิน ส่วนข้างในห้าง
อาจมีผู้ไม่รอดออกมาอยู่บ้าง เป็นเรื่องไม่น่าพูดถึง
"ไม่เป็นไรใช่มั้ย เมย์ริง"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
ไทรเซราท็อปมองด้วยความห่วงใย แล้วรีบลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นจากรอบกายออก
เขามองเห็นปีศาจขนาดใหญ่ที่มีรูปร่างเป็นควันสีดำ รูปมนุษย์ยักษ์ถือกระบอง
ยักษ์ข้างขวา
ฉับพลัน เขาเห็นไทเกอร์ซึ่งตัวเล็กกว่าปีศาจมากกระโดดจากดาดฟ้าเข้าหาปีศาจ
เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง !
แต่หารู้ไม่ว่ากระสุนปืนของไทเกอร์ ไม่สามารถทำอะไรกับควันดำตัวยักษ์ได้เลย
เจ้าปีศาจควันดำที่สูงว่าตึกในเมืองมองไทเกอร์ที่บัดนี้กางร่มชูชีพลอยตัวอยู่กลาง
อากาศได้ยกกระบองหนักขึ้นฟาดตัวไทเกอร์อย่างแรง
"ไทเกอร์ !!!" เรียวฟรีตะโกนจากความรู้สึกใจหาย
"อะไรนะคะ? ไทเกอร์ " เมย์ริงสงสัยเรียวฟรี ก่อนที่จะรู้เรื่องแล้วหมดเรี่ยว
แรงทรุดลงกับพื้น
"เรายังสู้มันไม่ได้ อย่างงี้ต้องเรียกท่าน" เรียวฟรีหยิบไม้กางเขนจากภายใน
เสื้อนักเรียนญี่ปุ่น และโยนมันขึ้นบนฟ้า
สักพักกางเขนก็ลอยตัวแล้วหมุนวนอย่างรวดเร็วจนสูงขึ้น หายเข้าไปกรีบเมฆ
ปากของไทรเซราท็อปพูดว่า
" ฮาร์ฟจีซัส ! Qz !"
.......
ตุบ ! ท่านคิวส์ตกลงมาจากฟ้าไกลลับแต่ยังไม่สิ้นชีวา
"โอย เรียกฉันมาทำไม !?" ท่านคิวส์ร่างนอนแผ่ราบกับพื้นอยู่ ดูเป็นรูปห้าแฉกอย่างปลาดาว
"มีแต่ท่านที่ช่วยให้เมืองกลับสู่ความสงบได้ ท่านเท่านั้น คิวส์"
เป็นอย่างนั้นจริงหรือ ที่จะทำให้เหตุการณ์สงบลงได้
"นั่นมันปีศาจอะไร?"
"น่าจะเป็นปีศาจจากต่างโลกมั้งท่าน เป็นปีศาจรูปร่างเหมือนควันสีดำท่านรีบไปช่วยไทเกอร์
ด้วย ตอนนี้ไม่มีเวลามาเจรจา"
"ไทเกอร์!?ไทเกอร์กำลังสู้กับปีศาจเหรอ ถ้าสู้ไม่ได้ทำไมถึงเข้าไปวะ?"
สองสามวินาทีคิวส์ลุกขึ้นวิ่งไปที่นั่นแล้ว อย่างมองแทบไม่ทัน
"หนีกันเถอะค่ะพี่เรียวฟรี" เมย์ริงขอร้อง
เจ้าไทเซราท็อปมือซ้ายถูกลากด้วยมือของสาวน้อยแล้วถามว่า
"เมย์ริงบ้านอยู่ไหน?"
"ถูกปีศาจทำลายไปแล้วค่ะ"
"หา? แล้วจะทำยังไง แล้วจะอยู่ที่ไหนหรือว่า..."
ยังไม่ทันที่จะพูดเสร็จ เมย์ริงกล่าวว่า
"ก็อยู่บนสวรรค์กับพี่เรียวฟรีไง"
"เอ๋ !?"

ก๊าซซซซซซซซ
ปีศาจคำรามเมื่อโจมตีตึกรามบ้านช่องด้วยกระบองยักษ์ ทั้งๆที่ปีศาจและกระบอง
เป็นแค่เงาสีดำ ไทเกอร์นอนคว่ำนิ่งอยู่ที่ใดที่หนึ่งใต้ปีศาจรอดชีวิตมาได้อย่างหวุด
หวิด เกรงว่าจะไม่โดนเหยียบหรือเศษซากปรักหักพังของเมือง
แต่ทันใด ก็มีเศษซากปรักหักพังขนาดใหญ่กระเด็นมาแถวนั้น
"เหวอ" ไทเกอร์ต้องตกใจมากเมื่อตนจะแบนเป็นกระดาศ
"หลบเร็ว!!!" ใครคนหนึ่งตะโกนเวลานั้น
ตูม !!
"เหวอ !!"
ก้อนเศษอะไรขนาดนี้วะเนี่ย เฉยดไปนิดเดียว
ไทเกอร์รอดชีวิตได้เพราะคิวส์พุ่งมาช่วยอุ้มร่างไทเกอร์ออกจากที่ตรงนั้น
"ขอบใจที่สู้ แต่เจ้าเป็นคนรู้จักของข้า อำมาตย์ ไทเกอร์" คิวส์พูดอย่างเป็นห่วงเป็นใย
"ท่านจะทำยังไง ถึงจะเอาอยู่เจ้าปีศาจได้ กระสุนของข้าพเจ้าทำอะไรมันไม่ได้
เลยท่าน " ไทเกอร์ถามด้วยเรี่ยวแรงที่เหลือน้อย
"เจ้าไม่มีเวทมนต์ ปีศาจตนนี้ต้องใช้เวทมนต์ พระเจ้าอย่างฉันจะจัดการมันได้"
คิวส์รีบยกร่างไทเกอร์ไปไว้ที่ๆปลอดภัยแล้วสั่งสวรรค์ให้มารับไทเกอร์ไป
จริงหรือเปล่า ใช้เวทย์มนต์?
คิวส์มองที่ปีศาจใหญ่โตตนนั้น แล้วในใจก็ต้องคิดหาวิธีสู้กับมัน
ทำแบบนั้น....
แบบไหน....
แบบนั้นแหละ....
จากนั้นคิวส์ก็ล้วงมือถือสวรรค์โทรติดต่ออำมตาย์ไทเกอร์
"ฮัลโหล สวรรค์เหรอ ฉันท่านคิวส์ ขอสายไทเกอร์ด่วน"
"ฮัลโหลท่านคิวส์" เสียงไทเกอร์พูด
"ฉันสงสัยว่ะ ว่าจะโจมตีมันแบบไหนดี?"
" ทุ้ย ! " ไทเกอร์มีอารมณ์สบถจนไม่อยากสนทนาต่อ กดปุ่มวาง
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
"ไทเกอร์ ! เฮ้ย ทำไมวางสายวะ"
เขาเก็บมือถือสวรรค์เข้ากระเป๋า แล้วพิจารณาเหตุการณ์ดู
เขาต้องเข้าไปหามัน
เขารวบรวมสติ สมาธิไว้กับตัว และจิตใจของเขา
จิตใจของเขาเข้าสู่ฌาณอันสงบ
บัดนี้เขาหลับตาเดินก็ยังเดินได้ เนื่องจากเป็นลูกครึ่งพระเจ้า
ตึง !!
ตอนนี้รู้ไหมว่าอยู่ตรงไหน
ตรงนั้นก็คือเท้าของปีศาจไง แต่ปีศาจยังไม่รู้ตัวว่าคิวส์อยู่ตรงนั้น
ปิ๊ง !!
ดวงตาเห็นแสงธรรมมะ แสงธรรมะพุ่งกระจายจากลูดตา สติปัญญาเข้ามา
จะต่อสู้อย่างรวดเร็ว !
เขาวิ่งเร็ว เท้าของเขาเร็ว จนวิ่งบนขายักษ์ควันดำได้
ตรงนั้น ตรงนั้น ตรงนั้นไง
ฉับพลัน คิวส์เสกกางเขนให้กลายเป็นดาบแล้วขณะที่วิ่งอยู่ถึงจุดตรงนั้น
ตรงนั้นแหละ
เขากระโดดหมุนตัวฟันจุดนั้นของปีศาจทันที
อ๊ากกกกกก
ปีศาจคำรามด้วยความปวดร้าว
คิดดูสิ
คิวส์หล่นลงมาที่พิ้นและตั้งตัวกับพื้นอย่างซามูไรจึงไม่บาดเจ็บ
แถมอีนีงคิวส์มันหนีไปแบบ ส่ายก้นไปมา สบายใจที่ต่อสู้ตรงนั้นของปีศาจ
เป็นตุ๊ดหรือไงไม่รู้
ปีศาจยักษ์ควันดำทรุดตัวลงพูดว่า
"แก แกจำไว้ ไอ้พระเจ้าตุ๊ดโรคจิต รับรองคราวหน้าพวกฉันมาแรงกว่านี้แน่ จำไว้ ฮือฮือToT"
จากนั้นร่างของปีศาจตนนั้นได้สลายเป็นอากาศทันที

ทุกอย่างสงบลงแต่บ้านเมืองต้องพังทลายไปมากมาย
"ขอบคุณมากครับท่าน กระผมเจ้าหน้าที่ตำรวจครับ ผมขอยกย่องในตัวท่านมาก
เลยครับ ประชาชนของเรานับถือท่านกันทุกคนเลย กระผมขอจัดงานเลี้ยงท่าน
เพื่อฉลองงานได้ไหมครับ"
"ผมไม่ค้องการหรอกครับ" คิวส์ตอบปฏิเสธ
"แต่ผมมีงานฉลองที่สวรรค์ของผมครับ ประขาขนทุกท่านเสียค่าตั๋วเข้าชม
คนละ แสนสอง !! โอ๊ย !! ตบหัวทำไมเจ้าเรัยวฟรี"
"ทะลึ่งและ ทะลึ่งและ คิดคนละแสนสอง เดี๋ยวได้ม่องเท่งซะหรอก"
"อูยยยส์....."

แล้วเวลาผ่านไปอีกหลายวัน ที่บ้านเมืองก็ยังสงบสุขอยู่
บนสวรรค์ก็ยังน่าอยู่ที่สุด โดยเฉพาะเมย์ริงที่สูญเสียที่พักอาศัยไป
สวรรค์นี้สามารถให้มนุษย์เข้าได้ถ้าเกิดรู้วิธีเข้าไป
ในกรณีนี้เมย์รืงมีเรียวฟรีอยู่จึงได้สิทธิ์เข้าสวรรค์
เมย์ริงคบอยู่กับเรียวฟรีเจ้าหัวไทรเซราท็อป ไปเยี่ยมดูอาการบาดเจ็บของไท
เกอร์บ้างเป็นครั้งคราว
ไทเกอร์ปลอดภัยดีแล้ว เพราะคิวส์มีแพทย์ที่รักษาอาการบาดเจ็บได้

เมื่อทุกอย่างกลับสู่ปกติ
ก็ขอให้มันปกติต่อไป ยังไม่สามารถคาดเดาเหล่าปีศาจได้ล่วงหน้า
ไม่ต้องห่วง เรามี ฮาร์ฟจีซัส คิวส์ !!
======================================